Ég er of óþroskaður Baldur V. Karlsson skrifar 1. febrúar 2016 00:00 Nú hafa nokkrir forsetaframbjóðendur stigið fram í dagsljósið. Hins vegar leitar hugur minn ekki til þeirra heldur til fólksins í skuggunum sem stendur heima í stofu og ber í sig kjark til að bjóða sig fram sem næsti forseti Íslands. Ef ég væri átta árum eldri og ekki svona óþroskaður myndi ég skella mér í baráttuna. Þegar ég segi óþroskaður meina ég að ég á enn eftir að þróa með mér þann hnarreista virðuleika sem þarf í forsetaembættið. Ég er ekki með grásprengt hár, nota of mörg milliorð í talmáli, gleymi stundum því sem ég ætla að segja, er klaufskur með hnífapör og finnst bjórinn helst til of góður. En þetta er allt á réttri leið. Burt séð frá þroska þá verð ég 37 ára þann 15. apríl næstkomandi og mér finnst ég hreinlega of ungur til verða forseti. Þó ég væri nógu þroskaður, sem margir á mínum aldri eru, og myndi vilja taka Ólaf Ragnar á þetta, þá væri ég kominn á eftirlaun 57 ára. Hvað ætti ég þá að gera? Nei, ég á enn eftir að sanka að mér lífsreynslu í tonnatali áður en ég svo mikið sem íhuga að hlekkja mig við Bessastaði. Margir eru að hugsa um þetta sem er hið besta mál enda tel ég það skyldu allra góðra manna og kvenna sem aldur hafa til að allavega ímynda sér að gegna þessu embætti. Ég tel að í kjölfar Vigdísar og svo Ólafs hafi forsetaembættið orðið raunverulega mikilvægt. Ég vona að við förum ekki að kjósa yfir okkur uppsprengda skrautfjöður með ekkert bein í nefinu eða hreinlega einhvern kjána. Ég vona að næsti forseti verði manneskja sem hefur hugrekki og vit á milli eyrnanna. Vit til að hugsa um hag heildarinnar og þor til að verða taumhald þingheims. Manneskjan sem ég ætla að kjósa er ekki komin fram í dagsljósið. Ég hef aldrei séð hana en ég veit hún leynist í skuggunum. Ef hún stígur ekki fram held ég að ég kjósi bara Ástþór. Hann hefur allavega reynst staðfastur í ósk sinni um Bessastaði. Og svo sjáumst við kannski bara að átta árum liðnum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson Skoðun Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun The man who would be king Ian McDonald Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson Skoðun Skoðun Skoðun Nöturlegt ævikvöld Elín Hirst skrifar Skoðun Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite skrifar Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun The man who would be king Ian McDonald skrifar Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Örlætisgerningur Vilhjálmur H. Vilhjálmsson skrifar Skoðun Fjármunum veitt þangað sem neyðin er mest Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Sjálfbær framtíð Vestfjarða Sigríður Ólöf Kristjánsdóttir,Aðalsteinn Óskarsson skrifar Skoðun Burt með pólitík á Bessastöðum Kristmundur Carter skrifar Skoðun Náttúran njóti vafans, ótímabundið Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Sjá meira
Nú hafa nokkrir forsetaframbjóðendur stigið fram í dagsljósið. Hins vegar leitar hugur minn ekki til þeirra heldur til fólksins í skuggunum sem stendur heima í stofu og ber í sig kjark til að bjóða sig fram sem næsti forseti Íslands. Ef ég væri átta árum eldri og ekki svona óþroskaður myndi ég skella mér í baráttuna. Þegar ég segi óþroskaður meina ég að ég á enn eftir að þróa með mér þann hnarreista virðuleika sem þarf í forsetaembættið. Ég er ekki með grásprengt hár, nota of mörg milliorð í talmáli, gleymi stundum því sem ég ætla að segja, er klaufskur með hnífapör og finnst bjórinn helst til of góður. En þetta er allt á réttri leið. Burt séð frá þroska þá verð ég 37 ára þann 15. apríl næstkomandi og mér finnst ég hreinlega of ungur til verða forseti. Þó ég væri nógu þroskaður, sem margir á mínum aldri eru, og myndi vilja taka Ólaf Ragnar á þetta, þá væri ég kominn á eftirlaun 57 ára. Hvað ætti ég þá að gera? Nei, ég á enn eftir að sanka að mér lífsreynslu í tonnatali áður en ég svo mikið sem íhuga að hlekkja mig við Bessastaði. Margir eru að hugsa um þetta sem er hið besta mál enda tel ég það skyldu allra góðra manna og kvenna sem aldur hafa til að allavega ímynda sér að gegna þessu embætti. Ég tel að í kjölfar Vigdísar og svo Ólafs hafi forsetaembættið orðið raunverulega mikilvægt. Ég vona að við förum ekki að kjósa yfir okkur uppsprengda skrautfjöður með ekkert bein í nefinu eða hreinlega einhvern kjána. Ég vona að næsti forseti verði manneskja sem hefur hugrekki og vit á milli eyrnanna. Vit til að hugsa um hag heildarinnar og þor til að verða taumhald þingheims. Manneskjan sem ég ætla að kjósa er ekki komin fram í dagsljósið. Ég hef aldrei séð hana en ég veit hún leynist í skuggunum. Ef hún stígur ekki fram held ég að ég kjósi bara Ástþór. Hann hefur allavega reynst staðfastur í ósk sinni um Bessastaði. Og svo sjáumst við kannski bara að átta árum liðnum.