Ingólfstorg – borgartorg – ekki byggingarlóð Egill Guðmundsson skrifar 2. ágúst 2012 06:00 Mikil umræða er þessa dagana um nýafstaðna alþjóðlega arkitektasamkeppni á svæðinu í Kvosinni við Ingólfstorg og Kirkjustræti, sem haldin var á vegum Reykjavíkurborgar og eiganda fasteigna á svæðinu. Hann hefur hug á að byggja þar hótel. Skiptar skoðanir eru um verðlaunatillöguna úr samkeppninni, sem leggja á til grundvallar við væntanlegt deiliskipulag fyrir þennan reit í miðborg Reykjavíkur. Margir hafa þegar tjáð sig í ræðu og í riti og kallað er eftir málefnalegri umræðu um Ingólfstorg. Ekki ætti að koma neinum á óvart að Reykvíkingar hafi skoðanir á þessu máli, því að skipulagsmál eru ekki einkamál borgaryfirvalda heldur varða borgarbúa alla. Svæðið sem um ræðir er hluti af elstu kaupstaðarmynd Reykjavíkur. Til fróðleiks þá er Aðalstræti elsta gata Reykjavíkur samkvæmt upplýsingum úr bókinni Kvosin eftir Guðmund Ingólfsson, Guðnýju G. Gunnarsdóttur og Hjörleif Stefánsson, og var upprunalega nefnd „Hovedgaden“. Ekki er þó rætt um Aðalstræti sem götu fyrr en við stofnun og uppbyggingu Innréttinganna undir forystu Skúla fógeta og fyrstu húsa sem þar voru byggð um 1750. Frá þeim tíma hefur byggð staðið við götuna. Eitt húsanna, Aðalstræti 10, er eitt af húsum Innréttinganna. Það stendur enn og myndar nú eitt af hornum Ingólfstorgs ásamt öðrum byggingum. Skúli gætir ennþá svæðisins í Fógetagarðinum, steyptur í kopar. Hvað skyldi honum finnast um hið nýja skipulag Ingólfstorgs? Eðli allra borga er að þær þróast í tímanna rás og forsendur fyrri tíma fyrir skipulagi þeirra breytast. Miðborg Reykjavíkur hefur þannig þróast frá tíð Innréttinganna til okkar daga eins og má sjá á Ingólfstorgi, sem í raun er ekki upprunalegt torg í borginni, samkvæmt skipulagi hennar, heldur varð rými torgsins til þegar að Hótel Ísland brann árið 1944 og ekki byggt þar aftur, og síðan þegar að byggingar norðar á torginu voru fjarlægðar, ein af annarri. Torgið hefur síðan fest sig í sessi sem eitt af helstu opnu rýmum miðborgarinnar og er gott dæmi um hvernig borgarrými geta þróast, jafnvel án þess að gert hafi verið ráð fyrir því í skipulagi. Ingólfstorg er nú eitt af aðaltorgum borgarinnar samkvæmt samþykktu skipulagi Kvosarinnar. Sú hugmynd að byggja á torginu af því að Hótel Ísland stóð þar áður á varla við rök að styðjast í dag. Aðstæður í Reykjavík laust eftir 1900 þegar bygging hússins hófst voru allt aðrar en í dag auk þess sem þörf fyrir stórt almenningsrými er önnur en þá. Ingólfstorg er í dag, að mínu mati, aðalborgartorg Reykjavíkur. Lækjartorg vantar þá afmörkun sem yfirleitt er notuð um torg, sem er a.m.k fjórar hliðar til afmörkunar rýmisins. Austurvöllur er blanda af torgi og garði og þess vegna ekki með sömu eiginleika og borgartorg, sem flest eru með hörðu undirlagi og henta því betur. Önnur torg eða svæði af svipaðri stærð og með eiginleika borgartorga eru ekki í miðborginni. Ingólfstorg er staður fyrir alla og þar hefur þróast mjög fjölbreytt mannlíf undanfarna áratugi, allt frá ungum borgarbúum á hjólabrettum til formlegra atburða á tyllidögum. Í því liggur besta nýting torgsins fyrir Reykvíkinga, ekki síst í þessari margbreytilegu notkun og fjölnota möguleikum. Þetta mannlíf mætti eflaust styrkja með því að skipuleggja torgið betur, t.d. minnka þá miklu bílaumferð sem oft myndast við Aðalstræti vegna hótela sem þar eru. Núverandi stærð torgsins og afmörkun má hins vegar varla vera minni til þess að torgið standi undir nafni sem aðalborgartorg Reykjavíkur með fjölbreytilega nýtingarmöguleika og sem torg fyrir umtalsverðan fjölda fólks eins og þörf er á t.d. á þjóðhátíðardaginn. Ef byggt verður á Ingólfstorgi miðað við verðlaunatillöguna minnkar heildarstærð torgsins um ca. 40% frá því sem nú er. Það sem þá yrði eftir af torginu er að mínu mati orðið of lítið rými til þess að uppfylla eðli torgsins sem aðalborgartorgs Reykjavíkur. Skuggavarp af fyrirhuguðum nýbyggingum sem verða allt að 3 hæðir verður einnig umtalsvert á þann hluta sem eftir verður af torginu og opnar sig á móti sólu vegna þess að suðurhlið núverandi torgs færist til norðurs. Ekki verður heldur séð hvers vegna byggja þarf á torginu. Er vöntun á húsnæði fyrir þá starfsemi sem fyrirhuguð er byggingunni? Ef þétta þarf byggðina í miðborginni eða nágrenni vegna skorts á húsnæði eða af öðrum ástæðum, þá hlýtur að finnast annar staður en Ingólfstorg. Eins og fram hefur komið hjá borgaryfirvöldum verður verðlaunatillaga samkeppninnar um fyrirhugað hótel og skipulag Ingólfstorgs notuð sem grunnur að gerð nýs deiliskipulags fyrir þennan reit. Ingólfstorg og umhverfi þess er mikilvægur staður í hjarta Reykjavíkur þar sem fjölbreytilegt mannlíf er vissulega til staðar í dag. Því er nauðsynlegt að vel takist til við endanlega uppbyggingu svæðisins og skipulag torgsins og einnig að sátt verði um heildarlausn. Enn eiga borgaryfirvöld eftir að fara yfir öll atriði þessa máls á nýjan leik og einnig að kynna þau fyrir hagsmunaaðilum á svæðinu og borgarbúum þannig að það verði ekki eingöngu hagsmunir eiganda fyrirhugaðs hótels sem aðallega ráða ferðinni. Ég vona að skipulagsyfirvöld í Reykjavík beri gæfu til að hlífa Ingólfstorgi við frekari byggð þannig að það geti staðið áfram sem aðal borgartorg Reykjavíkur í nútíð og framtíð. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Olafsdóttir Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmar Heiðdal Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó Skoðun Plan Samfylkingar: Svona náum við niður vöxtunum Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Öruggari Reykjavík Svala Hjörleifsdóttir Skoðun Stígum stærri og róttækari græn skref í Reykjavík Líf Magneudóttir Skoðun Skoðun Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Olafsdóttir skrifar Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmar Heiðdal skrifar Skoðun Væri ekki hlaupið út aftur Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Gervigreind fyrir alla — en fyrir hvern í raun? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Hefur ítrekað hótað okkur áður Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar Skoðun Bandaríkin voru alltaf vondi kallinn Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Erum við á leiðinni í hnífavesti? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar Skoðun Kæfandi klámhögg sveitarstjóra Jón Trausti Reynisson skrifar Skoðun Klár fyrir Verslunarmannahelgina? Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Vegið að börnum í pólitískri aðför að ferðaþjónustunni Einar Freyr Elínarson skrifar Skoðun Hið tæra illa Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Ferðamannaiðnaður? Nei, ferðaþjónusta! Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Hæðarveiki og lyf Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Landsvirkjun hafin yfir lög Björg Eva Erlendsdóttir skrifar Skoðun Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson skrifar Skoðun Þau eru framtíðin – en fá ekki að njóta nútímans Sigurður Kári skrifar Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna þegir kristin, vestræn menning? Ómar Torfason skrifar Skoðun Trump les tölvupóstinn þinn Mörður Áslaugarson skrifar Skoðun „Já, hvað með bara að skjóta hann!“ Þórhildur Hjaltadóttir skrifar Skoðun Heimar sem þurfa nýja umræðu! Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Sársauki annarra og samúðarþreyta Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson skrifar Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir skrifar Sjá meira
Mikil umræða er þessa dagana um nýafstaðna alþjóðlega arkitektasamkeppni á svæðinu í Kvosinni við Ingólfstorg og Kirkjustræti, sem haldin var á vegum Reykjavíkurborgar og eiganda fasteigna á svæðinu. Hann hefur hug á að byggja þar hótel. Skiptar skoðanir eru um verðlaunatillöguna úr samkeppninni, sem leggja á til grundvallar við væntanlegt deiliskipulag fyrir þennan reit í miðborg Reykjavíkur. Margir hafa þegar tjáð sig í ræðu og í riti og kallað er eftir málefnalegri umræðu um Ingólfstorg. Ekki ætti að koma neinum á óvart að Reykvíkingar hafi skoðanir á þessu máli, því að skipulagsmál eru ekki einkamál borgaryfirvalda heldur varða borgarbúa alla. Svæðið sem um ræðir er hluti af elstu kaupstaðarmynd Reykjavíkur. Til fróðleiks þá er Aðalstræti elsta gata Reykjavíkur samkvæmt upplýsingum úr bókinni Kvosin eftir Guðmund Ingólfsson, Guðnýju G. Gunnarsdóttur og Hjörleif Stefánsson, og var upprunalega nefnd „Hovedgaden“. Ekki er þó rætt um Aðalstræti sem götu fyrr en við stofnun og uppbyggingu Innréttinganna undir forystu Skúla fógeta og fyrstu húsa sem þar voru byggð um 1750. Frá þeim tíma hefur byggð staðið við götuna. Eitt húsanna, Aðalstræti 10, er eitt af húsum Innréttinganna. Það stendur enn og myndar nú eitt af hornum Ingólfstorgs ásamt öðrum byggingum. Skúli gætir ennþá svæðisins í Fógetagarðinum, steyptur í kopar. Hvað skyldi honum finnast um hið nýja skipulag Ingólfstorgs? Eðli allra borga er að þær þróast í tímanna rás og forsendur fyrri tíma fyrir skipulagi þeirra breytast. Miðborg Reykjavíkur hefur þannig þróast frá tíð Innréttinganna til okkar daga eins og má sjá á Ingólfstorgi, sem í raun er ekki upprunalegt torg í borginni, samkvæmt skipulagi hennar, heldur varð rými torgsins til þegar að Hótel Ísland brann árið 1944 og ekki byggt þar aftur, og síðan þegar að byggingar norðar á torginu voru fjarlægðar, ein af annarri. Torgið hefur síðan fest sig í sessi sem eitt af helstu opnu rýmum miðborgarinnar og er gott dæmi um hvernig borgarrými geta þróast, jafnvel án þess að gert hafi verið ráð fyrir því í skipulagi. Ingólfstorg er nú eitt af aðaltorgum borgarinnar samkvæmt samþykktu skipulagi Kvosarinnar. Sú hugmynd að byggja á torginu af því að Hótel Ísland stóð þar áður á varla við rök að styðjast í dag. Aðstæður í Reykjavík laust eftir 1900 þegar bygging hússins hófst voru allt aðrar en í dag auk þess sem þörf fyrir stórt almenningsrými er önnur en þá. Ingólfstorg er í dag, að mínu mati, aðalborgartorg Reykjavíkur. Lækjartorg vantar þá afmörkun sem yfirleitt er notuð um torg, sem er a.m.k fjórar hliðar til afmörkunar rýmisins. Austurvöllur er blanda af torgi og garði og þess vegna ekki með sömu eiginleika og borgartorg, sem flest eru með hörðu undirlagi og henta því betur. Önnur torg eða svæði af svipaðri stærð og með eiginleika borgartorga eru ekki í miðborginni. Ingólfstorg er staður fyrir alla og þar hefur þróast mjög fjölbreytt mannlíf undanfarna áratugi, allt frá ungum borgarbúum á hjólabrettum til formlegra atburða á tyllidögum. Í því liggur besta nýting torgsins fyrir Reykvíkinga, ekki síst í þessari margbreytilegu notkun og fjölnota möguleikum. Þetta mannlíf mætti eflaust styrkja með því að skipuleggja torgið betur, t.d. minnka þá miklu bílaumferð sem oft myndast við Aðalstræti vegna hótela sem þar eru. Núverandi stærð torgsins og afmörkun má hins vegar varla vera minni til þess að torgið standi undir nafni sem aðalborgartorg Reykjavíkur með fjölbreytilega nýtingarmöguleika og sem torg fyrir umtalsverðan fjölda fólks eins og þörf er á t.d. á þjóðhátíðardaginn. Ef byggt verður á Ingólfstorgi miðað við verðlaunatillöguna minnkar heildarstærð torgsins um ca. 40% frá því sem nú er. Það sem þá yrði eftir af torginu er að mínu mati orðið of lítið rými til þess að uppfylla eðli torgsins sem aðalborgartorgs Reykjavíkur. Skuggavarp af fyrirhuguðum nýbyggingum sem verða allt að 3 hæðir verður einnig umtalsvert á þann hluta sem eftir verður af torginu og opnar sig á móti sólu vegna þess að suðurhlið núverandi torgs færist til norðurs. Ekki verður heldur séð hvers vegna byggja þarf á torginu. Er vöntun á húsnæði fyrir þá starfsemi sem fyrirhuguð er byggingunni? Ef þétta þarf byggðina í miðborginni eða nágrenni vegna skorts á húsnæði eða af öðrum ástæðum, þá hlýtur að finnast annar staður en Ingólfstorg. Eins og fram hefur komið hjá borgaryfirvöldum verður verðlaunatillaga samkeppninnar um fyrirhugað hótel og skipulag Ingólfstorgs notuð sem grunnur að gerð nýs deiliskipulags fyrir þennan reit. Ingólfstorg og umhverfi þess er mikilvægur staður í hjarta Reykjavíkur þar sem fjölbreytilegt mannlíf er vissulega til staðar í dag. Því er nauðsynlegt að vel takist til við endanlega uppbyggingu svæðisins og skipulag torgsins og einnig að sátt verði um heildarlausn. Enn eiga borgaryfirvöld eftir að fara yfir öll atriði þessa máls á nýjan leik og einnig að kynna þau fyrir hagsmunaaðilum á svæðinu og borgarbúum þannig að það verði ekki eingöngu hagsmunir eiganda fyrirhugaðs hótels sem aðallega ráða ferðinni. Ég vona að skipulagsyfirvöld í Reykjavík beri gæfu til að hlífa Ingólfstorgi við frekari byggð þannig að það geti staðið áfram sem aðal borgartorg Reykjavíkur í nútíð og framtíð.
Skoðun Þjóðaratkvæðagreiðsla vegna umsóknar um aðild að ESB er stjórnsýslugrín! Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier skrifar
Skoðun Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson skrifar
Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson skrifar