Vígvöllurinn Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar 4. júní 2022 19:01 Heilbrigðissérfræðingar Bráðamóttöku Landspítalans í Fossvogi eða Vígvallarins eins og ég kalla staðinn, hafa hrópað og kallað á hjálp núna í lengri tíma. Þar sem enginn hefur hlustað á þá, eru margir þeirra að gefast upp á því neyðarástandi sem þar hefur ríkt. Landsmenn þurfa að vakna og svara kalli þeirra. Ég tel að það sé fátt mikilvægra í lífi Íslendings í dag. Þetta ástand setur okkur öll í hættu. Þess vegna vill ég bjóða landsmönnum að taka þátt í samstöðufundum á Austurvelli í sumar fyrir Bráðamóttökuna þar sem við lýsum því yfir að við styðjum það fallega og göfuga starf sem sérfræðingarnir sem þar starfa sinna, að halda uppi heilsu þjóðarinnar. Sá stuðningur verður að fela í sér kröfu um breytingar til batnaðar á Bráðamóttökunni, ekki bara fyrir sérfræðingana, heldur fyrir landsmenn alla. Því þetta er ein af grunnundirstoðum samfélagsins, sem má ekki trassa við að sinna af alúð. Bráðamóttakan okkar ætti að vera fyrirtaks, ekki bara starfsfólkið. Lausnin er ekki að skamma heilbrigðisstarfsfólk sem býr við erfitt ástand. Lausnin er að við krefjumst þess að Fjármálaráðuneytið fjármagni fyrirtaks þjónustu á bráðamóttökunni, fyrir elsku níræðu konuna sem liggur þar döpur á ganginum í dag, á gangi ekki á herbergi með næði, bíðandi klukkutímunum saman eftir aðstoð. Við eigum líka að krefjast fyrirtaks þjónustu fyrir alla aðra sem koma til okkar. Við höfum einfaldlega ekki um annað að velja fyrir samfélagið okkar á Íslandi. Hugmyndafræðilegur tilgangur heilbrigðisþjónustu er að hjálpa náunganum, og líka sérfræðingum heilbrigðisstéttarinnar sem hafa unnið lengi á bráðamóttökunni og annars staðar á Landspítalanum. Þeir þurfa líka okkar hjálp. Við verðum að gera betur og fjármagna miklu betur opinbera heilbrigðiskerfið okkar, sem heldur uppi heilsu þjóðarinnar. Bráðamóttakan okkar ætti að vera fyrirtaks, ekki bara starfsfólkið. Magnús Karl Magnússon, prófessor í læknisfræði, sem sat í ráðgjafarhóp fyrir greiningarskýrslu á stöðu spítalans sem gerð var af alþjóðlegum hópi sérfræðinga á vegum McKinsey, segir reyndar fullreynt að ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokkinn í Fjármálaráðuneytinu geri nokkuð af því sem þarf til að leysa málið. En Fjármálaráðherra ber samt sem áður völdin í fjármögnun opinberra verkefna og því verðum við, almenningur landsins, að beina kröfum okkar þangað til að fjármagna öfluga, ríkisrekna Bráðamóttöku, þá sem við þurfum. Magnús segir einnig í samhengi við þetta mikilvæga mál að margfalda þurfi framlög ríkisins til heimaþjónustu eldri borgara sem myndi létta álagi á Bráðamóttökuna. Að mínu viti þarf það því einnig að vera krafa í þessum efnum. Og heimaþjónustan þarf að vera fyrirtaks en ekki hálfkák fyrir okkar háttvirtu eldri borgara landsins. Magnús bendir á að spítalinn sé troðfullur og að rúmanýting á Bráðamóttökunni sé oft vel yfir 100% en í eðlilegum aðstæðum á sjúkrahúsi sé rúmanýting ekki meiri en 85%. Soffía Steingrímsdóttir, bráðahjúkrunarfræðingur á Bráðamóttökunni, sagði upp störfum í vikunni og segir að ástandið þar sé að versna sífellt en að hún voni að ástandið lagist því að hún elski starfið og vilji hvergi annars staðar vera. Staðreyndin er að sérfræðingar Bráðamóttökunnar fara stundum eða oft með nagandi samviskubit eftir vaktir vegna þeirrar stöðu að geta ekki sinnt veiku fólki á skjótum tíma því álagið er of mikið, mönnunin of lítil, aðstaðan ekki nógu góð og í hjúkrun og aðhlynningu þá þarf að sinna hverjum skjólstæðingi af alúð. Það gefur svo mikið tilbaka til heilbrigðisstarfsfólks að geta veitt því fyrirtaks þjónustu og það þekki ég frá störfum mínum sem verkamaður í aðhlynningu á líknardeild Landakots síðastliðinn vetur þar sem ég var í þeirri stöðu að geta einmitt veitt fyrirtaks þjónustu og fékk miklar þakkir fyrir það frá deyjandi fólki. Þetta er sá raunveruleiki sem heilbrigðisstarfsfólk býr við og þegar veikt fólk er látið bíða og þjást vegna vanrækslu stjórnvalda þá hefur það mikil áhrif á starfsfólk á borð við hjúkrunarfræðinga, sjúkraliða og fleiri ef ekki er hægt að gefa sér eðlilegan tíma í þjónustu fyrir hvern og einn vegna ómannlegs álags. Sérfræðingar í heilbrigðisþjónustu vilja veita fyrirtaks þjónustu og að eiga kost á fyrirtaks aðstöðu til þess. Það er eðlileg og heilbrigð krafa. Hjalti Már Björnsson, yfirlæknir á Bráðamóttöku, segir að staðan sé afleiðing langvarandi vanrækslu í fjármögnun heilbrigðiskerfisins og skortur á viðunandi samningum við heilbrigðisstarfsfólk, þá sérstaklega fyrir hjúkrunarfræðinga, leitt til þess að núna sé heilbrigðiskerfið allt að glíma við verulegan mönnunarvanda. Það sé gríðarleg mannekla nú til staðar. Útgjöld til heilbrigðismála á mann í dag eru miklu lægri en hjá hinum Norðurlöndunum. Hjalti segir að staðan á Bráðamóttökunni sé ógn við öryggi sjúklinga. Aftur beinast því sjónir að Fjármálaráðuneytinu. Aðstoðarrektor við Háskóla Íslands segir frá nýlegri reynslu sinni af Bráðamóttökunni þar sem hún hafi horft á grátandi og verkjað fólk bíða á biðstofunni eftir þjónustu tímunum saman og liðið hafi yfir tvo karlmenn á biðstofunni. Bráðamóttakan stendur varla undir nafni sínu í dag vegna þess að veikt fólk þarf að bíða lengi eftir þjónustu. Við þurfum neyðaráætlun án tafar og það er krafan. Við verðum að bjóða Fjármálaráðherra til fundar og útskýra fyrir honum þessi atriði, mikilvægi þess að fjármagna opinbera heilbrigðisþjónustu sem er öllum aðgengileg. Hann hefur lykilinn að ríkissjóði og þjóðin þarf á opinberri fjármögnun ríkisins að halda fyrir Bráðamóttökuna og aðra þætti sem haldast að í þessum efnum svosem varðandi fjármögnun heimaþjónustu og uppbyggingu legurýma fyrir sjúklinga. Það er ekki í boði að snúa umræðunni á hvolf eða fyrir ráðherra ríkisstjórnarinnar að benda á hvorn annan. Við þurfum aðgerðir sem færa opinberu heilbrigðisþjónustu Landspítalans upp á það stig að vera fyrirtaks. Að sögn Heilbrigðisráðherra er verið að bregðast við stöðunni með því að fjölga hjúkrunar- og endurhæfingarrýmum á Landakoti, Reykjalundi og Árborg. Það sem kemur ekki fram í þeirri yfirlýsingu er hversu vel þær aðgerðir ná utan um vandann eða hvort þær geri það nógu skjótt. Við megum ekki við því að missa okkar sérhæfða fólk af Bráðamóttökunni en ef ekkert gerist á næstu mánuðum fer þá fjöldi uppsagna þeirra í gegn. Þess vegna verðum við að fjölmenna á Austurvelli með kröfur okkar um fyrirtaks opinbert heilbrigðiskerfi og mig langar að bjóða þér með. Höfundur er verkamaður á Bráðamóttökunni og á Landspítala við Hringbraut. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Heilbrigðismál Landspítalinn Mest lesið Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun Hægri sósíalismi Jón Ingi Hákonarson Skoðun Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Stjórnarandstaðan er vannýtt auðlind Jón Daníelsson Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson Skoðun Skoðun Skoðun Til varnar jafnlaunavottun Magnea Marinósdóttir skrifar Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Barnaræninginn Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Um þjóð og ríki Gauti Kristmannsson skrifar Skoðun Málfrelsi og mörk þess á vettvangi lýðræðisins Helga Vala Helgadóttir skrifar Skoðun Sjókvíaeldi á Íslandi fjarstýrt með gervigreind frá Noregi Ingólfur Ásgeirsson skrifar Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Stjórnarandstaðan er vannýtt auðlind Jón Daníelsson skrifar Skoðun Ef Veðurstofan spáði vitlausu veðri í 40 ár, væri það bara í lagi? Björn Ólafsson skrifar Skoðun Hægri sósíalismi Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun 5 ára vegferð að skóla framtíðarinnar – eða ekki! Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Listin að verða fullkomlega ósammála sjálfri sér á mettíma Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Þingmenn auðvaldsins Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Arðgreiðslur í sjávarútvegi: Staðreyndir gegn fullyrðingum Elliði Vignisson skrifar Skoðun Verðugur bandamaður? Steinar Harðarson skrifar Skoðun Við þurfum nýja sýn á stjórnmál okkar - Mamdani-sýn Hlynur Már Vilhjálmsson skrifar Skoðun Sósíalistaflokkurinn heimilislaus - hvað næst? Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Rán um hábjartan dag Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Af hverju er verðbólga ennþá svona há? Ólafur Margeirsson skrifar Skoðun Sól, sumar og símafriður: 10 ráð varðandi skjánotkun í sumarfríinu Anna Laufey Stefánsdóttir,Kristín Ólöf Grétarsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Uppbygging hjúkrunarheimila Jónína Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Jafnrétti grundvallarforsenda friðar og öryggis í heiminum Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Með skynsemina að vopni Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Af hverju er ekki 100 klst. málþóf á Alþingi um alvarlega stöðu barna? Grímur Atlason skrifar Sjá meira
Heilbrigðissérfræðingar Bráðamóttöku Landspítalans í Fossvogi eða Vígvallarins eins og ég kalla staðinn, hafa hrópað og kallað á hjálp núna í lengri tíma. Þar sem enginn hefur hlustað á þá, eru margir þeirra að gefast upp á því neyðarástandi sem þar hefur ríkt. Landsmenn þurfa að vakna og svara kalli þeirra. Ég tel að það sé fátt mikilvægra í lífi Íslendings í dag. Þetta ástand setur okkur öll í hættu. Þess vegna vill ég bjóða landsmönnum að taka þátt í samstöðufundum á Austurvelli í sumar fyrir Bráðamóttökuna þar sem við lýsum því yfir að við styðjum það fallega og göfuga starf sem sérfræðingarnir sem þar starfa sinna, að halda uppi heilsu þjóðarinnar. Sá stuðningur verður að fela í sér kröfu um breytingar til batnaðar á Bráðamóttökunni, ekki bara fyrir sérfræðingana, heldur fyrir landsmenn alla. Því þetta er ein af grunnundirstoðum samfélagsins, sem má ekki trassa við að sinna af alúð. Bráðamóttakan okkar ætti að vera fyrirtaks, ekki bara starfsfólkið. Lausnin er ekki að skamma heilbrigðisstarfsfólk sem býr við erfitt ástand. Lausnin er að við krefjumst þess að Fjármálaráðuneytið fjármagni fyrirtaks þjónustu á bráðamóttökunni, fyrir elsku níræðu konuna sem liggur þar döpur á ganginum í dag, á gangi ekki á herbergi með næði, bíðandi klukkutímunum saman eftir aðstoð. Við eigum líka að krefjast fyrirtaks þjónustu fyrir alla aðra sem koma til okkar. Við höfum einfaldlega ekki um annað að velja fyrir samfélagið okkar á Íslandi. Hugmyndafræðilegur tilgangur heilbrigðisþjónustu er að hjálpa náunganum, og líka sérfræðingum heilbrigðisstéttarinnar sem hafa unnið lengi á bráðamóttökunni og annars staðar á Landspítalanum. Þeir þurfa líka okkar hjálp. Við verðum að gera betur og fjármagna miklu betur opinbera heilbrigðiskerfið okkar, sem heldur uppi heilsu þjóðarinnar. Bráðamóttakan okkar ætti að vera fyrirtaks, ekki bara starfsfólkið. Magnús Karl Magnússon, prófessor í læknisfræði, sem sat í ráðgjafarhóp fyrir greiningarskýrslu á stöðu spítalans sem gerð var af alþjóðlegum hópi sérfræðinga á vegum McKinsey, segir reyndar fullreynt að ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokkinn í Fjármálaráðuneytinu geri nokkuð af því sem þarf til að leysa málið. En Fjármálaráðherra ber samt sem áður völdin í fjármögnun opinberra verkefna og því verðum við, almenningur landsins, að beina kröfum okkar þangað til að fjármagna öfluga, ríkisrekna Bráðamóttöku, þá sem við þurfum. Magnús segir einnig í samhengi við þetta mikilvæga mál að margfalda þurfi framlög ríkisins til heimaþjónustu eldri borgara sem myndi létta álagi á Bráðamóttökuna. Að mínu viti þarf það því einnig að vera krafa í þessum efnum. Og heimaþjónustan þarf að vera fyrirtaks en ekki hálfkák fyrir okkar háttvirtu eldri borgara landsins. Magnús bendir á að spítalinn sé troðfullur og að rúmanýting á Bráðamóttökunni sé oft vel yfir 100% en í eðlilegum aðstæðum á sjúkrahúsi sé rúmanýting ekki meiri en 85%. Soffía Steingrímsdóttir, bráðahjúkrunarfræðingur á Bráðamóttökunni, sagði upp störfum í vikunni og segir að ástandið þar sé að versna sífellt en að hún voni að ástandið lagist því að hún elski starfið og vilji hvergi annars staðar vera. Staðreyndin er að sérfræðingar Bráðamóttökunnar fara stundum eða oft með nagandi samviskubit eftir vaktir vegna þeirrar stöðu að geta ekki sinnt veiku fólki á skjótum tíma því álagið er of mikið, mönnunin of lítil, aðstaðan ekki nógu góð og í hjúkrun og aðhlynningu þá þarf að sinna hverjum skjólstæðingi af alúð. Það gefur svo mikið tilbaka til heilbrigðisstarfsfólks að geta veitt því fyrirtaks þjónustu og það þekki ég frá störfum mínum sem verkamaður í aðhlynningu á líknardeild Landakots síðastliðinn vetur þar sem ég var í þeirri stöðu að geta einmitt veitt fyrirtaks þjónustu og fékk miklar þakkir fyrir það frá deyjandi fólki. Þetta er sá raunveruleiki sem heilbrigðisstarfsfólk býr við og þegar veikt fólk er látið bíða og þjást vegna vanrækslu stjórnvalda þá hefur það mikil áhrif á starfsfólk á borð við hjúkrunarfræðinga, sjúkraliða og fleiri ef ekki er hægt að gefa sér eðlilegan tíma í þjónustu fyrir hvern og einn vegna ómannlegs álags. Sérfræðingar í heilbrigðisþjónustu vilja veita fyrirtaks þjónustu og að eiga kost á fyrirtaks aðstöðu til þess. Það er eðlileg og heilbrigð krafa. Hjalti Már Björnsson, yfirlæknir á Bráðamóttöku, segir að staðan sé afleiðing langvarandi vanrækslu í fjármögnun heilbrigðiskerfisins og skortur á viðunandi samningum við heilbrigðisstarfsfólk, þá sérstaklega fyrir hjúkrunarfræðinga, leitt til þess að núna sé heilbrigðiskerfið allt að glíma við verulegan mönnunarvanda. Það sé gríðarleg mannekla nú til staðar. Útgjöld til heilbrigðismála á mann í dag eru miklu lægri en hjá hinum Norðurlöndunum. Hjalti segir að staðan á Bráðamóttökunni sé ógn við öryggi sjúklinga. Aftur beinast því sjónir að Fjármálaráðuneytinu. Aðstoðarrektor við Háskóla Íslands segir frá nýlegri reynslu sinni af Bráðamóttökunni þar sem hún hafi horft á grátandi og verkjað fólk bíða á biðstofunni eftir þjónustu tímunum saman og liðið hafi yfir tvo karlmenn á biðstofunni. Bráðamóttakan stendur varla undir nafni sínu í dag vegna þess að veikt fólk þarf að bíða lengi eftir þjónustu. Við þurfum neyðaráætlun án tafar og það er krafan. Við verðum að bjóða Fjármálaráðherra til fundar og útskýra fyrir honum þessi atriði, mikilvægi þess að fjármagna opinbera heilbrigðisþjónustu sem er öllum aðgengileg. Hann hefur lykilinn að ríkissjóði og þjóðin þarf á opinberri fjármögnun ríkisins að halda fyrir Bráðamóttökuna og aðra þætti sem haldast að í þessum efnum svosem varðandi fjármögnun heimaþjónustu og uppbyggingu legurýma fyrir sjúklinga. Það er ekki í boði að snúa umræðunni á hvolf eða fyrir ráðherra ríkisstjórnarinnar að benda á hvorn annan. Við þurfum aðgerðir sem færa opinberu heilbrigðisþjónustu Landspítalans upp á það stig að vera fyrirtaks. Að sögn Heilbrigðisráðherra er verið að bregðast við stöðunni með því að fjölga hjúkrunar- og endurhæfingarrýmum á Landakoti, Reykjalundi og Árborg. Það sem kemur ekki fram í þeirri yfirlýsingu er hversu vel þær aðgerðir ná utan um vandann eða hvort þær geri það nógu skjótt. Við megum ekki við því að missa okkar sérhæfða fólk af Bráðamóttökunni en ef ekkert gerist á næstu mánuðum fer þá fjöldi uppsagna þeirra í gegn. Þess vegna verðum við að fjölmenna á Austurvelli með kröfur okkar um fyrirtaks opinbert heilbrigðiskerfi og mig langar að bjóða þér með. Höfundur er verkamaður á Bráðamóttökunni og á Landspítala við Hringbraut.
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun
Skoðun Heimaþjónusta og velferðartækni: Lykillinn að sjálfbæru heilbrigðiskerfi Auður Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson skrifar
Skoðun Kjarnorkuákvæðið: Neyðarhemill en ekki léttvægt leikfang popúlista Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Ójafnvægi í jöfnunarkerfinu Anna Sigríður Guðnadóttir,Halla Karen Kristjánsdóttir,Lovísa Jónsdóttir skrifar
Skoðun Krónan, Nettó, Hagkaup, Bónus - það er kominn tími á formlega sniðgöngu Helen Ólafsdóttir skrifar
Skoðun Löggæslumál og aðstöðuleysi í Búðardal – ákall um viðbragð og aðgerðir Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar
Skoðun Sól, sumar og símafriður: 10 ráð varðandi skjánotkun í sumarfríinu Anna Laufey Stefánsdóttir,Kristín Ólöf Grétarsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar
Skoðun Jafnrétti grundvallarforsenda friðar og öryggis í heiminum Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Af hverju er ekki 100 klst. málþóf á Alþingi um alvarlega stöðu barna? Grímur Atlason skrifar
„Finnst ykkur skrýtið að ég mæti á Austurvöll – Pabba mínum var fórnað á altari niðurskurðar“ Davíð Bergmann Skoðun
Hvers vegna skipta hagsmunir verslanakeðja meira máli en öryggi barna í Ásahverfi Reykjanesbæ? Ólafur Ívar Jónsson Skoðun