Mugabe, ósagan og stjórnarskráin Pétur Hrafn Árnason skrifar 29. mars 2017 07:00 Hinn 23. mars síðastliðinn birtist í Fréttablaðinu grein eftir Þorvald Gylfason með fyrirsögninni „Ósaga Íslands 1909-2009“. Þar er farið mjög hörðum orðum um undirritaðan og ritgerð hans „Frá herra Cable til doktor Franeks - saga Íslands 1919-2009„ í bindinu Saga Íslands XI. Skrif Þorvaldar eru ekki rituð af þeirri stillingu sem þyrfti að einkenna uppbyggilega umræðu um eins eldfimt efni og samtímasögu þjóðar okkar en fullyrðingar hans eru engu að síður slíkar að ekki verður hjá því komist að svara þeim. Raunar er tónninn í túlkun Þorvaldar sleginn strax í upphafi þar sem segir: „Sumar ritsmíðar birtast undir svo fráleitum fyrirsögnum að yfirskriftin dæmir textann beinlínis úr leik.“ Ummælin hitta hann sjálfan þar sem fyrirsögnin „Ósaga Íslands 1909-2009“ bendir ekki til að hann hafi kynnt sér raunveruleg efnistök ritsmíðarinnar.Eldfimar fyrirsagnir Upplegg Þorvaldar er að hún endurspegli söguskoðun „í þágu ráðandi hagsmuna á stjórnmálavettvangi“ og að reynt sé að kenna útlendingum um allt það sem misfarist hafi í hagstjórn því „þannig tala þjóðernisöfgamenn og hafa ætíð gert til að kynda undir tortryggni í garð útlendinga“. Titill ritgerðarinnar er honum þar mikill eldsmatur því þá sé haldið fram að hagfræðingurinn Franek Rozwadowski - og þar með Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn - hafi verið með óeðlileg afskipti af Íslandi. Þessi nálgun er makalaus þar sem hvergi er haldið öðru fram á síðum bókarinnar en að hann og AGS hafi verið hér í boði stjórnvalda og honum „ætlað að hafa umsjón með lánveitingum sjóðsins til Íslands“. Heitið vísar eingöngu, eins og sjá má af fyrsta kafla og hinum síðasta, til þess að 90 ára tímabilið afmarkast á skondinn hátt af brottför breska konsúlsins Erics Cable 1919 (þegar síðasta bindi Sögu Íslands lauk) og komu Rozwadowskis inn í hringiðu íslenskrar stjórnmálasögu 2009. Ekki er á neinn hátt verið að bera þessa einstaklinga saman.Pólitískir palladómar Nú vill svo til að undirritaður er hjartanlega sammála Þorvaldi um að hvers kyns nálgun á hrunið 2008 í anda „umsáturskenninga“ sé með öllu fráleit og síst til þess fallin að Íslendingar læri af mistökunum. Því er tíunduð sú óráðsía sem einkenndi öndverða 21. öldina og eins hvernig innlendir eftirlitsaðilar og stjórnvöld sváfu á verðinum. Söguritari verður hins vegar að fara varlega í að endurspegla persónulega skoðun sína í texta sem á að veita yfirsýn eins hlutlaust og hægt er að gera kröfu um. Aðrir draga svo sínar ályktanir af staðreyndunum. Þorvaldur myndar sér skoðun af fyrirsögn ritsmíðarinnar og fellur í þá gryfju að stimpla nálgun á alla viðkvæmustu þætti íslenskrar samtímasögu sem þjóðernisöfgar hliðhollar stjórnvöldum. Þá er einkum tiltekið að ekki beri á nógu gagnrýnni umræðu um áhrif erlendrar hersetu (las hann t.d. kaflann um stofnun Íslenskra aðalverktaka?) og kvótakerfið í sjávarútvegi. Víða er þó tíundað ósætti um fiskveiðistjórnunina en fræðirit getur ekki dylgjað, líkt og Þorvaldur, að Hæstiréttur láti undan þrýstingi frá ráðamönnum í dómum í kvótamálum. Pólitískur hiti Þorvaldar er í raun slíkur að hann gagnrýnir undirritaðan fyrir að dirfast að minnast á hinn hægrisinnaða Eimreiðarhóp frá 8. áratugnum án þess að telja upp hve stór hluti hans hafi síðar komist í kast við lögin. Slíkur gassagangur er síður en svo óviðeigandi í pólitískri umræðu í kjallaragreinum dagblaða. Verra er þegar vígfimir bardagamenn á því sviði ásaka fræðimenn um að aðhyllast ekki sambærilega nálgun og séu þá handbendi tiltekinna afla. Verst er þegar þeir hafa svo ekki fyrir því að kynna sér efnið á yfirvegaðan hátt áður en þeir stinga niður penna. Þá er mikilvægt að lesa lengra en fyrirsagnirnar sem þurfa ekki að veita tæmandi lýsingu á efnistökum. Það ætti Þorvaldur Gylfason sjálfur að vita manna best því ólíklegasta yfirskrift sumra pistla hans, allt frá Brexit, Trump, Robert Mugabe og þrælastríðinu 1861-65, er í raun prologus þess - líkt og greinin „Ósaga Íslands 1909-2009“ - að harma afdrif stjórnarskrárfrumvarps á Íslandi. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir Skoðun Sögufölsun eytt í kyrrþey Hjörtur Hjartarson Skoðun Hver er þinn innri áttaviti? Signý Gyða Pétursdóttir Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir Skoðun Satt og logið Bryndís Schram Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir Skoðun Áhugaverðir tímar kalla á áhugaverðan forseta Cody Alexander Skahan Skoðun Skoðun Skoðun Hver er þinn innri áttaviti? Signý Gyða Pétursdóttir skrifar Skoðun Eins og sandur úr greip Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Enga saltdreifara á Bessastaði takk Skírnir Garðarsson skrifar Skoðun Hvernig forseta vilt þú? Valdís Arnarsdóttir skrifar Skoðun Spurðu fólkið Halla Tómasdóttir skrifar Skoðun Vopn, sprengjur og annað eins Árný Björg Blandon skrifar Skoðun Hvar er eldhúsglugginn? Elsa Ævarsdóttir skrifar Skoðun Bakslag í streymi Silja Snædal Drífudóttir skrifar Skoðun Tímaskekkja á 21. öldinni Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Hver er pælingin? Ásgeir Brynjar Torfason skrifar Skoðun Í átt að velsæld á nokkrum mínútum Olga Björt Þórðardóttir skrifar Skoðun Er fyrirmyndarríkið Ísland í ruslflokki í sorpmálum? Sigurður Páll Jónsson skrifar Skoðun Takk fyrir vettlingana! Hópur foreldra leikskólabarna í Reykjavík skrifar Skoðun Hvað varð um samveruna? Hildur Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Listir og velferð Kristín Valsdóttir skrifar Skoðun Er forsetaframbjóðendum umhugað um dýravernd? Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Þegar þú vilt miklu meira bákn Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Óbærileg léttúð VG Jakob Frímann Magnússon skrifar Skoðun Að hafa áhrif á nærumhverfi sitt Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Framtíð innri markaðarins Gunnar Bragi Sveinsson skrifar Skoðun Satt og logið Bryndís Schram skrifar Skoðun Alþjóðlegi leiðsöguhundadagurinn Sigþór U. Hallfreðsson skrifar Skoðun Framsókn leggst ekki í duftið Guðmundur Birkir Þorkelsson skrifar Skoðun Að dreyma um alheim góðvildar Valerio Gargiulo skrifar Skoðun Að bjarga sex lífum á mínútu í hálfa öld Birna Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Þegar þú ert báknið Gabríel Ingimarsson skrifar Skoðun Svik við þjóðina Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Innivist er mikilvægasti þátturinn við hönnun íbúða! Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Brautryðjandinn Baldur Þóra Björk Smith skrifar Skoðun Katrín og Gunnar? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
Hinn 23. mars síðastliðinn birtist í Fréttablaðinu grein eftir Þorvald Gylfason með fyrirsögninni „Ósaga Íslands 1909-2009“. Þar er farið mjög hörðum orðum um undirritaðan og ritgerð hans „Frá herra Cable til doktor Franeks - saga Íslands 1919-2009„ í bindinu Saga Íslands XI. Skrif Þorvaldar eru ekki rituð af þeirri stillingu sem þyrfti að einkenna uppbyggilega umræðu um eins eldfimt efni og samtímasögu þjóðar okkar en fullyrðingar hans eru engu að síður slíkar að ekki verður hjá því komist að svara þeim. Raunar er tónninn í túlkun Þorvaldar sleginn strax í upphafi þar sem segir: „Sumar ritsmíðar birtast undir svo fráleitum fyrirsögnum að yfirskriftin dæmir textann beinlínis úr leik.“ Ummælin hitta hann sjálfan þar sem fyrirsögnin „Ósaga Íslands 1909-2009“ bendir ekki til að hann hafi kynnt sér raunveruleg efnistök ritsmíðarinnar.Eldfimar fyrirsagnir Upplegg Þorvaldar er að hún endurspegli söguskoðun „í þágu ráðandi hagsmuna á stjórnmálavettvangi“ og að reynt sé að kenna útlendingum um allt það sem misfarist hafi í hagstjórn því „þannig tala þjóðernisöfgamenn og hafa ætíð gert til að kynda undir tortryggni í garð útlendinga“. Titill ritgerðarinnar er honum þar mikill eldsmatur því þá sé haldið fram að hagfræðingurinn Franek Rozwadowski - og þar með Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn - hafi verið með óeðlileg afskipti af Íslandi. Þessi nálgun er makalaus þar sem hvergi er haldið öðru fram á síðum bókarinnar en að hann og AGS hafi verið hér í boði stjórnvalda og honum „ætlað að hafa umsjón með lánveitingum sjóðsins til Íslands“. Heitið vísar eingöngu, eins og sjá má af fyrsta kafla og hinum síðasta, til þess að 90 ára tímabilið afmarkast á skondinn hátt af brottför breska konsúlsins Erics Cable 1919 (þegar síðasta bindi Sögu Íslands lauk) og komu Rozwadowskis inn í hringiðu íslenskrar stjórnmálasögu 2009. Ekki er á neinn hátt verið að bera þessa einstaklinga saman.Pólitískir palladómar Nú vill svo til að undirritaður er hjartanlega sammála Þorvaldi um að hvers kyns nálgun á hrunið 2008 í anda „umsáturskenninga“ sé með öllu fráleit og síst til þess fallin að Íslendingar læri af mistökunum. Því er tíunduð sú óráðsía sem einkenndi öndverða 21. öldina og eins hvernig innlendir eftirlitsaðilar og stjórnvöld sváfu á verðinum. Söguritari verður hins vegar að fara varlega í að endurspegla persónulega skoðun sína í texta sem á að veita yfirsýn eins hlutlaust og hægt er að gera kröfu um. Aðrir draga svo sínar ályktanir af staðreyndunum. Þorvaldur myndar sér skoðun af fyrirsögn ritsmíðarinnar og fellur í þá gryfju að stimpla nálgun á alla viðkvæmustu þætti íslenskrar samtímasögu sem þjóðernisöfgar hliðhollar stjórnvöldum. Þá er einkum tiltekið að ekki beri á nógu gagnrýnni umræðu um áhrif erlendrar hersetu (las hann t.d. kaflann um stofnun Íslenskra aðalverktaka?) og kvótakerfið í sjávarútvegi. Víða er þó tíundað ósætti um fiskveiðistjórnunina en fræðirit getur ekki dylgjað, líkt og Þorvaldur, að Hæstiréttur láti undan þrýstingi frá ráðamönnum í dómum í kvótamálum. Pólitískur hiti Þorvaldar er í raun slíkur að hann gagnrýnir undirritaðan fyrir að dirfast að minnast á hinn hægrisinnaða Eimreiðarhóp frá 8. áratugnum án þess að telja upp hve stór hluti hans hafi síðar komist í kast við lögin. Slíkur gassagangur er síður en svo óviðeigandi í pólitískri umræðu í kjallaragreinum dagblaða. Verra er þegar vígfimir bardagamenn á því sviði ásaka fræðimenn um að aðhyllast ekki sambærilega nálgun og séu þá handbendi tiltekinna afla. Verst er þegar þeir hafa svo ekki fyrir því að kynna sér efnið á yfirvegaðan hátt áður en þeir stinga niður penna. Þá er mikilvægt að lesa lengra en fyrirsagnirnar sem þurfa ekki að veita tæmandi lýsingu á efnistökum. Það ætti Þorvaldur Gylfason sjálfur að vita manna best því ólíklegasta yfirskrift sumra pistla hans, allt frá Brexit, Trump, Robert Mugabe og þrælastríðinu 1861-65, er í raun prologus þess - líkt og greinin „Ósaga Íslands 1909-2009“ - að harma afdrif stjórnarskrárfrumvarps á Íslandi. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.