Hugleiðing um lýðræði augliti til auglitis Steven Keeler skrifar 18. maí 2016 00:00 Ef lýðræðið á að vera virkt krefst það þess að ríkisborgararnir taki þátt í að stjórna sér. Að mínu mati þarf slík stjórnun að hefjast á mjög staðbundnu stigi, þar sem þátttakendur þurfa að hittast augliti til auglitis. Nánast ævilangt hef ég fylgst með því hvernig þetta ferli virkar. Íslenska þjóðin gerði merkilega tilraun til þess að semja nýja stjórnarskrá út frá grasrótinni, og það er eitthver magnaðasti viðburður sem hefur orðið í stjórnmálasögu tuttugustu og fyrstu aldar. Tuttugu og fimm íslenskir ríkisborgarar, sem ekki tilheyrðu neinu hefðbundnu stjórnmálaafli, hittust, ræddu saman, miðluðu málum, hlustuðu á aðra, unnu úr ágreiningi sín á milli og loks sömdu þeir undursamlega, nýja stjórnarskrá. Þetta ferli er sannkallað „lýðræði augliti til auglitis“ og þar er að finna bestu hugsanlegu beitingu lýðræðis við stjórn ríkis. Ég tek strax fram að ég er Bandaríkjamaður og mjög hallur undir bandaríska útgáfu lýðræðisins, og stjórnarskrá Bandaríkjanna sem þar er til grundvallar. Mér er ljóst að bandarískt lýðræði er óreiðukennt, ófullkomið og ófullnægjandi. Þegar best lætur veitir það mér sem ríkisborgara möguleika á að velja mér stjórn. Í versta falli getur það leitt til pattstöðu sem virðist nú um stundir einkenna stjórn ríkjasambandsins. Stjórnarskrá Bandaríkjanna kann að virðast úrelt, og orðalagið sem þar er notað ansi óljóst. Þar eru túlkunarmöguleikarnir í senn ótrúlega margir og þvingandi. Þó vildi ég síst af öllu afsala mér þeim réttindum sem þessi stjórnarskrá veitir mér sem einstaklingi.Staðbundin lýðræðispólítík Ungur að árum lærði ég að meta staðbundna lýðræðispólitík. Þegar ég var sex ára fylgdi ég föður mínum (sem var formaður bæjarráðs) um götur bæjarins Newark í New Jersey, þar sem hann knúði dyra og reyndi að fá granna sína til þess að skrifa undir stuðningslista við pólitíska frambjóðendur. Hann var fulltrúi stórrar pólitískrar „vélar“, en fyrir honum voru öll stjórnmál persónubundin. Hann gaf sig á tal við hvern og einn, kynntist mönnum og taldi þá á að veita sér stuðning. Í tímans rás vann ég oft við kosningaherferðir, bæði fyrir frambjóðendur og veitti því athygli að velgengni (og ósigur) leiddi alltaf af persónulegum samskiptum við hugsanlega kjósendur. Ég bý norðarlega í New York-fylki, í litlu þorpi. Í New York er þorpið minnsta stjórnsýslueiningin. Með stjórn þorpsins fer þorpsráð, sem er skipað bæjarstjóra og tveimur bæjarráðsmönnum Oft nægja 200 atkvæði til setu í ráðinu. Ráðið tekur ákvarðanir um útsvar í þorpinu, snjómokstur, sorphirðu, frárennslismál og vatnsveitu. Öll þessi málefni eru mjög áþreifanleg og varða þorpsbúa persónulega. Vilji frambjóðandi til bæjarráðs ná kjöri verður hann að knýja dyra (líka hjá mér) og kynnast þeim sem viðkomandi verður fulltrúi fyrir. Með þessu kerfi lýðræðis augliti til auglitis verður stjórnin mjög persónuleg og áþreifanleg. Kvöldið áður en ég setti þessar vangaveltur á blað skrifaði ég á undirskriftalista fyrir pólitískan frambjóðanda Við ræddum málin vítt og breitt fyrir utan húsið, um hæfi frambjóðendanna á staðnum og um nágranna minn sem var að elda súpu til þess að verjast kuldakastinu. Allt tilheyrði þetta lýðræði augliti til auglitis. Allt það sem ég hef lýst veldur því að mér finnst ég vera með í ráðum í lýðræðislegu ferli. Ég finn að ég gæti eigin hagsmuna og að rödd mín heyrist í lýðræðisferlinu í þorpinu heima, í fylkinu og meðal þjóðarinnar. Það er greinilegt að Íslendingar bjuggu yfir djúpum skilningi á opinberri leit sinni að nýrri stjórnarskrá sem krafðist þess að ríkisborgararnir ættu hana sjálfir. Þeir beittu nýrri tækni samfélagsmiðla, og er það byltingarkennd aðferð til þess að rödd hvers ríkisborgara fái að njóta sín og að allir eigi persónulegra hagsmuna að gæta í nýju lýðræðiskerfi. Íslenska þjóðin á það skilið að við veitum henni stuðning, og hún verðskuldar skilyrðislausa virðingu okkar fyrir að hafa samið nýja stjórnarskrá og nýja tegund af lýðræði augliti til auglitis. Frumleg hugsun þeirra, eftirfylgni og þrotlaust starf ætti að vera til fyrirmyndar fyrir heimsbyggð alla.Ólöf Pétursdóttir þýddi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Ekkert ævintýri fyrir mongólsku hestana María Lilja Tryggvadóttir Skoðun Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson Skoðun Nám í skugga óöryggis Sigurður Árni Reynisson Skoðun Tískuorð eða sjálfsögð réttindi? Vigdís Ásgeirsdóttir Skoðun Tæknin á ekki að nota okkur Anna Laufey Stefánsdóttir Skoðun Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Réttmætar áhyggjur eða ósanngjarnar alhæfingar? Friðþjófur Helgi Karlsson Skoðun Skoðun Skoðun Gleði eða ógleði? Haraldur Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Tískuorð eða sjálfsögð réttindi? Vigdís Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Réttmætar áhyggjur eða ósanngjarnar alhæfingar? Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Ekkert ævintýri fyrir mongólsku hestana María Lilja Tryggvadóttir skrifar Skoðun Nám í skugga óöryggis Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Tæknin á ekki að nota okkur Anna Laufey Stefánsdóttir skrifar Skoðun Ytra mat í skólum og hvað svo? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Sorglegur uppgjafar doði varðandi áframhaldandi stríðin í dag Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tóbakslaust Ísland! - Með hjálp stefnu um skaðaminnkun Bjarni Freyr Guðmundsson skrifar Skoðun Meðsek um þjóðarmorð vegna aðgerðaleysis? Pétur Heimisson skrifar Skoðun Tími ábyrgðar í útlendingamálum – ekki uppgjafar Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun Takk starfsfólk og forysta ÁTVR Siv Friðleifsdóttir skrifar Skoðun Þjóðarmorðið í Palestínu Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Skoðun Eldra fólk, þolendum ofbeldis oft ekki trúað Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Tölfræði og raunveruleikinn Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Umgengnistálmanir – brot á réttindum barna Einar Hugi Bjarnason skrifar Skoðun Frá dulúð til daglegs lífs: Hvernig nýjasta gervigreindin vinnur með þér – og gerir þig klárari Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar Skoðun Baráttan um þjóðarsálina Alexandra Briem skrifar Skoðun Lagaleg réttindi skipta máli Kári Garðarsson skrifar Skoðun Pride and Progress: Advancing Equality Through Unity Clara Ganslandt skrifar Skoðun Hver rödd skiptir máli! Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Sýnum þeim frelsið Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Sjá meira
Ef lýðræðið á að vera virkt krefst það þess að ríkisborgararnir taki þátt í að stjórna sér. Að mínu mati þarf slík stjórnun að hefjast á mjög staðbundnu stigi, þar sem þátttakendur þurfa að hittast augliti til auglitis. Nánast ævilangt hef ég fylgst með því hvernig þetta ferli virkar. Íslenska þjóðin gerði merkilega tilraun til þess að semja nýja stjórnarskrá út frá grasrótinni, og það er eitthver magnaðasti viðburður sem hefur orðið í stjórnmálasögu tuttugustu og fyrstu aldar. Tuttugu og fimm íslenskir ríkisborgarar, sem ekki tilheyrðu neinu hefðbundnu stjórnmálaafli, hittust, ræddu saman, miðluðu málum, hlustuðu á aðra, unnu úr ágreiningi sín á milli og loks sömdu þeir undursamlega, nýja stjórnarskrá. Þetta ferli er sannkallað „lýðræði augliti til auglitis“ og þar er að finna bestu hugsanlegu beitingu lýðræðis við stjórn ríkis. Ég tek strax fram að ég er Bandaríkjamaður og mjög hallur undir bandaríska útgáfu lýðræðisins, og stjórnarskrá Bandaríkjanna sem þar er til grundvallar. Mér er ljóst að bandarískt lýðræði er óreiðukennt, ófullkomið og ófullnægjandi. Þegar best lætur veitir það mér sem ríkisborgara möguleika á að velja mér stjórn. Í versta falli getur það leitt til pattstöðu sem virðist nú um stundir einkenna stjórn ríkjasambandsins. Stjórnarskrá Bandaríkjanna kann að virðast úrelt, og orðalagið sem þar er notað ansi óljóst. Þar eru túlkunarmöguleikarnir í senn ótrúlega margir og þvingandi. Þó vildi ég síst af öllu afsala mér þeim réttindum sem þessi stjórnarskrá veitir mér sem einstaklingi.Staðbundin lýðræðispólítík Ungur að árum lærði ég að meta staðbundna lýðræðispólitík. Þegar ég var sex ára fylgdi ég föður mínum (sem var formaður bæjarráðs) um götur bæjarins Newark í New Jersey, þar sem hann knúði dyra og reyndi að fá granna sína til þess að skrifa undir stuðningslista við pólitíska frambjóðendur. Hann var fulltrúi stórrar pólitískrar „vélar“, en fyrir honum voru öll stjórnmál persónubundin. Hann gaf sig á tal við hvern og einn, kynntist mönnum og taldi þá á að veita sér stuðning. Í tímans rás vann ég oft við kosningaherferðir, bæði fyrir frambjóðendur og veitti því athygli að velgengni (og ósigur) leiddi alltaf af persónulegum samskiptum við hugsanlega kjósendur. Ég bý norðarlega í New York-fylki, í litlu þorpi. Í New York er þorpið minnsta stjórnsýslueiningin. Með stjórn þorpsins fer þorpsráð, sem er skipað bæjarstjóra og tveimur bæjarráðsmönnum Oft nægja 200 atkvæði til setu í ráðinu. Ráðið tekur ákvarðanir um útsvar í þorpinu, snjómokstur, sorphirðu, frárennslismál og vatnsveitu. Öll þessi málefni eru mjög áþreifanleg og varða þorpsbúa persónulega. Vilji frambjóðandi til bæjarráðs ná kjöri verður hann að knýja dyra (líka hjá mér) og kynnast þeim sem viðkomandi verður fulltrúi fyrir. Með þessu kerfi lýðræðis augliti til auglitis verður stjórnin mjög persónuleg og áþreifanleg. Kvöldið áður en ég setti þessar vangaveltur á blað skrifaði ég á undirskriftalista fyrir pólitískan frambjóðanda Við ræddum málin vítt og breitt fyrir utan húsið, um hæfi frambjóðendanna á staðnum og um nágranna minn sem var að elda súpu til þess að verjast kuldakastinu. Allt tilheyrði þetta lýðræði augliti til auglitis. Allt það sem ég hef lýst veldur því að mér finnst ég vera með í ráðum í lýðræðislegu ferli. Ég finn að ég gæti eigin hagsmuna og að rödd mín heyrist í lýðræðisferlinu í þorpinu heima, í fylkinu og meðal þjóðarinnar. Það er greinilegt að Íslendingar bjuggu yfir djúpum skilningi á opinberri leit sinni að nýrri stjórnarskrá sem krafðist þess að ríkisborgararnir ættu hana sjálfir. Þeir beittu nýrri tækni samfélagsmiðla, og er það byltingarkennd aðferð til þess að rödd hvers ríkisborgara fái að njóta sín og að allir eigi persónulegra hagsmuna að gæta í nýju lýðræðiskerfi. Íslenska þjóðin á það skilið að við veitum henni stuðning, og hún verðskuldar skilyrðislausa virðingu okkar fyrir að hafa samið nýja stjórnarskrá og nýja tegund af lýðræði augliti til auglitis. Frumleg hugsun þeirra, eftirfylgni og þrotlaust starf ætti að vera til fyrirmyndar fyrir heimsbyggð alla.Ólöf Pétursdóttir þýddi.
Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar
Skoðun Sorglegur uppgjafar doði varðandi áframhaldandi stríðin í dag Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Frá dulúð til daglegs lífs: Hvernig nýjasta gervigreindin vinnur með þér – og gerir þig klárari Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Stjórnun, hönnun og framkvæmd öryggisráðstafana í Reynisfjöru Magnús Rannver Rafnsson skrifar
Skoðun Ósýnilegur veruleiki – Alvarlegt ME og baráttan fyrir skilningi Helga Edwardsdóttir skrifar
Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir Skoðun