Efnilegur fiðluleikari Jónas Sen skrifar 1. ágúst 2013 12:00 Hulda Jónsdóttir Tónleikar: Hulda Jónsdóttir fiðluleikari lék verk eftir Bach, Paganini, Bartók, Ysaÿe og Viktor Orra Árnason. Listasafn Sigurjóns Ólafssonar þriðjudaginn 30. júlí. Hljómurinn í Listasafni Sigurjóns Ólafssonar hentar fiðlu ekkert sérstaklega vel. Endurómunin er mjög lítil, sem gerir rödd fiðlunnar fremur þurra. Þetta háði Huldu Jónsdóttur fiðluleikara nokkuð á tónleikum í safninu á þriðjudagskvöldið. Hulda lauk nýverið B.Mus.-gráðu úr Juilliard tónlistarháskólanum, og hyggst hefja frekrar nám þar í haust. Maður heyrði strax á fyrstu tónunum að hún er efnileg. Ciaccona úr 2. einleikspartítunni eftir Bach var stílhrein og nákvæm. Hulda lék af alúð og vandvirkni, en ég saknaði ástríðunnar í tónlistinni. Bach var vissulega ekki rómantískt tónskáld. Engu að síður eru sterkar tilfinningar í tónmáli hans, sem skiluðu sér ekki almennilega. Skorturinn á endurómun salarins gerði verkið enn litlausara. Svipaða sögu er að segja um níundu kaprísu Paganinis. Hún á að vera létt og leikandi, en var þvert á móti ósköp þunglamaleg, of hæg og ekki nógu taktföst. Ellefta kaprísan var mun skemmtilegri; það er ekki auðvelt að spila hana en Hulda flutti hana með sannfærandi tilþrifum. Eitt íslenskt verk var frumflutt á tónleikunum, Vögguvísa eftir Viktor Orra Árnason. Hún kom vel út; tónlistin byggðist á einfaldri línu sem var skemmtilega skyggð með ómstríðum hljómagangi. Útkoman var athyglisverð og heillandi. Fyrsti kaflinn úr einleikssónötunni eftir Bartók hitti hins vegar ekki í mark. Hann var beinlínis leiðinlegur – það vantaði andstæðurnar og snerpuna í túlkunina. Sónata op. 27 nr. 4 eftir Ysaÿe var talsvert betri. Krafturinn var reyndar ekki mikill, þó óneitanlega hafi túlkunin verið lærð og skynsamlega sett fram. Maður vill bara meira í þessari tónlist; hún er svo mögnuð, lifandi og ævintýrakennd þegar hún er virkilega glæsilega spiluð. Hulda er vissulega efnilegur fiðluleikari. Eins og áður sagði lék hún margt af vandvirkni og hún hefur fallegan tón. Það er samt ekki nóg. Hún á enn langt í land ef hún ætlar sér að ná viðunandi árangri á einleikarabrautinni. Skáldskapurinn í túlkuninni verður að vera grípandi. Fiðluleikaranum verður liggja eitthvað á hjarta með tónlistinni. Það var ekki alltaf að heyra á þessum tónleikum.Niðurstaða: Efnilegur fiðluleikari en tónlistin komst ekki alltaf á flug. Gagnrýni Mest lesið Fékk Laufeyju í afmælið: „Maggi bróðir hefur alltaf verið betri en aðrir að gefa gjafir“ Lífið Hélt auganu en missti af frumsýningu eftir að hafa fengið golfkúlu í andlitið Lífið Helen Óttars og Rubin Pollock slá sér upp Lífið Heitasta hámhorfið í haust Lífið Vigdís Häsler flutt til Sveins Andra Lífið „Lífið gefur okkur mislangan tíma og ég vil nýta minn til hins ýtrasta“ Lífið Betra sem hárbindi en tagl í Bríeti Tíska og hönnun Hárolía, vinur eða óvinur hársins? Lífið samstarf Stíflaður mjólkurkirtill reyndist ólæknandi krabbamein Lífið Vakti yfir sofandi sonunum vopnuð hnífi Lífið Fleiri fréttir Shine on, you crazy Íslendingar! Skömminni skilað Friðrik Ómar bauð upp á sveppi – og Villi hefði elskað það! Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Veisla fyrir augu og eyru Ekki er allt gull sem glóir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Sjá meira
