Skammist ykkar! – opið bréf til þingmanna Eiríkur St. Eiríksson skrifar 23. október 2024 07:32 Nú á að kjósa til Alþingis enn einn ganginn. Fullt af góðu fólki reynir að komast að kjötkötlunum. Sumt er lafmótt eftir hjaðningarvíg innan eigin flokka og svo merkilegt sem það er, eiga 90% af þessum „góðmennum” það sameiginlegt að vilja helst skara eld að eigin köku. Það býður sig fram fyrir þjóðina en flokkarnir eru fljótir að breyta því í óvita og græðgispúka. Að vísu eru ekki allir undir sömu sökina seldir. Sjálfstæðisflokkurinn, Framsóknarflokkurinn og Vinstri grænir hafa fengið sitt tækifæri og það m.a.s. samfleytt í sjö ár. Þeir skila efnahagsmálunum í rúst, eru ráðalaus í húsnæðismálum, heilbrigiskerfið felst í því að starfsfólkið á að hlaupa hraðar, menntakerfið er ekki á vetur setjandi og innviðir eru í molum. Svo leyfa ráðamenn sér að berja sér á brjóst og segja að þjóðinni hafi aldrei að meðaltali liðið betur. Gott ef þeir trúa þessu ekki sjálfir. Nei, þeir sem kjósa þessa flokka eru upp til hópa masókistar sem annað hvort eru hreinlega glópar eða elska að kyssa vöndinn. Þetta greinarkorn var fyrst og fremst sett fram til að vekja athygli á bágri stöðu eldri borgara og öryrkja. Hópanna sem alltaf eru skertir og haldið í fátækragildru til þess að öðrum líði miklu betur – að sjálfsögðu að meðaltali. Það er eins og að landið farist ef ,,bognu bökin” borga ekki brúsann og innflutt, erlent vinnuafl heldur ekki hjólum atvinnulífsins gangandi. Vinnur láglaunastörfin. Auðvitað eiga hægri öfgamenn ekki við þetta fólk þegar þeir agnúast út í útlendinga. Þeir eiga bara við hælisleitendur og miðað við bullið í þessu rökþrota fólki mætti halda að hælisleitendur skiptu þúsundum hér á landi. Þessu vesalings fólki verður ekki svefnsamt nema að hægt sé að vísa langveiku barni út fyrir múrinn sem það hefur reist í huga sér. Mér varð það á í vetur að samþykkja eingreiðslu frá einhverjum lífeyrissjóði sem borgaði mér 3.500 krónur á mánuði. Mikið held ég að sjóðsstjórnin hafi verið fegin að losna við mig. Sjóðurinn greiddi mér um 850 þúsund krónur. Ríkið þurfti auðvitað á fá sína skatta og ég var bara ánægður með mín 470 þúsund sem ég hélt eftir. Nei, viti menn, Tryggingastofnun ríkisins komst að því að mátulegt væri á mig að skerða ellilífeyrinn um 330 þúsund krónur á árinu 2024 vegna þessarar eingreiðslu. Niðurstaðan var sú að ég greiddi 84% skatt til ríkisins og leið eins og rokkstjörnu sem var í þann veginn að flýja land vegna okurskatta. Málið er einfalt. Á meðan ráðamenn virðast telja að ellilífeyrir sé eitthvað sem detti af himnum ofan þá er vá fyrir dyrum. Alþingismenn hafa búið þannig um hnútana að Ísland er viðbjóðslegt þjóðfélag. Násugurnar hafa ekki aðeins gert skjólstæðingum Tryggingastofnunar ómögulegt að spara fyrir aðra en ríkið, heldur vilja þeir gefa firðina og vindaflið til erlendra gróðapunga. Flóttamaður frá Vestmannaeyjum berst fyrir því, sem bæjarstjóri í Þorlákshöfn, að fjalli sé mokað til Þýskalands og gott ef sama manni finnst ekki í góðu lagi að útlendingar fái að bora eftir einhverjum verðmætum á Selvogsbanka – einhverri mestu hrygningarslóð þorsks í heiminum og fleiri nytjategunda. Þá á að breyta Völlunum í Hafnarfirði í niðurdælingarstöð fyrir innflutt CO2 til að einhverjir græðiskarlar í útlöndum geti mengað meira. Nú síðast heyrði ég að hirðmaður Noregskonungs væri kominn í oddvitasæti hjá Íhaldinu í Norð-Austurkjördæmi. Óhamingju Íslands virðist flest verða að vopni þessa dagana. Það hafa fjórir þingmenn; Inga Sæland og Guðmundur I. Kristinsson hjá Flokki fólksins, Björn Leví Gunnarsson hjá Pírötum og Jóhann Páll Jóhannesson hjá Samfylkingu sýnt málefnum öryrkja og eldri borgara skilning. Hinir ættu að skammast sín. Vonandi tekur nýtt fólk skynsamlegar ákvarðanir og lætur ekki flokkana telja sér trú um að hvítt sé svart. Jafnvel í útlendingamálunum sem hægri öfgamenn vilja að kosningabaráttan snúist um. Það kallast á íslensku að drepa málum á dreif. Höfundur er fyrrum blaðamaður og núverandi öryrki og eldri borgari. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Félagsmál Mest lesið Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun Kópavogsmódelið Ragnheiður Ósk Jensdóttir Skoðun Er edrúlífið æðislegt? Jakob Smári Magnússon Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun Ráðgátan um RÚV Helgi Brynjarsson Skoðun Í örugga höfn! Örlygur Hnefill Örlygsson,Bergur Elías Ágústsson Skoðun Ísland þarf engan sérdíl Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Flækjustig í skjóli einföldunar Kolbrún Georgsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Eflum geðheilsu alla daga Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Getur fólk með gigt látið drauma sína rætast? Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Hvernig hinn sterki getur unnið nánast öll dómsmál Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Við sem lifum með POTS höfum verið yfirgefin af kerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Drifkraftur bata – Alþjóðlegi geðheilbrigðisdagurinn Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Lordinn lýgur! Andrés Pétursson skrifar Skoðun Það er ekki hægt að þykjast með líf barnanna okkar Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Í örugga höfn! Örlygur Hnefill Örlygsson,Bergur Elías Ágústsson skrifar Skoðun Reykjavíkurmódelið er skref í rétta átt – fyrir börnin og starfsfólkið Bozena Raczkowska skrifar Skoðun Varasjóður eða hefðbundið styrkjakerfi? Birgitta Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Geðheilsa á tímum óvissu og áskorana María Heimisdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið Ragnheiður Ósk Jensdóttir skrifar Skoðun Villta vestur ólöglegra veðmálaauglýsinga á Íslandi Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir skrifar Skoðun Ísland þarf engan sérdíl Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Er edrúlífið æðislegt? Jakob Smári Magnússon skrifar Skoðun Rúmfatalagerinn, ekki fyrir alla! Ragnar Gunnarsson skrifar Skoðun Að gera ráð fyrir frelsi Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Að þekkja sín takmörk Heiðar Guðjónsson skrifar Skoðun Gervigreind og dómgreind Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Fjárfesting í réttindum barna bætir fjárhag sveitarfélaga Marín Rós Eyjólfsdóttir skrifar Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson skrifar Skoðun Alþjóða geðheilbrigðisdagurinn – réttur til réttrar meðferðar Pétur Maack Þorsteinsson skrifar Skoðun Á að takmarka samfélagsmiðlanotkun barna? María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Hvernig vogar þú þér að gera grín að Möggu Stínu? Elliði Vignisson skrifar Skoðun Hvað er í gangi? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Lausnir í leikskólamálum Kristín Thoroddsen skrifar Skoðun Hjálpum fólki að eignast börn Hildur Sverrisdóttir skrifar Skoðun Ráðgátan um RÚV Helgi Brynjarsson skrifar Skoðun Hvetjandi refsing Reykjavíkurborgar Halla Gunnarsdóttir skrifar Sjá meira
Nú á að kjósa til Alþingis enn einn ganginn. Fullt af góðu fólki reynir að komast að kjötkötlunum. Sumt er lafmótt eftir hjaðningarvíg innan eigin flokka og svo merkilegt sem það er, eiga 90% af þessum „góðmennum” það sameiginlegt að vilja helst skara eld að eigin köku. Það býður sig fram fyrir þjóðina en flokkarnir eru fljótir að breyta því í óvita og græðgispúka. Að vísu eru ekki allir undir sömu sökina seldir. Sjálfstæðisflokkurinn, Framsóknarflokkurinn og Vinstri grænir hafa fengið sitt tækifæri og það m.a.s. samfleytt í sjö ár. Þeir skila efnahagsmálunum í rúst, eru ráðalaus í húsnæðismálum, heilbrigiskerfið felst í því að starfsfólkið á að hlaupa hraðar, menntakerfið er ekki á vetur setjandi og innviðir eru í molum. Svo leyfa ráðamenn sér að berja sér á brjóst og segja að þjóðinni hafi aldrei að meðaltali liðið betur. Gott ef þeir trúa þessu ekki sjálfir. Nei, þeir sem kjósa þessa flokka eru upp til hópa masókistar sem annað hvort eru hreinlega glópar eða elska að kyssa vöndinn. Þetta greinarkorn var fyrst og fremst sett fram til að vekja athygli á bágri stöðu eldri borgara og öryrkja. Hópanna sem alltaf eru skertir og haldið í fátækragildru til þess að öðrum líði miklu betur – að sjálfsögðu að meðaltali. Það er eins og að landið farist ef ,,bognu bökin” borga ekki brúsann og innflutt, erlent vinnuafl heldur ekki hjólum atvinnulífsins gangandi. Vinnur láglaunastörfin. Auðvitað eiga hægri öfgamenn ekki við þetta fólk þegar þeir agnúast út í útlendinga. Þeir eiga bara við hælisleitendur og miðað við bullið í þessu rökþrota fólki mætti halda að hælisleitendur skiptu þúsundum hér á landi. Þessu vesalings fólki verður ekki svefnsamt nema að hægt sé að vísa langveiku barni út fyrir múrinn sem það hefur reist í huga sér. Mér varð það á í vetur að samþykkja eingreiðslu frá einhverjum lífeyrissjóði sem borgaði mér 3.500 krónur á mánuði. Mikið held ég að sjóðsstjórnin hafi verið fegin að losna við mig. Sjóðurinn greiddi mér um 850 þúsund krónur. Ríkið þurfti auðvitað á fá sína skatta og ég var bara ánægður með mín 470 þúsund sem ég hélt eftir. Nei, viti menn, Tryggingastofnun ríkisins komst að því að mátulegt væri á mig að skerða ellilífeyrinn um 330 þúsund krónur á árinu 2024 vegna þessarar eingreiðslu. Niðurstaðan var sú að ég greiddi 84% skatt til ríkisins og leið eins og rokkstjörnu sem var í þann veginn að flýja land vegna okurskatta. Málið er einfalt. Á meðan ráðamenn virðast telja að ellilífeyrir sé eitthvað sem detti af himnum ofan þá er vá fyrir dyrum. Alþingismenn hafa búið þannig um hnútana að Ísland er viðbjóðslegt þjóðfélag. Násugurnar hafa ekki aðeins gert skjólstæðingum Tryggingastofnunar ómögulegt að spara fyrir aðra en ríkið, heldur vilja þeir gefa firðina og vindaflið til erlendra gróðapunga. Flóttamaður frá Vestmannaeyjum berst fyrir því, sem bæjarstjóri í Þorlákshöfn, að fjalli sé mokað til Þýskalands og gott ef sama manni finnst ekki í góðu lagi að útlendingar fái að bora eftir einhverjum verðmætum á Selvogsbanka – einhverri mestu hrygningarslóð þorsks í heiminum og fleiri nytjategunda. Þá á að breyta Völlunum í Hafnarfirði í niðurdælingarstöð fyrir innflutt CO2 til að einhverjir græðiskarlar í útlöndum geti mengað meira. Nú síðast heyrði ég að hirðmaður Noregskonungs væri kominn í oddvitasæti hjá Íhaldinu í Norð-Austurkjördæmi. Óhamingju Íslands virðist flest verða að vopni þessa dagana. Það hafa fjórir þingmenn; Inga Sæland og Guðmundur I. Kristinsson hjá Flokki fólksins, Björn Leví Gunnarsson hjá Pírötum og Jóhann Páll Jóhannesson hjá Samfylkingu sýnt málefnum öryrkja og eldri borgara skilning. Hinir ættu að skammast sín. Vonandi tekur nýtt fólk skynsamlegar ákvarðanir og lætur ekki flokkana telja sér trú um að hvítt sé svart. Jafnvel í útlendingamálunum sem hægri öfgamenn vilja að kosningabaráttan snúist um. Það kallast á íslensku að drepa málum á dreif. Höfundur er fyrrum blaðamaður og núverandi öryrki og eldri borgari.
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun
Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun
Skoðun Réttlæti hins sterka. Hvernig hinn sterki getur unnið nánast öll dómsmál Jörgen Ingimar Hansson skrifar
Skoðun Við sem lifum með POTS höfum verið yfirgefin af kerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Reykjavíkurmódelið er skref í rétta átt – fyrir börnin og starfsfólkið Bozena Raczkowska skrifar
Skoðun Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir skrifar
Skoðun Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson skrifar
Skoðun Alþjóða geðheilbrigðisdagurinn – réttur til réttrar meðferðar Pétur Maack Þorsteinsson skrifar
Hættið að þykjast standa með mannréttindum – hafnið nýju útlendingafrumvarpi Jón Sigurðsson Skoðun
Sterkari saman – geðheilsa er mannréttindi allra Halldóra Jónsdóttir,Halldóra Víðisdóttir,Júlíana Guðrún Þórðardóttir Skoðun