Málþóf og/eða lýðræði? Elín Íris Fanndal skrifar 16. maí 2025 07:30 Þegar stórt er spurt Undirrituð er óðum að munstra sig í hlutverk sitt á háttvirtu Alþingi okkar Íslendinga. Ég kem inn í annað sinn sem varaþingmaður fyrir minn góða flokk, Flokk fólksins. Nú þegar líður að sumarfríi þá taka þingmál að dragast á langinn. Þetta er eitthvað sem að jafnaði fylgir þessum tíma árs. Að þessu sinni er ástæða þess sú að þingmenn stjórnarandstöðunnar telja nauðsynlegt að gaumgæfa hvert mál í þaula. Það er ekkert nýtt að stjórnarandstaða beiti málþófi en fyrr má nú fyrrvera. Sjálfsagður stuðningur við Grindvíkinga – tafinn í sex klukkustundir Til umfjöllunar í þinginu var nú á dögunum afar einfalt og yfirvegað frumvarp frá ríkisstjórninni, í aðeins þremur stuttum greinum þar sem kveðið er á um áframhaldandi og alveg sjálfsagðan stuðning við Grindvíkinga. Þar er lögð til framlenging á stuðningi við Grindvíkinga með breytingu á lögum um tekjustofna sveitarfélaga. Í stuttu máli: í stað ártalsins 2024, kemur ártalið 2025. Það er það eina sem frumvarpið felur í sér. Allir þingmenn Alþingis, bæði í ríkisstjórn og stjórnarandstöðu, lýstu yfir fullum stuðningi við málið og undirstrikuðu mikilvægi þess að tryggja að frumvarpið yrði afgreitt fyrir þinglok. Þrátt fyrir þessa samstöðu hjá þingmönnum um þessa eins árs framlengingu var tekin sú ákvörðun af hálfu stjórnarandstöðunnar að ræða þetta augljóslega sjálfsagða mál í næstum sex klukkustundir, með umræðum sem oft fóru langt út fyrir efnið sjálft. Réttur til umræðu en hvar liggja mörkin? Það þarf ekki að deila um það að stjórnarandstaðan hefur fullan rétt til að nýta sinn tíma í þingsal og fjalla um mál með þeim hætti sem hún kýs þó auðvitað í samræmi við þingsköp Alþingis. Það er lögmætt lýðræðislegt tæki og getur verið hluti af pólitískri baráttu og viðleitni til að ná samkomulagi við ríkisstjórn um önnur mál. En þegar umræða um svo einfalt og óumdeilt mál, sem allir eru sammála um, tekur lungann úr deginum, má velta fyrir sér hvort um sé að ræða heilindi eða taktík. Hverju þjónar slík töf? Og á kostnað hvaða mála? Þjóðin bíður eftir niðurstöðum og lausnum í margvíslegum málum. Að tefja vinnslu einfaldra mála dregur úr trausti almennings á þinginu sem heild og veikir trúverðugleika þess. Virðing, ábyrgð og hlutverk okkar allra Ég hef skilning á því að núverandi stjórnarandstaða þurfi að fóta sig í nýju hlutverki. Það hefur, með fullri virðingu sagt, verið nokkuð langt síðan þau sátu þarna megin við borðið síðast. Það því miður bæði heyrist og sést. Framíköll eru tíð, hljóðbær hávaði í hliðarsölum, og margir virðast eiga erfitt með að halda sig innan ræðutíma. Virðulegur forseti þingsins þarf því ítrekað að hamra í bjölluna í tilraun til að þagga niður í þeim, eins og óþekkum bekk. Ég vil beina orðum mínum til okkar allra sem sitjum á þingi en sérstaklega til stjórnarandstöðunnar: Við eigum að bera virðingu fyrir Alþingi og þeim 63 sætum sem við sitjum í fyrir hönd þjóðarinnar. Vinkona mín sagði það hafa verið vitundarvakningu fyrir sig, varðandi mikilvægi þessa starfs, þegar kjósandi kom að máli við hana, eftir að hún náði kjöri sem þingmaður í fyrsta sinn: „Þjóðin telur nú næstum því 400.000 manns. Þú ert ein af þeim 63 sem kosin eru af þjóðinni, inn á Alþingi allra Íslendinga. Þú mátt sannarlega vera stolt, en sýndu ávallt auðmýkt, heiðarleika og síðast en ekki síst, berðu ævinlega virðingu fyrir okkur kjósendum. Þú ert kosin af fólkinu í landinu, þér ber heilög skylda til að vinna þingstarf þitt af heilindum.