Tónleikar: Hulda Jónsdóttir fiðluleikari lék verk eftir Bach, Paganini, Bartók, Ysaÿe og Viktor Orra Árnason. Listasafn Sigurjóns Ólafssonar þriðjudaginn 30. júlí. Hljómurinn í Listasafni Sigurjóns Ólafssonar hentar fiðlu ekkert sérstaklega vel. Endurómunin er mjög lítil, sem gerir rödd fiðlunnar fremur þurra. Þetta háði Huldu Jónsdóttur fiðluleikara nokkuð á tónleikum í safninu á þriðjudagskvöldið. Hulda lauk nýverið B.Mus.-gráðu úr Juilliard tónlistarháskólanum, og hyggst hefja frekrar nám þar í haust. Maður heyrði strax á fyrstu tónunum að hún er efnileg. Ciaccona úr 2. einleikspartítunni eftir Bach var stílhrein og nákvæm. Hulda lék af alúð og vandvirkni, en ég saknaði ástríðunnar í tónlistinni. Bach var vissulega ekki rómantískt tónskáld. Engu að síður eru sterkar tilfinningar í tónmáli hans, sem skiluðu sér ekki almennilega. Skorturinn á endurómun salarins gerði verkið enn litlausara. Svipaða sögu er að segja um níundu kaprísu Paganinis. Hún á að vera létt og leikandi, en var þvert á móti ósköp þunglamaleg, of hæg og ekki nógu taktföst. Ellefta kaprísan var mun skemmtilegri; það er ekki auðvelt að spila hana en Hulda flutti hana með sannfærandi tilþrifum. Eitt íslenskt verk var frumflutt á tónleikunum, Vögguvísa eftir Viktor Orra Árnason. Hún kom vel út; tónlistin byggðist á einfaldri línu sem var skemmtilega skyggð með ómstríðum hljómagangi. Útkoman var athyglisverð og heillandi. Fyrsti kaflinn úr einleikssónötunni eftir Bartók hitti hins vegar ekki í mark. Hann var beinlínis leiðinlegur – það vantaði andstæðurnar og snerpuna í túlkunina. Sónata op. 27 nr. 4 eftir Ysaÿe var talsvert betri. Krafturinn var reyndar ekki mikill, þó óneitanlega hafi túlkunin verið lærð og skynsamlega sett fram. Maður vill bara meira í þessari tónlist; hún er svo mögnuð, lifandi og ævintýrakennd þegar hún er virkilega glæsilega spiluð. Hulda er vissulega efnilegur fiðluleikari. Eins og áður sagði lék hún margt af vandvirkni og hún hefur fallegan tón. Það er samt ekki nóg. Hún á enn langt í land ef hún ætlar sér að ná viðunandi árangri á einleikarabrautinni. Skáldskapurinn í túlkuninni verður að vera grípandi. Fiðluleikaranum verður liggja eitthvað á hjarta með tónlistinni. Það var ekki alltaf að heyra á þessum tónleikum.Niðurstaða: Efnilegur fiðluleikari en tónlistin komst ekki alltaf á flug.
Gagnrýni Mest lesið Fékk Laufeyju í afmælið: „Maggi bróðir hefur alltaf verið betri en aðrir að gefa gjafir“ Lífið Hélt auganu en missti af frumsýningu eftir að hafa fengið golfkúlu í andlitið Lífið Helen Óttars og Rubin Pollock slá sér upp Lífið Heitasta hámhorfið í haust Lífið Vigdís Häsler flutt til Sveins Andra Lífið „Lífið gefur okkur mislangan tíma og ég vil nýta minn til hins ýtrasta“ Lífið Betra sem hárbindi en tagl í Bríeti Tíska og hönnun Hárolía, vinur eða óvinur hársins? Lífið samstarf Stíflaður mjólkurkirtill reyndist ólæknandi krabbamein Lífið Vakti yfir sofandi sonunum vopnuð hnífi Lífið Fleiri fréttir Shine on, you crazy Íslendingar! Skömminni skilað Friðrik Ómar bauð upp á sveppi – og Villi hefði elskað það! Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Veisla fyrir augu og eyru Ekki er allt gull sem glóir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Sjá meira