Þakkir fyrir umönnun á Fosshótel Lind Kjartan Almar Kárson skrifar 19. apríl 2020 17:00 Nú er liðið að lokum á áhugaverðri lífsreynslu í lífi mínu. Eftir að hafa verið greindur með Covid-19 veiruna hef ég síðastliðnar tvær vikur verið einangraður innan veggja þriggja stjörnu herbergis á FossHótel Lind við Rauðárstíg. Það er skondið að hugsa til þess að þetta herbergi, sem ætlað hefur verið fyrir ferðalanga til að hvíla lúin bein í framandi landi, þjóni nú sem heimili Íslendings sem býr innan sama póstfangs. Þetta eru skrítnir og óneitanlega hrikalegir tímar sem hafa þó haft margt gott í skauti sér, allavega fyrir mig persónulega. undanfarnar tvær vikur hef ég haft meiri tíma til að kynnast sjálfum mér og líta innávið en ég hef gert alla mína 25 ára ævi. í tilefni af kvartaldarafmæli mínu fæ ég að endurfæðast inn í gjörólíkan heim sem nýr maður, með nýja lífssýn. Frá því ég var innskrifaður hef ég verið einkennalaus og nógu heilsuhraustur til að sinna minni daglegu líkamlegu vinnu, en hef eins og svo mörgum öðrum verið meinað það. Ég hef því engu starfi þurft að sinna, engum erindagjörðum, þrifum, eldamennsku, og verandi barnlaus og nýlega einstæður, ekki sálu - bara sjálfum mér. Ég er í fyrsta sinn síðan ég var barn, frjáls til finna í mér kjarnann í fullkomnu aðgerðarleysi og hefur þessi reynsla verið fræðandi og dýrmæt, en að sama skapi erfið og ógnvænleg. Mínir dagar í vist hér hafa verið mikil forréttindi sem ekki allir Covid-19 smitaðir hafa notið góðs af og ég finn fyrir miklu þakklæti í garð allra sem hafa veitt mér aðstoð. Því þó að heilsufarslegt ástand hafi ekki verið af alvarlegum toga hafið þið hjálpað manni sem átti um sárt að binda á hátt sem hvorki ég né þið sáuð fyrir. Verandi kvíðasjúklingur frá unga aldri og í seinni tíð mikil tilfinningavera í tilvistarangist, óttaðist ég hugmyndina að einangra mig í sama herberginu í tvær vikur samfleytt, sérstaklega á óvissu tímum, og sá fyrir mér geðbilun og kvíðakast fylgja því að vera svona lengi einn með eigin hugsunum. Andstæðan reyndist sönn. Ég var meðvitaðri um líðan mína og passaði að fara betur með mig en ég hefði annars gert, með hjálp hugleiðslu, öndunaræfinga, hreyfingu og holls mataræðis auk áfengis- og kaffibindindis. Ég sé nú áhrif hvers og eins þessara áhrifavalda í skýrara ljósi og get verið meðvitaðri og varkárari gagnvart þeim í mínu komandi daglega lífi. Að öðru leyti, reyndust fyrstu dagarnir erfiðir því ég þarf sífellt að vera á flakki að finna verkefni til að sinna til að framfleyta sjálfum mér, ná lengra, og seðja sjálfið. Þessi gulrót sem ég og margir samlandar mínir eltumst ótrauðir við hefur smám saman leitt okkur af vegi þess sem er mikilvægt í lífinu og fjær hamingjunni. Það hefur orðið mér ljóst að við erum í okkar daglega lífi, á mismeðvitaðan hátt, aðeins að dreifa huganum og seinka því að horfast í augu við okkur sjálf, hver við erum, hvað við viljum og að lokum okkar óhjákvæmilega dauðadag. Þetta meðvitundarleysi er félagslegur kvilli sem hefur lagst á vestrænt samfélag og fyllt okkur kvíða og óhamingju, löngu áður en þessi Covid-19 veira herjaði á. Að hafa horfst í augu við þennan kvilla hefur verið græðandi. Því get ég sagt að eftir þessa einangrun verð ég því læknaður af fleiri en einni veiki - einni tímabundinni og einni langvarandi. Ég vil þakka Rauða Krossinum, Landspítalanum, Sjúkratryggingum og Covid-teyminu kærlega fyrir þá umönnun og aðstoð sem þau hafa veitt mér á meðan dvölinni stóð sem hefur mest verið fólgin í því að færa mér hollan og gómsætan mat og ekki síður í formi andlegs stuðnings, félagsskapar og umhyggju. Ykkar góðvild og hjálpsemi hefur margskilað sér og ég vil að þið vitið að hún er móttekin og vel metin. Ég vil þakka ykkur fyrir að hafa hægt á gangi lífs míns og gefið mér tækifæri til að kynnast sjálfum mér í aðstæðum sem ég hefði erfiðlega fengið mig til að komast í. Í gegnum þessa reynslu hef ég róast gagnvart tilvistarkreppunni og andlegu óþægindunum sem eiga það til að hrjá fólk með þunglyndi og kvíða. Fólk fer oft í reisur til framandi landa til að komast í slíka snertingu við sjálft sig, þá oft í formi hugleiðslu, yoga eða annars andlegs undanhalds. Með þessari reynslu lærði ég að þú þarft ekki að fara neitt til að komast á þennan stað. Ég vona að aðrir fái tækifæri til að komast á þennan andlega stað án þess að þurfa að ferðast yfir hnöttinn eða að setja sig í þá hættu að láta smitast af einhverri árans veiru eins og ég. Hvort sem slíkt tækifæri gefst eða ei, trúi ég að við munum öll komast í gegnum þetta tímabil sem betri, hamingjusamari og meðvitaðri manneskjur. Verum dugleg að að passa upp á náungann og förum vel með okkur. Takk Rauði Krossinn, Takk Fosshótel, Takk Landspítalinn, Takk Covid. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Faraldur kórónuveiru (COVID-19) Mest lesið Fyrir hvern erum við að byggja? Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson Skoðun Við getum öll bjargað lífi Kristófer Kristófersson Skoðun Áfengissala: Þrýstingur úr tveimur áttum Ögmundur Jónasson Skoðun Menntastefna stjórnvalda – ferð án fyrirheits? Sigvaldi Egill Lárusson Skoðun Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Beint og milliliðalaust Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Ég er íslensk – en samt séð sem eitthvað annað Sóley Lóa Smáradóttir Skoðun Menntun til framtíðar Bryngeir Valdimarsson Skoðun Samgönguáætlun – skuldbinding, ekki kosningaloforð Skoðun Skoðun Skoðun Áhrif, evran, innviðir, öryggi Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Hugleiðing um rauð epli og skynjun veruleikans Gauti Páll Jónsson skrifar Skoðun Tumi þumall og blaðurmaðurinn Kristján Logason skrifar Skoðun Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Stefnum á að veita 1000 börnum innblástur fyrir framtíðina Dr. Bryony Mathew skrifar Skoðun Samgönguáætlun – skuldbinding, ekki kosningaloforð skrifar Skoðun Menntun til framtíðar Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Við getum öll bjargað lífi Kristófer Kristófersson skrifar Skoðun Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Menntastefna stjórnvalda – ferð án fyrirheits? Sigvaldi Egill Lárusson skrifar Skoðun Fyrir hvern erum við að byggja? Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Beint og milliliðalaust Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Áfengissala: Þrýstingur úr tveimur áttum Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Hver vill heyra um eitthvað jákvætt sem er gert í skólunum? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Enn af ferðum Angelu Müller. Eru erlendir ferðamenn afætur? BJarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Ég er íslensk – en samt séð sem eitthvað annað Sóley Lóa Smáradóttir skrifar Skoðun Hin yndislega aðlögun Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Kristrún slær á puttana á Viðreisn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar: Að gefast upp er ekki valkostur Jóna Guðbjörg Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar: Að gefast upp er ekki valkostur Jóna Guðbjörg Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Er félagsfælnifaraldur í uppsiglingu? Sóley Dröfn Davíðsdóttir skrifar Skoðun Hugleiðing við starfslok kennara í Reykjavík Elín Guðfinna Thorarensen skrifar Skoðun Bílahús í Reykjavíkurborg – aðgengi, lög og ójöfnuður Alma Ýr Ingólfsdóttir,Vilhjálmur Hjálmarsson,Bergur Þorri Benjamínsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar Skoðun Aðild að Evrópusambandinu kallar á breytt vinnubrögð Guðmundur Ragnarsson skrifar Skoðun Það er að byrja alvarlegur faraldur sem við þurfum að stoppa strax í dag Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Stækkun Þjóðleikhússins er löngu tímabær Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Evrópusambandið eykur varnir gegn netógnum með öflugu regluverki Þórdís Rafnsdóttir skrifar Skoðun Von í Vonarskarði Þuríður Helga Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Þjóð gegn þjóðarmorði Finnbjörn A. Hermannsson,Guðrún Margrét Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Hvað er eiginlega málið með þessa þéttingu?? Einar Sveinbjörn Guðmundsson skrifar Sjá meira
Nú er liðið að lokum á áhugaverðri lífsreynslu í lífi mínu. Eftir að hafa verið greindur með Covid-19 veiruna hef ég síðastliðnar tvær vikur verið einangraður innan veggja þriggja stjörnu herbergis á FossHótel Lind við Rauðárstíg. Það er skondið að hugsa til þess að þetta herbergi, sem ætlað hefur verið fyrir ferðalanga til að hvíla lúin bein í framandi landi, þjóni nú sem heimili Íslendings sem býr innan sama póstfangs. Þetta eru skrítnir og óneitanlega hrikalegir tímar sem hafa þó haft margt gott í skauti sér, allavega fyrir mig persónulega. undanfarnar tvær vikur hef ég haft meiri tíma til að kynnast sjálfum mér og líta innávið en ég hef gert alla mína 25 ára ævi. í tilefni af kvartaldarafmæli mínu fæ ég að endurfæðast inn í gjörólíkan heim sem nýr maður, með nýja lífssýn. Frá því ég var innskrifaður hef ég verið einkennalaus og nógu heilsuhraustur til að sinna minni daglegu líkamlegu vinnu, en hef eins og svo mörgum öðrum verið meinað það. Ég hef því engu starfi þurft að sinna, engum erindagjörðum, þrifum, eldamennsku, og verandi barnlaus og nýlega einstæður, ekki sálu - bara sjálfum mér. Ég er í fyrsta sinn síðan ég var barn, frjáls til finna í mér kjarnann í fullkomnu aðgerðarleysi og hefur þessi reynsla verið fræðandi og dýrmæt, en að sama skapi erfið og ógnvænleg. Mínir dagar í vist hér hafa verið mikil forréttindi sem ekki allir Covid-19 smitaðir hafa notið góðs af og ég finn fyrir miklu þakklæti í garð allra sem hafa veitt mér aðstoð. Því þó að heilsufarslegt ástand hafi ekki verið af alvarlegum toga hafið þið hjálpað manni sem átti um sárt að binda á hátt sem hvorki ég né þið sáuð fyrir. Verandi kvíðasjúklingur frá unga aldri og í seinni tíð mikil tilfinningavera í tilvistarangist, óttaðist ég hugmyndina að einangra mig í sama herberginu í tvær vikur samfleytt, sérstaklega á óvissu tímum, og sá fyrir mér geðbilun og kvíðakast fylgja því að vera svona lengi einn með eigin hugsunum. Andstæðan reyndist sönn. Ég var meðvitaðri um líðan mína og passaði að fara betur með mig en ég hefði annars gert, með hjálp hugleiðslu, öndunaræfinga, hreyfingu og holls mataræðis auk áfengis- og kaffibindindis. Ég sé nú áhrif hvers og eins þessara áhrifavalda í skýrara ljósi og get verið meðvitaðri og varkárari gagnvart þeim í mínu komandi daglega lífi. Að öðru leyti, reyndust fyrstu dagarnir erfiðir því ég þarf sífellt að vera á flakki að finna verkefni til að sinna til að framfleyta sjálfum mér, ná lengra, og seðja sjálfið. Þessi gulrót sem ég og margir samlandar mínir eltumst ótrauðir við hefur smám saman leitt okkur af vegi þess sem er mikilvægt í lífinu og fjær hamingjunni. Það hefur orðið mér ljóst að við erum í okkar daglega lífi, á mismeðvitaðan hátt, aðeins að dreifa huganum og seinka því að horfast í augu við okkur sjálf, hver við erum, hvað við viljum og að lokum okkar óhjákvæmilega dauðadag. Þetta meðvitundarleysi er félagslegur kvilli sem hefur lagst á vestrænt samfélag og fyllt okkur kvíða og óhamingju, löngu áður en þessi Covid-19 veira herjaði á. Að hafa horfst í augu við þennan kvilla hefur verið græðandi. Því get ég sagt að eftir þessa einangrun verð ég því læknaður af fleiri en einni veiki - einni tímabundinni og einni langvarandi. Ég vil þakka Rauða Krossinum, Landspítalanum, Sjúkratryggingum og Covid-teyminu kærlega fyrir þá umönnun og aðstoð sem þau hafa veitt mér á meðan dvölinni stóð sem hefur mest verið fólgin í því að færa mér hollan og gómsætan mat og ekki síður í formi andlegs stuðnings, félagsskapar og umhyggju. Ykkar góðvild og hjálpsemi hefur margskilað sér og ég vil að þið vitið að hún er móttekin og vel metin. Ég vil þakka ykkur fyrir að hafa hægt á gangi lífs míns og gefið mér tækifæri til að kynnast sjálfum mér í aðstæðum sem ég hefði erfiðlega fengið mig til að komast í. Í gegnum þessa reynslu hef ég róast gagnvart tilvistarkreppunni og andlegu óþægindunum sem eiga það til að hrjá fólk með þunglyndi og kvíða. Fólk fer oft í reisur til framandi landa til að komast í slíka snertingu við sjálft sig, þá oft í formi hugleiðslu, yoga eða annars andlegs undanhalds. Með þessari reynslu lærði ég að þú þarft ekki að fara neitt til að komast á þennan stað. Ég vona að aðrir fái tækifæri til að komast á þennan andlega stað án þess að þurfa að ferðast yfir hnöttinn eða að setja sig í þá hættu að láta smitast af einhverri árans veiru eins og ég. Hvort sem slíkt tækifæri gefst eða ei, trúi ég að við munum öll komast í gegnum þetta tímabil sem betri, hamingjusamari og meðvitaðri manneskjur. Verum dugleg að að passa upp á náungann og förum vel með okkur. Takk Rauði Krossinn, Takk Fosshótel, Takk Landspítalinn, Takk Covid.
Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson Skoðun
Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun
Skoðun Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar
Skoðun Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson skrifar
Skoðun Hver vill heyra um eitthvað jákvætt sem er gert í skólunum? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Enn af ferðum Angelu Müller. Eru erlendir ferðamenn afætur? BJarnheiður Hallsdóttir skrifar
Skoðun Bílahús í Reykjavíkurborg – aðgengi, lög og ójöfnuður Alma Ýr Ingólfsdóttir,Vilhjálmur Hjálmarsson,Bergur Þorri Benjamínsson,Sigurður Ágúst Sigurðsson skrifar
Skoðun Það er að byrja alvarlegur faraldur sem við þurfum að stoppa strax í dag Steindór Þórarinsson skrifar
Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson Skoðun
Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun