Atlaga Styrmis að ESB algjört vindhögg Ole Anton Bieltvedt skrifar 27. maí 2021 10:01 Styrmir Gunnarsson er mætur maður. Hann var glæsilegur ritstjóri Morgunblaðsins í áratugi, auk þess sem hann hefur lagt ýmislegt gott til íslenzkrar samfélagsumræðu. Við bætist, að drengurinn er áhugaverður og skemmtilegur viðræðufélagi, fróður vel og hefur frá mörgu að segja. En auðvitað er það svo, að undantekningin sannar regluna, og gerðist það einmitt nú 8. maí, með Styrmi blessaðan, að tilraun hans til að vega að Evrópu og ESB verður að teljast út í hött og hreint vindhögg. Ég vitna hér til greinar hans, „Endurmat sögunnar tímabært“, sem birtist á Morgunblaðinu þann dag. Styrmir vill með þessum skrifum sýna fram á, að Evrópskar þjóðir séu alls ekki menningarþjóðir. Hann telur, að endurmeta verði söguna til að ljóst verði, að Evrópubúar hafi verið og séu menningarsnauðir, og, að það verði jafnvel að telja þá fanta, þjófa og stríðsgæpamenn. Hann meinar þetta auðvitað almennt og yfir línuna, annars gæti þetta ekki þjónað hagsmunum þessara skrifa. Styrmir vill nefnilega sýna fram á, með þessari uppstillingu og þessu stagli um alvarlegan menningarskort Evrópu, að sterk og glæsileg staða Evrópu og ESB nú í dag sé bara glansmynd og hillingar. Fyrst skulum við hér skoða hugtakið menningarþjóð. Í huga undirritaðs gildir það um þær þjóðir, sem hafa á að skipa miklum og merkum rithöfundum, leikritaskáldum, ljóðskáldum, tónsmiðum og öðrum tónlistarmönnum, listmálurum og hönnuðum, byggingarlistamönnum, vísindamönnum, yfirburða stærðfræðingum og eðlisfræðingum, leiðtogum á sviði læknisvísinda og heilbrigðismála, hugsuðum og heimspekingum, framámönnum til frelsis og jafnréttisbaráttu, baráttumönnum fyrir mannúð og líkn, forystumönnum fyrir umhverfis-, dýra- og lífríkisvernd; baráttumönnum fyrir öruggara, þróaðra og betra jarðlífi. Auðvitað er saga allra þjóða broguð, og víða má finna ljóta bletti á einstaka valdamönnum og öflum, en í heildina tekið, og það hlýtur að gilda hér, er Evrópa miðstöð menningar, mannúðar og betra mannlífs í þessum heimi. Ef ekki, hver skyldi þá vera það!? Eða er, að mati Styrmis, engin menningarþjóð neins staðar? Styrmir vegur hart að nýlendustefnu síðustu alda, og það með réttu, en sú þjóð, sem stóð fremst í flokki þeirrar illu og mannvondu stefnu, svo og framkvæmd hennar, er einmitt Stóra-Bretland, sem er ekki lengur hluti af ESB og átti þar reyndar illa heima, svo lengi sem Bretar telja sig yfir aðrar evrópskar þjóðir hafna og glórulausir stórveldisdraumar svífa þar enn yfir vötnum. Fyrir vel upplýsta og hugsandi lesendur er atlaga Styrmis að ESB því í raun tilefni og hvatning til upprifjunar á því forustuhlutverki Evrópu, í formi Evrópusambandsins, sem álfan hefur tekið sér í baráttunni fyrir friði og frelsi, jafnrétti og meiri og bættri menningu, mennsku og mannúð, ekki bara í álfunni okkar, heldur um allan heim. Ég get ekki skilið við þetta mál, án þess að taka sérstaklega fyrir fullyrðingu Styrmis, og margra annara - þetta er vinsæl klisja hér - að ESB hafi reynst Grikkjum illa og sýnt þeim „fantaskap“. Sannleikurinn í þessu máli er þessi: Grikkir urðu meðlimir ESB 1981, og sóttu það fast að fá Evruna, eins og margar Evrópuþjóðir aðrar, þegar hún kom, 1999. Vildu menn auðvitað komast í það aukna öryggi og þann stöðugleika, sem Evran veitir. Skilyrðin fyrir heimild til upptöku Evrunnar skv. Maastricht-samkomulaginu voru ströng. T.a.m. mátti í mesta lagi vera 3% halli á ríkisrekstri umsóknarþjóðar. Á árabilinu 1997 til 1999, en umsókn Grikkja byggðist á þessu árabili, gáfu þeir upp 4% halla fyrir 1997, 2,5% halla fyrir 1998 og 1,8% fyrir 1999. Þótti þetta flott þróun og fínar tölur, og gekk Evruumsóknin fljótt og vel eftir. 2004 urðu stjórnarskipti í Grikklandi. Ný ríkisstjórn fór þá ofan í útreikninga fyrri ríkisstjórnar. Kom í ljós, að réttar tölur um halla á ríkisrekstri voru 6.4% fyrir 1997, 4.1% fyrir 1998 og 3.4% fyrir 1999. Grikkir hefðu sem sagt aldrei átt að fá heimild til að taka upp Evruna! Við bættist, að 2003 var hallinn 4.6% og 2004 5.3%. Voru Grikkir þarna búnir að eyða langt um efni fram og þverbrjóta alla aðildarskilmála að Evru. Í Maastricht-samkomulaginu var ekki gert ráð fyrir, að nein aðildarþjóð myndi beita blekkingum við umsókn um Evruaðild, og lágu því engin viðkvæði fyrir við brotinu. Eins var komin ný stjórn, sem hafði upplýst um misferlið og lofað bót og betrun. ESB vildi því leysa málið með vinsemd og samvinnu, enda um ESB systurþjóð að ræð, en auðvitað átti þetta misferli, ásamt með ýmsu öðru skrýtnu athæfi, vafasömum kerfum og útbreiddri spillingu í Grikklandi, eftir að vinda upp á sig. Magnaðist skuldavandi Grikkja þannig árin þar á eftir og kúlmíneraði svo í banka- og fjármálakreppunni 2008/2009. Fór þá þjóðin nánast í þjóðargjaldþrot, en metnaður Merkel og ESB var að bjarga Grikkjum, sem Evrópuþjóð og vöggu lýðræðisins. Eftir harða baráttu, næstu 6-8 árin, og með aðhaldi og hjálp ESB, Evrópska Seðlabankans og Alþjóða gjaldeyrisvarasjóðsins, fór Grikkland, sem betur fer, að ná sér á strik. 2017 mun verg þjóðarframleiðsla hafa aukist um 2.1%, og var ríkisreksturinn orðinn jákvæður um 2,2%. Eftir það voru Grikkir komnir fyrir nokkurn og hægvaxandi vind með sinn efnahag og sína velferð. Þökk sé fyrst og fremst ESB. Sú staðreynd, að það hvarflaði aldrei að Grikkjum sjálfum að yfirgefa Evru og/eða ESB, segir auðvitað sína afdráttarlausu sögu. Það er mál til komið, að menn hér láti af óhróðri og lygasögum um ESB og Grikkland. Höfundur er stofnandi og formaður Jarðarvina, félagasamtaka um dýra-, náttúru- og umhverfisvernd. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Athugið. Vísir hvetur lesendur til að skiptast á skoðunum. Allar athugasemdir eru á ábyrgð þeirra er þær rita. Lesendur skulu halda sig við málefnalega og hófstillta umræðu og áskilur Vísir sér rétt til að fjarlægja ummæli og/eða umræðu sem fer út fyrir þau mörk. Vísir mun loka á aðgang þeirra sem tjá sig ekki undir eigin nafni eða gerast ítrekað brotlegir við ofangreindar umgengnisreglur. Mest lesið Satt og logið Bryndís Schram Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Innivist er mikilvægasti þátturinn við hönnun íbúða! Ásta Logadóttir Skoðun Brautryðjandinn Baldur Þóra Björk Smith Skoðun Þegar þú ert báknið Gabríel Ingimarsson Skoðun Framtíð innri markaðarins Gunnar Bragi Sveinsson Skoðun Framsókn leggst ekki í duftið Guðmundur Birkir Þorkelsson Skoðun Að bjarga sex lífum á mínútu í hálfa öld Birna Þórarinsdóttir Skoðun Er soja að eyðileggja íslenska karlmennsku? Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir Skoðun Að dreyma um alheim góðvildar Valerio Gargiulo Skoðun Skoðun Skoðun Framtíð innri markaðarins Gunnar Bragi Sveinsson skrifar Skoðun Satt og logið Bryndís Schram skrifar Skoðun Alþjóðlegi leiðsöguhundadagurinn Sigþór U. Hallfreðsson skrifar Skoðun Framsókn leggst ekki í duftið Guðmundur Birkir Þorkelsson skrifar Skoðun Að dreyma um alheim góðvildar Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Að bjarga sex lífum á mínútu í hálfa öld Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Þegar þú ert báknið Gabríel Ingimarsson skrifar Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Innivist er mikilvægasti þátturinn við hönnun íbúða! Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Brautryðjandinn Baldur Þóra Björk Smith skrifar Skoðun Katrín og Gunnar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Ótímabundin leyfi, ótímabundið náttúruníð Elvar Örn Friðriksson skrifar Skoðun Er soja að eyðileggja íslenska karlmennsku? Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir skrifar Skoðun Er stóraukin lýðræðisþátttaka ekki verðlaunaefni? Einar Freyr Elínarson skrifar Skoðun Árangur gegn verðbólgu Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir skrifar Skoðun Saman gegn ríkisofbeldi Vilhjálmur Yngvi Hjálmarsson,Örlygur Steinar Arnaldsson,Sigurhjörtur Pálmason,Simon Valentin Hirt,Kristbjörg Arna E. Þorvaldsdóttir,Ari Logn,Margrét Rut Eddudóttir skrifar Skoðun Hvar er híbýlaauður? Anna María Bogadóttir skrifar Skoðun Áhugaverðir tímar kalla á áhugaverðan forseta Cody Alexander Skahan skrifar Skoðun Biskup í tengslum Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun Guðrún biskup – til heilla fyrir okkur öll! Arndís Steinþórsdóttir,Glóey Helgudótir Finnsdóttir skrifar Skoðun Dýravelferðarmartröð af áður óþekktri stærð Benedikta Guðrún Svavarsdóttir skrifar Skoðun Uppskera að vori Lilja Dögg Alfreðsdóttir skrifar Skoðun Er menning stórmál? Ingibjörg Ösp Stefánsdóttir skrifar Skoðun Það vantar vanan og áreiðanlegan mann í verkið Haraldur Ólafsson skrifar Skoðun Leikskólamál eru forgangsmál Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir,Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Himinhátt innanlandsflug Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hefur allt sem þarf Vilborg Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Af hverju að gera rekstraráætlun? Karl Sólnes Jónsson skrifar Skoðun Norskur skammtímagróði Gunnlaugur Stefánsson skrifar Skoðun Æpandi vanþekking Hjálmar Jónsson skrifar Sjá meira
Styrmir Gunnarsson er mætur maður. Hann var glæsilegur ritstjóri Morgunblaðsins í áratugi, auk þess sem hann hefur lagt ýmislegt gott til íslenzkrar samfélagsumræðu. Við bætist, að drengurinn er áhugaverður og skemmtilegur viðræðufélagi, fróður vel og hefur frá mörgu að segja. En auðvitað er það svo, að undantekningin sannar regluna, og gerðist það einmitt nú 8. maí, með Styrmi blessaðan, að tilraun hans til að vega að Evrópu og ESB verður að teljast út í hött og hreint vindhögg. Ég vitna hér til greinar hans, „Endurmat sögunnar tímabært“, sem birtist á Morgunblaðinu þann dag. Styrmir vill með þessum skrifum sýna fram á, að Evrópskar þjóðir séu alls ekki menningarþjóðir. Hann telur, að endurmeta verði söguna til að ljóst verði, að Evrópubúar hafi verið og séu menningarsnauðir, og, að það verði jafnvel að telja þá fanta, þjófa og stríðsgæpamenn. Hann meinar þetta auðvitað almennt og yfir línuna, annars gæti þetta ekki þjónað hagsmunum þessara skrifa. Styrmir vill nefnilega sýna fram á, með þessari uppstillingu og þessu stagli um alvarlegan menningarskort Evrópu, að sterk og glæsileg staða Evrópu og ESB nú í dag sé bara glansmynd og hillingar. Fyrst skulum við hér skoða hugtakið menningarþjóð. Í huga undirritaðs gildir það um þær þjóðir, sem hafa á að skipa miklum og merkum rithöfundum, leikritaskáldum, ljóðskáldum, tónsmiðum og öðrum tónlistarmönnum, listmálurum og hönnuðum, byggingarlistamönnum, vísindamönnum, yfirburða stærðfræðingum og eðlisfræðingum, leiðtogum á sviði læknisvísinda og heilbrigðismála, hugsuðum og heimspekingum, framámönnum til frelsis og jafnréttisbaráttu, baráttumönnum fyrir mannúð og líkn, forystumönnum fyrir umhverfis-, dýra- og lífríkisvernd; baráttumönnum fyrir öruggara, þróaðra og betra jarðlífi. Auðvitað er saga allra þjóða broguð, og víða má finna ljóta bletti á einstaka valdamönnum og öflum, en í heildina tekið, og það hlýtur að gilda hér, er Evrópa miðstöð menningar, mannúðar og betra mannlífs í þessum heimi. Ef ekki, hver skyldi þá vera það!? Eða er, að mati Styrmis, engin menningarþjóð neins staðar? Styrmir vegur hart að nýlendustefnu síðustu alda, og það með réttu, en sú þjóð, sem stóð fremst í flokki þeirrar illu og mannvondu stefnu, svo og framkvæmd hennar, er einmitt Stóra-Bretland, sem er ekki lengur hluti af ESB og átti þar reyndar illa heima, svo lengi sem Bretar telja sig yfir aðrar evrópskar þjóðir hafna og glórulausir stórveldisdraumar svífa þar enn yfir vötnum. Fyrir vel upplýsta og hugsandi lesendur er atlaga Styrmis að ESB því í raun tilefni og hvatning til upprifjunar á því forustuhlutverki Evrópu, í formi Evrópusambandsins, sem álfan hefur tekið sér í baráttunni fyrir friði og frelsi, jafnrétti og meiri og bættri menningu, mennsku og mannúð, ekki bara í álfunni okkar, heldur um allan heim. Ég get ekki skilið við þetta mál, án þess að taka sérstaklega fyrir fullyrðingu Styrmis, og margra annara - þetta er vinsæl klisja hér - að ESB hafi reynst Grikkjum illa og sýnt þeim „fantaskap“. Sannleikurinn í þessu máli er þessi: Grikkir urðu meðlimir ESB 1981, og sóttu það fast að fá Evruna, eins og margar Evrópuþjóðir aðrar, þegar hún kom, 1999. Vildu menn auðvitað komast í það aukna öryggi og þann stöðugleika, sem Evran veitir. Skilyrðin fyrir heimild til upptöku Evrunnar skv. Maastricht-samkomulaginu voru ströng. T.a.m. mátti í mesta lagi vera 3% halli á ríkisrekstri umsóknarþjóðar. Á árabilinu 1997 til 1999, en umsókn Grikkja byggðist á þessu árabili, gáfu þeir upp 4% halla fyrir 1997, 2,5% halla fyrir 1998 og 1,8% fyrir 1999. Þótti þetta flott þróun og fínar tölur, og gekk Evruumsóknin fljótt og vel eftir. 2004 urðu stjórnarskipti í Grikklandi. Ný ríkisstjórn fór þá ofan í útreikninga fyrri ríkisstjórnar. Kom í ljós, að réttar tölur um halla á ríkisrekstri voru 6.4% fyrir 1997, 4.1% fyrir 1998 og 3.4% fyrir 1999. Grikkir hefðu sem sagt aldrei átt að fá heimild til að taka upp Evruna! Við bættist, að 2003 var hallinn 4.6% og 2004 5.3%. Voru Grikkir þarna búnir að eyða langt um efni fram og þverbrjóta alla aðildarskilmála að Evru. Í Maastricht-samkomulaginu var ekki gert ráð fyrir, að nein aðildarþjóð myndi beita blekkingum við umsókn um Evruaðild, og lágu því engin viðkvæði fyrir við brotinu. Eins var komin ný stjórn, sem hafði upplýst um misferlið og lofað bót og betrun. ESB vildi því leysa málið með vinsemd og samvinnu, enda um ESB systurþjóð að ræð, en auðvitað átti þetta misferli, ásamt með ýmsu öðru skrýtnu athæfi, vafasömum kerfum og útbreiddri spillingu í Grikklandi, eftir að vinda upp á sig. Magnaðist skuldavandi Grikkja þannig árin þar á eftir og kúlmíneraði svo í banka- og fjármálakreppunni 2008/2009. Fór þá þjóðin nánast í þjóðargjaldþrot, en metnaður Merkel og ESB var að bjarga Grikkjum, sem Evrópuþjóð og vöggu lýðræðisins. Eftir harða baráttu, næstu 6-8 árin, og með aðhaldi og hjálp ESB, Evrópska Seðlabankans og Alþjóða gjaldeyrisvarasjóðsins, fór Grikkland, sem betur fer, að ná sér á strik. 2017 mun verg þjóðarframleiðsla hafa aukist um 2.1%, og var ríkisreksturinn orðinn jákvæður um 2,2%. Eftir það voru Grikkir komnir fyrir nokkurn og hægvaxandi vind með sinn efnahag og sína velferð. Þökk sé fyrst og fremst ESB. Sú staðreynd, að það hvarflaði aldrei að Grikkjum sjálfum að yfirgefa Evru og/eða ESB, segir auðvitað sína afdráttarlausu sögu. Það er mál til komið, að menn hér láti af óhróðri og lygasögum um ESB og Grikkland. Höfundur er stofnandi og formaður Jarðarvina, félagasamtaka um dýra-, náttúru- og umhverfisvernd.
Skoðun Er soja að eyðileggja íslenska karlmennsku? Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir skrifar
Skoðun Saman gegn ríkisofbeldi Vilhjálmur Yngvi Hjálmarsson,Örlygur Steinar Arnaldsson,Sigurhjörtur Pálmason,Simon Valentin Hirt,Kristbjörg Arna E. Þorvaldsdóttir,Ari Logn,Margrét Rut Eddudóttir skrifar
Skoðun Guðrún biskup – til heilla fyrir okkur öll! Arndís Steinþórsdóttir,Glóey Helgudótir Finnsdóttir skrifar