Aðgengismál eru mannréttindamál Guðjón Sigurðsson skrifar 13. ágúst 2015 12:00 Í byggingareglugerð segir: „Þröskuldur við inngangsdyr/útidyr og svala- og garðdyr skal ekki vera hærri en 25 mm. Hæðarmunur milli svæðis framan við inngangsdyr/útidyr og gólfs skal ekki vera meiri en 25 mm, að meðtalinni hæð á þröskuldi. Gólf svala og veranda má mest vera 100 mm lægra en gólf byggingar, að þröskuldi meðtöldum, að því tilskildu að skábraut sé komið fyrir að utanverðu upp að þröskuldi.“ Mældu þröskuldinn heima hjá þér eða á vinnustaðnum. Er hann innan við 2,5 cm (25 mm)? Þá er hann löglegur. Útgangur á svalir eða út í garð skal vera það sama innan frá mælt. Er hann það? Þá er hann löglegur. Hvernig má það vera að 90% húsnæðis sé kolólöglegt og þar með ekki fært hreyfihömluðum í hjólastól? Eða t.d. fólki með göngugrindur eða barnavagna? Þetta er skýrt í lögum og reglum allar götur síðan 1979 að hjólastólanotendur skuli komast inn og út úr byggingum án aðstoðar. Hvar er allur þessi eftirlitsiðnaður? Bygginganefnd, byggingafulltrúar, staðlaráð, Mannvirkjastofnun og hönnuðir mannvirkja sem eru með þetta allt á tæru að maður skyldi ætla. Erum við að borga þeim milljarða fyrir að sitja á rassinum og horfa í hina áttina þegar kemur að aðgengi að byggingum? Hópurinn „Aðgengi skiptir máli“ á FB hefur óskað eftir við almenning, þingmenn og Mannvirkjastofnun að farið sé að lögum og reglum í þessu landi. Er það frekja? Er það tilætlunarsemi? Að farið sé að lögum og reglum. Varla. En vegna sinnuleysis allra höfum við lagt til að Brunaeftirliti verði falið að horfa á aðgengismál um leið og þeir taka út brunavarnir. Ekki nýtt apparat og kostar lítið sem ekkert til viðbótar því sem fyrir er. Vonandi fáum við virkt aðgengiseftirlit áður en langt um líður. Ástæða þessarar „frekju“ í okkur er t.d sú að aðgengi að menntun, heilbrigðisþjónustu, verslunum og annarri þjónustu er grundvölluð á þeirri staðreynd að komast inn og út úr byggingum. Eins asnalegt og það hljómar. T.d. er grundvallaratriði fyrir mig til að geta sótt vinnu að ég komist inn og út af staðnum. Hvað með þau okkar sem eiga börn og barnabörn? Megum við ekki fylgja þeim í leikskóla, í skóla, í íþróttir, við útskriftir eða aðrar samkomur eins og „venjulegt“ fólk gerir? Að útiloka fólk frá þátttöku í lífinu með oft aumum þröskuldi er óþolandi og ekki Íslendingum sæmandi. Fyrir utan að valda félagslegri einangrun og andlegum veikindum sem leggjast ofan á önnur veikindi eða slys. Er eðlilegt að ríki og sveitarfélög styrki starfsemi eða viðburði sem ekki eru aðgengilegir öllum? Nei, ég held við séum flest sammála um að það gangi ekki. Samt gera yfirvöld það alla daga.Þetta er ekkert flókið, þetta eru grundvallarmannréttindi og ég veit að Íslendingar upp til hópa standa með okkur. Hugarfari allra þarf að breyta! Gerum það. Lifum heil og njótum augnabliksins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Sjá meira
Í byggingareglugerð segir: „Þröskuldur við inngangsdyr/útidyr og svala- og garðdyr skal ekki vera hærri en 25 mm. Hæðarmunur milli svæðis framan við inngangsdyr/útidyr og gólfs skal ekki vera meiri en 25 mm, að meðtalinni hæð á þröskuldi. Gólf svala og veranda má mest vera 100 mm lægra en gólf byggingar, að þröskuldi meðtöldum, að því tilskildu að skábraut sé komið fyrir að utanverðu upp að þröskuldi.“ Mældu þröskuldinn heima hjá þér eða á vinnustaðnum. Er hann innan við 2,5 cm (25 mm)? Þá er hann löglegur. Útgangur á svalir eða út í garð skal vera það sama innan frá mælt. Er hann það? Þá er hann löglegur. Hvernig má það vera að 90% húsnæðis sé kolólöglegt og þar með ekki fært hreyfihömluðum í hjólastól? Eða t.d. fólki með göngugrindur eða barnavagna? Þetta er skýrt í lögum og reglum allar götur síðan 1979 að hjólastólanotendur skuli komast inn og út úr byggingum án aðstoðar. Hvar er allur þessi eftirlitsiðnaður? Bygginganefnd, byggingafulltrúar, staðlaráð, Mannvirkjastofnun og hönnuðir mannvirkja sem eru með þetta allt á tæru að maður skyldi ætla. Erum við að borga þeim milljarða fyrir að sitja á rassinum og horfa í hina áttina þegar kemur að aðgengi að byggingum? Hópurinn „Aðgengi skiptir máli“ á FB hefur óskað eftir við almenning, þingmenn og Mannvirkjastofnun að farið sé að lögum og reglum í þessu landi. Er það frekja? Er það tilætlunarsemi? Að farið sé að lögum og reglum. Varla. En vegna sinnuleysis allra höfum við lagt til að Brunaeftirliti verði falið að horfa á aðgengismál um leið og þeir taka út brunavarnir. Ekki nýtt apparat og kostar lítið sem ekkert til viðbótar því sem fyrir er. Vonandi fáum við virkt aðgengiseftirlit áður en langt um líður. Ástæða þessarar „frekju“ í okkur er t.d sú að aðgengi að menntun, heilbrigðisþjónustu, verslunum og annarri þjónustu er grundvölluð á þeirri staðreynd að komast inn og út úr byggingum. Eins asnalegt og það hljómar. T.d. er grundvallaratriði fyrir mig til að geta sótt vinnu að ég komist inn og út af staðnum. Hvað með þau okkar sem eiga börn og barnabörn? Megum við ekki fylgja þeim í leikskóla, í skóla, í íþróttir, við útskriftir eða aðrar samkomur eins og „venjulegt“ fólk gerir? Að útiloka fólk frá þátttöku í lífinu með oft aumum þröskuldi er óþolandi og ekki Íslendingum sæmandi. Fyrir utan að valda félagslegri einangrun og andlegum veikindum sem leggjast ofan á önnur veikindi eða slys. Er eðlilegt að ríki og sveitarfélög styrki starfsemi eða viðburði sem ekki eru aðgengilegir öllum? Nei, ég held við séum flest sammála um að það gangi ekki. Samt gera yfirvöld það alla daga.Þetta er ekkert flókið, þetta eru grundvallarmannréttindi og ég veit að Íslendingar upp til hópa standa með okkur. Hugarfari allra þarf að breyta! Gerum það. Lifum heil og njótum augnabliksins.
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun