Sníðum stakk til bóta Elsa María Guðlaugs Drífudóttir og Sandra Rún Jónsdóttir skrifar 12. apríl 2017 15:50 Það fer ekki á milli mála að Listaháskóli Íslands fer með gríðarlega mikilvægt hlutverk í íslensku samfélagi. Sem meginuppspretta skapandi greina í landinu sér hann okkur öllum fyrir listrænu innleggi í bæði hversdags- og einkalífið og vinnur að því að næra sál og efla menningararf þjóðarinnar. Auk þess starfar hann sem stærsti kynningaraðili landsins í alþjóðlegu samhengi, þar sem íslenskar hljómsveitir, listamenn og hönnuðir hafa rutt sér braut og skapað sér sífellt öflugri vettvang á erlendri grundu. Öflugt menningarlíf og tilkoma listahátíða eins og Iceland Airwaves, Sequences, Reykjavík International Film Festival og margra annarra hefur orðið til öflugs hagvaxtar sem má rekja beint til menningarstarfseminnar sem fer fram hér á landi. Þrátt fyrir það gífurlega öfluga starf sem fer fram innan veggja skólans er ekki annað hægt að segja en að aðstaða hans hefur verið óásættanleg um árabil, eða allt frá upphafi reksturs 1999. Ef til vill hefði mátt búast við að úr þessu ætti að bæta, með tilliti til mikilvægi þess að á landinu starfi stofnun eins og LHÍ, þá örlar ekki á vísbendingum um það. Í tillögu ríkisstjórnar að fjármálaáætlun fyrir árin 2018-2022 virðist ekki gert ráð fyrir nægjanlegum fjárútlátum til háskólanna til að standa við gefin loforð og að þeir, þar á meðal Listaháskólinn, eigi að halda áfram að lepja dauðann úr skel. Vandræði Listaháskólans liggja víðs vegar, en helst koma þau fram í húsnæðismálum skólans, sem hafa verið í hálfgerðu lamasessi í 18 ár, þar sem sífellt hefur verið leitað til neyðarúrræða en engra langtímalausna. Skólinn er dreifður í fjögur húsnæði sem búa yfir misjöfnum kosti; engin kynding er á sumum stöðum, pípulagnir eru ónýtar á öðrum og hafa tvö húsnæði ekkert aðgengi fyrir hreyfihamlaða sem veldur því að skólinn getur ekki boðið upp á jafnan rétt til náms. Í núverandi húsnæði skólans geta hreyfihamlaðir einstaklingar hvorki sótt nám í tónlist, sviðslist, myndlist eða listkennslu með viðunandi hætti. Bókasafn skólans hefur, vegna niðurskurðar, þurft að færa sig til og er nú einungis niðurkomið í tveimur byggingum, fjarri stórum hluta nemenda. Einnig hefur niðurskurður orðið til þess að skólinn getur ekki lengur rekið eigið mötuneyti, heldur hefur þurft að leita til utanaðkomandi aðila til þess að sjá um rekstur. Nú hefur staðfesting fengist á því að í einu húsnæði Listaháskólans er húsasótt, en 27. mars, fékkst staðfesting á myglusveppi í húsnæði tónlistar- og sviðslistabrauta á Sölvhólsgötu. Á meðan það er jákvætt að loks sé komin staðfesting á því sem nemendur og starfsfólk skólans hafa haldið frammi í lengri tíma, þá hefur þetta í för með sér lokun á hluta húsnæðis skólans og þar af leiðandi húsnæðisleysi kennslu og æfinga innan þeirra deilda sem þar eru. Það lítur því út fyrir það að nemendur sem sækja bakkalár- og meistaranám í tónlist þurfa nú að leita á náðir tónlistarskóla og í heimahús sín á milli til þess eins að geta haldið störfum sínum áfram. Það er með öllu ólíðandi að svona sé komið fyrir starfsemi skólans, sem hefur lengi barist fyrir að ná til eyrna yfirvalda vegna aðstöðu sinnar. Sameining allra deilda í eitt húsnæði ætti að vera markmið í húsnæðismálum Listaháskólans, en slík úrlausn myndi ekki einungis styðja við þverfaglegt samtal á milli deilda, sem er gríðarlega mikilvægt í skapandi námi, heldur myndi það einnig leiða til betri og hagkvæmari samnýtingu á kröftum og fjármagni skólans sem væri þá hægt að nýta til enn öflugri uppbyggingar á námi og námsframboði. Með slíkri lausn yrði skólanum fært að sameina bókakost sinn og að reka stakt mötuneyti á einum stað fyrir allar deildir þar sem nemendum og starfsfólki yrði gert kleift að sameinast í samræðum um daglega þætti listalífsins og að skiptast á þekkingu utan kennslustunda. En það er einmitt í slíkum kringumstæðum sem viðbótarstarf og -fræðslumiðlun eiga sér stað og skila sér í sterkara starfi stofnunarinnar og eflir samstöðu og samskipti innan lista- og menningarheims hins íslenska samfélags. Með sameiningu allra deilda í eitt viðunandi húsnæði myndi skapast miðstöð skapandi greina, sem væri fær um að skila af sér til baka í ört vaxandi samfélag. Þetta er einungis hægt með auknum fjárveitingum frá ríkisstjórn, það er því ekki að furða að það varð til mikilla vonbrigða að sjá engar vísbendingar í tillögu ríkisstjórnar að nýrri fjármálaáætlun um að bæta ætti úr núverandi stöðu mála. Það er þó ekki of seint að bæta úr því, þess vegna viljum við hvetja ríkisstjórn til þess að sjá bót á sínum málum og sníða háskólunum nýjan stakk sem gerir þeim kleift að hlúa að og efla nemendur sína á viðunandi máta og skila af sér í samfélagið með krafti.Þessi grein er hluti af greinaskriftaátaki Landssamtaka íslenskra stúdenta um undirfjármögnun háskólanna í ljósi tillögu að fjármálaáætlun ríkisstjórnarinnar 2018-2022. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson Skoðun Skoðun Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Sjá meira
Það fer ekki á milli mála að Listaháskóli Íslands fer með gríðarlega mikilvægt hlutverk í íslensku samfélagi. Sem meginuppspretta skapandi greina í landinu sér hann okkur öllum fyrir listrænu innleggi í bæði hversdags- og einkalífið og vinnur að því að næra sál og efla menningararf þjóðarinnar. Auk þess starfar hann sem stærsti kynningaraðili landsins í alþjóðlegu samhengi, þar sem íslenskar hljómsveitir, listamenn og hönnuðir hafa rutt sér braut og skapað sér sífellt öflugri vettvang á erlendri grundu. Öflugt menningarlíf og tilkoma listahátíða eins og Iceland Airwaves, Sequences, Reykjavík International Film Festival og margra annarra hefur orðið til öflugs hagvaxtar sem má rekja beint til menningarstarfseminnar sem fer fram hér á landi. Þrátt fyrir það gífurlega öfluga starf sem fer fram innan veggja skólans er ekki annað hægt að segja en að aðstaða hans hefur verið óásættanleg um árabil, eða allt frá upphafi reksturs 1999. Ef til vill hefði mátt búast við að úr þessu ætti að bæta, með tilliti til mikilvægi þess að á landinu starfi stofnun eins og LHÍ, þá örlar ekki á vísbendingum um það. Í tillögu ríkisstjórnar að fjármálaáætlun fyrir árin 2018-2022 virðist ekki gert ráð fyrir nægjanlegum fjárútlátum til háskólanna til að standa við gefin loforð og að þeir, þar á meðal Listaháskólinn, eigi að halda áfram að lepja dauðann úr skel. Vandræði Listaháskólans liggja víðs vegar, en helst koma þau fram í húsnæðismálum skólans, sem hafa verið í hálfgerðu lamasessi í 18 ár, þar sem sífellt hefur verið leitað til neyðarúrræða en engra langtímalausna. Skólinn er dreifður í fjögur húsnæði sem búa yfir misjöfnum kosti; engin kynding er á sumum stöðum, pípulagnir eru ónýtar á öðrum og hafa tvö húsnæði ekkert aðgengi fyrir hreyfihamlaða sem veldur því að skólinn getur ekki boðið upp á jafnan rétt til náms. Í núverandi húsnæði skólans geta hreyfihamlaðir einstaklingar hvorki sótt nám í tónlist, sviðslist, myndlist eða listkennslu með viðunandi hætti. Bókasafn skólans hefur, vegna niðurskurðar, þurft að færa sig til og er nú einungis niðurkomið í tveimur byggingum, fjarri stórum hluta nemenda. Einnig hefur niðurskurður orðið til þess að skólinn getur ekki lengur rekið eigið mötuneyti, heldur hefur þurft að leita til utanaðkomandi aðila til þess að sjá um rekstur. Nú hefur staðfesting fengist á því að í einu húsnæði Listaháskólans er húsasótt, en 27. mars, fékkst staðfesting á myglusveppi í húsnæði tónlistar- og sviðslistabrauta á Sölvhólsgötu. Á meðan það er jákvætt að loks sé komin staðfesting á því sem nemendur og starfsfólk skólans hafa haldið frammi í lengri tíma, þá hefur þetta í för með sér lokun á hluta húsnæðis skólans og þar af leiðandi húsnæðisleysi kennslu og æfinga innan þeirra deilda sem þar eru. Það lítur því út fyrir það að nemendur sem sækja bakkalár- og meistaranám í tónlist þurfa nú að leita á náðir tónlistarskóla og í heimahús sín á milli til þess eins að geta haldið störfum sínum áfram. Það er með öllu ólíðandi að svona sé komið fyrir starfsemi skólans, sem hefur lengi barist fyrir að ná til eyrna yfirvalda vegna aðstöðu sinnar. Sameining allra deilda í eitt húsnæði ætti að vera markmið í húsnæðismálum Listaháskólans, en slík úrlausn myndi ekki einungis styðja við þverfaglegt samtal á milli deilda, sem er gríðarlega mikilvægt í skapandi námi, heldur myndi það einnig leiða til betri og hagkvæmari samnýtingu á kröftum og fjármagni skólans sem væri þá hægt að nýta til enn öflugri uppbyggingar á námi og námsframboði. Með slíkri lausn yrði skólanum fært að sameina bókakost sinn og að reka stakt mötuneyti á einum stað fyrir allar deildir þar sem nemendum og starfsfólki yrði gert kleift að sameinast í samræðum um daglega þætti listalífsins og að skiptast á þekkingu utan kennslustunda. En það er einmitt í slíkum kringumstæðum sem viðbótarstarf og -fræðslumiðlun eiga sér stað og skila sér í sterkara starfi stofnunarinnar og eflir samstöðu og samskipti innan lista- og menningarheims hins íslenska samfélags. Með sameiningu allra deilda í eitt viðunandi húsnæði myndi skapast miðstöð skapandi greina, sem væri fær um að skila af sér til baka í ört vaxandi samfélag. Þetta er einungis hægt með auknum fjárveitingum frá ríkisstjórn, það er því ekki að furða að það varð til mikilla vonbrigða að sjá engar vísbendingar í tillögu ríkisstjórnar að nýrri fjármálaáætlun um að bæta ætti úr núverandi stöðu mála. Það er þó ekki of seint að bæta úr því, þess vegna viljum við hvetja ríkisstjórn til þess að sjá bót á sínum málum og sníða háskólunum nýjan stakk sem gerir þeim kleift að hlúa að og efla nemendur sína á viðunandi máta og skila af sér í samfélagið með krafti.Þessi grein er hluti af greinaskriftaátaki Landssamtaka íslenskra stúdenta um undirfjármögnun háskólanna í ljósi tillögu að fjármálaáætlun ríkisstjórnarinnar 2018-2022.
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun