Alþingi hefur samþykkt frumvarp Willums Þórs Þórssonar, heilbrigðisráðherra, en markmið lagasetningarinnar er að auka upplýsingaflæði frá heilbrigðiskerfinu til lögreglu til að vernda þolendur og rjúfa vítahring ofbeldis. Drífa Jónasdóttir er sérfræðingur í heilbrigðisráðuneytinu.

„Þessi lög eru hugsuð þannig að þau taki af allan vafa fyrir heilbrigðisstarfsmenn um að nú er í rauninni heimilt að rjúfa þessa þagnarskyldu sem er svona eitt af grundvallaratriðunum. Þegar um er að ræða heimilisofbeldi þá megi þeir í rauninni bara hafa samband við lögreglu og láta vita af því að hjá þeim sé sjúklingur sem sé kominn á heilbrigðisstofnun út af heimilisofbeldi en það er auðvitað gert í samráði við sjúklinginn.“

Samþykki þolanda er forsenda þess að hafa samband við lögreglu. Ætlunin sé ekki að taka völdin aftur af þolanda.

„Rannsóknir sýna að heilbrigðiskerfið er oft fyrsti, og mögulega, bara eini staðurinn sem þolendur hafa einhverja snertingu við og þá er bara gríðarlega mikilvægt að heilbrigðisstarfsmenn séu vel nestaðir – ef við getum orðað það þannig - í að bregðast við og þurfi ekki að hugsa: Ég ætla ekki að fara að brjóta hérna þagnarskyldu. Þetta verður þá meira eitthvað sem verður inni í nýju verklagi sem verið er að innleiða í heilbrigðiskerfið á Íslandi á landsvísu.

Vilja rjúfa vítahring ofbeldis með aðkomu lögreglu

Í nýju verklagi felst að félagsráðgjafi kemur inn í málið og þolandinn fær líka beiðni til áfallateymis hjá heilbrigðisstofnun viðkomandi. Markmiðið er að það sé sjálfsagður liður í nýju verklagi að gera lögreglu viðvart - með samþykki sjúklings. Ekki bara alvarlegustu málin séu lögreglumál.

„Heldur á þetta að vera öll mál, ef komuástæðan er heimilisofbeldi og viðkomandi vill fá aðkomu lögreglunnar og fá að heyra hvað þeir hafa að bjóða. Það þarf ekkert að kæra eða gera neitt, heldur bara fá að heyra hvað lögreglan gæti gert. En lögreglan getur ekki veitt neina þjónustu ef hún veit ekki af ofbeldinu.“

Öll kerfin þurfi að koma að málum og tala betur saman. 

„Barnaverndin, félagsþjónustan, lögreglan og heilbrigðiskerfið, að það sé ekki bara einn gluggi og veggur á milli heldur að reyna að miðla þessu á löglegan hátt á milli kerfa til þess að einstaklingurinn fái sem heildstæðastan stuðning út úr þessu ofbeldi og reyna að rjúfa þennan ofbeldishring að fara ekki bara aftur heim heldur að löggan geti komið og sagt hvað sé í boði og mögulega aðstoðað einstaklinginn og boðið gerandanum einhvers konar þjónustu líka. Það getur verið meðferð eða að taka á sínum málum varðandi sína hegðun.“