Börnin og Jesú Anna Þórey Arnardóttir skrifar 18. september 2020 09:30 Ég styð þessa trans-Jesú mynd en… Flott að hafa kvenkyns Jesú en… Frábært að gera allskonar myndir af Jesú en… Guðfræðin er góð en... … ekki fyrir börnin! Þetta á ekki heima í Sunnudagskólanum! Af hverju ekki? Börn eru eins ólík hvert öðru og við „fullorðna” fólkið. Börn eru af öllum kynjum, öllum húðlitum, öllum þjóðfélagsstéttum og með allskonar skoðanir. Börnin eru saklausari og með styttri lífsreynslu en við sem eldri erum en þau eru alls ekki vitlaus og alls ekki óskrifuð blöð. Í samfélaginu okkar eigum við intersex börn, trans börn, non binary börn auk þess að eiga stúlkubörn og sveinbörn. Börnin okkar mega borða popp inni í stofu og hvetja áfram Conchitu Wurst í Júróvísjón með allri fjölskyldunni, arka með mömmu og pabba niður Laugarveginn í gleðigöngunni og fagna fjölbreytileika samfélagsins við hvert fótmál. Það er bara í kirkjunni þegar kemur að ólíkum kristsmyndum og iðkun góðra guðfræði sem málefni fjölbreytileikans verða óviðeigandi og ekki við hæfi barna og unglinga. Börnin eru fordómalausasti hópurinn og því liggur það í augum uppi að kenna þeim strax það sem við viljum sjá einkenna samfélagið í framtíðinni. Kenna þeim fordómalausa ást. Fordómalaus ást og kærleikur er það sem Jesús hefur alltaf kennt. Hann gekk meðal fólksins og talaði við þau sem voru jaðarsett og útundan. Hann kenndi okkur að við ættum ekki að dæma aðra en við ættum að elska og skilja engan útundan. Jesús sagði okkur að allt sem við gerum öðru fólki gerum við honum. Ég held ekki að nokkur trúi því að hann hafi bara meint það um karlkyns fólk. Ef við gerum honum það sem við gerum ungri stúlku, transbarni eða intersex einstaklingi þá hlýtur hann að geta verið þau öll. Þar komum við svo að einum mikilvægasta þætti þessarar umræðu að mínu mati: Ekki bara þarf fólk að geta speglað sig í sinni kristsmynd heldur verðum við hin að geta séð Krist í öllu fólki. Myndir af Jesú sem manni af öðrum kynþáttum eða arfleiðum eru ekki að kveikja heitar umræður. Einungis þegar við förum út fyrir kyn hans erum við að fara yfir eitthvað ósýnilegt strik og velsæmismörk barna og unglinga. Af hverju? Er það fyrir neðan virðingu Krists að vera kona, trans einstaklingur, intersex eða non binary? Þau sem álíta svo hljóta að bera litla virðingu fyrir öðrum en karlmönnum sem segir meira um þeirra álit á rúmlega helmingi mannkyns en margt annað. Jesús talaði aldrei um að karlmenn væru betri og æðri en aðrir meðlimir samfélagsins. Margir hafa bent á að við höfum alltaf verið öll jöfn fyrir Kristi og það er rétt. Að hingað til hafi ekki þurft myndir af kvenkyns Kristi til að konur eða aðrir geti vitað að allir eru velkomnir hjá Jesú. Það er bara ekki rétt. Í samfélaginu í dag höfum við ekki ennþá fengið að venjast því að sjá myndir af Kristi öðruvísi en karlmanni. Í langan tíma voru karlmenn þeir einu sem tilheyrðu og gátu orðið prestar og á mörgum stöðum í heiminum er það þannig enn. Við höfum ekki enn náð 50 árum síðan fyrsti kvenpresturinn var vígður hér á landi. Í tvö þúsund ára sögu kristinnar kirkju er það á við nokkrar mínútur. Fæstar kristnar kirkjudeildir, hvort sem er á heimsvísu eða hér á landi, styðja við bakið á hinsegin samfélaginu eða feminískum viðhorfum. Hvernig á trans kona að vita að hún er velkomin í kirkjuna þegar hópur kristinna einstaklinga (hávær meirihluti á heimsvísu, hávær minnihluti (vona ég) á landsvísu) segir henni stöðugt að kynleiðrétting sé viðurstyggð? Hvernig á samkynhneigður unglingur að vita að hann sé velkominn þegar sami hópur hrópar að eitthvað sé að ásýnd hinsegin menningar? Hvernig á intersex barn að vita að það er velkomið þegar intersex líkami er fordæmdur og falinn? Hvernig eiga börn að vita að allir séu velkomnir þegar hinsegin veruleiki er falin í barnastarfinu? Myndin af Jesú með skegg og brjóst var mjög flott leið til að segja öllum börnum og unglingum að þau væru velkomin í barna og æskulýðsstarf kirkjunnar. Alveg þar til biskup lét undan gagnrýni fárra presta og fordómafullra leikmanna og baðst afsökunar á að hafa boðið fjölbreytileikann velkomin - og kirkjuþing tók einróma undir. Í sunnudagaskólanum kennum við að Jesús elskar okkur öll og við erum öll velkomin. Þetta á svo sannarlega heima þar. „Þið elskuðu, elskum hvert annað því að kærleikurinn er frá Guði kominn og hver sem elskar er barn Guðs og þekkir Guð.“ 1.Jóh 4:7 Anna Þórey Arnardóttir Höfundur hefur starfað meirihluta ævinnar í barna- og unglingastarfi kirkjunnar á vegum Þjóðkirkjunnar, KFUM og KFUK, í sumarbúðunum í Kaldárseli og í Vindáshlíð og á ýmsum kirkjutengdum viðburðum fyrir börn og unglinga. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þjóðkirkjan Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Sigursaga Evrópu í 21 ár Pawel Bartoszek skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin, Dagbjört og ESB Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Börnin á Gasa Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Sjá meira
Ég styð þessa trans-Jesú mynd en… Flott að hafa kvenkyns Jesú en… Frábært að gera allskonar myndir af Jesú en… Guðfræðin er góð en... … ekki fyrir börnin! Þetta á ekki heima í Sunnudagskólanum! Af hverju ekki? Börn eru eins ólík hvert öðru og við „fullorðna” fólkið. Börn eru af öllum kynjum, öllum húðlitum, öllum þjóðfélagsstéttum og með allskonar skoðanir. Börnin eru saklausari og með styttri lífsreynslu en við sem eldri erum en þau eru alls ekki vitlaus og alls ekki óskrifuð blöð. Í samfélaginu okkar eigum við intersex börn, trans börn, non binary börn auk þess að eiga stúlkubörn og sveinbörn. Börnin okkar mega borða popp inni í stofu og hvetja áfram Conchitu Wurst í Júróvísjón með allri fjölskyldunni, arka með mömmu og pabba niður Laugarveginn í gleðigöngunni og fagna fjölbreytileika samfélagsins við hvert fótmál. Það er bara í kirkjunni þegar kemur að ólíkum kristsmyndum og iðkun góðra guðfræði sem málefni fjölbreytileikans verða óviðeigandi og ekki við hæfi barna og unglinga. Börnin eru fordómalausasti hópurinn og því liggur það í augum uppi að kenna þeim strax það sem við viljum sjá einkenna samfélagið í framtíðinni. Kenna þeim fordómalausa ást. Fordómalaus ást og kærleikur er það sem Jesús hefur alltaf kennt. Hann gekk meðal fólksins og talaði við þau sem voru jaðarsett og útundan. Hann kenndi okkur að við ættum ekki að dæma aðra en við ættum að elska og skilja engan útundan. Jesús sagði okkur að allt sem við gerum öðru fólki gerum við honum. Ég held ekki að nokkur trúi því að hann hafi bara meint það um karlkyns fólk. Ef við gerum honum það sem við gerum ungri stúlku, transbarni eða intersex einstaklingi þá hlýtur hann að geta verið þau öll. Þar komum við svo að einum mikilvægasta þætti þessarar umræðu að mínu mati: Ekki bara þarf fólk að geta speglað sig í sinni kristsmynd heldur verðum við hin að geta séð Krist í öllu fólki. Myndir af Jesú sem manni af öðrum kynþáttum eða arfleiðum eru ekki að kveikja heitar umræður. Einungis þegar við förum út fyrir kyn hans erum við að fara yfir eitthvað ósýnilegt strik og velsæmismörk barna og unglinga. Af hverju? Er það fyrir neðan virðingu Krists að vera kona, trans einstaklingur, intersex eða non binary? Þau sem álíta svo hljóta að bera litla virðingu fyrir öðrum en karlmönnum sem segir meira um þeirra álit á rúmlega helmingi mannkyns en margt annað. Jesús talaði aldrei um að karlmenn væru betri og æðri en aðrir meðlimir samfélagsins. Margir hafa bent á að við höfum alltaf verið öll jöfn fyrir Kristi og það er rétt. Að hingað til hafi ekki þurft myndir af kvenkyns Kristi til að konur eða aðrir geti vitað að allir eru velkomnir hjá Jesú. Það er bara ekki rétt. Í samfélaginu í dag höfum við ekki ennþá fengið að venjast því að sjá myndir af Kristi öðruvísi en karlmanni. Í langan tíma voru karlmenn þeir einu sem tilheyrðu og gátu orðið prestar og á mörgum stöðum í heiminum er það þannig enn. Við höfum ekki enn náð 50 árum síðan fyrsti kvenpresturinn var vígður hér á landi. Í tvö þúsund ára sögu kristinnar kirkju er það á við nokkrar mínútur. Fæstar kristnar kirkjudeildir, hvort sem er á heimsvísu eða hér á landi, styðja við bakið á hinsegin samfélaginu eða feminískum viðhorfum. Hvernig á trans kona að vita að hún er velkomin í kirkjuna þegar hópur kristinna einstaklinga (hávær meirihluti á heimsvísu, hávær minnihluti (vona ég) á landsvísu) segir henni stöðugt að kynleiðrétting sé viðurstyggð? Hvernig á samkynhneigður unglingur að vita að hann sé velkominn þegar sami hópur hrópar að eitthvað sé að ásýnd hinsegin menningar? Hvernig á intersex barn að vita að það er velkomið þegar intersex líkami er fordæmdur og falinn? Hvernig eiga börn að vita að allir séu velkomnir þegar hinsegin veruleiki er falin í barnastarfinu? Myndin af Jesú með skegg og brjóst var mjög flott leið til að segja öllum börnum og unglingum að þau væru velkomin í barna og æskulýðsstarf kirkjunnar. Alveg þar til biskup lét undan gagnrýni fárra presta og fordómafullra leikmanna og baðst afsökunar á að hafa boðið fjölbreytileikann velkomin - og kirkjuþing tók einróma undir. Í sunnudagaskólanum kennum við að Jesús elskar okkur öll og við erum öll velkomin. Þetta á svo sannarlega heima þar. „Þið elskuðu, elskum hvert annað því að kærleikurinn er frá Guði kominn og hver sem elskar er barn Guðs og þekkir Guð.“ 1.Jóh 4:7 Anna Þórey Arnardóttir Höfundur hefur starfað meirihluta ævinnar í barna- og unglingastarfi kirkjunnar á vegum Þjóðkirkjunnar, KFUM og KFUK, í sumarbúðunum í Kaldárseli og í Vindáshlíð og á ýmsum kirkjutengdum viðburðum fyrir börn og unglinga.
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar