Enn einu sinni Einar Helgason skrifar 17. desember 2021 13:00 Enn einu sinni verður maður vitni af því þegar stjórnmálamaður sem er utan stjórnar skrifar hjartnæma grein um bág kjör aldraða og öryrkja. Þetta voru einmitt orðin sem mér datt í hug þegar ég las grein Björns Leví Gunnarssonar í morgunblaðinu 15/12. Enn einu sinni tjáir stjórnmálmaður sig um þessi mál á þann hátt að það mætti halda að hann væri tárvotur við skriftirnar. Nú ætla ég að taka það fram að ég hef frekar góðan þokka á þessum þingmanni sem þarna heldur á penna. Og ég ætla líka taka það fram að hversu góður sem hann er og hversu góðar meiningar sem hann hefur þá mun hann aldrei standa við þær frekar en aðrir stjórnmálamenn ef hann kemst í stjórn. Þar sem ég er orðin sjötíu og tveggja ára gamall og hef fylgst með stjórnmálum á Íslandi svo lengi sem ég man þá veit ég nákvæmlega hvernig kaupin ganga á eyrinni. Ég gæti meira að segja skrifað fyrir hann stjórnarsáttmála um þessi mál ef hann einhvern tímann kæmist það langt að komast í ríkisstjórn. Hún myndi einhvern vegin hljóma á þennan hátt um þessi mál. Stefnt skal að bæta kjör aldraða og öryrkja á kjörtímabilinu. Eða, skipa skal nefnd sem mun hafa það hlutverk að kanna kjör aldraða og öryrkja á kjörtímabilinu. Og svo líður kjörtímabilið og ekkert skeður með því fólki sem áður var grátbólgið yfir kjörum sem þessu fólki var boðið uppá. Það er jafnvel svo forhert að halda því fram að kjörin hafi batnað þótt ótal útreikningar hafi sýnt fram á hið gagnstæða eins og dæmin sanna með Katrínu Jakopsdóttir. Það er jafnvel til myndskeið af henni frá þeim tíma þegar hún var utan stjórnar þar sem hún hélt því fram að þessi mál þyrfti að leiðrétta ekki seinna en strax því að þau þyldu enga bið. Ég hef, á minni löngu ævi ávallt mætt samviskulega á kjörstað þegar blásið er til kosninga á Íslandi. Og alltaf ráðstafað atkvæði mínu í þá áttina að trúa því fólki sem býður sig fram og er með þær skoðanir sem mér þóknast. Svo kemst maður að því smátt og smátt að helsti tilgangurinn hjá því er að skara eld að sinni eigin köku. Jú reyndar getur það áfram hamast í greinarskrifum og tuði í ræðustól alþingis ef það er utan stjórnar um þetta óréttlæti sem ellilífeyrisþegar og öryrkjar eru beittir en lengra nær það ekki. Augljósasta dæmið um þetta er stjórnarþátttaka Vinstri Grænna sem einhverjir héldu að væri mesti félagshyggjuflokkur á Íslandi. Ég spyr bara eins og fáviti, hvaða bjánar kusu hann aftur í síðustu kosningum eftir reynslu síðustu fjögurra ára. Og ef þið haldið að þetta séu einhverjar ýkjur sem ég er að tala um þá skulið þið kynna ykkur stórhækkaða ríkisstyrki til flokkanna sem allir á þingi stóðu einhuga um. Um þetta er fjallað í grein þessa dagana á Kjarnanum. Eins hefur komið fram að á síðustu árum hefur stöðugt verið bætt við greiðslur fyrir aukastörf sem þingmenn vinna sem eru ekkert annað en að duldar hækkanir á kaupi án þess að nokkur ágreiningur hafi orðið. Svo má ekki gleyma fáránleikanum þegar mynduð er stjórn og flokkarnir sem að því standa fara skipta á milli sín titlum og stólum. Þá eru til nógir peningar þótt ríkisbáknið þenjist út á kostnað almennings sem ekki er til neins nema að þjóna stjórnlausri valdagræðgi fólksins sem komst að kjötkötlunum. Kannski er ég bara bitur karlfuskur sem er að komast að því eftir að hafa borgað samviskusamlega í lífeyrissjóð alla mína starfsævi að þessi framfærsla sem mér er ætlað að lifa á dugar ekki. Eða það er kannski hægt að orða það þannig að vegna skerðinga og skatta sem hver einasta persóna sem komin er á þing hefur lýst yfir á einhverjum tímapunti með grátstafinn í kverkunum að sé óréttlátt dugar ekki til að lifa af. Eitt lítið dæmi um þetta er einhver desemberuppbót sem átti að koma nú í byrjun desember. Sú upphæð var auðvita skattlögð og skert duglega af hinu opinbera þannig að það sem eftir stóð var ekki nóg fyrir einni hangikjötsmáltíð um jólin. Mér er satt að segja forvitni á að vita hvort desemberuppbótin sem þingmennirnir fengu á sama tíma hafi verð skattlögð það mikið að þeir eigi ekki fyrir jólamatnum. En verði ykkur samt að góðu og gleðileg jól. Höfundur er fyrrverandi sendibílstjóri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Félagsmál Eldri borgarar Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson Skoðun Skoðun Skoðun Forseti allra Ragnhildur Björt Björnsdóttir skrifar Skoðun Ný nálgun í afreksíþróttum – Nýsköpun Erlingur Jóhannsson skrifar Skoðun Prófsteinninn Katrín Harðardóttir skrifar Skoðun Innrás á Rafah stríðir gegn allri mannúð Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Börnin okkar Hlédís Sveinsdóttir skrifar Skoðun Vextir geta og þurfa að lækka Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Söngvakeppni og stríðsglæpir Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Leikskólakennara á eftirlaunum er ofboðið Ásdís Ólafsdóttir skrifar Skoðun Óttasleginn mömmuher og Eurovision Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Já, Katrín Hjálmar Sveinsson skrifar Skoðun Frambjóðandi Sjálfstæðisflokksins? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Heillandi Halla Hrund Stefán Hilmarsson skrifar Skoðun Riðið á Bessastöðum? Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Að lifa í skugga heilsubrests Svanberg Hreinsson skrifar Skoðun Umræðan um dánaraðstoð Henry Alexander Henrysson skrifar Skoðun Útrýming mannsins á RÚV Vala Hafstað skrifar Skoðun Opið bréf til samgönguráðherra og vegamálastjóra Hópur ferðaþjóna í Dölunum skrifar Skoðun Hugleiðingar ellilífeyrisþega um landsmálin og orkumálin Ingimundur Andrésson skrifar Skoðun Að tilheyra - Fjölmenningarþing Reykjavíkur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Katrínu sem forseta Stefán Friðrik Stefánsson skrifar Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Þekking á naloxone nefúða getur bjargað lífi Hildur Vattnes Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Svik forsetaframbjóðanda við börnin á Gaza Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við breytt fortíðinni? Ásgeir Jónsson skrifar Skoðun Á að banna TikTok? Óttar Birgisson skrifar Skoðun Gerum góðan dal enn betri Eiríkur Hjálmarsson skrifar Skoðun Ný norræn stjórnarskrá Hrannar Björn Arnarsson,Ragnheiður Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Getum við verið hamingjusöm í vinnunni? Héðinn Sveinbjörnsson skrifar Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar Skoðun Stærsta loftslagsráðstefna í heimi Nótt Thorberg skrifar Sjá meira
Enn einu sinni verður maður vitni af því þegar stjórnmálamaður sem er utan stjórnar skrifar hjartnæma grein um bág kjör aldraða og öryrkja. Þetta voru einmitt orðin sem mér datt í hug þegar ég las grein Björns Leví Gunnarssonar í morgunblaðinu 15/12. Enn einu sinni tjáir stjórnmálmaður sig um þessi mál á þann hátt að það mætti halda að hann væri tárvotur við skriftirnar. Nú ætla ég að taka það fram að ég hef frekar góðan þokka á þessum þingmanni sem þarna heldur á penna. Og ég ætla líka taka það fram að hversu góður sem hann er og hversu góðar meiningar sem hann hefur þá mun hann aldrei standa við þær frekar en aðrir stjórnmálamenn ef hann kemst í stjórn. Þar sem ég er orðin sjötíu og tveggja ára gamall og hef fylgst með stjórnmálum á Íslandi svo lengi sem ég man þá veit ég nákvæmlega hvernig kaupin ganga á eyrinni. Ég gæti meira að segja skrifað fyrir hann stjórnarsáttmála um þessi mál ef hann einhvern tímann kæmist það langt að komast í ríkisstjórn. Hún myndi einhvern vegin hljóma á þennan hátt um þessi mál. Stefnt skal að bæta kjör aldraða og öryrkja á kjörtímabilinu. Eða, skipa skal nefnd sem mun hafa það hlutverk að kanna kjör aldraða og öryrkja á kjörtímabilinu. Og svo líður kjörtímabilið og ekkert skeður með því fólki sem áður var grátbólgið yfir kjörum sem þessu fólki var boðið uppá. Það er jafnvel svo forhert að halda því fram að kjörin hafi batnað þótt ótal útreikningar hafi sýnt fram á hið gagnstæða eins og dæmin sanna með Katrínu Jakopsdóttir. Það er jafnvel til myndskeið af henni frá þeim tíma þegar hún var utan stjórnar þar sem hún hélt því fram að þessi mál þyrfti að leiðrétta ekki seinna en strax því að þau þyldu enga bið. Ég hef, á minni löngu ævi ávallt mætt samviskulega á kjörstað þegar blásið er til kosninga á Íslandi. Og alltaf ráðstafað atkvæði mínu í þá áttina að trúa því fólki sem býður sig fram og er með þær skoðanir sem mér þóknast. Svo kemst maður að því smátt og smátt að helsti tilgangurinn hjá því er að skara eld að sinni eigin köku. Jú reyndar getur það áfram hamast í greinarskrifum og tuði í ræðustól alþingis ef það er utan stjórnar um þetta óréttlæti sem ellilífeyrisþegar og öryrkjar eru beittir en lengra nær það ekki. Augljósasta dæmið um þetta er stjórnarþátttaka Vinstri Grænna sem einhverjir héldu að væri mesti félagshyggjuflokkur á Íslandi. Ég spyr bara eins og fáviti, hvaða bjánar kusu hann aftur í síðustu kosningum eftir reynslu síðustu fjögurra ára. Og ef þið haldið að þetta séu einhverjar ýkjur sem ég er að tala um þá skulið þið kynna ykkur stórhækkaða ríkisstyrki til flokkanna sem allir á þingi stóðu einhuga um. Um þetta er fjallað í grein þessa dagana á Kjarnanum. Eins hefur komið fram að á síðustu árum hefur stöðugt verið bætt við greiðslur fyrir aukastörf sem þingmenn vinna sem eru ekkert annað en að duldar hækkanir á kaupi án þess að nokkur ágreiningur hafi orðið. Svo má ekki gleyma fáránleikanum þegar mynduð er stjórn og flokkarnir sem að því standa fara skipta á milli sín titlum og stólum. Þá eru til nógir peningar þótt ríkisbáknið þenjist út á kostnað almennings sem ekki er til neins nema að þjóna stjórnlausri valdagræðgi fólksins sem komst að kjötkötlunum. Kannski er ég bara bitur karlfuskur sem er að komast að því eftir að hafa borgað samviskusamlega í lífeyrissjóð alla mína starfsævi að þessi framfærsla sem mér er ætlað að lifa á dugar ekki. Eða það er kannski hægt að orða það þannig að vegna skerðinga og skatta sem hver einasta persóna sem komin er á þing hefur lýst yfir á einhverjum tímapunti með grátstafinn í kverkunum að sé óréttlátt dugar ekki til að lifa af. Eitt lítið dæmi um þetta er einhver desemberuppbót sem átti að koma nú í byrjun desember. Sú upphæð var auðvita skattlögð og skert duglega af hinu opinbera þannig að það sem eftir stóð var ekki nóg fyrir einni hangikjötsmáltíð um jólin. Mér er satt að segja forvitni á að vita hvort desemberuppbótin sem þingmennirnir fengu á sama tíma hafi verð skattlögð það mikið að þeir eigi ekki fyrir jólamatnum. En verði ykkur samt að góðu og gleðileg jól. Höfundur er fyrrverandi sendibílstjóri.
Skoðun Fegin að vera frekar spurð hvaðan ég sé, en „hverra manna ertu“ Matthildur Björnsdóttir skrifar
Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar