„Hamingjusöm og ástfangin.”



Facebook minningar sýna hamingjusamt par að kyssast í photobooth í brúðkaupi með LOVE skilti. Ætti ég að segja þessu pari að það verði skilið ári síðar? Myndi maður vilja vita það? Það erfiðasta við að hætta með manneskju sem maður elskaði er að missa sinn besta vin.



Manneskju sem maður deildi öllu með, góðu og slæmu.



Einkahúmor. Gleði og tár. 



Hafa engan til að koma heim til og kúra með yfir góðri bíómynd.



Hlæja með! Engan til að fara með í fjölskylduboð og veislur.



Rosa erfitt yfir jólin og áramót.



Hvað viltu gera við þennan?



Spyr fyrrum tengdamamma mín og bendir á brúðarkjólinn. ÁTS. Hjartað brotnar aftur í milljón mola. Hvað vildi ég gera? Eiga þetta til minningar um betri tíma?



Bara af því við vorum ekki lengur gift var þetta samt besti dagur lífs míns. Ég bið hana að gefa kjólinn til góðs málefnis Við höldum áfram. „En þetta albúm?” Myndir af okkur saman, brúðkaupsmyndir og myndir af betri tímum. 



Bangsi sem hann gaf mér þegar ég var veik. Lag sem hann samdi til mín.



Stytta sem hann gaf mér því við rifumst á valentínusardaginn yfir að þetta væri heimskuleg hefð og því gaf hann mér gjöf daginn áður. ÁTS. Tárin farin að streyma Bara af því að maður hættir með einhverjum þýðir það ekki að sú manneskja hafi ekki átt stóran hluta af lífi míns. Að hún hafi ekki skipt máli. Að minningarnar séu ekki fallegar. Hann bað á gamlárskvöld í Disney Land. 



Þetta var gullfalleg stund sem ég mun aldrei gleyma. Er ekki eðlilegt að fá smá söknuð um áramótin?



Eins og Sam Smith söng í laginu „Midnight Train” „So I pick up the pieces

I get on the midnight train

I got my reasons

But darling I can't explain

I'll always love you

But tonight's the night I choose to walk away” Bara af því að við erum ekki saman lengur þýðir það ekki að maður sakni hennar ekki. Söknuður er hluti af ferlinu. „Don´t cry because it´s over, smile because it happened"



Ekki gráta af því það er búið, brostu yfir að það hafi gerst



Takk fyrir mig.  Takk fyrir tímann okkar saman.