Háskóli á sandi Ásrún Birgisdóttir skrifar 16. október 2014 07:00 Í kvæði sem ég söng oft á leikskóla þegar ég var lítil var fjallað um tvo menn. Annar þeirra byggði á sandi en hinn á bjargi. Þegar kom svo rigning féll hús annars þeirra, meðan hitt stóð fast. Síðastliðna níu daga hafa félagar mínir í Stúdentaráði fjallað um málefni háskólans í greinum sínum sem allar eru partur af átakinu ,,Áfram í fremstu röð?“. Þar hefur verið fjallað um fjárskort, falin skólagjöld, stöðu heilbrigðiskerfisins, brotin loforð og síðast en ekki síst Lánasjóðinn margumtalaða. Við lestur þessara greina hefur mér verið hugsað til kvæðisins sem ég söng svo glatt sem barn á leikskólanum í Breiðholtinu. Mitt framlag til þessa átaks er frá persónulegra sjónarhorni. Ég er ekki þessi dæmigerði háskólanemi sem varð stúdent tvítugur og fór beint í háskólann vitandi nákvæmlega hvað ég ætlaði mér að læra og verða. Ég ólst upp í Breiðholtinu, hjá einstæðri móður og skilyrðin heima fyrir voru ekki alltaf þau bestu. En eftir sex ára framhaldsskólagöngu, átta búferlaflutninga og þrjá framhaldsskóla, fékk ég loks hvítu húfuna á höfuðið. Þessari húfu hafði ég beðið eftir í sex ár, en hún var fyrir mér stöðutákn sem sýndi að ég hafði áorkað einhverju, að ég gat loksins farið í háskóla. Á stökkpall minn út í lífið. Ég hóf skólagöngu mína við HÍ á köldum janúarmorgni. Þarna var ég mætt á Háskólatorg, með glampann í augunum og eftirvæntingarnar á bakinu ásamt skólatöskunni, einu númeri of spennt fyrir því að byrja í háskóla eftir allan þennan tíma. Frá fyrsta skóladeginum mínum, þennan kalda janúarmorgunn hef ég lært margt. Hluta úr námsbókum og úr fyrirlestrum og annað hef ég lært um háskólann, hvernig hann er rekinn og að hann hafi aðeins fjárveitingar sem nema 62% af meðaltali OECD ríkjanna. Sá fjárskortur gerir það að verkum að hver kennari þarf að sinna fleiri nemendum en samanburðarháskólar á norðurlöndunum og við það versna gæða námsins. Ég horfi upp á háskólann fjársveltan á sama tíma fylgist ég með jafnöldrum mínum og vinum streyma í háskólanám til annarra landa. Háskóli Íslands er ekki byggður á eins sterku undirlagi og ég sá fyrir mér og vonaði. Væntingar mínar um skólagöngu mína við Háskóla Íslands hafa breyst, ég vil ekki aðeins ná prófgráðu og halda út í lífið. Ég veit líka að það mun skipta mig máli í framtíðinni að gráða úr Háskóla Íslands sé mikils metin. Þess vegna vil ég sjá háskólasamfélagið vaxa og dafna, og að háskólinn verði fremstur meðal jafningja. Samfélagið þarf í heild að sameinast um að styðja við og styrkja háskólann. Við þurfum að forgangsraða í þágu menntunar og auka fjárveitingar til hans. Ég vil ekki sjá Háskóla Íslands falla eins og húsið sem byggt var á sandi. Ég vil sjá Háskóla Íslands byggðan á bjargi. Þessi grein er hluti af Áfram í fremstu röð - 10 daga átaki um menntamál Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Tengdar fréttir Áfram í fremstu röð? 7. október 2014 07:00 Vits er þörf 11. október 2014 11:30 Falin skólagjöld Háskóla Íslands 12. október 2014 07:00 Hverju hefur Stúdentaráð áorkað? 8. október 2014 07:00 Úr faðmi fjalla blárra í kaldan faðm LÍN 10. október 2014 07:00 Samstaða um LÍN 13. október 2014 11:00 Ráðherra talar tungum tveim 9. október 2014 07:00 Brotnar undirstöður 52% nemenda upplifa klíníska kennara sína ekki hafa nægan tíma til að sinna kennslu. Einungis 15% nemenda eru sammála því að aðstaða nemenda á Landspítalanum sé við hæfi. 15. október 2014 07:00 Palli einn í heiminum Einungis 17% heilbrigðisnemenda við Háskóla Íslands sem stunda verknám við Landspítalann geta hugsað sér Landspítalann sem sinn framtíðarvinnustað. 14. október 2014 07:00 Mest lesið Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson Skoðun Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson Skoðun Núll prósent skynsemi Lára G. Sigurðardóttir Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn Skoðun Ljúgandi málpípa Sjálfstæðisflokksins Tómas Kristjánsson Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Hvers eiga Vestfirðingar að gjalda? Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir Skoðun Halldór 15.06.2024 Halldór Skoðun Skoðun Til hamingju með daginn! Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Vetur að vori - stuðningur eftir óveður Bjarkey Olsen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skömm stjórnvalda - íslensk börn með erlendan bakgrunn Birna Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Að fórna hamingju fyrir verslunarfrelsi Gunnar Hersveinn skrifar Skoðun Er þensla vegna íbúðauppbyggingar? Jónas Atli Gunnarsson skrifar Skoðun Birgir Þórarinsson er enn að Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Viðurkennum þjóðarmorð á Armenum Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Þegar kvíðinn tekur völdin Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Atvinnulífið og fíkniefnasalan Ólafur Kjartansson skrifar Skoðun Drasl Hafþór Reynisson skrifar Skoðun Er lýðræðinu viðbjargandi? Reynir Böðvarsson skrifar Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar Skoðun Forsetapróf Auður Guðna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Aukin sala áfengis ógnar grundvallarmarkmiðum lýðheilsu Aðalsteinn Gunnarsson skrifar Skoðun Svik VG í jafnréttismálum Jana Salóme Ingibjargar Jósepsdóttir skrifar Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ingólfur krítar liðugt Kristinn H. Gunnarsson skrifar Skoðun Fáu spáð en vel fylgst með Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Armæða um íslenska tungu Hermann Stefánsson skrifar Skoðun Það eru lög í landinu Líneik Anna Sævarsdóttir skrifar Skoðun Svar við bréfi Ingós: 3.233.700.000 krónur Runólfur Ágústsson skrifar Skoðun Úr buffi í klút Gunnhildur Birna Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Málsvari minksins Lárus Karl Arnbjarnarson skrifar Skoðun Skuldum við 17 þúsund íbúðir á höfuðborgarsvæðinu? Sigurður Stefánsson skrifar Skoðun Förum vel með byggingarvörur Eyþór Bjarki Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Gerum betur Kristín B. Jónsdóttir skrifar Skoðun Á tæpustu tungu Eiríkur Örn Norðdahl skrifar Skoðun Aðför að ungmennum (Í minningu Hamarsins) Óskar Steinn Jónínuson Ómarsson skrifar Skoðun „Betur borgandi ferðamenn“ Bjarnheiður Hallsdóttir skrifar Sjá meira
Í kvæði sem ég söng oft á leikskóla þegar ég var lítil var fjallað um tvo menn. Annar þeirra byggði á sandi en hinn á bjargi. Þegar kom svo rigning féll hús annars þeirra, meðan hitt stóð fast. Síðastliðna níu daga hafa félagar mínir í Stúdentaráði fjallað um málefni háskólans í greinum sínum sem allar eru partur af átakinu ,,Áfram í fremstu röð?“. Þar hefur verið fjallað um fjárskort, falin skólagjöld, stöðu heilbrigðiskerfisins, brotin loforð og síðast en ekki síst Lánasjóðinn margumtalaða. Við lestur þessara greina hefur mér verið hugsað til kvæðisins sem ég söng svo glatt sem barn á leikskólanum í Breiðholtinu. Mitt framlag til þessa átaks er frá persónulegra sjónarhorni. Ég er ekki þessi dæmigerði háskólanemi sem varð stúdent tvítugur og fór beint í háskólann vitandi nákvæmlega hvað ég ætlaði mér að læra og verða. Ég ólst upp í Breiðholtinu, hjá einstæðri móður og skilyrðin heima fyrir voru ekki alltaf þau bestu. En eftir sex ára framhaldsskólagöngu, átta búferlaflutninga og þrjá framhaldsskóla, fékk ég loks hvítu húfuna á höfuðið. Þessari húfu hafði ég beðið eftir í sex ár, en hún var fyrir mér stöðutákn sem sýndi að ég hafði áorkað einhverju, að ég gat loksins farið í háskóla. Á stökkpall minn út í lífið. Ég hóf skólagöngu mína við HÍ á köldum janúarmorgni. Þarna var ég mætt á Háskólatorg, með glampann í augunum og eftirvæntingarnar á bakinu ásamt skólatöskunni, einu númeri of spennt fyrir því að byrja í háskóla eftir allan þennan tíma. Frá fyrsta skóladeginum mínum, þennan kalda janúarmorgunn hef ég lært margt. Hluta úr námsbókum og úr fyrirlestrum og annað hef ég lært um háskólann, hvernig hann er rekinn og að hann hafi aðeins fjárveitingar sem nema 62% af meðaltali OECD ríkjanna. Sá fjárskortur gerir það að verkum að hver kennari þarf að sinna fleiri nemendum en samanburðarháskólar á norðurlöndunum og við það versna gæða námsins. Ég horfi upp á háskólann fjársveltan á sama tíma fylgist ég með jafnöldrum mínum og vinum streyma í háskólanám til annarra landa. Háskóli Íslands er ekki byggður á eins sterku undirlagi og ég sá fyrir mér og vonaði. Væntingar mínar um skólagöngu mína við Háskóla Íslands hafa breyst, ég vil ekki aðeins ná prófgráðu og halda út í lífið. Ég veit líka að það mun skipta mig máli í framtíðinni að gráða úr Háskóla Íslands sé mikils metin. Þess vegna vil ég sjá háskólasamfélagið vaxa og dafna, og að háskólinn verði fremstur meðal jafningja. Samfélagið þarf í heild að sameinast um að styðja við og styrkja háskólann. Við þurfum að forgangsraða í þágu menntunar og auka fjárveitingar til hans. Ég vil ekki sjá Háskóla Íslands falla eins og húsið sem byggt var á sandi. Ég vil sjá Háskóla Íslands byggðan á bjargi. Þessi grein er hluti af Áfram í fremstu röð - 10 daga átaki um menntamál
Brotnar undirstöður 52% nemenda upplifa klíníska kennara sína ekki hafa nægan tíma til að sinna kennslu. Einungis 15% nemenda eru sammála því að aðstaða nemenda á Landspítalanum sé við hæfi. 15. október 2014 07:00
Palli einn í heiminum Einungis 17% heilbrigðisnemenda við Háskóla Íslands sem stunda verknám við Landspítalann geta hugsað sér Landspítalann sem sinn framtíðarvinnustað. 14. október 2014 07:00
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun
Skoðun Þegar forréttindafólk í valdastöðu skerðir mannréttindi jaðarsettra hópa Sema Erla Serdaroglu skrifar
Skoðun Spennandi tímar fyrir ungt fólk í Hafnarfirði Kristín Thoroddsen,Margrét Vala Marteinsdóttir skrifar
Skoðun Rétturinn til heilnæms umhverfis vs bæjaryfirvöld Hafnarfjarðar Björg Sveinsdóttir skrifar
Fögnum á degi líffræðilegrar fjölbreytni Rannveig Magnúsdóttir,Ragnhildur Guðmundsdóttir,Skúli Skúlason,Ole Sandberg,Sæunn Júlía Sigurjónsdóttir Skoðun