Innræti og manndómur íslenzkra ráðherra og alþingismanna Ole Anton Bieltvedt skrifar 12. júní 2023 13:01 Á síðustu dögum og vikum hafa komið upp tvö mál, þar sem reynt hefur sérstaklega á innræti og manndóm, innri mann, ráðamanna hér. Einkar athyglisvert hefur verið, að fylgjast með því, hvern mann ráðamenn hafa í reynd að geyma, á bak við sitt breiða bros, fallegu orðræðu og ótæpilegu loforð, til Péturs og Páls. Hér urðu menn að koma til dyranna, eins og þeir eru í raun klæddir. Umræðan og afstaðan til hvalveiða Allir, sem sjá vilja, vita full vel, að veiðar á langreyðum, næst stærstu tegund spendýra á jörðu, háþróuðum dýrum, sem byggja upp fjölskyldu- og vinabönd, kenna hverju öðru, leika sér og vinna saman, gleðjast og hryggjast, eins og við, mennirnir og önnur spendýr, byggja að verulegu leyti á heiftarlegu dýraníði, enda skip, tækni og drápsbúnaður frá miðri síðustu öld. Lífið er murkað úr blessuðum dýrunum, sprengiskutlum jafnvel skotið í þau aftur og aftur, meðan skutlar, sem sitja þá þegar í dýrinu, rífa innyfli þess líffæri og hold, jafnvel klukkustundunum saman. Það, sem hér gerist, verður að líkja við miskunnarleysi miðalda, grimmd og hrottaskap, allir sjá það, nema blindir séu, enda veiðir engin önnur þjóð, þeirra rúmlega 200 þjóða, sem jörðina byggja, langreyði, nema við, aumir Íslendingar. Ráðamenn, líka, Þórdís Kolbrún, utanríkisráðherra, halda því fram, að Norðmenn stundi sömu veiðar með sama hætti. Þetta eru ósannindi eða þekkingarleysi. Norðmenn stunda einvörðungu veiðar á hrefnum, sem eru margfalt minni dýr en langreyðar, og, sem mest má drepa örugglega með einu skoti. Við þessi ósköp bætist svo það, að þessar veiðar hafa engum hagnaði skilað, árum eða áratugum saman. Enginn efnahagslegur tilgangur með þeim! Skoðanakönnun Heimildarinnar meðal ráðherra og Alþingismanna Þann 26. maí sl. birti Heimilidin skoðanakönnun, sem hún hafði gert meðal ráðherra og Alþingismanna, þar sem menn voru beðnir um afstöðu til hvalveiða. Það liggur auðvitað fyrir, að allt þetta fólk veit full vel, að framangreind lýsing mín á eðli hvalveiða, er rétt. Spurningin um afstöðu snýst því um, hvort mannúð, væntumþykja við dýr, náttúru og lífríki og sæmilega hátt siðferði ráði för, eða þjónkun við Kristján Loftsson og þá klíku útgerðarmanna og íhaldsseggja, sem hann styðja, eigi að ráða. Heimildin spurði 12 ráðherra. Aðeins 2 þeirra svöruðu: Svandís Svavarsdóttir sagði: „Það, að dýr þjáist klukkustundunum saman við aflífun, er óforsvaranlegt“. Þetta er auðvitað hárrétt, en hjá Svandísi eru þetta því miður bara orðin tóm. Hún er fagráðherra á sviði sjávarútvegs, og hefði, ein og sér, getað stöðvað veiðar með einu pennastriki. Gerir samt ekkert. Froðusnakk. Katrín Jakobsdóttir, sem þóttist vera mikill og einarður andvígismaður hvaladráps áður en hún varð forsætisráðherra, sagð þetta: Persónulega tel ég ekki sjálfgefið, að þessar veiðar haldi áfram“. Einkar máttlaust og lélegt svar, engin afstaða, aðeins aumingjalegt gaspur, konu, sem þóttist vera dýravinur og umhverfissinni, en brást, þegar á reyndi. Svei. 10 ráðherrar virðast ekki hafa svarað. Svarleysi verður þó að telja svar í sjálfu sér: Samþykki og stuðningur við veiðar. Þórdís Kolbrún var reyndar búin að lýsa fullum stuðningi við hvalveiðar - „Það segir okkur enginn fyrir verkum með þessi mál, ekki heldur ferðamenn“ -, góður skammtur af monti og þjóðernisrembingi það, því Íslendingar eiga ekki langreyðarnar, frekar en 20-30 aðrar þjóðir, sem búa við Atlantsála, en þeir eru, frá norðri til suðurs, heimkynni langreyða og annarra hvala. Þegar dýpra er litið, eiga þessu háþróuðu dýr sig svo líka sjálf; hafa rétt á sjálfstæðu, náttúrulegu eigin lífi. Langreyðaveiðar eru því engan veginn eitthvert sérstakt íslenzkt mál, heldur mál allra strandþjóða Atlantshafs, og eru Íslendingar því hér með ofbeldi og yfirgangi að murka líftóruna úr dýrum, þvert á vilja allra hinna þjóðanna. Það ekki nema von, að Þórdís Kolbrún vilji ekki láta segja sér fyrir verkum. Allir hinir ráðherrarnir 9 styðja því og styrkja hvalveiðar, eða hafa ekki kjark eða manndóm í sér til að segja annað: Áslaug Arna, Ásmundur Einar, Bjarni Bendiktsson, Guðlaugur Þór, Guðmundur Ingi, Jón Gunnarsson, Lilja Alfreðsdóttir, Sigurður Ingi og Willum Þór. Fyrir mér má skömm þeirra vera mikil! Innri maður og afstaða einstakra þingmanna Af óbreyttum þingmönnum lýstu þessir sig stuðningsmenn áframhaldandi og óbreyttra hvalveiða: Ágúst Bjarni Garðarsson, Bergþór Ólafsson, Bryndís Haraldsdóttir, Guðrún Hafsteinsdóttir, Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir, Teitur Björn Einarsson. 6. Það, sem einkum vekur sérstaka undrun mína hér, er afstaða Guðrúnar Hafsteinsdóttur, sem ég hef alltaf talið góða konu og væna, með hlýtt hjarta og gott til dýra og manna. En ekki verður allt lesið af útliti manna eða viðkunnanlegri framkomu og viðmóti. Þeir óbreyttu þingmenn, sem ekki svöruðu, en vænta má þá, að styðji hvalveiðar, eða þora ekki að rísa gegn þeim, eru þessir: Ásmundur Friðriksson, Berglind Ósk Guðmundsdóttir, Birgir Ármannsson, Birgir Þórarinsson, Bjarni Jónsson, Diljá Mist, Halla Signý Kristjánsdóttir, Ingibjörg Ísaksen, Jóhann Friðrik Friðriksson, Lilja Rannveig Sigurgeirsdóttir, Líneik Anna Sævarsdóttir, Njáll Trausti Friðbertsson, Óli Björn Kárason, Sigmundur Davíð, Sigurjón Þórðarson, Vilhjálmur Árnason, Þórarinn Ingi Pétursson. 17. Þá vita dýra-, náttúru- og umhverfissinnar það. Reyndar svöruðu 3 þingmenn ekki, sem undirritaður veit, að eru heilir og sannir dýra- og hvalavinir: Björn Leví, Þorgerður Katrín og, ég hygg, Oddný G. Harðardóttir. 3. Þorgerður Katrín átti heiðurinn að því, að hrefnuveiðum var hætt, en hún lokaði Faxaflóa fyrir hrefnuveiðum í sinni ráðherratíð. Vel gert! Góðir og gegnir andstæðingar hvalveiða og dýra-, náttúru- og umhverfisvinir eru þessir þingmenn: Andrés Ingi, Arndís Anna Gunnarsdóttir, Bjarkey Olsen, Gísli Rafn, Guðbrandur Einarsson, Guðmundur Ingi Kristinsson, Halldóra Mogensen, Hanna Katrín, Helga Vala, Inga Sæland, Jakob Frímann, Jódís Skúladóttir, Jóhann Páll, Logi Einarsson, Orri Páll, Steinunn Þóra Árnadóttir, Tómas A. Tómasson, Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir, Þórhildur Sunna og Þórunn Sveinbjarnardóttir. 21. Tvístigandi virðast þessir þingmenn vera: Ásthildur Lóa, Friðjón Friðjónsson, Kristrún Frostadóttir og Stefán Vagn. 4. Þetta fólk mætti hafa í huga, að hlutleysi af þessu tagi er aldrei hlutleysi. „Þú berð ekki bara ábyrgð á því, sem þú gerir, heldur líka og engu síður á því, sem þú gerir ekki“, sagði spekingurinn Laotse. Sérstaka athygli og vonbrigði veldur svar nýs formanns Samfylkingar, Kristrúnar Frostadóttur: „Þetta er ekki mál, sem ég, formaður Samfylkingarinnar, legg áherzlu á núna. En, það þarf að skoða betur veitingu þessara leyfa“. Eru þá dýra-, náttúru og umhverfismál, dýravelferð og dýravernd, ekki meðal áherzlumála Kristrúnar!? Hefur hún kannske enga skoðun eða afstöðu í grænum málum!? Frjáls og tolllaus innflutningur úkraínskra afurða? Hitt málið, er umræðan og afstaðan til áframhaldandi frjáls og tolllauss influtnings afurða frá Úkraínu. Það var sorglegt og í raun mikið áfall, að fylgjast með umræðu, afstöðu og svo afgreiðslu, eða afgreiðsluleysi, Alþingis á umsókn Úkraínumanna um það, að þeir mættu áfram selja sínar afurðir til Íslands, eins og til allra annarra evrópskra þjóða, án þess að íþyngjandi innflutningstollur væri reiknaður á afurðirnar. Hér mætti reyndar fyrsta spurningin vera, af hverju eiga yfir höfuð að vera verndartollar á kjúklingaframleiðslu á Íslandi!? Íslenzkir framleiðendur njóta þá þegar verndar í því, að flutningskostnaður erlendra afurða til Íslands er hár. Úkraínska kjúklinga þarf fyrst að flytja - kælda eða frosna, sem kostar dýra orku - þvert yfir Evrópu, svo yfir mikinn hluta Atlantshafs. Hver er sérstakur kostnaður við kjúklingaframleiðslu hér, sem réttlætir verndar-toll!? Ólafur Stephensen, sem gjörþekkir þessi mál, skrifar á Vísi: "Matvælaráðuneytið metur það svo, að haldi innflutningur á úkraínskum kjúklingum áfram, í sama mæli og verið hefur, nemi það um 2-3% af markaðinum fyrir kjúklingakjöt". Fyrr má nú andskotans sjálfselskan og aumingjaskapurinn vera í kjúklingabændum og þeirra fulltrúum á þingi og í ríkisstjórn, hér einkum Bjarna Benediktssyni, fjármálaráðherra, og Guðrúnu Hafsteindóttur, formanns efnahags- og viðskiptanefndar. Svei. Úkraínumenn eru stórlega heftir í lífi sínu og starfi, útilokaðir frá eðlilegum framleiðslu- og starfsháttum, þar sem mikill hluti fullorðinna karla og kvenna gengur þar nú fram fyrir skjöldu í baráttunni við illvirkjann Pútín, eru á vígvellinum, fórnar þar lífi sínum og limum, blóði sínu, til að verndar þjóð sinni og tilveruhennar, líka frelsi og öryggi Evrópu allrar, og íslenzkir kjúklingabændur, líka Alþingismenn og ráðherrar, grenja svo út af 2-3% arðsemismissi! Ef orðin ræfilsháttur og aumingjaskapur voru ekki gerð og færð inn í tungumálið útaf svona háttsemi og framferði, þá veit ég ekki út af hverju. Reyndar stilltu sér tveir ráðherrar upp utan vesældardropahópsins, Guðlaugur Þór, með beittri ræðu, og Þórdís Kolbrún með einörðu tali, án þess þó að gera neitt, nema að rausa. Hvaða gagn er að svona sýndarsnakki, þegar gjörðir fylgja ekki orðum? Báðum hefði verið í lófa lagið, að flytja frumvarp um, að tollfrelsi yrði framlengt. Reyndar má Þórdís Kolbrún eiga það, að hún ákvað að draga til baka íslenzka sendiherrann í Moskvu, sem teljast verður djarft skref, sterk og virðingarvert, og fyrir það fær hún ágætiseinkunn. Henni er því ekki alls varnað. Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Hvalveiðar Alþingi Mest lesið Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Ferðamannaþorpin - Náttúruvá Þóra B. Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar Skoðun Laxaharmleikur Jóhannes Sturlaugsson skrifar Skoðun Lýðræðið í skötulíki! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Barnaræninginn Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson skrifar Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir skrifar Skoðun Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson skrifar Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Stjórnarandstaðan er vannýtt auðlind Jón Daníelsson skrifar Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson skrifar Skoðun Hægri sósíalismi Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun 5 ára vegferð að skóla framtíðarinnar – eða ekki! Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Listin að verða fullkomlega ósammála sjálfri sér á mettíma Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Þingmenn auðvaldsins Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Arðgreiðslur í sjávarútvegi: Staðreyndir gegn fullyrðingum Elliði Vignisson skrifar Skoðun Verðugur bandamaður? Steinar Harðarson skrifar Skoðun Við þurfum nýja sýn á stjórnmál okkar - Mamdani-sýn Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Sósíalistaflokkurinn heimilislaus - hvað næst? Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Rán um hábjartan dag Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Sjá meira
Á síðustu dögum og vikum hafa komið upp tvö mál, þar sem reynt hefur sérstaklega á innræti og manndóm, innri mann, ráðamanna hér. Einkar athyglisvert hefur verið, að fylgjast með því, hvern mann ráðamenn hafa í reynd að geyma, á bak við sitt breiða bros, fallegu orðræðu og ótæpilegu loforð, til Péturs og Páls. Hér urðu menn að koma til dyranna, eins og þeir eru í raun klæddir. Umræðan og afstaðan til hvalveiða Allir, sem sjá vilja, vita full vel, að veiðar á langreyðum, næst stærstu tegund spendýra á jörðu, háþróuðum dýrum, sem byggja upp fjölskyldu- og vinabönd, kenna hverju öðru, leika sér og vinna saman, gleðjast og hryggjast, eins og við, mennirnir og önnur spendýr, byggja að verulegu leyti á heiftarlegu dýraníði, enda skip, tækni og drápsbúnaður frá miðri síðustu öld. Lífið er murkað úr blessuðum dýrunum, sprengiskutlum jafnvel skotið í þau aftur og aftur, meðan skutlar, sem sitja þá þegar í dýrinu, rífa innyfli þess líffæri og hold, jafnvel klukkustundunum saman. Það, sem hér gerist, verður að líkja við miskunnarleysi miðalda, grimmd og hrottaskap, allir sjá það, nema blindir séu, enda veiðir engin önnur þjóð, þeirra rúmlega 200 þjóða, sem jörðina byggja, langreyði, nema við, aumir Íslendingar. Ráðamenn, líka, Þórdís Kolbrún, utanríkisráðherra, halda því fram, að Norðmenn stundi sömu veiðar með sama hætti. Þetta eru ósannindi eða þekkingarleysi. Norðmenn stunda einvörðungu veiðar á hrefnum, sem eru margfalt minni dýr en langreyðar, og, sem mest má drepa örugglega með einu skoti. Við þessi ósköp bætist svo það, að þessar veiðar hafa engum hagnaði skilað, árum eða áratugum saman. Enginn efnahagslegur tilgangur með þeim! Skoðanakönnun Heimildarinnar meðal ráðherra og Alþingismanna Þann 26. maí sl. birti Heimilidin skoðanakönnun, sem hún hafði gert meðal ráðherra og Alþingismanna, þar sem menn voru beðnir um afstöðu til hvalveiða. Það liggur auðvitað fyrir, að allt þetta fólk veit full vel, að framangreind lýsing mín á eðli hvalveiða, er rétt. Spurningin um afstöðu snýst því um, hvort mannúð, væntumþykja við dýr, náttúru og lífríki og sæmilega hátt siðferði ráði för, eða þjónkun við Kristján Loftsson og þá klíku útgerðarmanna og íhaldsseggja, sem hann styðja, eigi að ráða. Heimildin spurði 12 ráðherra. Aðeins 2 þeirra svöruðu: Svandís Svavarsdóttir sagði: „Það, að dýr þjáist klukkustundunum saman við aflífun, er óforsvaranlegt“. Þetta er auðvitað hárrétt, en hjá Svandísi eru þetta því miður bara orðin tóm. Hún er fagráðherra á sviði sjávarútvegs, og hefði, ein og sér, getað stöðvað veiðar með einu pennastriki. Gerir samt ekkert. Froðusnakk. Katrín Jakobsdóttir, sem þóttist vera mikill og einarður andvígismaður hvaladráps áður en hún varð forsætisráðherra, sagð þetta: Persónulega tel ég ekki sjálfgefið, að þessar veiðar haldi áfram“. Einkar máttlaust og lélegt svar, engin afstaða, aðeins aumingjalegt gaspur, konu, sem þóttist vera dýravinur og umhverfissinni, en brást, þegar á reyndi. Svei. 10 ráðherrar virðast ekki hafa svarað. Svarleysi verður þó að telja svar í sjálfu sér: Samþykki og stuðningur við veiðar. Þórdís Kolbrún var reyndar búin að lýsa fullum stuðningi við hvalveiðar - „Það segir okkur enginn fyrir verkum með þessi mál, ekki heldur ferðamenn“ -, góður skammtur af monti og þjóðernisrembingi það, því Íslendingar eiga ekki langreyðarnar, frekar en 20-30 aðrar þjóðir, sem búa við Atlantsála, en þeir eru, frá norðri til suðurs, heimkynni langreyða og annarra hvala. Þegar dýpra er litið, eiga þessu háþróuðu dýr sig svo líka sjálf; hafa rétt á sjálfstæðu, náttúrulegu eigin lífi. Langreyðaveiðar eru því engan veginn eitthvert sérstakt íslenzkt mál, heldur mál allra strandþjóða Atlantshafs, og eru Íslendingar því hér með ofbeldi og yfirgangi að murka líftóruna úr dýrum, þvert á vilja allra hinna þjóðanna. Það ekki nema von, að Þórdís Kolbrún vilji ekki láta segja sér fyrir verkum. Allir hinir ráðherrarnir 9 styðja því og styrkja hvalveiðar, eða hafa ekki kjark eða manndóm í sér til að segja annað: Áslaug Arna, Ásmundur Einar, Bjarni Bendiktsson, Guðlaugur Þór, Guðmundur Ingi, Jón Gunnarsson, Lilja Alfreðsdóttir, Sigurður Ingi og Willum Þór. Fyrir mér má skömm þeirra vera mikil! Innri maður og afstaða einstakra þingmanna Af óbreyttum þingmönnum lýstu þessir sig stuðningsmenn áframhaldandi og óbreyttra hvalveiða: Ágúst Bjarni Garðarsson, Bergþór Ólafsson, Bryndís Haraldsdóttir, Guðrún Hafsteinsdóttir, Hafdís Hrönn Hafsteinsdóttir, Teitur Björn Einarsson. 6. Það, sem einkum vekur sérstaka undrun mína hér, er afstaða Guðrúnar Hafsteinsdóttur, sem ég hef alltaf talið góða konu og væna, með hlýtt hjarta og gott til dýra og manna. En ekki verður allt lesið af útliti manna eða viðkunnanlegri framkomu og viðmóti. Þeir óbreyttu þingmenn, sem ekki svöruðu, en vænta má þá, að styðji hvalveiðar, eða þora ekki að rísa gegn þeim, eru þessir: Ásmundur Friðriksson, Berglind Ósk Guðmundsdóttir, Birgir Ármannsson, Birgir Þórarinsson, Bjarni Jónsson, Diljá Mist, Halla Signý Kristjánsdóttir, Ingibjörg Ísaksen, Jóhann Friðrik Friðriksson, Lilja Rannveig Sigurgeirsdóttir, Líneik Anna Sævarsdóttir, Njáll Trausti Friðbertsson, Óli Björn Kárason, Sigmundur Davíð, Sigurjón Þórðarson, Vilhjálmur Árnason, Þórarinn Ingi Pétursson. 17. Þá vita dýra-, náttúru- og umhverfissinnar það. Reyndar svöruðu 3 þingmenn ekki, sem undirritaður veit, að eru heilir og sannir dýra- og hvalavinir: Björn Leví, Þorgerður Katrín og, ég hygg, Oddný G. Harðardóttir. 3. Þorgerður Katrín átti heiðurinn að því, að hrefnuveiðum var hætt, en hún lokaði Faxaflóa fyrir hrefnuveiðum í sinni ráðherratíð. Vel gert! Góðir og gegnir andstæðingar hvalveiða og dýra-, náttúru- og umhverfisvinir eru þessir þingmenn: Andrés Ingi, Arndís Anna Gunnarsdóttir, Bjarkey Olsen, Gísli Rafn, Guðbrandur Einarsson, Guðmundur Ingi Kristinsson, Halldóra Mogensen, Hanna Katrín, Helga Vala, Inga Sæland, Jakob Frímann, Jódís Skúladóttir, Jóhann Páll, Logi Einarsson, Orri Páll, Steinunn Þóra Árnadóttir, Tómas A. Tómasson, Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir, Þórhildur Sunna og Þórunn Sveinbjarnardóttir. 21. Tvístigandi virðast þessir þingmenn vera: Ásthildur Lóa, Friðjón Friðjónsson, Kristrún Frostadóttir og Stefán Vagn. 4. Þetta fólk mætti hafa í huga, að hlutleysi af þessu tagi er aldrei hlutleysi. „Þú berð ekki bara ábyrgð á því, sem þú gerir, heldur líka og engu síður á því, sem þú gerir ekki“, sagði spekingurinn Laotse. Sérstaka athygli og vonbrigði veldur svar nýs formanns Samfylkingar, Kristrúnar Frostadóttur: „Þetta er ekki mál, sem ég, formaður Samfylkingarinnar, legg áherzlu á núna. En, það þarf að skoða betur veitingu þessara leyfa“. Eru þá dýra-, náttúru og umhverfismál, dýravelferð og dýravernd, ekki meðal áherzlumála Kristrúnar!? Hefur hún kannske enga skoðun eða afstöðu í grænum málum!? Frjáls og tolllaus innflutningur úkraínskra afurða? Hitt málið, er umræðan og afstaðan til áframhaldandi frjáls og tolllauss influtnings afurða frá Úkraínu. Það var sorglegt og í raun mikið áfall, að fylgjast með umræðu, afstöðu og svo afgreiðslu, eða afgreiðsluleysi, Alþingis á umsókn Úkraínumanna um það, að þeir mættu áfram selja sínar afurðir til Íslands, eins og til allra annarra evrópskra þjóða, án þess að íþyngjandi innflutningstollur væri reiknaður á afurðirnar. Hér mætti reyndar fyrsta spurningin vera, af hverju eiga yfir höfuð að vera verndartollar á kjúklingaframleiðslu á Íslandi!? Íslenzkir framleiðendur njóta þá þegar verndar í því, að flutningskostnaður erlendra afurða til Íslands er hár. Úkraínska kjúklinga þarf fyrst að flytja - kælda eða frosna, sem kostar dýra orku - þvert yfir Evrópu, svo yfir mikinn hluta Atlantshafs. Hver er sérstakur kostnaður við kjúklingaframleiðslu hér, sem réttlætir verndar-toll!? Ólafur Stephensen, sem gjörþekkir þessi mál, skrifar á Vísi: "Matvælaráðuneytið metur það svo, að haldi innflutningur á úkraínskum kjúklingum áfram, í sama mæli og verið hefur, nemi það um 2-3% af markaðinum fyrir kjúklingakjöt". Fyrr má nú andskotans sjálfselskan og aumingjaskapurinn vera í kjúklingabændum og þeirra fulltrúum á þingi og í ríkisstjórn, hér einkum Bjarna Benediktssyni, fjármálaráðherra, og Guðrúnu Hafsteindóttur, formanns efnahags- og viðskiptanefndar. Svei. Úkraínumenn eru stórlega heftir í lífi sínu og starfi, útilokaðir frá eðlilegum framleiðslu- og starfsháttum, þar sem mikill hluti fullorðinna karla og kvenna gengur þar nú fram fyrir skjöldu í baráttunni við illvirkjann Pútín, eru á vígvellinum, fórnar þar lífi sínum og limum, blóði sínu, til að verndar þjóð sinni og tilveruhennar, líka frelsi og öryggi Evrópu allrar, og íslenzkir kjúklingabændur, líka Alþingismenn og ráðherrar, grenja svo út af 2-3% arðsemismissi! Ef orðin ræfilsháttur og aumingjaskapur voru ekki gerð og færð inn í tungumálið útaf svona háttsemi og framferði, þá veit ég ekki út af hverju. Reyndar stilltu sér tveir ráðherrar upp utan vesældardropahópsins, Guðlaugur Þór, með beittri ræðu, og Þórdís Kolbrún með einörðu tali, án þess þó að gera neitt, nema að rausa. Hvaða gagn er að svona sýndarsnakki, þegar gjörðir fylgja ekki orðum? Báðum hefði verið í lófa lagið, að flytja frumvarp um, að tollfrelsi yrði framlengt. Reyndar má Þórdís Kolbrún eiga það, að hún ákvað að draga til baka íslenzka sendiherrann í Moskvu, sem teljast verður djarft skref, sterk og virðingarvert, og fyrir það fær hún ágætiseinkunn. Henni er því ekki alls varnað. Höfundur er samfélagsrýnir og dýraverndarsinni
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Skoðun Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson skrifar
Skoðun Stærðfræðikennari sem kann ekki að reikna? (Og getur ekki lært það!) Brynjólfur Þorvarðsson skrifar
Skoðun Íslendingar greiða sama hlutfall útgjalda í mat og Norðurlöndin Margrét Gísladóttir skrifar
Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar
Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar
Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar
Vonarsvæði fyrir framtíðina – ábyrgð stjórnvalda kallar á verndun Huld Hafliðadóttir,Heimir Harðarson Skoðun
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun