Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson, Unnur Rán Reynisdóttir og Arnar Páll Gunnlaugsson skrifa 11. júní 2025 09:02 Það gætir alltaf ákveðinnar þversagnar í umræðunni um húsnæðismál. Lýst er yfir neyðarástandi, húsnæðiskreppu og talað er reglulega um grafalvarlega stöðu ungs fólks, tekjulágra einstaklinga eða fjölskyldna og leigjenda almennt. Húsnæðisverð hækkar ýmist jafnt og þétt eða í stigveldis vexti. Nær ómögulegt er fyrir fólk án fjársterks baklands að kaupa sér heimili og fjárfestar kaupa allt að 90% af öllu nýbyggðu húsnæði eingöngu til gróðabrasks. Í slíku helsisástandi, eins og því er réttilega lýst í opinberri umræðu, hefði mátt halda að málaflokkurinn væri forgangsmál númer eitt, tvö og þrjú hjá ríki og sveitarfélögum. Raunar samfélaginu öllu, sem ætti að leggjast á eitt til að bregðast við vandanum með raunverulegum lausnum og aðgerðum. Eins þversagnarkennt og það kemur fyrir sjónir, þá er sú einfaldlega ekki raunin. Fögrum smáskammtalækningum lofað í kosningum Auðvitað var flestum stjórnmálaflokkum mikið í mun fyrir síðustu Alþingiskosningar að ýmist monta sig og stæra af húsnæðisstefnu sinni eða þá afrekum í málaflokknum í fráfarandi stjórnartíð. Þetta væri jú aðkallandi þjóðhagsmál og kjósendur skildu velja græna flokkinn eða rauða eða blá eða gula, sem myndi sko redda málunum. Það virtist ekkert trufla stjórnarflokkana sem þá stigu úr ráðuneytum sínum, eftir 7 ára törn, að þau skildu við sig brennandi rústir húsnæðismarkaðar á barmi glötunar. Né virtist kreppuástandið kalla á stórar hugmyndir og róttækar lausnir frá stjórnarandstöðuflokkunum, enda var stefna þeirra og loforðaflaumur um aðgerðir í húsnæðismálum hver annarri líkari og einkenndust af smávægilegum tillögum um lagfæringar á markaðslausnastefnu þáverandi ríkisstjórnar. Svokallað miðjumoð á góðri íslensku. Vissulega voru þó einhverjar hugmyndir til umbóta ræddar. Mikið var talað um að skerða skammtímaleigu og brjóta nýtt land, setja á tómthús skatt og jafnvel leigubremsu. Góðar hugmyndir að umbótum eru góðra gjalda verðar, en á þessum skala má ekki segja annað en þær voru í formi plástra og smáskammtalækninga. Sósíalistar með einu húsnæðisstefnuna sem virkar Sósíalistaflokkurinn var raunar sá eini sem þorði að benda á fílinn í herberginu; ásókn fjárfesta á húsnæðismarkað sem keyrt hefur öll húsnæðisverð upp í rjáfur. Jafnframt stillti Sósíalistaflokkurinn fram lausn á því ákveðna vandamáli; hugmynd Leigjendasamtakanna að viðmiðunarverði leigu. Hugmyndin í kjarna sínum snýr að því að setja á leiguþak sem leiðréttir leiguverð niður í hófsamara verðlag. Ekki síst væri slík lausn leigjendum, í sínum tugþúsundum, til lífsauka og á sama tíma væri sú aðgerð beinskeytt leið til að raunverulega fjarlægja von fjárfesta um skammtímagróða af húsnæðismarkaði, en það er sú von sem knýr áfram fjárfesta væðingu heimila almennings á þessu landi. Þá voru Sósíalistar þeir einu sem töluðu fyrir beinni uppbyggingu hins opinbera á húsnæði, enda fyrir lifandis löngu ljóst að einkaaðilar á markaði valda ekki því verkefni að byggja fyrir almannahag. Sérstaklega þegar þeir sömu aðilar græða mest á kreppuástandinu og skortinum með lóðabraski, húsnæðis fjárfestingum og okurleigu. Svo fór sem varð að Sósíalistar, líkt og fleiri vinstri flokkar, komust ekki inn á þing, en sá mikli styr sem staðið hefur um flokkinn undanfarið sem leiddi til sigurs nýrrar forystu hefur einna helst snúist um mikilvægi þess verkefnis að byggja upp innviði flokksins og grasrótarstarf í kringum landið, til að vinna á í sveitarstjórnarkosningum víða um land og loks til þings, þegar þar að kemur. Mikilvægi þess að Sósíalistaflokkurinn snúi sterkur aftur til leiks er til sýnis í Reykjavík en með aðild Sósíalista að borgarstjórn hefur loks verið formfest samstarf borgaryfirvalda við verkalýðshreyfinguna um húsnæðismál, samþykkt að 35% af íbúðum verði byggðar á félagslegum forsendum og á næstunni má vænta aðgerða gegn lóðabraski. Allt var þetta fært um leið og Sósíalistar komu að borðinu. Almenningur á Íslandi hefur einfaldlega ekki efni á því að lifa mikið lengur á þessari eyju okkar nema gripið sé til raunverulegra húsnæðislausna og það er kýrskýrt að Sósíalistaflokkurinn er eini stjórnmálaflokkurinn sem er tilbúinn að setja raunverulegar og skynsamlegar lausnir á dagskrá. Aðgerðalaus ríkisstjórn miðjunnar Sú staðreynd er einna skýrust hreinlega vegna nær algers aðgerðaleysis ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur í húsnæðismálum. Í stefnuyfirlýsingu Samfylkingarinnar, Viðreisnar og Flokks Fólksins í desember síðastliðnum var því lofað að ný ríkisstjórn þeirra myndi setja „húsnæðisöryggi fólks í forgang með bráðaaðgerðum og kerfisbreytingum til lengri tíma“. Jafnframt var mikil áhersla lögð á að fyrsta verkefnið væri „að ná stöðugleika í efnahagslífi og lækkun vaxta“. Merkilegt nokk hefur lítið sem ekkert bólað á umræddum bráðaaðgerðum í húsnæðismálum, þrátt fyrir að allir viti að stærsti liðurinn í verðbólgu undanfarinna ára og þar með gríðarháum stýrivöxtum, sé húsnæðisliðurinn. Enda hafa stýrivextir lækkað löturhægt og húsnæðisverð hækka áfram í sífellu. Lífskjarakrísa íslenskra heimila hefur aldrei verið verri. Aðeins ein aðgerð hefur raunverulega verið kynnt til leiks af miðjustjórninni, sem var áðurnefnt loforð að skerða verulega skammtímaleigu, líkt og á Airbnb. Þar hefur stjórnin vissulega boðað afar hertar reglur, sem í sjálfu sér er jákvæður hlutur vissulega. Vandinn, eins og áður sagði, er að aðgerðin er agnarsmár plástur. Þar er engin lausn boðuð til að taka á algeru og óheftu frelsi fjárfesta og stórfasteignaeigenda til að breyta skammtíma leiguíbúðum sínum í fátæktargildrur á almennum leigumarkaði, þar sem okurleiga til hagnaðar sýgur allt líf úr leigjendum, viðheldur verðbólgunni og stuðlar að hækkandi fasteignaverðum. Á sjóndeildarhringnum eru engar frekari „bráðaaðgerðir“ frá ríkisstjórninni og til langtíma virðast aðgerðir miðjustjórnarinnar í engu frábrugðnar húsnæðisstefnu Framsóknarflokksins, sama flokki og hefur stjórnað málaflokknum nær óslitið frá 2013 og að mestu frá aldamótum. Stjórnarandstaða öfgahægrisins og áróður Viðskiptaráðs Þar sem ríkisstjórnin virðist ekki ætla að taka á málaflokknum með raunverulegum hætti, hefði mátt vona að stjórnarandstaðan væri í stakk búin til að veita stjórnarflokkunum aðhald. Bersýnilega verður það lítið, enda hefur Framsókn enga innistæðu til að gagnrýna eigin miðjumoðsstefnu, Sjálfstæðisflokkurinn með þá hugmyndafræði eina að ofurselja almenning allan markaðsöflunum og Sigmundar Davíðs flokkurinn hefur enga stefnu í einu né neinu nema að flytja inn erlend menningarstríð til að hagnast leiðtoganum og hans ásókn í völd. Þá kemur til Viðskiptaráð. Undarlegra áróðursfyrirbæri má vart finna hér á landi, en orðræða þeirra er fullkomlega nakin hagsmunavarsla fjármagnseigenda og stórfyrirtækja, enda vel fjármagnað af sömu aðilum. Nú kom út í dag nýjasta útspilið í tilraun þeirra til að afvegaleiða alla samfélagsumræðu; Viðskiptaráð hefur sent Eftirlitsstofnun EFTA kvörtun „vegna þess sem ráðið telur vera ólögmæta ríkisaðstoð sem veitt hefur verið í tengslum við niðurgreiðslur til húsnæðisfélaga á vegum þriðja aðila.“ Í grunninn helgast þessi nýjasta árás Viðskiptaráðs á almannahagsmuni og eðlilega stjórnmálaumræðu um að yfirvöld hér á landi séu að gera of mikið til að stemma stigu við húsnæðiskreppunni. Viðskiptaráð segir úthlutanir á lóðum, svokölluð stofnframlög og niðurgreidd fasteignalán til óhagnaðardrifinna leigufélaga vera „fyrirkomulag sem grefur undan samkeppni.“ Meginþorri almennings á Íslandi á ekki erfitt með að skilja að þessi skjaldborg Viðskiptaráðs um sérhagsmuni lóðabraskara og fasteignafjárfesta er hlægileg. Það sem Viðskiptaráð gerir þó með þessu er að veita ríkisstjórnarflokkunum aðhald frá hægri, en þar sem sú stjórn situr kirfilega á miðjunni þá virðast málamiðlanirnar enda hægra megin við miðju. Sem er nákvæmlega sú stjórnmálastefna sem byggist á markaðslausnum og fyrirgreiðslu til einkaaðila og hefur skilið landið eftir í dýpstu húsnæðiskreppu frá tímum eftirstríðsáranna. Þversögnin lifir. Höfundar eru nýkjörnir í stjórnir Sósíalistaflokks Íslands. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sósíalistaflokkurinn Mest lesið Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson Skoðun Skoðun Skoðun Von í Vonarskarði Þuríður Helga Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvað er eiginlega málið með þessa þéttingu?? Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Eitt próf á ári – er það snemmtæk íhlutun? Íris E. Gísladóttir skrifar Skoðun Þegar öllu er á botninn hvolft Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Kynbundin áhrif barneigna á atvinnuþátttöku og tekjur Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Viltu finna milljarð? - Frá gráu svæði í gagnsæi Gunnar Pétur Haraldsson skrifar Skoðun Ný sókn í menntamálum – tækifæri eða hliðarskref? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson skrifar Skoðun Eru börn innviðir? Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík skrifar Skoðun Körfubolti á tímum þjóðarmorðs Bjarni Þór Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson skrifar Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson skrifar Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson skrifar Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason skrifar Skoðun Í minningu körfuboltahetja Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er kominn tími til að láta endurmeta brunabótamatið á þínu húsnæði? Heiðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson skrifar Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir skrifar Skoðun Hjartans mál í kennslu Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson skrifar Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptaráðs Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjallar og lyklaborðið Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun „Stóra fallega frumvarpið“ hans Trump Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Verndun vatns og stjórn vatnamála Ólafur Arnar Jónsson,Sigurður Guðjónsson skrifar Sjá meira
Það gætir alltaf ákveðinnar þversagnar í umræðunni um húsnæðismál. Lýst er yfir neyðarástandi, húsnæðiskreppu og talað er reglulega um grafalvarlega stöðu ungs fólks, tekjulágra einstaklinga eða fjölskyldna og leigjenda almennt. Húsnæðisverð hækkar ýmist jafnt og þétt eða í stigveldis vexti. Nær ómögulegt er fyrir fólk án fjársterks baklands að kaupa sér heimili og fjárfestar kaupa allt að 90% af öllu nýbyggðu húsnæði eingöngu til gróðabrasks. Í slíku helsisástandi, eins og því er réttilega lýst í opinberri umræðu, hefði mátt halda að málaflokkurinn væri forgangsmál númer eitt, tvö og þrjú hjá ríki og sveitarfélögum. Raunar samfélaginu öllu, sem ætti að leggjast á eitt til að bregðast við vandanum með raunverulegum lausnum og aðgerðum. Eins þversagnarkennt og það kemur fyrir sjónir, þá er sú einfaldlega ekki raunin. Fögrum smáskammtalækningum lofað í kosningum Auðvitað var flestum stjórnmálaflokkum mikið í mun fyrir síðustu Alþingiskosningar að ýmist monta sig og stæra af húsnæðisstefnu sinni eða þá afrekum í málaflokknum í fráfarandi stjórnartíð. Þetta væri jú aðkallandi þjóðhagsmál og kjósendur skildu velja græna flokkinn eða rauða eða blá eða gula, sem myndi sko redda málunum. Það virtist ekkert trufla stjórnarflokkana sem þá stigu úr ráðuneytum sínum, eftir 7 ára törn, að þau skildu við sig brennandi rústir húsnæðismarkaðar á barmi glötunar. Né virtist kreppuástandið kalla á stórar hugmyndir og róttækar lausnir frá stjórnarandstöðuflokkunum, enda var stefna þeirra og loforðaflaumur um aðgerðir í húsnæðismálum hver annarri líkari og einkenndust af smávægilegum tillögum um lagfæringar á markaðslausnastefnu þáverandi ríkisstjórnar. Svokallað miðjumoð á góðri íslensku. Vissulega voru þó einhverjar hugmyndir til umbóta ræddar. Mikið var talað um að skerða skammtímaleigu og brjóta nýtt land, setja á tómthús skatt og jafnvel leigubremsu. Góðar hugmyndir að umbótum eru góðra gjalda verðar, en á þessum skala má ekki segja annað en þær voru í formi plástra og smáskammtalækninga. Sósíalistar með einu húsnæðisstefnuna sem virkar Sósíalistaflokkurinn var raunar sá eini sem þorði að benda á fílinn í herberginu; ásókn fjárfesta á húsnæðismarkað sem keyrt hefur öll húsnæðisverð upp í rjáfur. Jafnframt stillti Sósíalistaflokkurinn fram lausn á því ákveðna vandamáli; hugmynd Leigjendasamtakanna að viðmiðunarverði leigu. Hugmyndin í kjarna sínum snýr að því að setja á leiguþak sem leiðréttir leiguverð niður í hófsamara verðlag. Ekki síst væri slík lausn leigjendum, í sínum tugþúsundum, til lífsauka og á sama tíma væri sú aðgerð beinskeytt leið til að raunverulega fjarlægja von fjárfesta um skammtímagróða af húsnæðismarkaði, en það er sú von sem knýr áfram fjárfesta væðingu heimila almennings á þessu landi. Þá voru Sósíalistar þeir einu sem töluðu fyrir beinni uppbyggingu hins opinbera á húsnæði, enda fyrir lifandis löngu ljóst að einkaaðilar á markaði valda ekki því verkefni að byggja fyrir almannahag. Sérstaklega þegar þeir sömu aðilar græða mest á kreppuástandinu og skortinum með lóðabraski, húsnæðis fjárfestingum og okurleigu. Svo fór sem varð að Sósíalistar, líkt og fleiri vinstri flokkar, komust ekki inn á þing, en sá mikli styr sem staðið hefur um flokkinn undanfarið sem leiddi til sigurs nýrrar forystu hefur einna helst snúist um mikilvægi þess verkefnis að byggja upp innviði flokksins og grasrótarstarf í kringum landið, til að vinna á í sveitarstjórnarkosningum víða um land og loks til þings, þegar þar að kemur. Mikilvægi þess að Sósíalistaflokkurinn snúi sterkur aftur til leiks er til sýnis í Reykjavík en með aðild Sósíalista að borgarstjórn hefur loks verið formfest samstarf borgaryfirvalda við verkalýðshreyfinguna um húsnæðismál, samþykkt að 35% af íbúðum verði byggðar á félagslegum forsendum og á næstunni má vænta aðgerða gegn lóðabraski. Allt var þetta fært um leið og Sósíalistar komu að borðinu. Almenningur á Íslandi hefur einfaldlega ekki efni á því að lifa mikið lengur á þessari eyju okkar nema gripið sé til raunverulegra húsnæðislausna og það er kýrskýrt að Sósíalistaflokkurinn er eini stjórnmálaflokkurinn sem er tilbúinn að setja raunverulegar og skynsamlegar lausnir á dagskrá. Aðgerðalaus ríkisstjórn miðjunnar Sú staðreynd er einna skýrust hreinlega vegna nær algers aðgerðaleysis ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur í húsnæðismálum. Í stefnuyfirlýsingu Samfylkingarinnar, Viðreisnar og Flokks Fólksins í desember síðastliðnum var því lofað að ný ríkisstjórn þeirra myndi setja „húsnæðisöryggi fólks í forgang með bráðaaðgerðum og kerfisbreytingum til lengri tíma“. Jafnframt var mikil áhersla lögð á að fyrsta verkefnið væri „að ná stöðugleika í efnahagslífi og lækkun vaxta“. Merkilegt nokk hefur lítið sem ekkert bólað á umræddum bráðaaðgerðum í húsnæðismálum, þrátt fyrir að allir viti að stærsti liðurinn í verðbólgu undanfarinna ára og þar með gríðarháum stýrivöxtum, sé húsnæðisliðurinn. Enda hafa stýrivextir lækkað löturhægt og húsnæðisverð hækka áfram í sífellu. Lífskjarakrísa íslenskra heimila hefur aldrei verið verri. Aðeins ein aðgerð hefur raunverulega verið kynnt til leiks af miðjustjórninni, sem var áðurnefnt loforð að skerða verulega skammtímaleigu, líkt og á Airbnb. Þar hefur stjórnin vissulega boðað afar hertar reglur, sem í sjálfu sér er jákvæður hlutur vissulega. Vandinn, eins og áður sagði, er að aðgerðin er agnarsmár plástur. Þar er engin lausn boðuð til að taka á algeru og óheftu frelsi fjárfesta og stórfasteignaeigenda til að breyta skammtíma leiguíbúðum sínum í fátæktargildrur á almennum leigumarkaði, þar sem okurleiga til hagnaðar sýgur allt líf úr leigjendum, viðheldur verðbólgunni og stuðlar að hækkandi fasteignaverðum. Á sjóndeildarhringnum eru engar frekari „bráðaaðgerðir“ frá ríkisstjórninni og til langtíma virðast aðgerðir miðjustjórnarinnar í engu frábrugðnar húsnæðisstefnu Framsóknarflokksins, sama flokki og hefur stjórnað málaflokknum nær óslitið frá 2013 og að mestu frá aldamótum. Stjórnarandstaða öfgahægrisins og áróður Viðskiptaráðs Þar sem ríkisstjórnin virðist ekki ætla að taka á málaflokknum með raunverulegum hætti, hefði mátt vona að stjórnarandstaðan væri í stakk búin til að veita stjórnarflokkunum aðhald. Bersýnilega verður það lítið, enda hefur Framsókn enga innistæðu til að gagnrýna eigin miðjumoðsstefnu, Sjálfstæðisflokkurinn með þá hugmyndafræði eina að ofurselja almenning allan markaðsöflunum og Sigmundar Davíðs flokkurinn hefur enga stefnu í einu né neinu nema að flytja inn erlend menningarstríð til að hagnast leiðtoganum og hans ásókn í völd. Þá kemur til Viðskiptaráð. Undarlegra áróðursfyrirbæri má vart finna hér á landi, en orðræða þeirra er fullkomlega nakin hagsmunavarsla fjármagnseigenda og stórfyrirtækja, enda vel fjármagnað af sömu aðilum. Nú kom út í dag nýjasta útspilið í tilraun þeirra til að afvegaleiða alla samfélagsumræðu; Viðskiptaráð hefur sent Eftirlitsstofnun EFTA kvörtun „vegna þess sem ráðið telur vera ólögmæta ríkisaðstoð sem veitt hefur verið í tengslum við niðurgreiðslur til húsnæðisfélaga á vegum þriðja aðila.“ Í grunninn helgast þessi nýjasta árás Viðskiptaráðs á almannahagsmuni og eðlilega stjórnmálaumræðu um að yfirvöld hér á landi séu að gera of mikið til að stemma stigu við húsnæðiskreppunni. Viðskiptaráð segir úthlutanir á lóðum, svokölluð stofnframlög og niðurgreidd fasteignalán til óhagnaðardrifinna leigufélaga vera „fyrirkomulag sem grefur undan samkeppni.“ Meginþorri almennings á Íslandi á ekki erfitt með að skilja að þessi skjaldborg Viðskiptaráðs um sérhagsmuni lóðabraskara og fasteignafjárfesta er hlægileg. Það sem Viðskiptaráð gerir þó með þessu er að veita ríkisstjórnarflokkunum aðhald frá hægri, en þar sem sú stjórn situr kirfilega á miðjunni þá virðast málamiðlanirnar enda hægra megin við miðju. Sem er nákvæmlega sú stjórnmálastefna sem byggist á markaðslausnum og fyrirgreiðslu til einkaaðila og hefur skilið landið eftir í dýpstu húsnæðiskreppu frá tímum eftirstríðsáranna. Þversögnin lifir. Höfundar eru nýkjörnir í stjórnir Sósíalistaflokks Íslands.
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Kynbundin áhrif barneigna á atvinnuþátttöku og tekjur Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson skrifar
Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson skrifar
Skoðun Er kominn tími til að láta endurmeta brunabótamatið á þínu húsnæði? Heiðrún Jónsdóttir skrifar
Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir skrifar
Skoðun Að saga rótina undan trénu og halda að stofninn vaxi hraðar: hugleiðing um tillögur Viðskiptaráðs Birgir Orri Ásgrímsson skrifar
Skoðun Mikilvægi aðgengis og algildrar hönnunar að byggingum í dag og til framtíðar Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun