Viðskipti innlent

Marple-málið: Dómstólar eiga ekki að taka þátt í að sefa reiði almennings

Jóhann Óli Eiðsson skrifar
Úr dómsal við málsmeðferð Marple-málsins.
Úr dómsal við málsmeðferð Marple-málsins. Vísir/GVA
„Það er ekki of seint fyrir ákæruvaldið að láta málið gegn skjólstæðingi mínum niður falla. Það verður of seint þegar það er dómtekið,“ sagði Sigurður G. Guðjónsson, verjandi Guðnýjar Örnu Sveinsdóttur, í munnlegum málflutningi í málflutningi í Héraðsdómi Reykjavíkur í dag.

Guðný Arna, sem er fyrrverandi fjármálastjóri Kaupþings, er ákærð fyrir sex milljarða fjárdrátt í félagi við Hreiðar Má Sigurðsson, fyrrverandi forstjóra bankans, og umboðssvik sem nema tveimur milljörðum til viðbótar. Guðný Arna hefur neitað allri sök í málinu.

„Guðný hefur haldið í sama framburð frá upphafi. Hún þekkti ekki til Marple og það eru engin gögn sem benda til þess að svo hafi ekki verið. Saknæmisskilyrði fjárdráttarákvæðisins og ákvæðisins um umboðssvik fela bæði í sér almennan ásetning og aukinn auðgunarásetning. Þú þarft að vita hvert peningarnir eru að renna. Hvernig í ósköpunum er það mögulegt ef þú þekkir ekki félagið sem féð rennur til?“ spurði Sigurður.

Verið að draga blásaklausamanneskju fyrir dóm

Verjandinn sagði óumdeilt í málinu að fjármunafærslurnar tvær, sem ákært er fyrir í fyrri tveimur ákæruliðunum, hafi verið framkvæmdar af undirmönnum Guðnýjar samkvæmt tilmælum hennar. Hún hafi fengið sín fyrirmæli frá sínum yfirmanni, Hreiðari Má Sigurðssyni, og hann hafi aldrei neitað því að hafa gefið fyrirmælin.

Máli sínu til stuðnings las Sigurður upp úr bréfi sem Hreiðar Már sendi sérstökum saksóknara tíu mánuðum áður en ákæra í máli því sem nú er til meðferðar var gefin út. Þar ritar Hreiðar að Guðný Arna hafi hvorki haft ákvörðunarvald um viðskiptin né hafi hún komið að þeim í reynd. Hún hafi aðeins fylgt fyrirmælum undirritaðs, Hreiðars Más.

Einnig benti Sigurður á tölvupóst frá Bjarka Diego, fyrrverandi útlánastjóra Kaupþings samstæðunnar, sem hann taldi sýna svart á hvítu að sennilega hefði Marple aldrei verið í eigu Skúla Þorvaldssonar. Póstur þessi varð ekki partur af málinu fyrr en á fimmtudeginum fyrir sléttri viku og hefur harðlega verið sett út á þá háttan mála af hálfu verjenda málsins.

„Hér er verið að þvæla algjörlega saklausum einstaklingi í gegnum málahöld og ég skil ekki hvers vegna. Mér dettur helst í hug að það hafi verið gert þar sem innri endurskoðandi bankans sakaði fólk um einhverja bókhaldsfimleika sem á auðvitað ekki við nokkur rök að styðjast,“ sagði Sigurður.

„Myndirðu skilja eftir rafræna slóð er þú ert að hylja brot?“

Ákæruvaldið hefur ítrekað bent á að gögn tengd annars vegar kaup- og söluréttarsamningi frá  október 2007 og hins vegar framvirkum gjaldmiðlasamningi í maí 2008 séu ekki nægilega nákvæm. Sigurður benti á að staðlarnir sem bókhaldsgögn þyrftu að uppfylla varðandi innri og ytri endurskoðun væru ekki þeir sömu.

„Að auki er til fjöldi tölvupósta tengdum þessum færslum sem Guðný Arna sendi á fólk sem starfaði í kringum sig. Ef þú hefðir framið lögbrot og værir að reyna að fela það, mundirðu þá skilja eftir þig rafræna slóð um allan banka? Það lá engin leynd yfir þessum færslum,“ staðhæfði Sigurður.

„Það er hreinlega ekkert í þessu máli. Það er ekkert vitni sem getur borið um að skjólstæðingur minn hafi haft auðgunarásetning um að valda Kaupþingi verulegu tjóni. Þetta mál er svo einfalt að það þarf hreinlega ekki að hafa fleiri orð um það. Það er ekki hægt að refsa henni nema viðhafa einherja stórkostlega lagalega loftfimleika,“ sagði Sigurður sem flutti mál sitt blaðlaust og spígsporaði fyrir framan pontuna.

Rannsókn málsins og dráttur þess næg refsing

Eftir að hafa sagt að það væri ekkert meira um málið að segja talaði Sigurður í um tuttugu mínútur. Hann benti á að í bókhaldi Kaupþings mætti greinilega sjá að hægt væri að rekja færslurnar til yfirstjórnarsafnsins og að hægt væri að rekja þær til samninga sem hafi verið gerðir. Slíkt ætti að vera fullnægjandi.

„Ef það fer svo ólíklega, ég hreinlega get ekki hugsað þá hugsun til enda, að dómurinn telji Guðnýju Örnu seka þá er ekki nokkur glóra í því að setja hana í fangelsi í fjögur eða fimm ár eins og ákærandinn virðist óska,“ sagði Sigurður og var mikið niðri fyrir. Rannsókn málsins hafi hafist í apríl 2010 og síðan þá hafi skjólstæðingur hennar haft málið vomandi yfir sér auk þess að sími hennar hafi verið hleraður.

Að hafa málið hangandi yfir sér í fimm ár væri eitt og sér alveg næg refsing. Það væri ansi þungur baggi að bera ofan á það að missa vinnuna, þurfa að flytja úr landi og vera eltur þangað af fyrri vinnuveitanda til að fá fullnustu á kröfu sem slitastjórnin veit fullkomlega að hún getur ekki borgað.

Ekkert tjón varð og skaðabótakrafan því marklaus

„Það er búið að berstrípa skjólstæðing minn í nafni réttlætisins. Réttlætis sem hófst með setningu laga um sérstakan saksóknara,“ sagði Sigurður. Þau lög sagði hann eingöngu vera til þess að hengja bankamenn til þerris til að sefa reiðina sem átti sér stað á Austurvelli í kjölfar hrunsins.

„Dómstólar eiga ekki að taka þátt í svona dellu. Þeir eiga að vernda borgarann fyrir ofvaldi ríkis og framkvæmdavalds. Nú þegar er búið að þurrka menn nóg til að sefa almenning. Allt hefur verið gert  til að gera þeim lífið ömurlegt,“ sagði Sigurður.

Að endingu sagði hann að um skaðabótakröfu Kaupþings á hendur skjólstæðings síns þyrfti ekki að fjalla. Það væri alveg kýrskýrt að ekkert tjón hefði orðið og ef að svo væri væri engin orsakatengsl að finna á milli háttsemi Guðnýjar Örnu og tjónsins. 


Tengdar fréttir






Fleiri fréttir

Sjá meira


×