Skoðun

Húsbrot og faldar myndavélar

Starfshættir fjölmiðla - Ingvar Gíslason Ekki verður um það deilt, að koma ber í veg fyrir að útlendingar vinni á Íslandi án tilskilinna leyfa. Þó má á milli vera hvernig unnið er að því að uppræta brot af því tagi. Enginn getur amast við því að umræður um erlent vinnuafl eigi sér stað í fjölmiðlum og á fundum, m.a. það hvernig atvinnurekendur misnota erlent verkafólk í auðgunarskyni og brjóta þá lög og stjórnvaldsreglur, að ekki sé minnst á samninga um kaup og kjör. Já, hverjir eru að brjóta lögin? Hverja á að úthrópa og draga fram sem brotamenn í slíkum tilfellum? Ekki helgar tilgangurinn öll meðul. Ég ætla að leyfa mér að benda á eitt dæmi um aðfinnsluvert framferði fréttamanna um mál af þessu tagi. Dæmið sem ég nefni er sá hluti sjónvarpsþáttar Páls Benediktssonar 20. mars sl. (Í brennidepli) þar sem rætt var um erlent verkafólk sem hingað hefur sótt í atvinnuleit, en hefur látið undir höfuð leggjast að verða sér úti um atvinnuleyfi með formlegum hætti. Ekki er svo að skilja að fólk þetta (oftast karlar) komi til landsins sem laumufarþegar. Það kemur hingað eftir opnum ferðaleiðum sem frjálsir einstaklingar. En á bak við ferðalag þessa fólks liggur þó yfirleitt tálbeitan um að á Íslandi sé "nóg að gera" (eins og sagt er) og að þar megi vinna sér inn stórfé á stuttum tíma. Þetta fólk er bersýnilega ekki upplýst um nauðsynleg atvinnuleyfi og gildandi kjarasamninga. Því er á hinn bóginn innrætt að Ísland sé hluti hins "frjálsa heims" þar sem höftum hefur verið útrýmt, þ. á m. höftum á vinnuframlagi erlendra farandverkamanna. Öllu reglugerðarklabbinu (sovésklitaðri framsóknar- og sveitamennsku frá kreppuárum) á að hafa verið úthýst. En grandalausir Lettar og Pólverjar reka sig á annað. Þeir eru hingað komnir í góðri trú um alfrelsið og hegða sér eftir því. Hjá slíkum mönnum er naumast að finna svo "einbeittan brotavilja" að varði tugthúsvist að vinna sér inn nokkrar krónur í tímabundinni byggingavinnu. Það hlýtur því að teljast brenglaður skilningur á mannhelgi og persónufrelsi, ef átölulaust er hægt að sviðsetja húsbrot frammi fyrir falinni kvikmyndavél til þess að handtaka slíka meinleysingja frá fátæktarlöndum og niðurlægja þá í beinni sjónvarpsútsendingu sem hættulega afbrotamenn. Páli Benediktssyni væri nær að huga að hinu flóknara ferli þess heimsástands sem hvetur útlenda nauðleitarmenn til Íslands í atvinnuleit. Fréttaskýringaþáttur, sem elur á heimsku refsigleðinnar, ósveigjanlegri lögfestu og hleypidómum gagnvart fátæklingum og grandalausum farandverkamönnum, er þess eins verður að hneykslast á honum. Þáttagerðarmenn fjölmiðla komast því miður upp með að gera út á sljóleika almenningsálitsins og þykir því sinn fugl fagur. En væri ekki meiri slægur í að kafa ofan í neðanjarðarhagkerfi evrópukapitalismans en þessa gagnsæju smápretti trésmiða og múrara á Íslandi, sem bráðvantar handlangara og lokka þá til sín fyrir allra augum atvinnulausa fátæklinga úr útlöndum, sakleysingja sem gerðir eru að blórabögglum í filmuverki sjónvarps allra landsmanna? Varla er öðru trúandi en að saksóknarar og dómarar ráði við það einfalda verk að koma lögum yfir atvinnurekendur (sem grunaðir eru um lögbrot og misneytingu) án ósmekklegrar og löglausrar íhlutunar sjónvarpsmanna með faldar myndavélar að vopni, sem beint er að varnarlausum smælingjum í ókunnu landi. Höfundur er fyrrverandi alþingismaður og ráðherra.



Skoðun

Skoðun

Vegið að ís­lenska líf­eyris­kerfinu

Björgvin Jón Bjarnason,Þóra Eggertsdóttir,Halldór Kristinsson,Guðmundur Svavarsson,Elsa Björk Pétursdóttir,Jón Ólafur Halldórsson,Arnar Hjaltalín skrifar

Sjá meira


×