Magnaður fiðluleikur Jónas Sen skrifar 27. nóvember 2012 10:57 Haukur Tómasson Sinfóníuhljómsveit íslands Verk eftir Hauk Tómasson, Karol Szymanowski og Jean Sibelius. Einleikari: Christian Tetzlaff; stjórnandi: John Sotgards.FIMMTUDAGINN 22. NÓVEMBER Marr, Ískurr og Skuggaskeið eru nöfnin á þremur köflum af fimm í verki eftir Hauk Tómasson. Það var frumflutt á Sinfóníutónleikum á fimmtudagskvöldið undir stjórn Johns Storgård. Titlarnir vísa til höfuðskepnanna; tónlistin er innblásin af hugleiðingum um loft, eld, jörð og vatn, auk ljóss og skugga. Eins og flest eftir Hauk er tónlistin fínleg. Tónmálið er framandi, hljómarnir heillandi annarlegir. Ég hugsa þó að verkið þurfi töluverða nálægð til að koma sem best út. Eftir því sem maður situr lengra frá hljómsveitinni dofna blæbrigðin, þetta smágerða, sem segir svo margt, rennur of mikið saman við heildina. Sennilega hljómar tónlistin best af geisladiski í góðum hátölurum. Í stórum sal eins og í Eldborginni hættir verkinu hins vegar til að verða fullkliðkennt. Það vantar skarpari línur, meiri andstæður. Margt er vissulega hrífandi, en á tónleikunum virkaði tónlistin fremur einsleit og tilbreytingarlaus, eins og pastellitað veggfóður. Ég er viss um að hún kemur betur út í stafrænum búningi! Talsvert meiri tilþrif einkenndu fiðlukonserta nr. 1 og 2 eftir Szymanowski. Hann var pólskur en alinn upp í Úkraínu. Fyrri konsertinn var saminn árið 1916, hinn síðari 1933. Nettur, síðrómantískur andi svífur yfir vötnunum í þeim fyrri. Hinn síðari er allt öðruvísi, stíllinn tærari, handbragðið agaðra. Einleikarinn Christian Tetzlaff var frábær. Hann spilaði af tæknilegum yfirburðum og ástríðufullri innlifun. Fiðlan lék í höndum hans, tónlistin varð ljóslifandi. Útkoman var mögnuð. Sjöunda sinfónía Sibeliusar var síðust á dagskránni. Hún var líka glæsileg í flutningi hljómsveitarinnar. Allar línur voru skýrar, dramatíkin tilkomumikil, framvindan spennandi. Verkið var í einum kafla, byrjunin var dálítið sundurlaus og leitandi (eins og hún átti að vera), en svo náði tónlistin fókus og endaði á tignarlegan hátt. Storgårds stjórnaði prýðilega. Flutningurinn var til fyrirmyndar, túlkunin var lífleg og rómantísk, fersk og skemmtileg. Niðurstaða: Áhugaverðir tónleikar, upp úr stóð frábær fiðluleikur. Gagnrýni Mest lesið Ljótur skúr í miðbænum nú lítið glæsihús Lífið „Þegar ég vakna þá trúi ég því ekki að við séum saman“ Lífið Fjölgar í fjölskyldu Bjarna Ben Lífið Hjörtun stækkuðu hjá Benna Brynleifs og Evu Lífið Kjartan Henry og Helga selja í Vesturbænum Lífið Elli og María Birta eru stoltir fósturforeldrar í Las Vegas Lífið Fyndnustu gæludýramyndir ársins sem unnu til verðlauna Lífið Gummi Marteins selur glæsihús í Garðabæ Lífið Hrekkjalómur kroppar slaufuna af ókyngreindum salernum Lífið Svona er Þjóðhátíðarlagið 2024 Lífið Fleiri fréttir Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Ekkert mjálm í Unu Torfa og Sinfó Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Sjá meira
Sinfóníuhljómsveit íslands Verk eftir Hauk Tómasson, Karol Szymanowski og Jean Sibelius. Einleikari: Christian Tetzlaff; stjórnandi: John Sotgards.FIMMTUDAGINN 22. NÓVEMBER Marr, Ískurr og Skuggaskeið eru nöfnin á þremur köflum af fimm í verki eftir Hauk Tómasson. Það var frumflutt á Sinfóníutónleikum á fimmtudagskvöldið undir stjórn Johns Storgård. Titlarnir vísa til höfuðskepnanna; tónlistin er innblásin af hugleiðingum um loft, eld, jörð og vatn, auk ljóss og skugga. Eins og flest eftir Hauk er tónlistin fínleg. Tónmálið er framandi, hljómarnir heillandi annarlegir. Ég hugsa þó að verkið þurfi töluverða nálægð til að koma sem best út. Eftir því sem maður situr lengra frá hljómsveitinni dofna blæbrigðin, þetta smágerða, sem segir svo margt, rennur of mikið saman við heildina. Sennilega hljómar tónlistin best af geisladiski í góðum hátölurum. Í stórum sal eins og í Eldborginni hættir verkinu hins vegar til að verða fullkliðkennt. Það vantar skarpari línur, meiri andstæður. Margt er vissulega hrífandi, en á tónleikunum virkaði tónlistin fremur einsleit og tilbreytingarlaus, eins og pastellitað veggfóður. Ég er viss um að hún kemur betur út í stafrænum búningi! Talsvert meiri tilþrif einkenndu fiðlukonserta nr. 1 og 2 eftir Szymanowski. Hann var pólskur en alinn upp í Úkraínu. Fyrri konsertinn var saminn árið 1916, hinn síðari 1933. Nettur, síðrómantískur andi svífur yfir vötnunum í þeim fyrri. Hinn síðari er allt öðruvísi, stíllinn tærari, handbragðið agaðra. Einleikarinn Christian Tetzlaff var frábær. Hann spilaði af tæknilegum yfirburðum og ástríðufullri innlifun. Fiðlan lék í höndum hans, tónlistin varð ljóslifandi. Útkoman var mögnuð. Sjöunda sinfónía Sibeliusar var síðust á dagskránni. Hún var líka glæsileg í flutningi hljómsveitarinnar. Allar línur voru skýrar, dramatíkin tilkomumikil, framvindan spennandi. Verkið var í einum kafla, byrjunin var dálítið sundurlaus og leitandi (eins og hún átti að vera), en svo náði tónlistin fókus og endaði á tignarlegan hátt. Storgårds stjórnaði prýðilega. Flutningurinn var til fyrirmyndar, túlkunin var lífleg og rómantísk, fersk og skemmtileg. Niðurstaða: Áhugaverðir tónleikar, upp úr stóð frábær fiðluleikur.
Gagnrýni Mest lesið Ljótur skúr í miðbænum nú lítið glæsihús Lífið „Þegar ég vakna þá trúi ég því ekki að við séum saman“ Lífið Fjölgar í fjölskyldu Bjarna Ben Lífið Hjörtun stækkuðu hjá Benna Brynleifs og Evu Lífið Kjartan Henry og Helga selja í Vesturbænum Lífið Elli og María Birta eru stoltir fósturforeldrar í Las Vegas Lífið Fyndnustu gæludýramyndir ársins sem unnu til verðlauna Lífið Gummi Marteins selur glæsihús í Garðabæ Lífið Hrekkjalómur kroppar slaufuna af ókyngreindum salernum Lífið Svona er Þjóðhátíðarlagið 2024 Lífið Fleiri fréttir Sturluð rödd gerði áheyrendur tryllta The Lazarus Project: Varúð, veldur svefnleysi Ekkert mjálm í Unu Torfa og Sinfó Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Sjá meira