Gras! Gras! Samtakamáttur foreldra skiptir máli í forvörnum Helga Margrét Guðmundsdóttir skrifar 26. júní 2012 10:00 Á degi Sameinuðu þjóðanna gegn fíkniefnum 26. júní fyrir tveimur árum, hófst hér á landi átak til að vekja athygli foreldra á kannabisvandanum. Fyrir átakinu stendur samstarfsráð um forvarnir (SAMFO) í samstarfi við 20 félagasamtök. Haldin hafa verið málþing í öllum landshlutum undir yfirskriftinni „Bara gras?“ og er markmiðið að fræða foreldra og aðra uppalendur um kannabis sem alls ekki er „bara gras“. Á fundunum er farið yfir skaðsemi og einkenni neyslunnar og bent á mikilvægi foreldra í forvörnum. Afstaða foreldra og samstaða þeirra skiptir verulegu máli. Til að foreldrar geti tekið afstöðu og verndað börn sín þurfa þeir að vera vel upplýstir og veita börnum sínum og athöfnum þeirra athygli. Foreldrar þurfa að vera vakandi og vernda börn sín og vinna sameiginlega gegn þeim vágesti sem flæðir nú yfir landið og fellir unga fólkið í heim dróma. Á degi Sameinuðu þjóðanna gegn fíkniefnum sem er í dag, 26. júní, er vert að líta sér nær, því á undanförnum misserum höfum við fengið fréttir af aukinni kannabisframleiðslu hér á landi. Kannabis er samheiti yfir öll efni sem koma af kannabisplötunni (cannabis sativa); hass, hassolía og marijúana sem virðist í mikilli uppsveiflu um þessar mundir. Tilkynningar frá lögreglunni um aukna ræktun á kannabis ætti að vekja fólk til umhugsunar um hverjir það eru sem eru að neyta fíkniefnisins, hvernig neyslan er fjármögnuð og hvar og hvernig sala og markaðssókn fer fram. Söluklækir felast m.a. í því að koma inn ranghugmyndum hjá fólki um að hér sé um einstaka náttúruafurð að ræða, nánast skaðlausa og notaða í lækningaskyni. Karl Steinar Valsson aðstoðaryfirlögregluþjónn segir að um tíma hafi kannabisræktun verið gerð upptæk nær daglega og á höfuðborgarsvæðinu einu komi upp um fjögur hundruð mál á ári. Nýleg dæmi sýna að ræktunin hefur færst inn í íbúðir í fjölbýlishúsum og inn á heimili þar sem börn eru. Ýmsar breytingar hafa orðið á framleiðslunni síðustu ár og eru nú sterkari efni í umferð. Mönnum hefur tekist að rækta kannabisplöntuna þannig að THC-gildið (tetrahýdrókannabínól) verður hærra sem skapar dópsölum sterka stöðu á fíkniefnamarkaðnum og ræktendur taka mikla áhættu með dollaramerki í augunum. Þakkarvert er hvernig lögreglan upplýsir okkur um hætturnar. Mikilvægt er að foreldrar bregðist við skilaboðum um stöðu mála og ræði málið við börn sín því afstaða foreldra til neyslu kannabisefna skiptir máli. Ungmenni eru oft uppfull af ranghugmyndum um kannabis sem m.a. er að finna á netinu og þau eiga greiðan aðgang að. Þessar upplýsingar líta þau jafnvel á sem heilagan sannleika sem getur gert foreldrum erfitt fyrir í rökræðum um skaðsemi þessara efna og hvað ber að varast þegar sölumenn sækja að unga fólkinu. Það er erfið reynsla að horfa á eftir efnilegu ungu fólki í gin fíkniefnanna sem erfitt getur verið fyrir þá sem ekki þekkja til að sjá og greina. Unga fólkið þarf stuðning foreldranna til að verjast útsmoginni sölumennsku og þeim hópþrýstingi sem salan þrífst á. Allir sem standa vörð um hag og velferð barna og ungmenna þurfa að láta málið til sín taka og er þakkarvert að þeir sem standa að vinnuskólum fyrir unglinga skuli taka forvarnarfræðsluna um borð. Mikilvægi fræðslu og upplýsinga verður seint ofmetið. Foreldrar standa oft uppi grandalausir þegar upp kemst um neyslu hjá unglingnum eða í nánasta vinahópi hans. Þess vegna er svo mikilvægt að foreldrar ræði málið við börn sín, þekki einkenni á neyslunni og viti hvernig þeir geta brugðist við. Það hefur sýnt sig að samtakamáttur foreldra er góð forvörn, að þeir séu vel upplýstir, tali saman og eigi samstarf. Að foreldrar efli tengslanet sitt og ræði saman ef eitthvað kemur upp á er eitthvað sem getur skipt sköpum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon Skoðun Skoðun Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir skrifar Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Fjölbreytni í endurhæfingu skiptir máli Hólmfríður Einarsdóttir skrifar Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason skrifar Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon skrifar Skoðun Fordómar gagnvart hinsegin fólki – Reynslusaga Geir Gunnar Markússon skrifar Skoðun „Er allt í lagi?“ Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Göngum í Haag hópinn Þórhildur Sunna Ævarsdóttir skrifar Skoðun Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Gerir háskólanám þig að grunnskólakennara? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Stríð skapar ekki frið Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Íslenska stóðhryssan og Evrópa Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Hvammsvirkjun – Skyldur ráðherra og réttur samfélagsins Eggert Valur Guðmundsson skrifar Skoðun Norska leiðin er fasismi Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Um mýkt, menntun og von Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Höfum alla burði til þess Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Tímabær rannsókn dómsmálaráðuneytisins Sigmundur Davíð Gunnlaugsson skrifar Skoðun Umsókn krefst ákvörðunar – ekki ákalls Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Hjálp, barnið mitt spilar Roblox! Kristín Magnúsdóttir skrifar Skoðun Líkindi með guðstrú og djöflatrú Gunnar Björgvinsson skrifar Skoðun Ævinlega þakkláti flóttamaðurinn Zeljka Kristín Klobucar skrifar Skoðun Vér vesalingar Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Leikrit Landsvirkjunar Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson skrifar Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó skrifar Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir skrifar Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmtýr Heiðdal skrifar Sjá meira
Á degi Sameinuðu þjóðanna gegn fíkniefnum 26. júní fyrir tveimur árum, hófst hér á landi átak til að vekja athygli foreldra á kannabisvandanum. Fyrir átakinu stendur samstarfsráð um forvarnir (SAMFO) í samstarfi við 20 félagasamtök. Haldin hafa verið málþing í öllum landshlutum undir yfirskriftinni „Bara gras?“ og er markmiðið að fræða foreldra og aðra uppalendur um kannabis sem alls ekki er „bara gras“. Á fundunum er farið yfir skaðsemi og einkenni neyslunnar og bent á mikilvægi foreldra í forvörnum. Afstaða foreldra og samstaða þeirra skiptir verulegu máli. Til að foreldrar geti tekið afstöðu og verndað börn sín þurfa þeir að vera vel upplýstir og veita börnum sínum og athöfnum þeirra athygli. Foreldrar þurfa að vera vakandi og vernda börn sín og vinna sameiginlega gegn þeim vágesti sem flæðir nú yfir landið og fellir unga fólkið í heim dróma. Á degi Sameinuðu þjóðanna gegn fíkniefnum sem er í dag, 26. júní, er vert að líta sér nær, því á undanförnum misserum höfum við fengið fréttir af aukinni kannabisframleiðslu hér á landi. Kannabis er samheiti yfir öll efni sem koma af kannabisplötunni (cannabis sativa); hass, hassolía og marijúana sem virðist í mikilli uppsveiflu um þessar mundir. Tilkynningar frá lögreglunni um aukna ræktun á kannabis ætti að vekja fólk til umhugsunar um hverjir það eru sem eru að neyta fíkniefnisins, hvernig neyslan er fjármögnuð og hvar og hvernig sala og markaðssókn fer fram. Söluklækir felast m.a. í því að koma inn ranghugmyndum hjá fólki um að hér sé um einstaka náttúruafurð að ræða, nánast skaðlausa og notaða í lækningaskyni. Karl Steinar Valsson aðstoðaryfirlögregluþjónn segir að um tíma hafi kannabisræktun verið gerð upptæk nær daglega og á höfuðborgarsvæðinu einu komi upp um fjögur hundruð mál á ári. Nýleg dæmi sýna að ræktunin hefur færst inn í íbúðir í fjölbýlishúsum og inn á heimili þar sem börn eru. Ýmsar breytingar hafa orðið á framleiðslunni síðustu ár og eru nú sterkari efni í umferð. Mönnum hefur tekist að rækta kannabisplöntuna þannig að THC-gildið (tetrahýdrókannabínól) verður hærra sem skapar dópsölum sterka stöðu á fíkniefnamarkaðnum og ræktendur taka mikla áhættu með dollaramerki í augunum. Þakkarvert er hvernig lögreglan upplýsir okkur um hætturnar. Mikilvægt er að foreldrar bregðist við skilaboðum um stöðu mála og ræði málið við börn sín því afstaða foreldra til neyslu kannabisefna skiptir máli. Ungmenni eru oft uppfull af ranghugmyndum um kannabis sem m.a. er að finna á netinu og þau eiga greiðan aðgang að. Þessar upplýsingar líta þau jafnvel á sem heilagan sannleika sem getur gert foreldrum erfitt fyrir í rökræðum um skaðsemi þessara efna og hvað ber að varast þegar sölumenn sækja að unga fólkinu. Það er erfið reynsla að horfa á eftir efnilegu ungu fólki í gin fíkniefnanna sem erfitt getur verið fyrir þá sem ekki þekkja til að sjá og greina. Unga fólkið þarf stuðning foreldranna til að verjast útsmoginni sölumennsku og þeim hópþrýstingi sem salan þrífst á. Allir sem standa vörð um hag og velferð barna og ungmenna þurfa að láta málið til sín taka og er þakkarvert að þeir sem standa að vinnuskólum fyrir unglinga skuli taka forvarnarfræðsluna um borð. Mikilvægi fræðslu og upplýsinga verður seint ofmetið. Foreldrar standa oft uppi grandalausir þegar upp kemst um neyslu hjá unglingnum eða í nánasta vinahópi hans. Þess vegna er svo mikilvægt að foreldrar ræði málið við börn sín, þekki einkenni á neyslunni og viti hvernig þeir geta brugðist við. Það hefur sýnt sig að samtakamáttur foreldra er góð forvörn, að þeir séu vel upplýstir, tali saman og eigi samstarf. Að foreldrar efli tengslanet sitt og ræði saman ef eitthvað kemur upp á er eitthvað sem getur skipt sköpum.
Skoðun Við þurfum ekki að loka landinu – við þurfum að opna augun Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar