Grætur gests auga Phil Nuttridge skrifar 19. október 2017 07:00 Það breytti lífi mínu að koma í fyrsta sinn til Íslands frá Oxford árið 2013. Síðan þá hef ég heimsótt Ísland þrettán sinnum en í ferðum mínum sinni ég ástríðu minni sem er náttúruljósmyndun. Fleiri Íslandsferðir eru á prjónunum en eftirlætisstaðir mínir á Íslandi eru á Vestfjörðum og þar standa Strandir upp úr. Það gerir einstök náttúrufegurð svæðisins en líka vinalegt fólkið sem þarna býr. Þyngst vegur þó sú staðreynd að á Ströndum eru mun færri ferðamenn en í nágrenni Reykjavíkur þar sem mér finnst votta fyrir eins konar gullgrafaraæði í ferðaþjónustu. Þegar ég var staddur á Kaffi Norðurfirði síðastliðið sumar í minni sjöttu ferð á Strandir, var mér bent á að skoða fallega fossa í Ófeigsfirði, Hvalárfossa. Ég ók að þessum tignarlegu fossum, en lengra náði vegurinn ekki. Þar rakst ég á íslensk hjón sem höfðu gengið um svæðið í nokkra daga. Þau spurðu mig hvort ég væri kominn til að skoða „Fossinn“. Ég svaraði því játandi. Þá útskýrði maðurinn að enn stórkostlegri foss en Hvalárfoss væri að finna í rösklega klukkustundar göngu upp með gljúfrunum. Hann sýndi mér myndir á símanum sínum af fossinum sem hann kallaði Rjúkanda. Mér varð strax ljóst að hér væri um sérstakan foss að ræða og sannkallaðan gimstein. Hjónin sögðu mér jafnframt frá fyrirhuguðum virkjanaframkvæmdum og hver örlögum þessa foss og fossanna í kring yrðu. Þetta jók bara á forvitni mína og ég lagði því af stað með myndavélar mínar upp með tignarlegum gljúfrunum. Mikilfengleiki Rjúkanda kom mér í opna skjöldu. Hann er vissulega tröllaukinn að stærð en úr fjarlægð sá ég aðeins úðamökkinn sem mér skilst að hann dragi nafn sitt af. Þegar nær dró titraði jörðin undan krafti fossins. Í samanburði eru Seljalandsfoss og Skógarfoss, sem ég hef oftsinnis myndað, hálfgerðir lækir. Auk þess er umhverfi Rjúkanda ósnortið, fjarri mannabyggð, sem eykur á stórfengleik hans. Þarna sá ég engin skilti, engar öryggisgirðingar og engin mannvirki eða vegi. Ég þurfti heldur ekki að greiða aðgangseyri til að njóta fossins. Mér leið næstum eins og óboðnum gesti í veislu sjálfrar náttúrunnar.Verðmæti sem ekki á að spilla Rjúkandi hefur verið þarna í þúsundir ára, eða frá því löngu áður en nokkur steig fyrst fæti á landið ykkar. Hann tilheyrir óspilltri íslenskri náttúru, en slík svæði eru ekki á hverju strái og mikil verðmæti fólgin í þeim. Það var áhrifamikil stund að standa við brún fossins – enda leið mér eins og fossinn hefði kýlt mig utanundir, svo mikill var krafturinn. Þrátt fyrir margra ára reynslu sem náttúruljósmyndari leið mér eins og hæfileikar mínir dygðu ekki til að festa fossinn á filmu. Að endingu tókst mér þó að ná ljósmynd þar sem vel sést í bæði fossinn og gljúfrin neðan hans. Rjúkandi er einhver fallegasti foss sem ég hef nokkru sinni séð og örlög hans hryggja mig ósegjanlega. Svæðið í heild sinni með fjölda fossa, gljúfrum og heiðum eru verðmæti sem ekki ætti að spilla. Ég vil því skora á sem flesta sem vilja reisa þarna vatnsaflsvirkjun að ganga með mér upp að Rjúkanda, standa við fossbrúnina og segja mér augliti til auglitis að þeir hafi rétt til að skemma hann - náttúruperlu sem komandi kynslóðir Íslendinga, en ekki síður erlendir ferðamenn, eiga rétt á að fá að njóta um ókomin ár. Í gamalli íslenskri bók segir að glöggt sé gests augað. Gests augað getur einnig tárfellt. Þið Íslendingar ættuð að hugsa ykkur um tvisvar áður en þið skemmið náttúruperlur ykkar á Ströndum. Höfundur er ljósmyndari og Íslandsvinur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Vindhögg Viðskiptaráðs Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Staða leikskólamála í Reykjanesbæ Guðný Birna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreindaraðstoð: Kennarinn endurheimtir dýrmætan tíma Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Tökum höndum saman áður en það er of seint Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun PWC – Traustsins verðir? Björn Thorsteinsson skrifar Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Pólitískar kreddur á kostnað skattgreiðenda Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Óttumst við það að vera frjálsar manneskjur í frjálsu landi? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Loftslagsváin bíður ekki Ívar Kristinn Jasonarson skrifar Skoðun Hvers vegna að kenna leiklist? Rannveig Björk Þorkelsdóttir,Jóna Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Jafnt aðgengi að geðheilbrigðisþjónustu fyrir öll Telma Sigtryggsdóttir skrifar Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Í vítahring stöðnunnar og úreldra vísinda Björn Ólafsson skrifar Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Við erum réttindalaus Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Myglaða nestisboxið og gleymda sítrónan María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald skrifar Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Sjá meira
Það breytti lífi mínu að koma í fyrsta sinn til Íslands frá Oxford árið 2013. Síðan þá hef ég heimsótt Ísland þrettán sinnum en í ferðum mínum sinni ég ástríðu minni sem er náttúruljósmyndun. Fleiri Íslandsferðir eru á prjónunum en eftirlætisstaðir mínir á Íslandi eru á Vestfjörðum og þar standa Strandir upp úr. Það gerir einstök náttúrufegurð svæðisins en líka vinalegt fólkið sem þarna býr. Þyngst vegur þó sú staðreynd að á Ströndum eru mun færri ferðamenn en í nágrenni Reykjavíkur þar sem mér finnst votta fyrir eins konar gullgrafaraæði í ferðaþjónustu. Þegar ég var staddur á Kaffi Norðurfirði síðastliðið sumar í minni sjöttu ferð á Strandir, var mér bent á að skoða fallega fossa í Ófeigsfirði, Hvalárfossa. Ég ók að þessum tignarlegu fossum, en lengra náði vegurinn ekki. Þar rakst ég á íslensk hjón sem höfðu gengið um svæðið í nokkra daga. Þau spurðu mig hvort ég væri kominn til að skoða „Fossinn“. Ég svaraði því játandi. Þá útskýrði maðurinn að enn stórkostlegri foss en Hvalárfoss væri að finna í rösklega klukkustundar göngu upp með gljúfrunum. Hann sýndi mér myndir á símanum sínum af fossinum sem hann kallaði Rjúkanda. Mér varð strax ljóst að hér væri um sérstakan foss að ræða og sannkallaðan gimstein. Hjónin sögðu mér jafnframt frá fyrirhuguðum virkjanaframkvæmdum og hver örlögum þessa foss og fossanna í kring yrðu. Þetta jók bara á forvitni mína og ég lagði því af stað með myndavélar mínar upp með tignarlegum gljúfrunum. Mikilfengleiki Rjúkanda kom mér í opna skjöldu. Hann er vissulega tröllaukinn að stærð en úr fjarlægð sá ég aðeins úðamökkinn sem mér skilst að hann dragi nafn sitt af. Þegar nær dró titraði jörðin undan krafti fossins. Í samanburði eru Seljalandsfoss og Skógarfoss, sem ég hef oftsinnis myndað, hálfgerðir lækir. Auk þess er umhverfi Rjúkanda ósnortið, fjarri mannabyggð, sem eykur á stórfengleik hans. Þarna sá ég engin skilti, engar öryggisgirðingar og engin mannvirki eða vegi. Ég þurfti heldur ekki að greiða aðgangseyri til að njóta fossins. Mér leið næstum eins og óboðnum gesti í veislu sjálfrar náttúrunnar.Verðmæti sem ekki á að spilla Rjúkandi hefur verið þarna í þúsundir ára, eða frá því löngu áður en nokkur steig fyrst fæti á landið ykkar. Hann tilheyrir óspilltri íslenskri náttúru, en slík svæði eru ekki á hverju strái og mikil verðmæti fólgin í þeim. Það var áhrifamikil stund að standa við brún fossins – enda leið mér eins og fossinn hefði kýlt mig utanundir, svo mikill var krafturinn. Þrátt fyrir margra ára reynslu sem náttúruljósmyndari leið mér eins og hæfileikar mínir dygðu ekki til að festa fossinn á filmu. Að endingu tókst mér þó að ná ljósmynd þar sem vel sést í bæði fossinn og gljúfrin neðan hans. Rjúkandi er einhver fallegasti foss sem ég hef nokkru sinni séð og örlög hans hryggja mig ósegjanlega. Svæðið í heild sinni með fjölda fossa, gljúfrum og heiðum eru verðmæti sem ekki ætti að spilla. Ég vil því skora á sem flesta sem vilja reisa þarna vatnsaflsvirkjun að ganga með mér upp að Rjúkanda, standa við fossbrúnina og segja mér augliti til auglitis að þeir hafi rétt til að skemma hann - náttúruperlu sem komandi kynslóðir Íslendinga, en ekki síður erlendir ferðamenn, eiga rétt á að fá að njóta um ókomin ár. Í gamalli íslenskri bók segir að glöggt sé gests augað. Gests augað getur einnig tárfellt. Þið Íslendingar ættuð að hugsa ykkur um tvisvar áður en þið skemmið náttúruperlur ykkar á Ströndum. Höfundur er ljósmyndari og Íslandsvinur.
Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar