Siðrof Gunnar Dan Wiium skrifar 4. nóvember 2022 09:00 Ég vinn í skóla. Þar er áhersla á heilbrigð samskipti og ofbeldi er að sjálfsögðu ekki liðið. Við gerum eineltisáætlanir, höldum fundi með börnum og foreldrum. Spilling og ofbeldi líðst ekki, núll tolerance. Þetta segjum við börnunum, hvort öðru og við foreldra. Foreldrar eru hvattir til að taka samtalið með börnum sínum og gerum við ekki ráð fyrir að annað sé gert. Á sama tíma og allar þessar kærleiksríku áherslur eru í hávegum hafðar sitja lýðræðiskosnir einstaklingar í skugga brota sinna og skertrar samkenndar. Þeir verða uppvísir á hverju misferlinu á fætur öðru, oft sömu einstaklingarnir en alls ekkert alltaf. Þeir detta í það á vinnutíma og tala um ríða þessari en ekki hinni, gera viðbjóðslegt grín af fötluðum, þeir semja um sölur ríkiseigna á slikk, nátengdir sjávarútvegi skjóta þeir fjármunum þjóðarinnar í vasa örfárra manna, vina sinna. Þessir lýðræðiskosnu einstaklingar skrifa lög sem vísa fólki út í kuldan í fylgd hnífavestisklæddra manna, og við erum að tala um örfáar hræður, sem leikandi væri hægt að finna pláss fyrir á íslenskum atvinnumarkaði. Þessir lýðræðiskosnu einstaklingar eru atvinnuþingfólk, þeir líta ekki svo á að þeir séu að þjóna fjöldanum í tímabundinnni þjónustu heldur líta þeir svo á að líðurinn þjóni þeim og ár eftir ár. Þetta eru smákongar og drottningar sem búa yfir skertri samkennd sem stafar af skakkri vitundarbylgju. Upplýsing þessara einstaklinga er engin, þeir eru keyrðir áfram af akademiskri hugmyndarfræði sem aldrei mun getað rammað inn mannúð og náungakærleik. Allt er í kerfi, þessar fimmtán hræður sem voru sendar með einkaþotu í nótt til fokking Aþenu sem by the way er nice borg ef þú ert túristi en algjört hellhole fyrir flóttafólk. Þessar manneskjur voru sendar því kerfið sagði það, computer says no og skömmin sem fylgir gerir það að verkum að verknaðurinn á sér stað í skjóli nætur og fyrir luktum dyrum. Trekk í trekk er ég minntur á afhverju ég kýs aldrei í svokölluðum lýðræðislegum kosningum. Gott og vel með malbik á göturnar, sorphirðu, flott menntakerfi og hálfkáks heilbrigðiskerfi. Ég mun aldrei setja nafn mitt við kerfi sem kerfisbundið leggur í einelti, beitir ofbeldi, lýgur, svíkur, stelur og misbýður allri samvitund. Ég er ekki að halda því fram að allir þingmenn eða konur séu dúsbags. Ég þekki persónulega nokkra/r slíka/r og get með af fullu hjarta sagt að þau eru að starfa af heilindum en málið er að þau eiga ekki séns, sama hvað þau garga úr pontu eða hvaða viðtöl eru tekin hér og þar í útvörpun og sjónvarpi, sama hvaða greinar og pistla þau skrifa. Þau ná einfaldlega ekki í gegnum um filterinn, fjötra efnisviðjana. Þetta eru bara lög sem er verið að framfylgja sem voru sett árið 2016 segir hún og þar af leiðandi ekki á minni vakt, ekki benda á mig. Þetta eru bara lög sem er verið að framfylgja segir hún,,,,,, auðvitað verður fólk reitt er það verður vitni að valdbeitingu segir hún,,,, ég meina hvar erum við eiginlega, brave new world? Ég er búin að missa alla trú á manninn, ég er búin að draga mig í skel, ég finn það. Það er viss uppgjöf í gangi og hún tengist sorg, ég er sorgmæddur yfir þjáningu heimsins. Samt sem áður sé ég örlög mannsins eru valin og í algjöru samræmi við gefnar forsendur. En vá hvað maður fyllist miklu vonleysi og tilgangsleysi þegar gjáin milli fólksins og þeirra sem eiga að vera að stjórna landinu í umboði fólksins er orðin óbrúarleg. Höfundur starfar sem smíðakennari, þáttarstjórnandi hlaðvarpsins Þvottahúsið og umboðsmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Gunnar Dan Wiium Mest lesið Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson Skoðun Skoðun Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Hvað er að frétta af humrinum? Jónas Páll Jónasson skrifar Skoðun Þeir greiða sem njóta, eða hvað? Jóhannes Þór Skúlason,Pálmi Viðar Snorrason skrifar Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar Skoðun Sigrar og raunir íslenska hestsins Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson skrifar Skoðun Góðir grannar Landsvirkjunar og við hin Kjartan Ágústsson skrifar Skoðun Hittumst á rauðum sokkum 1. maí Finnbjörn A. Hermannsson,Kolbrún Halldórsdóttir,Magnús Þór Jónsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Mikilvægi orkuspáa Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Þegar innflutningurinn ræður ríkjum Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Vladímír Pútín: Hvað er að marka hann? Steinar Björgvinsson skrifar Skoðun Örlög Úkraínu varða frið og öryggi á Íslandi Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Vegamál á tímum skattahækkana og vantrausts Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Konur og menntun Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris skrifar Skoðun Hanna Katrín og Co, koma til bjargar Björn Ólafsson skrifar Sjá meira
Ég vinn í skóla. Þar er áhersla á heilbrigð samskipti og ofbeldi er að sjálfsögðu ekki liðið. Við gerum eineltisáætlanir, höldum fundi með börnum og foreldrum. Spilling og ofbeldi líðst ekki, núll tolerance. Þetta segjum við börnunum, hvort öðru og við foreldra. Foreldrar eru hvattir til að taka samtalið með börnum sínum og gerum við ekki ráð fyrir að annað sé gert. Á sama tíma og allar þessar kærleiksríku áherslur eru í hávegum hafðar sitja lýðræðiskosnir einstaklingar í skugga brota sinna og skertrar samkenndar. Þeir verða uppvísir á hverju misferlinu á fætur öðru, oft sömu einstaklingarnir en alls ekkert alltaf. Þeir detta í það á vinnutíma og tala um ríða þessari en ekki hinni, gera viðbjóðslegt grín af fötluðum, þeir semja um sölur ríkiseigna á slikk, nátengdir sjávarútvegi skjóta þeir fjármunum þjóðarinnar í vasa örfárra manna, vina sinna. Þessir lýðræðiskosnu einstaklingar skrifa lög sem vísa fólki út í kuldan í fylgd hnífavestisklæddra manna, og við erum að tala um örfáar hræður, sem leikandi væri hægt að finna pláss fyrir á íslenskum atvinnumarkaði. Þessir lýðræðiskosnu einstaklingar eru atvinnuþingfólk, þeir líta ekki svo á að þeir séu að þjóna fjöldanum í tímabundinnni þjónustu heldur líta þeir svo á að líðurinn þjóni þeim og ár eftir ár. Þetta eru smákongar og drottningar sem búa yfir skertri samkennd sem stafar af skakkri vitundarbylgju. Upplýsing þessara einstaklinga er engin, þeir eru keyrðir áfram af akademiskri hugmyndarfræði sem aldrei mun getað rammað inn mannúð og náungakærleik. Allt er í kerfi, þessar fimmtán hræður sem voru sendar með einkaþotu í nótt til fokking Aþenu sem by the way er nice borg ef þú ert túristi en algjört hellhole fyrir flóttafólk. Þessar manneskjur voru sendar því kerfið sagði það, computer says no og skömmin sem fylgir gerir það að verkum að verknaðurinn á sér stað í skjóli nætur og fyrir luktum dyrum. Trekk í trekk er ég minntur á afhverju ég kýs aldrei í svokölluðum lýðræðislegum kosningum. Gott og vel með malbik á göturnar, sorphirðu, flott menntakerfi og hálfkáks heilbrigðiskerfi. Ég mun aldrei setja nafn mitt við kerfi sem kerfisbundið leggur í einelti, beitir ofbeldi, lýgur, svíkur, stelur og misbýður allri samvitund. Ég er ekki að halda því fram að allir þingmenn eða konur séu dúsbags. Ég þekki persónulega nokkra/r slíka/r og get með af fullu hjarta sagt að þau eru að starfa af heilindum en málið er að þau eiga ekki séns, sama hvað þau garga úr pontu eða hvaða viðtöl eru tekin hér og þar í útvörpun og sjónvarpi, sama hvaða greinar og pistla þau skrifa. Þau ná einfaldlega ekki í gegnum um filterinn, fjötra efnisviðjana. Þetta eru bara lög sem er verið að framfylgja sem voru sett árið 2016 segir hún og þar af leiðandi ekki á minni vakt, ekki benda á mig. Þetta eru bara lög sem er verið að framfylgja segir hún,,,,,, auðvitað verður fólk reitt er það verður vitni að valdbeitingu segir hún,,,, ég meina hvar erum við eiginlega, brave new world? Ég er búin að missa alla trú á manninn, ég er búin að draga mig í skel, ég finn það. Það er viss uppgjöf í gangi og hún tengist sorg, ég er sorgmæddur yfir þjáningu heimsins. Samt sem áður sé ég örlög mannsins eru valin og í algjöru samræmi við gefnar forsendur. En vá hvað maður fyllist miklu vonleysi og tilgangsleysi þegar gjáin milli fólksins og þeirra sem eiga að vera að stjórna landinu í umboði fólksins er orðin óbrúarleg. Höfundur starfar sem smíðakennari, þáttarstjórnandi hlaðvarpsins Þvottahúsið og umboðsmaður.
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Samskiptasáttmáli; skúffuskjal eða stórgott verkfæri Helena Katrín Hjaltadóttir,Íris Helga G. Baldursdóttir skrifar
Skoðun Reykjavíkurborg á flestar félagslegar íbúðir en Garðabær rekur lestina Heimir Már Pétursson skrifar
Skoðun Hittumst á rauðum sokkum 1. maí Finnbjörn A. Hermannsson,Kolbrún Halldórsdóttir,Magnús Þór Jónsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Aðför ríkisstjórnar Kristrúnar Frostadóttur að flóttafólki Hópur stjórnarkvenna í Solaris skrifar