Af hverju náttúruverndargjald í Reykjahlíð? Seinni grein Ólafur H. Jónsson skrifar 17. júlí 2014 07:00 1)Hvers vegna koma ferðaþjónustuaðilar af fjöllum varðandi gjaldtöku 2014? Á vordögum 2013 var Samtökum ferðaþjónustunnar (SAF) og stærstu aðilum þeirra sem taka á móti skemmtiferðaskipum tilkynnt að gjaldtaka myndi hefjast í Reykjahlíð sumarið 2014. Þeim skilaboðum virðist ekki hafa verið komið til viðskiptavina þeirra erlendis. Þvert á móti birtist stöðugur áróður og rangfærslur í fjölmiðlum. „Viljum ekki skúra á hvern stað, ekki fólk með posa, þetta mun skaða heildarímynd Íslands“ var sagt og ýmislegt þaðan af verra svo sem tillögur um eignarnám. Flestir eru sammála um að gjaldtaka sé nauðsynleg, en eru á móti því að einkaaðilar sjái um sína landareign sjálfir. Hvers vegna? Hefur aðkoma ríkisins verið til fyrirmyndar? Hver eru rökin? Ríkið hefur ekki sýnt það í gegnum tíðina að það standi traustari vörð um náttúruna en einkaaðilar, eða hvað? Allt er þetta dapurlegt og ekki í takt við óskir 90% erlendra ferðamanna skv. opinberum könnunum, sem eru reiðubúnir til að greiða 600-1.200 kr. inn á hvern stað. Hvers vegna þessi andstaða við náttúruverndargjald af hálfu fyrirtækja í ferðaþjónustu, sem selja skipulagðar ferðir inn á land í einkaeigu? Náttúran þarf því aðstoð frá eigendum sínum alveg sama hvort það eru einkaaðilar eða ríkið. Nær engu skattfé hefur verið varið til verndar náttúruperlum Íslands. Samt sem áður fær ríkið árlega 25-30 milljarða í virðisauka frá ferðamönnum. Hvað er í gangi?2)Hvað með lög um almannarétt og náttúruvernd? Jónsbók gerði varla ráð fyrir að t.d. um Mývatnssveit færu 400.000 manns á ári eins og er nú að gerast? Um leið og ferðaþjónustuaðilar selja og hagnast á skipulögðum/auglýstum ferðum sínum inn á land í einkaeigu eins og Reykjahlíð þá getur það varla staðist að almannaréttur sé enn í gildi. Í 14. grein náttúruverndarlaga stendur: „Mönnum er heimilt án sérstaks leyfis landeiganda eða rétthafa að fara gangandi, á skíðum, skautum, óvélknúnum sleðum eða á annan sambærilegan hátt um óræktað land og dveljast þar.“ Síðan segir: „Á eignarlandi í byggð er eiganda eða rétthafa þó heimilt að takmarka eða banna með merkingum við hlið og göngustíga umferð manna og dvöl á afgirtu og óræktuðu landi.“ Hvergi stendur að eigandi megi ekki taka gjald t.d vegna náttúruverndar eða vegna öryggis á viðkomandi stað. Við ætlum ekki að hlutast til um það hvað ríkið gerir með sínar jarðir.3)Setti ríkið ekki 10 milljónir í að byggja upp við Hveri austan Námaskarðs? Hér er mikill misskilningur í gangi. Atvinnu- og nýsköpunarráðuneytið óskaði eftir því að aðeins sveitarfélög gerðu lista yfir þá staði sem mikill fjöldi ferðamanna heimsækir. Þá aðeins til brýnna verkefna á ferðamannastöðum er lúta að verndun náttúru og öryggi ferðamanna. Eigendum félags með stærstu jörð á Íslandi var ekki send slík beiðni eða óskalisti, bara sveitarfélögum! Þrátt fyrir það eru svæði eins og Dettifoss, Hverir og Leirhnjúkur/Víti í Reykjahlíðarlandi. Er þetta ekki skattfé allra Íslendinga? Af hverju þessi mismunun? Skútustaðahreppur (sem leigir stórt landsvæði af landeigendum) sendi að sjálfsögðu inn óskalista yfir staði sem uppfylltu þessi skilyrði, t.d Dimmuborgir (eign Landgræðslunnar), Hveri (eign Reykhlíðunga), Skútustaðagíga (eign ríkis að meirihluta) og Hverfell/Hverfjall (eign Vogamanna). Staðan er nú sú að Skútustaðahreppur fær styrkinn, en hreppurinn á ekki svæðið við Hveri! Það verður að nota styrkinn til uppbyggingar við Hveri, hvergi annars staðar. Af hverju fengu landeigendur Reykjahlíðar ekki möguleika á að senda inn beiðni/óskalista? Veit fólk að af þessum 384 m.kr., sem var úthlutað í 88 verkefni nú 30. maí, fengu sveitarfélög úthlutuð 49% fjármagnsins, ríkistofnanir/Umhverfisstofnun/Skógrækt ríkisins 51% og einkaaðilar 0%! Er þetta ekki forsmekkurinn að því sem koma skal með nýjum náttúrupassa og úthlutun fjármuna sem hann skapar í framtíðinni, eða hvað? Svari hver fyrir sig, en ekki rugla saman Skútustaðahreppi og landeigendum Reykjahlíðar.4)Hvernig sé ég fyrir mér gjaldtöku á Íslandi? Ég hef áður sett fram þá hugmynd að gjaldtaka verði hafin á t.d. 10-12 stærstu og mest sóttu stöðum Íslands eins og þekkist víða erlendis. Mývatnssveit í heild sinni gæti verið eitt af þessum svæðum. Hér væri því eingöngu um samvinnu milli einkaaðila, sveitarfélaga og ríkis að ræða, sem eiga þessar náttúruperlur, en ekki samtaka. Með rafrænni samtengingu er þetta mjög auðvelt í framkvæmd. Jafnvel væri hægt að hafa eitt gjald inn á alla þessa staði. Allt þetta er útfærsluatriði. Það sem vakir fyrir landeigendum Reykjahlíðar er að vernda náttúruna og skapa góða ímynd þegar til lengri tíma er litið. Verið velkomin á upplýsinga- og sölusíðu verkefnis okkar: www.natturugjald.is Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun Skoðun Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Sjá meira
1)Hvers vegna koma ferðaþjónustuaðilar af fjöllum varðandi gjaldtöku 2014? Á vordögum 2013 var Samtökum ferðaþjónustunnar (SAF) og stærstu aðilum þeirra sem taka á móti skemmtiferðaskipum tilkynnt að gjaldtaka myndi hefjast í Reykjahlíð sumarið 2014. Þeim skilaboðum virðist ekki hafa verið komið til viðskiptavina þeirra erlendis. Þvert á móti birtist stöðugur áróður og rangfærslur í fjölmiðlum. „Viljum ekki skúra á hvern stað, ekki fólk með posa, þetta mun skaða heildarímynd Íslands“ var sagt og ýmislegt þaðan af verra svo sem tillögur um eignarnám. Flestir eru sammála um að gjaldtaka sé nauðsynleg, en eru á móti því að einkaaðilar sjái um sína landareign sjálfir. Hvers vegna? Hefur aðkoma ríkisins verið til fyrirmyndar? Hver eru rökin? Ríkið hefur ekki sýnt það í gegnum tíðina að það standi traustari vörð um náttúruna en einkaaðilar, eða hvað? Allt er þetta dapurlegt og ekki í takt við óskir 90% erlendra ferðamanna skv. opinberum könnunum, sem eru reiðubúnir til að greiða 600-1.200 kr. inn á hvern stað. Hvers vegna þessi andstaða við náttúruverndargjald af hálfu fyrirtækja í ferðaþjónustu, sem selja skipulagðar ferðir inn á land í einkaeigu? Náttúran þarf því aðstoð frá eigendum sínum alveg sama hvort það eru einkaaðilar eða ríkið. Nær engu skattfé hefur verið varið til verndar náttúruperlum Íslands. Samt sem áður fær ríkið árlega 25-30 milljarða í virðisauka frá ferðamönnum. Hvað er í gangi?2)Hvað með lög um almannarétt og náttúruvernd? Jónsbók gerði varla ráð fyrir að t.d. um Mývatnssveit færu 400.000 manns á ári eins og er nú að gerast? Um leið og ferðaþjónustuaðilar selja og hagnast á skipulögðum/auglýstum ferðum sínum inn á land í einkaeigu eins og Reykjahlíð þá getur það varla staðist að almannaréttur sé enn í gildi. Í 14. grein náttúruverndarlaga stendur: „Mönnum er heimilt án sérstaks leyfis landeiganda eða rétthafa að fara gangandi, á skíðum, skautum, óvélknúnum sleðum eða á annan sambærilegan hátt um óræktað land og dveljast þar.“ Síðan segir: „Á eignarlandi í byggð er eiganda eða rétthafa þó heimilt að takmarka eða banna með merkingum við hlið og göngustíga umferð manna og dvöl á afgirtu og óræktuðu landi.“ Hvergi stendur að eigandi megi ekki taka gjald t.d vegna náttúruverndar eða vegna öryggis á viðkomandi stað. Við ætlum ekki að hlutast til um það hvað ríkið gerir með sínar jarðir.3)Setti ríkið ekki 10 milljónir í að byggja upp við Hveri austan Námaskarðs? Hér er mikill misskilningur í gangi. Atvinnu- og nýsköpunarráðuneytið óskaði eftir því að aðeins sveitarfélög gerðu lista yfir þá staði sem mikill fjöldi ferðamanna heimsækir. Þá aðeins til brýnna verkefna á ferðamannastöðum er lúta að verndun náttúru og öryggi ferðamanna. Eigendum félags með stærstu jörð á Íslandi var ekki send slík beiðni eða óskalisti, bara sveitarfélögum! Þrátt fyrir það eru svæði eins og Dettifoss, Hverir og Leirhnjúkur/Víti í Reykjahlíðarlandi. Er þetta ekki skattfé allra Íslendinga? Af hverju þessi mismunun? Skútustaðahreppur (sem leigir stórt landsvæði af landeigendum) sendi að sjálfsögðu inn óskalista yfir staði sem uppfylltu þessi skilyrði, t.d Dimmuborgir (eign Landgræðslunnar), Hveri (eign Reykhlíðunga), Skútustaðagíga (eign ríkis að meirihluta) og Hverfell/Hverfjall (eign Vogamanna). Staðan er nú sú að Skútustaðahreppur fær styrkinn, en hreppurinn á ekki svæðið við Hveri! Það verður að nota styrkinn til uppbyggingar við Hveri, hvergi annars staðar. Af hverju fengu landeigendur Reykjahlíðar ekki möguleika á að senda inn beiðni/óskalista? Veit fólk að af þessum 384 m.kr., sem var úthlutað í 88 verkefni nú 30. maí, fengu sveitarfélög úthlutuð 49% fjármagnsins, ríkistofnanir/Umhverfisstofnun/Skógrækt ríkisins 51% og einkaaðilar 0%! Er þetta ekki forsmekkurinn að því sem koma skal með nýjum náttúrupassa og úthlutun fjármuna sem hann skapar í framtíðinni, eða hvað? Svari hver fyrir sig, en ekki rugla saman Skútustaðahreppi og landeigendum Reykjahlíðar.4)Hvernig sé ég fyrir mér gjaldtöku á Íslandi? Ég hef áður sett fram þá hugmynd að gjaldtaka verði hafin á t.d. 10-12 stærstu og mest sóttu stöðum Íslands eins og þekkist víða erlendis. Mývatnssveit í heild sinni gæti verið eitt af þessum svæðum. Hér væri því eingöngu um samvinnu milli einkaaðila, sveitarfélaga og ríkis að ræða, sem eiga þessar náttúruperlur, en ekki samtaka. Með rafrænni samtengingu er þetta mjög auðvelt í framkvæmd. Jafnvel væri hægt að hafa eitt gjald inn á alla þessa staði. Allt þetta er útfærsluatriði. Það sem vakir fyrir landeigendum Reykjahlíðar er að vernda náttúruna og skapa góða ímynd þegar til lengri tíma er litið. Verið velkomin á upplýsinga- og sölusíðu verkefnis okkar: www.natturugjald.is
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson Skoðun