Ó Ragnar, ó beibí, ó beibí Birna Guðný Björnsdóttir skrifar 23. ágúst 2022 17:30 Það hafa verið erjur í verkalýðshreyfingunni og mikið áreiti hefur átt sér stað á forsvarsmenn hennar. Ég sem launamaður fylgist með og velti því fyrir mér hvort hægt sé að treysta verkalýðshreyfingunni að horfa yfir borðið og hugsa í lausnum. Er hægt að treysta henni fyrir að semja um sanngjörn kjör fyrir launþega undir þessum kringumstæðum? Getum við skapað smá umræðu um hvað er hægt að teljast sem ásættanlegar niðurstöður fyrir launþega? Hvað ætlar verkalýðshreyfingin sér að gera eins og staðan er í dag? Sólveig boðar til launahækkunar upp á 52.000 kr. á mánuði frá og með 1 nóvember. Það fyrsta sem ég hugsaði var ha, á að dreifa þessari upphæð yfir á 3-4 ár, en nei, nei hugsunin sýnist mér vera að hækka öll laun upp um 52 þús kr. strax núna í nóvember. Ég væri auðvitað ekki svo ósátt við að fá slíka launahækkun en það er eitthvað sem segir mér að þessi tala eigi eftir að verða umtalsvert lægri. Í þessum skrifuðum orðum þá er ég enn að hlægja yfir þessari bjartsýni. En jú auðvitað það má ekki tala niður bjartsýni. Svona hákarlatala gæti kannski hrist eitthvað upp í hræðslunni hjá Samtökum atvinnulífsins. Og enginn er betri til þess fallinn að slengja fram þessari tölu en Sólveig, þessi dásemdarkona sem allir virðast vera hræddir við miðað við þá hatursumræðu sem hún fær í átt til sín. Við sem kunnum að biðja ættum kannski að setjast niður og biðja eina stutta bæn til hennar í sinni vegferð. Kærleikskveðjur til þín stóra, sterka Sólveig. En hvaða vopnum á að beita til að ná fram slíkri hækkun á launum? Stefnir í alvörunni allt til verkfalla? Mér líst bara ekkert á það. Verkfallsvopnið finnst mér vera bæði þreytt og ofnotað. Það eru mjög margir launþegar sem yrðu ekki sáttir við það ef því yrði beitt. Verkfall er eitthvað sem getur skaðað þeirra atvinnuöryggi vegna lægri tekna fyrirtækis og yfirleitt hverfa störfin ekki með smá fríi í verkfalli. Þetta gæti valdið tilheyrandi kvíða fyrir marga sem gera sér grein fyrir því fjalli sem bíður þeirra þegar þeir komast aftur til vinnu eftir verkfallsfrí. Og ekki má gleyma að það er til fjölda launþega sem líkar bara mjög vel við það að geta mætt til vinnu, hafa eitthvað að gera, heilsa kveðju á samstarfsfélaga og líða vel í þeirra félagsskap. Verkfall myndi taka það frá fólki og yrði í mörgum tilvikum refsing en ekki búbót. Hvað önnur vopn standa til boða en verkfallsvopnið? Til að skilja það þá þarf að bæði að skoða önnur markmið verkalýðshreyfingarinnar fyrir komandi viðræður og það þarf skynja hvar reiðin liggur í þjóðfélaginu. Ef reiðin er í of lágum launum þá er auðvelt að knýja fólk áfram í verkfallsaðgerðir. En það á ekki að þurfa að hvetja fólk til reiði með gerð auglýsinga. Ég sé engan tilgang í því að búa til reiði ef hún er ekki til staðar. Aftur á móti að ef hún er til staðar þá er okkur öllum hollt að takast á við hana. Og ef reiðin liggur annars staðar en í of lágum launakjörum þá er spurning hvort nauðsynlegt sé að endurhugsa hvaða aðgerðir eru bestar til að ná ásættanlegum árangri fyrir launþega. Hvaða önnur markmið liggja fyrir hjá verkalýðshreyfingunni? Efling vill að ríkið setji lægri tekjuskatta á lægri launahópa, auki framboð á íbúðarhúsnæði, setji fram framlag í uppbyggingu á félagslegum leiguíbúðum, hækki húsaleigubætur, barnabætur og vaxtabætur, hækki frítekjumark almannatrygginga og setji takmarkanir á notkun á verðtryggðum lánum eða þá breyta útreikningi á vísitölu verðlags. Eitthvað af kröfunum er ríkisstjórnin tilbúin að mæta, enda er Bjarni Ben sjálfur búinn að gera það kunnugt að búið sé að gera ráð fyrir kjarasamningsviðræðum í fjárlagafrumvarpi. Þetta er kjarasamningsmódel sem margir kannast við, þ.e. breyting verður líklega gerð á tekjuskattsþrepum og smá hækkun verður á húsaleigubótum, vaxtabótum og barnabótum, sem endar kannski ekki í vasanum hjá svo mörgum þar sem viðmörk tekju og eigna við útreikning á bótunum hafa verið alltof lág árum saman. En bæturnar lenda vonandi í vasa þeirra sem þurfa á því mest að halda. Menn setja kannski smá pening í uppbyggingu íbúða og setja fram fögur fyrirheit um breytingar til batnaðar á húsnæðisskorti. Yfir öðru ypta menn kannski bara öxlum, því af hverju ættu þeir að fara í breytingar sem aldrei hafa verið gerðar áður? Af hverju ættu þeir að fara í aðgerðir sem eru lýjandi fyrir fjármagnseigendur. Kæra verkalýðshreyfing, hvað ætlið þið að gera ef ríkisstjórnin vill ekki ganga lengra? Verður farið í einhverjar frekari aðgerðir eða sigla menn bara skútunni heim, sáttir með sinn hlut í stéttarfélagssjóði? Kæra verkalýðshreyfing. Þið hafið ótrúleg völd sem þið gerið ykkur kannski ekki grein fyrir að þið hafið. Þið hafið fleiri vopn í höndum en verkfallsvopnið til að knýja fram breytingar. Og þá erum við aftur komin að reiðinni. Undanfarin ár hefur þjóðfélagið farið í gegnum ákveðið skeið í umræðu sinni um háa endurgreiðslubyrði lána, sjálftöku launagreiðslna vissra einstaklinga í þjóðfélaginu, ásamt umræðu um himinháar arðgreiðslur. Það horfa allir upp á græðgina, en menn eru frekar vonlausir um að gerðar verði breytingar á þessu ástandi. Allir þeir sem þó fylgjast með og skynja tilfinningastrauma í samfélaginu hafa fundið fyrir að þarna kraumar mikil reíði niðri. Af hverju má ekki losa aðeins um þessa reiði og ráðast á bankana, tryggingafélögin, olíufélögin og öll þau félög sem við heyrum að eru að greiða sér rosalega háar arðgreiðslur. Af hverju er þessum fyrirtækjum leyft á þessum fákeppnismarkaði að okra svona á neytendum sínum og færa ávinninginn til örfárra einstaklinga. Við tölum öll um þetta, en enginn gerir neitt í því að setja upp neinar hindranir á þessari framkomu. Það setur enginn upp mörk. Stjórnmálamennirnir virðast vernda fyrirtækin eða ekki hafa orku í að setja fótinn niður og berjast fyrir breytingum. Það bara trúir því enginn að hægt sé að breyta þessu. Verkalýðshreyfingin er búin að vera að tala um þetta en ætlar hún að verða aðili sem spyrnir við fótum á móti ríkjandi ástandi? Búast má við mikilli andstöðu frá Alþingi fyrir breyttu ástandi en kannski að það leynist leynistuðningsmenn fyrir breytingum þar inni. Af hverju setjum við ekki smá trú á það að hægt sé að gera alvöru breytingar sem skipta launþega verulega máli. En hvaða vopn hefur verkalýðshreyfingin í höndum? Hversu herská viljið þið vera? Ef þið í alvöru viljið setja kvaðir á googolplex háar arðgreiðslur og takast á við verðtrygginguna þá ó Ragnar, ó Ragnar, ó beibí, ó beibí, þú þarft bara að biðja mig um það einu sinni. Ég verð fljót að fara í bankann og taka allan aurinn minn út til að geyma undir kodda. Ég skal bíða í röð út í eina bankaútibúinu sem er eftir á höfuðborgarsvæðinu til að taka út launin mín, um hver einustu mánaðarmót, borga svo reikninga mína hjá gjaldkera, bara svona einn reikning í einu til að taka sem mestan tíma. Og ef þið viljið takast á við arðrán tryggingafélaganna ó Ragnar, ó Ragnar, ó beibí, ó beibí, þú ert með sjóð upp á 16 milljarða króna. Af hverju stofnar þú ekki tryggingafélag? Ég verð mætt fyrsta daginn með allar mínar tryggingar. Ef þið viljið setja kvaðir á laun stjórnenda hafið þið þá ekki einhver völd í ákvörðunartöku á fjárfestingarstefnu lífeyrissjóða? Getið þið sett bann á fjárfestingum í fyrirtækum sem setja sér ekki mörk þegar kemur að ofurlaunum stjórnenda? Það eina sem þið þurfið að gera er að finna leiðir því þær eru margar opnar fyrir ykkur. Ef þið viljið fá mig með í lið, látið mig þá vita hvað þið viljið ná fram, segið við mig hvað ég get gert til að hjálpa ykkur og ó beibí, ó beibí, ég er með í leiknum. Og það verður auðvelt að finna fleiri til að gera hið sama. Villi, Sólveig og Ragnar. Áttið þið ykkur hversu valdamikil þið eruð? Völd ykkar eru svo mikil að ef menn samþykkja ekki þær kvaðir og mörk sem þið viljið setja fram, þá getið þið sett allt þjóðfélagið á hausinn. Kæra verkalýðshreyfing. Ekki vera löt í komandi samningagerð og sætta ykkur við samninga sem eru eins og allir aðrir sem komið hafa á undan. Biðjið um stóra hluti en ekki litla hluti. Setjið há mörk á því sem þið getið náð fram, því ef þið gerið það og sjáið þau frumlegu vopn sem ykkur bjóðast, þá eru meiri líkur en minni að þið náið því fram sem þið viljið ná fram. Nýtið ykkur kraftinn ykkar því ekki gleyma því að mátturinn og dýrðin er ykkar, í Guðs nafni, AMEN. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kjaramál Mest lesið Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson Skoðun Hataðu mig af því að ég er í Viðreisn, ekki af því að ég er hommi Oddgeir Georgsson Skoðun Þegar skoðanir drepa samtalið Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Leysum heimatilbúin vanda á húsnæðismarkaði Jóhanna Klara Stefánsdóttir Skoðun Fyrirhugað böl við Bústaðaveg og Blesugróf Sveinn Þórhallsson Skoðun Margföldun þjóðarverðmæta: Meira virði úr sömu orku Árni Sigurðsson Skoðun Við þurfum að tala sama Páll Rafnar Þorsteinsson Skoðun Ábyrg umfjöllun um sjálfsvíg – erum við öll ritstjórar? Guðrún Jóna Guðlaugsdóttir,Tómas Kristjánsson Skoðun Að þvælast fyrir atvinnurekstri - á þeim forsendum sem henta Ólafur Stephensen Skoðun Veðmál í fótbolta – aðgerðir áður en skaðinn verður Birgir Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Þreytt og drullug börn Guðmundur Finnbogason skrifar Skoðun Betri kvikmyndaskóli Þór Pálsson skrifar Skoðun Fyrirhugað böl við Bústaðaveg og Blesugróf Sveinn Þórhallsson skrifar Skoðun Fjölbreytt námsmat Steinn Jóhannsson skrifar Skoðun Að þvælast fyrir atvinnurekstri - á þeim forsendum sem henta Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Margföldun þjóðarverðmæta: Meira virði úr sömu orku Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Ábyrg umfjöllun um sjálfsvíg – erum við öll ritstjórar? Guðrún Jóna Guðlaugsdóttir,Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Þegar skoðanir drepa samtalið Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Leysum heimatilbúin vanda á húsnæðismarkaði Jóhanna Klara Stefánsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum að tala sama Páll Rafnar Þorsteinsson skrifar Skoðun Veðmál í fótbolta – aðgerðir áður en skaðinn verður Birgir Jóhannsson skrifar Skoðun Hataðu mig af því að ég er í Viðreisn, ekki af því að ég er hommi Oddgeir Georgsson skrifar Skoðun Símafrí á skólatíma Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Ömurlegur fyrri hálfleikur – en er enn von? Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Vitund, virðing og von: Jafningjastuðningur í brennidepli Nína Eck skrifar Skoðun Hingað og ekki lengra – Um þögnina sem styður ofbeldi Halldóra Sigríður Sveinsdóttir skrifar Skoðun Ein saga af sextíu þúsund Halldór Ísak Ólafsson skrifar Skoðun Að láta mata sig er svo þægilegt Björn Ólafsson skrifar Skoðun Nýjar reglur um réttindi fólks í ráðningarsambandi Ingvar Sverrisson skrifar Skoðun Ofbeldi í skólum: Áskoranir og leiðir til lausna Soffía Ámundadóttir skrifar Skoðun Bakslag í skoðanafrelsi? Kári Allansson skrifar Skoðun Eplin í andlitshæð Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Bataskólinn – fyrir þig? Guðný Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Sanna er rödd félagshyggju, réttlætis og jöfnuðar! Laufey Líndal Ólafsdóttir,Sara Stef. Hildardóttir skrifar Skoðun Boðsferð Landsvirkjunar Stefán Georgsson skrifar Skoðun Samstarf um loftslagsmál og grænar lausnir Sigurður Hannesson,Nótt Thorberg skrifar Skoðun Ástin er falleg Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Líknarmeðferð og dánaraðstoð eru ekki andstæður heldur nauðsynleg umræðuefni Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Grunnstoðir sveitarfélagsins efldar til muna Sandra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Laugarnestangi - til allrar framtíðar Líf Magneudóttir skrifar Sjá meira
Það hafa verið erjur í verkalýðshreyfingunni og mikið áreiti hefur átt sér stað á forsvarsmenn hennar. Ég sem launamaður fylgist með og velti því fyrir mér hvort hægt sé að treysta verkalýðshreyfingunni að horfa yfir borðið og hugsa í lausnum. Er hægt að treysta henni fyrir að semja um sanngjörn kjör fyrir launþega undir þessum kringumstæðum? Getum við skapað smá umræðu um hvað er hægt að teljast sem ásættanlegar niðurstöður fyrir launþega? Hvað ætlar verkalýðshreyfingin sér að gera eins og staðan er í dag? Sólveig boðar til launahækkunar upp á 52.000 kr. á mánuði frá og með 1 nóvember. Það fyrsta sem ég hugsaði var ha, á að dreifa þessari upphæð yfir á 3-4 ár, en nei, nei hugsunin sýnist mér vera að hækka öll laun upp um 52 þús kr. strax núna í nóvember. Ég væri auðvitað ekki svo ósátt við að fá slíka launahækkun en það er eitthvað sem segir mér að þessi tala eigi eftir að verða umtalsvert lægri. Í þessum skrifuðum orðum þá er ég enn að hlægja yfir þessari bjartsýni. En jú auðvitað það má ekki tala niður bjartsýni. Svona hákarlatala gæti kannski hrist eitthvað upp í hræðslunni hjá Samtökum atvinnulífsins. Og enginn er betri til þess fallinn að slengja fram þessari tölu en Sólveig, þessi dásemdarkona sem allir virðast vera hræddir við miðað við þá hatursumræðu sem hún fær í átt til sín. Við sem kunnum að biðja ættum kannski að setjast niður og biðja eina stutta bæn til hennar í sinni vegferð. Kærleikskveðjur til þín stóra, sterka Sólveig. En hvaða vopnum á að beita til að ná fram slíkri hækkun á launum? Stefnir í alvörunni allt til verkfalla? Mér líst bara ekkert á það. Verkfallsvopnið finnst mér vera bæði þreytt og ofnotað. Það eru mjög margir launþegar sem yrðu ekki sáttir við það ef því yrði beitt. Verkfall er eitthvað sem getur skaðað þeirra atvinnuöryggi vegna lægri tekna fyrirtækis og yfirleitt hverfa störfin ekki með smá fríi í verkfalli. Þetta gæti valdið tilheyrandi kvíða fyrir marga sem gera sér grein fyrir því fjalli sem bíður þeirra þegar þeir komast aftur til vinnu eftir verkfallsfrí. Og ekki má gleyma að það er til fjölda launþega sem líkar bara mjög vel við það að geta mætt til vinnu, hafa eitthvað að gera, heilsa kveðju á samstarfsfélaga og líða vel í þeirra félagsskap. Verkfall myndi taka það frá fólki og yrði í mörgum tilvikum refsing en ekki búbót. Hvað önnur vopn standa til boða en verkfallsvopnið? Til að skilja það þá þarf að bæði að skoða önnur markmið verkalýðshreyfingarinnar fyrir komandi viðræður og það þarf skynja hvar reiðin liggur í þjóðfélaginu. Ef reiðin er í of lágum launum þá er auðvelt að knýja fólk áfram í verkfallsaðgerðir. En það á ekki að þurfa að hvetja fólk til reiði með gerð auglýsinga. Ég sé engan tilgang í því að búa til reiði ef hún er ekki til staðar. Aftur á móti að ef hún er til staðar þá er okkur öllum hollt að takast á við hana. Og ef reiðin liggur annars staðar en í of lágum launakjörum þá er spurning hvort nauðsynlegt sé að endurhugsa hvaða aðgerðir eru bestar til að ná ásættanlegum árangri fyrir launþega. Hvaða önnur markmið liggja fyrir hjá verkalýðshreyfingunni? Efling vill að ríkið setji lægri tekjuskatta á lægri launahópa, auki framboð á íbúðarhúsnæði, setji fram framlag í uppbyggingu á félagslegum leiguíbúðum, hækki húsaleigubætur, barnabætur og vaxtabætur, hækki frítekjumark almannatrygginga og setji takmarkanir á notkun á verðtryggðum lánum eða þá breyta útreikningi á vísitölu verðlags. Eitthvað af kröfunum er ríkisstjórnin tilbúin að mæta, enda er Bjarni Ben sjálfur búinn að gera það kunnugt að búið sé að gera ráð fyrir kjarasamningsviðræðum í fjárlagafrumvarpi. Þetta er kjarasamningsmódel sem margir kannast við, þ.e. breyting verður líklega gerð á tekjuskattsþrepum og smá hækkun verður á húsaleigubótum, vaxtabótum og barnabótum, sem endar kannski ekki í vasanum hjá svo mörgum þar sem viðmörk tekju og eigna við útreikning á bótunum hafa verið alltof lág árum saman. En bæturnar lenda vonandi í vasa þeirra sem þurfa á því mest að halda. Menn setja kannski smá pening í uppbyggingu íbúða og setja fram fögur fyrirheit um breytingar til batnaðar á húsnæðisskorti. Yfir öðru ypta menn kannski bara öxlum, því af hverju ættu þeir að fara í breytingar sem aldrei hafa verið gerðar áður? Af hverju ættu þeir að fara í aðgerðir sem eru lýjandi fyrir fjármagnseigendur. Kæra verkalýðshreyfing, hvað ætlið þið að gera ef ríkisstjórnin vill ekki ganga lengra? Verður farið í einhverjar frekari aðgerðir eða sigla menn bara skútunni heim, sáttir með sinn hlut í stéttarfélagssjóði? Kæra verkalýðshreyfing. Þið hafið ótrúleg völd sem þið gerið ykkur kannski ekki grein fyrir að þið hafið. Þið hafið fleiri vopn í höndum en verkfallsvopnið til að knýja fram breytingar. Og þá erum við aftur komin að reiðinni. Undanfarin ár hefur þjóðfélagið farið í gegnum ákveðið skeið í umræðu sinni um háa endurgreiðslubyrði lána, sjálftöku launagreiðslna vissra einstaklinga í þjóðfélaginu, ásamt umræðu um himinháar arðgreiðslur. Það horfa allir upp á græðgina, en menn eru frekar vonlausir um að gerðar verði breytingar á þessu ástandi. Allir þeir sem þó fylgjast með og skynja tilfinningastrauma í samfélaginu hafa fundið fyrir að þarna kraumar mikil reíði niðri. Af hverju má ekki losa aðeins um þessa reiði og ráðast á bankana, tryggingafélögin, olíufélögin og öll þau félög sem við heyrum að eru að greiða sér rosalega háar arðgreiðslur. Af hverju er þessum fyrirtækjum leyft á þessum fákeppnismarkaði að okra svona á neytendum sínum og færa ávinninginn til örfárra einstaklinga. Við tölum öll um þetta, en enginn gerir neitt í því að setja upp neinar hindranir á þessari framkomu. Það setur enginn upp mörk. Stjórnmálamennirnir virðast vernda fyrirtækin eða ekki hafa orku í að setja fótinn niður og berjast fyrir breytingum. Það bara trúir því enginn að hægt sé að breyta þessu. Verkalýðshreyfingin er búin að vera að tala um þetta en ætlar hún að verða aðili sem spyrnir við fótum á móti ríkjandi ástandi? Búast má við mikilli andstöðu frá Alþingi fyrir breyttu ástandi en kannski að það leynist leynistuðningsmenn fyrir breytingum þar inni. Af hverju setjum við ekki smá trú á það að hægt sé að gera alvöru breytingar sem skipta launþega verulega máli. En hvaða vopn hefur verkalýðshreyfingin í höndum? Hversu herská viljið þið vera? Ef þið í alvöru viljið setja kvaðir á googolplex háar arðgreiðslur og takast á við verðtrygginguna þá ó Ragnar, ó Ragnar, ó beibí, ó beibí, þú þarft bara að biðja mig um það einu sinni. Ég verð fljót að fara í bankann og taka allan aurinn minn út til að geyma undir kodda. Ég skal bíða í röð út í eina bankaútibúinu sem er eftir á höfuðborgarsvæðinu til að taka út launin mín, um hver einustu mánaðarmót, borga svo reikninga mína hjá gjaldkera, bara svona einn reikning í einu til að taka sem mestan tíma. Og ef þið viljið takast á við arðrán tryggingafélaganna ó Ragnar, ó Ragnar, ó beibí, ó beibí, þú ert með sjóð upp á 16 milljarða króna. Af hverju stofnar þú ekki tryggingafélag? Ég verð mætt fyrsta daginn með allar mínar tryggingar. Ef þið viljið setja kvaðir á laun stjórnenda hafið þið þá ekki einhver völd í ákvörðunartöku á fjárfestingarstefnu lífeyrissjóða? Getið þið sett bann á fjárfestingum í fyrirtækum sem setja sér ekki mörk þegar kemur að ofurlaunum stjórnenda? Það eina sem þið þurfið að gera er að finna leiðir því þær eru margar opnar fyrir ykkur. Ef þið viljið fá mig með í lið, látið mig þá vita hvað þið viljið ná fram, segið við mig hvað ég get gert til að hjálpa ykkur og ó beibí, ó beibí, ég er með í leiknum. Og það verður auðvelt að finna fleiri til að gera hið sama. Villi, Sólveig og Ragnar. Áttið þið ykkur hversu valdamikil þið eruð? Völd ykkar eru svo mikil að ef menn samþykkja ekki þær kvaðir og mörk sem þið viljið setja fram, þá getið þið sett allt þjóðfélagið á hausinn. Kæra verkalýðshreyfing. Ekki vera löt í komandi samningagerð og sætta ykkur við samninga sem eru eins og allir aðrir sem komið hafa á undan. Biðjið um stóra hluti en ekki litla hluti. Setjið há mörk á því sem þið getið náð fram, því ef þið gerið það og sjáið þau frumlegu vopn sem ykkur bjóðast, þá eru meiri líkur en minni að þið náið því fram sem þið viljið ná fram. Nýtið ykkur kraftinn ykkar því ekki gleyma því að mátturinn og dýrðin er ykkar, í Guðs nafni, AMEN.
Ábyrg umfjöllun um sjálfsvíg – erum við öll ritstjórar? Guðrún Jóna Guðlaugsdóttir,Tómas Kristjánsson Skoðun
Skoðun Ábyrg umfjöllun um sjálfsvíg – erum við öll ritstjórar? Guðrún Jóna Guðlaugsdóttir,Tómas Kristjánsson skrifar
Skoðun Sanna er rödd félagshyggju, réttlætis og jöfnuðar! Laufey Líndal Ólafsdóttir,Sara Stef. Hildardóttir skrifar
Skoðun Líknarmeðferð og dánaraðstoð eru ekki andstæður heldur nauðsynleg umræðuefni Ingrid Kuhlman skrifar
Ábyrg umfjöllun um sjálfsvíg – erum við öll ritstjórar? Guðrún Jóna Guðlaugsdóttir,Tómas Kristjánsson Skoðun