“ Í ljós þess sem hér að ofan er skrifað varpa ég eftirfarandi hugleiðingu minni út í kosmóið og til lesenda: Eru vinnubrögð háttvirtar stjórnarandstöðu á þessu vorþingi, samnefnari fyrir virðingu, auðmýkt, heiðarleika og heilindi? Höfundur er varaþingmaður Flokks fólksins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Elín Íris Fanndal Flokkur fólksins Alþingi Mest lesið Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson Skoðun Þétting byggðar er ekki vandamálið Dóra Björt Guðjónsdóttir Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed Skoðun Af hverju varð heimsókn framkvæmdastjóra ESB að NATO-fundi? Helen Ólafsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ég heiti Elísa og ég er Drusla Elísa Rún Svansdóttir skrifar Skoðun Grindavík má enn bíða Gísli Stefánsson skrifar Skoðun Aðventukerti og aðgangshindranir Kristín María Birgisdóttir skrifar Skoðun Lífið í tjaldi á Gaza Viðar Hreinsson,Israa Saed skrifar Skoðun Gaza og sjálfbærni mennskunnar Elva Rakel Jónsdóttir skrifar Skoðun Börnin og hungursneyðin í Gaza Sverrir Ólafsson skrifar Skoðun Kynbundið ofbeldi Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðdragandi aðildar þarf umboð Erna Bjarnadóttir skrifar Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar Skoðun Þétting byggðar er ekki vandamálið Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Þrengt að þjóðarleikvanginum Þorvaldur Örlygsson skrifar Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar Skoðun Alltof mörg sveitarfélög á Íslandi! Gunnar Alexander Ólafsson skrifar Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lýðheilsan að veði? Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Evrópusambandsaðild - valdefling íslensks almennings Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Köllum Skjöld Íslands réttu nafni: Rasískt götugengi Ian McDonald skrifar Skoðun Hverjir eru komnir með nóg? Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Að leigja okkar eigin innviði Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Málþóf sem valdníðsla Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Klaufaskapur og reynsluleysi? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvernig spyr ég gervigreind til að fá besta svarið? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ertu bitur? Björn Leví Gunnarsson skrifar Skoðun Er hægt að læra af draumum? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Afstæði ábyrgðar Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjárhagslegt virði vörumerkja Elías Larsen skrifar Skoðun Við ákærum – hver sveik strandveiðisjómenn? Kjartan Páll Sveinsson skrifar Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson skrifar Sjá meira
Þegar stórt er spurt Undirrituð er óðum að munstra sig í hlutverk sitt á háttvirtu Alþingi okkar Íslendinga. Ég kem inn í annað sinn sem varaþingmaður fyrir minn góða flokk, Flokk fólksins. Nú þegar líður að sumarfríi þá taka þingmál að dragast á langinn. Þetta er eitthvað sem að jafnaði fylgir þessum tíma árs. Að þessu sinni er ástæða þess sú að þingmenn stjórnarandstöðunnar telja nauðsynlegt að gaumgæfa hvert mál í þaula. Það er ekkert nýtt að stjórnarandstaða beiti málþófi en fyrr má nú fyrrvera. Sjálfsagður stuðningur við Grindvíkinga – tafinn í sex klukkustundir Til umfjöllunar í þinginu var nú á dögunum afar einfalt og yfirvegað frumvarp frá ríkisstjórninni, í aðeins þremur stuttum greinum þar sem kveðið er á um áframhaldandi og alveg sjálfsagðan stuðning við Grindvíkinga. Þar er lögð til framlenging á stuðningi við Grindvíkinga með breytingu á lögum um tekjustofna sveitarfélaga. Í stuttu máli: í stað ártalsins 2024, kemur ártalið 2025. Það er það eina sem frumvarpið felur í sér. Allir þingmenn Alþingis, bæði í ríkisstjórn og stjórnarandstöðu, lýstu yfir fullum stuðningi við málið og undirstrikuðu mikilvægi þess að tryggja að frumvarpið yrði afgreitt fyrir þinglok. Þrátt fyrir þessa samstöðu hjá þingmönnum um þessa eins árs framlengingu var tekin sú ákvörðun af hálfu stjórnarandstöðunnar að ræða þetta augljóslega sjálfsagða mál í næstum sex klukkustundir, með umræðum sem oft fóru langt út fyrir efnið sjálft. Réttur til umræðu en hvar liggja mörkin? Það þarf ekki að deila um það að stjórnarandstaðan hefur fullan rétt til að nýta sinn tíma í þingsal og fjalla um mál með þeim hætti sem hún kýs þó auðvitað í samræmi við þingsköp Alþingis. Það er lögmætt lýðræðislegt tæki og getur verið hluti af pólitískri baráttu og viðleitni til að ná samkomulagi við ríkisstjórn um önnur mál. En þegar umræða um svo einfalt og óumdeilt mál, sem allir eru sammála um, tekur lungann úr deginum, má velta fyrir sér hvort um sé að ræða heilindi eða taktík. Hverju þjónar slík töf? Og á kostnað hvaða mála? Þjóðin bíður eftir niðurstöðum og lausnum í margvíslegum málum. Að tefja vinnslu einfaldra mála dregur úr trausti almennings á þinginu sem heild og veikir trúverðugleika þess. Virðing, ábyrgð og hlutverk okkar allra Ég hef skilning á því að núverandi stjórnarandstaða þurfi að fóta sig í nýju hlutverki. Það hefur, með fullri virðingu sagt, verið nokkuð langt síðan þau sátu þarna megin við borðið síðast. Það því miður bæði heyrist og sést. Framíköll eru tíð, hljóðbær hávaði í hliðarsölum, og margir virðast eiga erfitt með að halda sig innan ræðutíma. Virðulegur forseti þingsins þarf því ítrekað að hamra í bjölluna í tilraun til að þagga niður í þeim, eins og óþekkum bekk. Ég vil beina orðum mínum til okkar allra sem sitjum á þingi en sérstaklega til stjórnarandstöðunnar: Við eigum að bera virðingu fyrir Alþingi og þeim 63 sætum sem við sitjum í fyrir hönd þjóðarinnar. Vinkona mín sagði það hafa verið vitundarvakningu fyrir sig, varðandi mikilvægi þessa starfs, þegar kjósandi kom að máli við hana, eftir að hún náði kjöri sem þingmaður í fyrsta sinn: „Þjóðin telur nú næstum því 400.000 manns. Þú ert ein af þeim 63 sem kosin eru af þjóðinni, inn á Alþingi allra Íslendinga. Þú mátt sannarlega vera stolt, en sýndu ávallt auðmýkt, heiðarleika og síðast en ekki síst, berðu ævinlega virðingu fyrir okkur kjósendum. Þú ert kosin af fólkinu í landinu, þér ber heilög skylda til að vinna þingstarf þitt af heilindum.“ Í ljós þess sem hér að ofan er skrifað varpa ég eftirfarandi hugleiðingu minni út í kosmóið og til lesenda: Eru vinnubrögð háttvirtar stjórnarandstöðu á þessu vorþingi, samnefnari fyrir virðingu, auðmýkt, heiðarleika og heilindi? Höfundur er varaþingmaður Flokks fólksins.
Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson Skoðun
Skoðun Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson skrifar
Skoðun Ert þú drusla? Katrín Sigríður J. Steingrímsdóttir,Elísa Rún Svansdóttir,Lilja Íris Long Birnudóttir,Lísa Margrét Gunnarsdóttir,Margrét Baldursdóttir,Silja Höllu Egilsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginleg yfirlýsing 28 ríkja um málefni Palestínu, hvers virði er hún? Einar Ólafsson skrifar
Skoðun Öryggi betur tryggt – fangelsismál færð til nútímans Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar
Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Yfirlýsing frá Kára Stefánssyni um hrakfarir hans í samskiptum við íhaldssaman blaðamann Kári Stefánsson Skoðun