
Til varnar Hrími
Kærunefnd janfréttismála komst að þessari niðurstöðu þrátt fyrir að störfin sem starfssystkinin unnu hafi verið ólík auk þess sem karlmaðurinn var í föstu starfi en konan í hlutastarfi. Nefndin úrskurðaði nefnilega að þar sem engir skriflegir ráðningarsamningar hafi verið gerðir sem tilgreindu eðlismun á störfunum tveimur yrði að líta svo á að þau væru jafnverðmæt. Að auki benti nefndin á að ólöglegt væri að mismuna starfsmönnum eftir starfshlutfalli.
Kemur ríkinu ekki við
Þessi frétt er lýsandi fyrir þá tilhneigingu æ fleiri stjórnmálamanna að setja fyrirskipandi lög um mál sem koma ríkinu nákvæmlega ekkert við. Svo fremi sem samningar haldi, varða kjör starfsmanns vitaskuld eingöngu hann sjálfan og vinnuveitanda. Eigandi fyrirtækis á því ekki að þurfa að útskýra fyrir þriðja aðila hvers vegna hann borgar þessi laun eða hin eða af hverju einhver fær hærri laun en annar.
Hann á fyrirtækið, ekki starfsmaðurinn, ríkið eða Jafnréttisstofa. Vinnuveitandinn er líka best fær um að meta framlag og afköst starfsmanna. Þar koma ótal þættir við sögu, flestir illmælanlegir. Því er það heldur ekki hlutverk ríkisins að meta hvort borga eigi starfsmanni í fullu starfi hlutfallslega meira eða minna en þeim sem er í hlutastarfi. Slíkt er einkamál vinnuveitanda.
Siðlaus lög
Vissulega var niðurstaða kærunefndar jafnréttismála í þessu máli í samræmi við gildandi lög. Vandinn er hins vegar sá að þessi lög eru til óþurftar og í raun siðlaus. Þau færa embættismönnum óeðlileg völd sem ná langt út fyrir þeirra hlutverk og þekkingu og eru til þess fallin að valda fyrirtækjum og viðskiptavinum þeirra verulegu tjóni. Því ber að afnema þau við fyrsta tækifæri. Nógu þéttur er reglugerðarfrumskógurinn fyrir.
Höfundur er kennari
Skoðun

Á hvaða vegferð er ríkisstjórn Kristrúnar Frostadóttur gagnvart sjávarútvegssveitarfélögunum?
Anton Guðmundsson skrifar

Dæmir sig sjálft
Jón Pétur Zimsen skrifar

Mega blaðamenn ljúga?
Páll Steingrímsson skrifar

Ákall um nægjusemi í heimi neyslubrjálæðis
Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar

Hvað hefur áunnist á 140 dögum?
Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir skrifar

Samstarf er lykill að framtíðinni
Magnús Þór Jónsson skrifar

Kjarnorkuákvæði?
Dagur B. Eggertsson skrifar

Hver erum við? Hvert stefnum við?
Arnar Þór Jónsson skrifar

Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu
Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir skrifar

Fjármálalæsi í fríinu – fjárfesting sem endist lengur en sólbrúnkan!
Íris Björk Hreinsdóttir skrifar

Hugtakið valdarán gengisfellt
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Ábyrgðin er þeirra
Vilhjálmur Árnason skrifar

Dæmt um form, ekki efni
Hörður Arnarson skrifar

Að þröngva lífsskoðun upp á annað fólk
Sævar Þór Jónsson skrifar

Um fundarstjórn forseta
Bryndís Haraldsdóttir skrifar

Hjálpartæki – fyrir hverja?
Júlíana Magnúsdóttir skrifar

Flugnám - Fyrsti hluti: Menntasjóður námsmanna og ECTS einingar
Matthías Arngrímsson skrifar

Áform um að eyðileggja Ísland!
Jóna Imsland skrifar

Í 1.129 daga hefur Alþingi hunsað jaðarsettasta hóp samfélagsins
Grímur Atlason skrifar

Tekur ný ríkisstjórn af skarið?
Árni Einarsson skrifar

Strandveiðar í gíslingu – Alþingi sveltir sjávarbyggðir
Árni Björn Kristbjörnsson skrifar

Rölt að botninum
Smári McCarthy skrifar

Að fortíð skal hyggja þegar framtíð skal byggja
Einar G. Harðarson skrifar

Málþóf spillingar og græðgi á Alþingi
Jón Frímann Jónsson skrifar

Lýðskrum Skattfylkingarinnar
Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar

Krabbamein – reddast þetta?
Halla Þorvaldsdóttir skrifar

Valdið yfir sjávarútvegsmálunum
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Lummuleg áform heilbrigðisráðherra
Ragnar Sigurður Kristjánsson skrifar

Hver á að fá súrefnisgrímuna fyrst?
Davíð Bergmann. skrifar

Baráttan um kjör eldra fólks
Jónína Björk Óskarsdóttir skrifar