Hvað er fermingin? Þórir Stephensen skrifar 11. júní 2014 07:00 Þessari spurningu var oft beint til mín, meðan ég var starfandi sóknarprestur. Hún kemur enn upp af ýmsu tilefni, og nú nýlega frá foreldri barns, sem horfir fram til þessara tímamóta í lífi sínu. Mig langar að svara henni einnig hér á opinberum vettvangi. Á síðustu starfsárum mínum hafði ég þann sið að byrja á því að spyrja börnin, hvers vegna þau vildu fermast. Svörin voru margvísleg. Vilji foreldra skipti greinilega miklu máli, gjafirnar, að fylgja straumnum og svo margt annað, og mjög víða skipti hið trúarlega mestu. Ég sagði þeim, að við skyldum skoða þetta allt. Ég hefði t.d. ekkert á móti gjöfunum, því ég hefði fundið það á eigin skinni, drengur, sem ekki var af efnuðu fólki kominn, hvað það sem ég fékk í fermingargjöf hjálpaði mikið til að auðga líf minna æskuára. En ég vildi, að börnin hefðu tilganginn á hreinu. – Það felst í heitinu ferming, að fermingarathöfnin er staðfesting á skírninni. En það er bara hinn trúarlegi þáttur. Honum fylgir svo miklu meira, sem á að hafa gjörtæk áhrif á lífið í kringum okkur. Ég byrjaði því á að spyrja börnin, hvort þeim fyndist heimurinn nógu góður í dag. Svarið var þeim auðvelt. Nei! Hann er það ekki. Þá sagði ég við þau, að þótt þau væru ekki byrjuð á námi sínu hjá mér, þá vissu þau það mikið um kenningar Krists, að þau ættu að geta svarað næstu spurningu: Teljið þið, að ef mikill meirihluti íbúa heimsins fylgdi boðum Krists, yrði eins mikið um styrjaldir, hungursneyð, fátækt, mannréttindabrot, ofbeldi manna í milli, einelti og annað slíkt, sem þið sjáið að hindrar menn í að lifa hamingjusamir hver við annars hlið? Svarið var enn jafnákveðið. Nei! Þá er komið að því, sagði ég, sem ég sé mikilvægast í fermingunni. Þegar ég legg hendur yfir ykkur í vor, þá er ég, dýpst skoðað, að vígja ykkur sem baráttumenn fyrir betri heimi. Ég nefndi víst bæði riddara og valkyrjur í þessu sambandi og fékk góðar undirtektir. Það var auðfundið, að þetta var hlutverk sem börnin vildu sinna. Þau vildu vera hluti af hreyfingu, sem hafði þetta að takmarki. Það kom vel í ljós, er á leið námstímann, að þetta er ekki auðvelt. En þá var bent á hjálpina í því að tengjast fjöldasamtökum, sem eiga þessi markmið og svo dýrmætustu einstaklingsbundnu hjálpina, sem felst í bæn til Guðs. Það var þeim mörgum nýtt að hægt væri að biðja hvar sem var, jafnvel á salerninu eða í strætó á leið í skólann. Guð er alls staðar nálægur, þótt hann sé ekki sýnilegur. Ein harðasta gagnrýnin á trúarlíf mannsins, er að ekki sé hægt að byggja líf sitt á ósýnilegum veruleika, sem ekki verði sannaður með aðferðum raunvísindanna. Við ræddum oft í fermingarfræðslunni um kærleikann, foreldraástina og ástina milli karls og konu. Þetta er ekki hægt að sjá eða sanna. Þetta er huglægt eins og Guð. En samt er þetta raunverulegt og hefur áhrif. Ég heyrði fyrir nokkrum árum sögu, sem ég hefði gjarnan viljað kunna fyrr. Hún er um fyrsta rússneska geimfarann, Juri Gagarin. Þegar hann kom úr geimför sinni, sagði hann trúr sínum kommúnisma: Guð er örugglega ekki til. Ég sá hann hvergi. Þekktasti heilaskurðlæknir Bandaríkjanna heyrði þetta og mælti: Já, þetta er athyglisvert. Ég er búinn að opna mörg þúsund hauskúpur og hef hvergi orðið var við hugsun. Sameinumst öll í baráttunni fyrir betri heimi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson Skoðun Menningarlegur og sáttfús forseti Aldís Aðalbjarnardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Var upplýsingagjöf í covidfaraldrinum upplýsingaóreiða? Steingrímur Atlason skrifar Skoðun Mikilvægi íþróttafélaga Lárus Sigurðsson skrifar Skoðun Sumargjafir Gunnar Ingi Björnsson skrifar Skoðun Þar sem er reykur þar er… Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Betur má ef duga skal Kristinn Árni L. Hróbjartsson skrifar Skoðun Menningarlegur og sáttfús forseti Aldís Aðalbjarnardóttir skrifar Skoðun Leið að hraðari innviðauppbyggingu Sölvi Sturluson skrifar Skoðun Viltu bjarga heiminum? Samfélagsdrifnar loftslagslausnir Inga Rós Antoníusdóttir skrifar Skoðun Hugleiðingar í aðdraganda kosninga Þuríður Helga Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Lýðskrum eða minnisleysi? Þorvaldur Þorvaldsson skrifar Skoðun Stuðningur við langtímakjarasamninga Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Baldur er minn forseti Hjalti Vignisson skrifar Skoðun Vits er þörf þeim er víða ratar- um gagnsemi og glapræði gervigreindar Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Að læra nýtt tungumál og sýna þolinmæði Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Það er mikill munur á þeim sem vanda sig og hinum sem vanda sig ekki Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Það sem spurt var um - en svörin þunn og kom kannski ekki á óvart Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Að rækta garðinn sinn Eva Dögg Davíðsdóttir skrifar Skoðun Dánaraðstoð og siðareglur lækna Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Vörður á veginum framundan Davíð Þorláksson skrifar Skoðun Umferðarreglur og öryggi fyrir Hjólað í vinnuna Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Af hverju kýs ég ekki Katrínu Jakobs Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Kjósum sameiningu, ekki sundrungu Helgi Ingólfsson skrifar Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir skrifar Skoðun Ný nálgun í afreksíþróttum – Nýsköpun Erlingur Jóhannsson skrifar Skoðun Prófsteinninn Katrín Harðardóttir skrifar Skoðun Innrás á Rafah stríðir gegn allri mannúð Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Börnin okkar Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Vextir geta og þurfa að lækka Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Þessari spurningu var oft beint til mín, meðan ég var starfandi sóknarprestur. Hún kemur enn upp af ýmsu tilefni, og nú nýlega frá foreldri barns, sem horfir fram til þessara tímamóta í lífi sínu. Mig langar að svara henni einnig hér á opinberum vettvangi. Á síðustu starfsárum mínum hafði ég þann sið að byrja á því að spyrja börnin, hvers vegna þau vildu fermast. Svörin voru margvísleg. Vilji foreldra skipti greinilega miklu máli, gjafirnar, að fylgja straumnum og svo margt annað, og mjög víða skipti hið trúarlega mestu. Ég sagði þeim, að við skyldum skoða þetta allt. Ég hefði t.d. ekkert á móti gjöfunum, því ég hefði fundið það á eigin skinni, drengur, sem ekki var af efnuðu fólki kominn, hvað það sem ég fékk í fermingargjöf hjálpaði mikið til að auðga líf minna æskuára. En ég vildi, að börnin hefðu tilganginn á hreinu. – Það felst í heitinu ferming, að fermingarathöfnin er staðfesting á skírninni. En það er bara hinn trúarlegi þáttur. Honum fylgir svo miklu meira, sem á að hafa gjörtæk áhrif á lífið í kringum okkur. Ég byrjaði því á að spyrja börnin, hvort þeim fyndist heimurinn nógu góður í dag. Svarið var þeim auðvelt. Nei! Hann er það ekki. Þá sagði ég við þau, að þótt þau væru ekki byrjuð á námi sínu hjá mér, þá vissu þau það mikið um kenningar Krists, að þau ættu að geta svarað næstu spurningu: Teljið þið, að ef mikill meirihluti íbúa heimsins fylgdi boðum Krists, yrði eins mikið um styrjaldir, hungursneyð, fátækt, mannréttindabrot, ofbeldi manna í milli, einelti og annað slíkt, sem þið sjáið að hindrar menn í að lifa hamingjusamir hver við annars hlið? Svarið var enn jafnákveðið. Nei! Þá er komið að því, sagði ég, sem ég sé mikilvægast í fermingunni. Þegar ég legg hendur yfir ykkur í vor, þá er ég, dýpst skoðað, að vígja ykkur sem baráttumenn fyrir betri heimi. Ég nefndi víst bæði riddara og valkyrjur í þessu sambandi og fékk góðar undirtektir. Það var auðfundið, að þetta var hlutverk sem börnin vildu sinna. Þau vildu vera hluti af hreyfingu, sem hafði þetta að takmarki. Það kom vel í ljós, er á leið námstímann, að þetta er ekki auðvelt. En þá var bent á hjálpina í því að tengjast fjöldasamtökum, sem eiga þessi markmið og svo dýrmætustu einstaklingsbundnu hjálpina, sem felst í bæn til Guðs. Það var þeim mörgum nýtt að hægt væri að biðja hvar sem var, jafnvel á salerninu eða í strætó á leið í skólann. Guð er alls staðar nálægur, þótt hann sé ekki sýnilegur. Ein harðasta gagnrýnin á trúarlíf mannsins, er að ekki sé hægt að byggja líf sitt á ósýnilegum veruleika, sem ekki verði sannaður með aðferðum raunvísindanna. Við ræddum oft í fermingarfræðslunni um kærleikann, foreldraástina og ástina milli karls og konu. Þetta er ekki hægt að sjá eða sanna. Þetta er huglægt eins og Guð. En samt er þetta raunverulegt og hefur áhrif. Ég heyrði fyrir nokkrum árum sögu, sem ég hefði gjarnan viljað kunna fyrr. Hún er um fyrsta rússneska geimfarann, Juri Gagarin. Þegar hann kom úr geimför sinni, sagði hann trúr sínum kommúnisma: Guð er örugglega ekki til. Ég sá hann hvergi. Þekktasti heilaskurðlæknir Bandaríkjanna heyrði þetta og mælti: Já, þetta er athyglisvert. Ég er búinn að opna mörg þúsund hauskúpur og hef hvergi orðið var við hugsun. Sameinumst öll í baráttunni fyrir betri heimi.
Skoðun Vits er þörf þeim er víða ratar- um gagnsemi og glapræði gervigreindar Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar
Skoðun Það er mikill munur á þeim sem vanda sig og hinum sem vanda sig ekki Sigurður G. Guðjónsson skrifar
Skoðun Það sem spurt var um - en svörin þunn og kom kannski ekki á óvart Sigurður Páll Jónsson skrifar