Magnús er ekki einn um að boða slíkt en Stjórnarskrárfélagið hefur einnig tilkynnt að það hyggist fara með málið fyrir dómstólinn. Magnús tilkynnir þetta í yfirlýsingu sem hann hefur sent á fjölmiðla og segir hann að Sigurður Örn Hilmarsson, formaður Lögmannafélags Íslands og einn eigenda lögmannsstofunnar Réttis, muni flytja málið fyrir hans hönd.
Magnús lagði fram kæru vegna kosningamálsins í Norðvesturkjördæmi til Alþingis þann 1. október síðastliðinn og krafðist hann ógildinga kosninganna í Norðvesturkjördæmi. Hann segir í yfirlýsingunni að allar málsástæður kærunnar hafi falið í sér ógildingarannmarka sem voru til þess fallnir að draga úr trúverðugleika talningarinnar, sama hvort litið hafi verið til þeirrar fyrri eða síðari.
Talningarnar tvær á kjörseðlunum í kjördæminu segir Magnús hluta af meingölluð ferli þar sem hver ágallinn á fætur öðrum hafi komið í ljós. Vilji kjósenda hafi engan veginn legið fyrir enda hafi niðurstöður kosninganna breyst á milli talninga sem leitt hafi til breyttrar samsetningar þingsins.
„Hefðu vörslur kjörgagna verið með fullnægjandi hætti mætti sannreynda hvor talningin hafi verið rétt en sá ómöguleiki er bein afleiðing af broti kjörstjórnar að hafa ekki farið að lögum varðandi varðveislu kjörgagna. Þingmenn, frambjóðendur og kjósendur í landinu vita því ekki hvort núverandi samsetning þingsins er rétt. Slíkt þing getur aldrei talist lögmætt,“ segir í yfirlýsingu Magnúsar.
Hann segir ógildingu kosninga blasa við sama hvort almennum eða sértækum mælikvarða sé beitt. Þeir 42 þingmenn sem hafi lagt blessun sína yfir kosningarnar í Norðvesturkjördæmi þurfi þá að íhuga stöðu sína og framtíð í stjórnmálum fari svo að málið vinnist fyrir Mannréttindadómstóli Evrópu.
„Enginn ætti að taka lýðræðinu sem gefnum hlut, sérstaklega þegar kjörnum fulltrúum er falið að úrskurða um gildi kosninga þar sem þeir náðu sjálfir kjöri. Ég trúi því að réttlætið muni sigra í þessu þó síðar verði.“
Lesa má yfirlýsingu Magnúsar í heild sinni hér að neðan:
Eftir töluverða umhugsun hef ég ákveðið að fara með kosningamálið í Norðvesturkjördæmi til Mannréttindadómstóls Evrópu. Mun ég fela Sigurði Erni Hilmarssyni formanni Lögmannafélags Íslands og eiganda á lögmannsstofunni Rétti að gæta hagsmuna minna.
Uppspretta valdsins í okkar samfélagi er í þingkosningum.
Löggjafarvaldið velur hverjir fara með framkvæmdarvald sem síðan skipar þá sem fara með dómsvald. Heilindi kerfisins í heild eru því undir í þessu mikilvæga máli.
Ég lagði fram kæru þann til Alþingis þann 1. október síðastliðinn og krafðist ógildingar kosninganna í Norðvesturkjördæmi. Allar málsástæður kærunnar, hver um sig og eins allar saman, fólu í sér ógildingarannmarka sem voru til þess fallnir að draga úr trúverðugleika talningarinnar, sama hvort litið var til þeirrar fyrri eða síðari, lögbrota og starfa yfirkjörstjórnar í heild og þar með trúverðugleika kosninganna sem fram fóru í kjördæminu.
Kjarni málsins er sá að fyrir lágu tvær talningar í meingölluðu ferli þar sem hver ágallinn á fætur öðrum hefur komið í ljós. Vilji kjósenda lá engan veginn fyrir enda breyttust niðurstöður á milli talninga sem leiddu til breyttrar samsetningar þingsins. Hefðu vörslur kjörgagna verið með fullnægjandi mætti sannreyna hvor talningin hafi verið rétt en sá ómöguleiki er bein afleiðing af broti kjörstjórnar að hafa ekki farið að lögum varðandi varðveislu kjörgagna.
Þingmenn, frambjóðendur og kjósendur í landinu vita því ekki hvort núverandi samsetning þingsins er rétt. Slíkt þing getur aldrei talist lögmætt.
Ógilding kosninganna blasir við sama hvort beitt er almennum eða sértækum mælikvarða. Þeir 42 þingmenn, sem lögðu blessun sína yfir kosningarnar í Norðvesturkjördæmi, þurfa að íhuga stöðu sína og framtíð í stjórnmálum fari svo að mál þetta vinnist fyrir Mannréttindadómstól Evrópu.
Enginn ætti að taka lýðræðinu sem gefnum hlut, sérstaklega þegar kjörnum fulltrúum er falið að úrskurða um gildi kosninga þar sem þeir sjálfir náðu kjöri. Ég trúi því að réttlætið muni sigra í þessu máli þó síðar verði.
