
Úlfar í sauðargæru
Félag grunnskólakennara skrifaði undir kjarasamning í síðustu viku og eins og gengur sýnist sitt hverjum um það. Við viljum öll alltaf gera betur og semja um meira. Félagsmenn skiptast á skoðunum um innihaldið og hvað muni gerast ef samningurinn verður felldur og hvað gerist ef hann verður samþykktur. Sumir ætla að samþykkja, aðrir ekki. Allir þurfa að meta kosti og galla og taka svo ákvörðun um það hvernig þeir ætla að kjósa.
Það er rétt að halda því til haga að laun háskólamenntaðra stétta á Íslandi eru allt of lág. Laun starfsmanna sveitarfélaga eru kerfisbundið lægri en laun sambærilegra hópa hjá ríkinu, hvað þá á hinum opinbera markaði. Þetta verður að laga – það vantar kennara, hjúkrunarfræðinga og svo framvegis og þetta ástand verður ekki lagað nema með bættum launum. Þrátt fyrir þetta allt er það mat núverandi samninganefndar FG og 10 svæðaformanna félagsins að við þær aðstæður, sem nú eru uppi, sé skynsamlegast að ganga að þessum samningi, sem er til eins árs og undirbúa sig þeim mun betur undir þau átök sem virðast vera fram undan á vinnumarkaði næsta vetur.
Nú bregður svo við að áðurnefndir tveir fulltrúar Framsóknarflokksins í Reykjavík stíga fram og fara fremstir í flokki við að hvetja félagsmenn til að taka þátt í herferð undir merkinu, #fellumfeitt – þ.e.a.s. Ásthildur Lóa og Jón Ingi hvetja félagsmenn FG til að fella hinn nýgerða kjarasamning. Þegar þessir verðandi fulltrúar í samninganefnd grunnskólakennara ganga þannig fram hlýtur maður að spyrja sig hvað þeim gangi til. Maður skyldi ætla að í ljósi þess að þau beita sér af alefli fyrir því að samningur verði felldur, að það væri vegna þess að þau hafi upp á eitthvað betra og trúverðugra að bjóða. Verði samningurinn ekki samþykktur kemur það meðal annars í hlut þeirra að taka við samningsumboðinu 18. maí næstkomandi. Og úr því þau eru svona viss um að það sé betra að fella, þá hlýtur það að byggjast á trú þeirra og vissu um að eitthvað betra komi í staðinn. Þrátt fyrir ítrekaðar beiðnir á samfélagsmiðlum um að þau skýri frá hvað þau hyggist gera, verði það raunin að samningurinn verði felldur, fást engin svör. Ekki orð um það hvernig þau sjá fyrir sér að sú stjórn og samninganefnd sem tekur við 18. maí ætlar að tryggja félagsmönnum nýjan samning þannig að í honum verði meiri verðmæti en í samningnum sem nú liggur fyrir.
Í þessu ljósi hlýtur maður að spyrja; hver er tilgangurinn fyrir verðandi samninganefndarmenn að hvetja með jafn afgerandi hætti til þess að kjarasamningurinn verði felldur án nokkurra fyrirheita um það sem kemur í staðinn? Getur verið að ástæðan sé sú að sveitarstjórnarkosningar fara fram 26. maí? Getur verið að þessir aðilar ætli sér að þyrla upp moldviðri, í pólitískum tilgangi, um að allir stjórnmálaflokkar aðrir en Framsókn beri ábyrgð á því að ekki hafi verið samið vel við grunnskólakennara? EN óttist ekki – komist Framsóknarflokkurinn til valda í Reykjavík þá verður allt gott og laun kennara munu loksins ná nýjum hæðum. Allt sem þarf að gera er að kjósa Framsóknarflokkinn í Reykjavík.
Reynist þetta ástæðan fyrir því að þessir aðilar ganga svona hart fram í að koma í veg fyrir að samningurinn verði samþykktur, er það með öllu óþolandi að pólitísk öfl skuli með þessum hætti blanda sér beint inn í kosningar um kjarasamning stéttarfélags. Grunnskólakennarar eru hvattir til að fella samninginn – ekki að því er virðist vegna þess hvað er í honum – heldur vegna þess að það gæti þjónað pólitískum tilgangi. Tilgangurinn skal helga meðalið. Fellum #aþþíbara.
Ég hvet alla félagsmenn FG til að kynna sér innihald samningsins, vega og meta kosti og galla þess að samþykkja eða ekki og velta fyrir sér hvað framhaldið ber í skauti sér. Og síðast en ekki síst hvet ég alla félagsmenn til að nýta kosningaréttinn.
Skoðun

Til hamingju með daginn á ný!
Árni Guðmundsson skrifar

Gefðu blóð, gefðu von: saman björgum við lífum
Davíð Stefán Guðmundsson skrifar

Versta sem gæti gerzt
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Aðlögun á Austurvelli
Heiða Ingimarsdóttir skrifar

Í Kópavogi borga tekjuháir foreldrar leikskólabarna mest, er það svo ósanngjarnt?
Rakel Ýr Isaksen skrifar

Auðlindin er sameign – en verðmætasköpunin er ekki sjálfgefin
Kristinn Karl Brynjarsson skrifar

Brotin stjórnarandstaða í fýlu
Arnar Steinn Þórarinsson skrifar

Úthlutun Matvælasjóðs
Fjóla Einarsdóttir skrifar

Engin haldbær rök fyrir því að dánaraðstoð skaði líknarmeðferð
Ingrid Kuhlman skrifar

Opið bréf til Ölmu Möller, heilbrigðisráðherra
Anna Margrét Hrólfsdóttir,Lilja Guðmundsdóttir skrifar

Réttlæti næst ekki með ranglæti
Ingibjörg Isaksen skrifar

Fagleg rök fjarverandi við opinbera styrkveitingu
Bogi Ragnarsson skrifar

Ætla stjórnvöld virkilega að eyðileggja eftirlaunasjóði verkafólks endanlega?
Vilhjálmur Birgisson skrifar

Heilbrigðistækni getur gjörbylt aðgengi og gæðum í heilbrigðisþjónustu
Erla Tinna Stefánsdóttir skrifar

Ísland smíðar – köllum á hetjurnar okkar
Einar Mikael Sverrisson skrifar

Yfir 90% ferðamanna eru ánægðir með dvöl sína á höfuðborgarsvæðinu
Inga Hlín Pálsdóttir skrifar

Hvenær kemur að okkur?
Hjördís María Karlsdóttir skrifar

Frjór jarðvegur fyrir glæpagengi til að festa rætur
Halldóra Mogensen skrifar

Án greiningar, engin ábyrgð
Gísli Már Gíslason skrifar

Rödd barna og ungmenna hunsuð í barnvænu sveitarfélagi?
París Anna Bermann Elvarsdóttir,Heimir Sigurpáll Árnason,Fríða Björg Tómasdóttir,Lilja Dögun Lúðvíksdóttir,Bjarki Orrason,Sigmundur Logi Þórðarson,Aldís Ósk Arnaldsdóttir,Leyla Ósk Jónsdóttir,Rebekka Rut Birgisdóttir,Ólöf Berglind Guðnadóttir,Íris Ósk Sverrisdóttir skrifar

Verkin sem ekki tala
Bryndís Haraldsdóttir skrifar

Myndir þú hætta að flokka ruslið? – Sjálfbærni er ekki tíska
Helga Björg Steinþórsdóttir,Eva Magnúsdóttir skrifar

Þið dirfist að kalla mig fasista og rasista?
Davíð Bergmann skrifar

Gleymdu að vanda sig
Vanda Sigurgeirsdóttir skrifar

Vindhögg Viðskiptaráðs
Finnbjörn A. Hermannsson skrifar

Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu
Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar

Staða leikskólamála í Reykjanesbæ
Guðný Birna Guðmundsdóttir skrifar

Gervigreindaraðstoð: Kennarinn endurheimtir dýrmætan tíma
Björgmundur Guðmundsson skrifar

Tökum höndum saman áður en það er of seint
Karólína Helga Símonardóttir skrifar

PWC – Traustsins verðir?
Björn Thorsteinsson skrifar