Þeir ríku, minna ríku og bráðkvöddu Ísak Gabríel Regal skrifar 4. september 2015 13:22 Það getur reynst erfitt að setja sig í spor annara. Viðkomandi getur verið náinn vinur eða vinkona, fjölskyldumeðlimur, eða einhver fullkomlega ókunnugur einstaklingur. Það er sama, að sjá hlutina frá sjónarhorni sem er ekki manns eigið er sjaldgæfur eiginleiki sem að alls ekki allir búa yfir. Þegar að maður metur auð og fátækt þá er það yfirleitt gert út frá manni sjálfum, s.s. þeirri reynslu sem að maður hefur gengið í gegnum á ævi sinni. Af kommentum á netinu má dæma og orðum sem að fólk í kringum mig lætur falla frá degi til dags er mín reynsla sú að sambandið milli almennings og þeir allra ríkustu og tekjuhæstu í samfélaginu sé afar veikt, jafnvel óraunverulegt. Geta stórlaxarnir almennilega áttað sig á lífmátum þeirra sem að sanka að sér aumum 200 þúsund krónum á mánuði og skammta allar máltíðirnar sínar? Mér finnst ekki. Sambandið er rofið. Því er ekki furða að þeir kaupi sér freka nýja glæsikerru en að leggja meiri pening í örorkubætur, menntakerfið, og lækkun á bókaskatti. Svo er annað, hvað veit fólk um stríð og dauða sem að hefur aldrei upplifað stríð og dauða? Mér heyrist á sumum að flóttafólk sem að veit ekki af nokkrum stað til að fara á sé aðeins óboðnir gestir í vorra landi, eins og silfurskottur sem að skríða á milli flísanna á baðherbergisgólfinu hjá okkur. Því er eins auðvelt að neita þeim um aðsetur og að kremja skordýr. Þau eiga einfaldlega ekki rétt á því að vera hérna eins og sumir sem að koma ekki beint frá stríðshrjáðum löndum. Svo eru þeir sem að telja alla í heimalandinu vera með nóg á sinni könnu og ómögulegt sé að hjálpa utanaðkomandi aðilum. Það sé einfaldlega ekki til aukið húsaskjól, vatn, matur, klæðnaður og fleiri nauðsynjar. Þetta hefur ekkert með það að gera hvort að maður sé góðhjörtuð manneskja eða ekki. Ég borða dýr af bestu lyst, flokka ekki ruslið mitt og syndga daginn út og daginn inn. Mér finnst bara svo hrokafullt og stefnulaust að setja sig í kóngastólinn og banna fólki að stíga fæti inn í landið. Hvað höfum við áunnið okkur til að segja til um hver má koma og ekki koma til Íslands? Að sjálfsögðu er mörgum illa við ákveðið fólk, oft á tíðum stafar það af ótta við öðruvísi litarhætti, trúarbrögð, eða menningarheima og allir hafa sínar skoðanir en hvað leiða þær af sér skil ég ekki, og mun líklegast aldrei skilja. Gagnslausar rökleysur og vísindalegar rangfærslur um hreint og óhreint blóð rata ekki inn í heilabúið mitt sem og ótti við aðra menningarhópa; segjum sem svo að Ísland hleypi inn þúsund flóttamönnum inn í 300.000 manna þjóð þýðir það þá að dagar mínir af því að sofna yfir Ísland Got Talent í uppáhalds Tottenham treyjunni minni með BBQ kjúklingasósu í hálsmálinu séu taldir? Nú segji ég stopp. Ef að þessi pistill móðgar þig að þá máttu að líta inn á við og reyna að átta þig á því hvað það er við þessa umræðu sem að hræðir þig svona og lætur þig skjálfa á beinunum við tilhugsunina um útlenskt flóttafólk á íslenskum landamærum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Vindhögg Viðskiptaráðs Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Staða leikskólamála í Reykjanesbæ Guðný Birna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreindaraðstoð: Kennarinn endurheimtir dýrmætan tíma Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Tökum höndum saman áður en það er of seint Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun PWC – Traustsins verðir? Björn Thorsteinsson skrifar Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Pólitískar kreddur á kostnað skattgreiðenda Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Óttumst við það að vera frjálsar manneskjur í frjálsu landi? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Loftslagsváin bíður ekki Ívar Kristinn Jasonarson skrifar Skoðun Hvers vegna að kenna leiklist? Rannveig Björk Þorkelsdóttir,Jóna Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Jafnt aðgengi að geðheilbrigðisþjónustu fyrir öll Telma Sigtryggsdóttir skrifar Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Í vítahring stöðnunnar og úreldra vísinda Björn Ólafsson skrifar Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Við erum réttindalaus Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Myglaða nestisboxið og gleymda sítrónan María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald skrifar Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Sjá meira
Það getur reynst erfitt að setja sig í spor annara. Viðkomandi getur verið náinn vinur eða vinkona, fjölskyldumeðlimur, eða einhver fullkomlega ókunnugur einstaklingur. Það er sama, að sjá hlutina frá sjónarhorni sem er ekki manns eigið er sjaldgæfur eiginleiki sem að alls ekki allir búa yfir. Þegar að maður metur auð og fátækt þá er það yfirleitt gert út frá manni sjálfum, s.s. þeirri reynslu sem að maður hefur gengið í gegnum á ævi sinni. Af kommentum á netinu má dæma og orðum sem að fólk í kringum mig lætur falla frá degi til dags er mín reynsla sú að sambandið milli almennings og þeir allra ríkustu og tekjuhæstu í samfélaginu sé afar veikt, jafnvel óraunverulegt. Geta stórlaxarnir almennilega áttað sig á lífmátum þeirra sem að sanka að sér aumum 200 þúsund krónum á mánuði og skammta allar máltíðirnar sínar? Mér finnst ekki. Sambandið er rofið. Því er ekki furða að þeir kaupi sér freka nýja glæsikerru en að leggja meiri pening í örorkubætur, menntakerfið, og lækkun á bókaskatti. Svo er annað, hvað veit fólk um stríð og dauða sem að hefur aldrei upplifað stríð og dauða? Mér heyrist á sumum að flóttafólk sem að veit ekki af nokkrum stað til að fara á sé aðeins óboðnir gestir í vorra landi, eins og silfurskottur sem að skríða á milli flísanna á baðherbergisgólfinu hjá okkur. Því er eins auðvelt að neita þeim um aðsetur og að kremja skordýr. Þau eiga einfaldlega ekki rétt á því að vera hérna eins og sumir sem að koma ekki beint frá stríðshrjáðum löndum. Svo eru þeir sem að telja alla í heimalandinu vera með nóg á sinni könnu og ómögulegt sé að hjálpa utanaðkomandi aðilum. Það sé einfaldlega ekki til aukið húsaskjól, vatn, matur, klæðnaður og fleiri nauðsynjar. Þetta hefur ekkert með það að gera hvort að maður sé góðhjörtuð manneskja eða ekki. Ég borða dýr af bestu lyst, flokka ekki ruslið mitt og syndga daginn út og daginn inn. Mér finnst bara svo hrokafullt og stefnulaust að setja sig í kóngastólinn og banna fólki að stíga fæti inn í landið. Hvað höfum við áunnið okkur til að segja til um hver má koma og ekki koma til Íslands? Að sjálfsögðu er mörgum illa við ákveðið fólk, oft á tíðum stafar það af ótta við öðruvísi litarhætti, trúarbrögð, eða menningarheima og allir hafa sínar skoðanir en hvað leiða þær af sér skil ég ekki, og mun líklegast aldrei skilja. Gagnslausar rökleysur og vísindalegar rangfærslur um hreint og óhreint blóð rata ekki inn í heilabúið mitt sem og ótti við aðra menningarhópa; segjum sem svo að Ísland hleypi inn þúsund flóttamönnum inn í 300.000 manna þjóð þýðir það þá að dagar mínir af því að sofna yfir Ísland Got Talent í uppáhalds Tottenham treyjunni minni með BBQ kjúklingasósu í hálsmálinu séu taldir? Nú segji ég stopp. Ef að þessi pistill móðgar þig að þá máttu að líta inn á við og reyna að átta þig á því hvað það er við þessa umræðu sem að hræðir þig svona og lætur þig skjálfa á beinunum við tilhugsunina um útlenskt flóttafólk á íslenskum landamærum.
Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar