Aðgengismál eru mannréttindamál

Í byggingareglugerð segir: „Þröskuldur við inngangsdyr/útidyr og svala- og garðdyr skal ekki vera hærri en 25 mm. Hæðarmunur milli svæðis framan við inngangsdyr/útidyr og gólfs skal ekki vera meiri en 25 mm, að meðtalinni hæð á þröskuldi. Gólf svala og veranda má mest vera 100 mm lægra en gólf byggingar, að þröskuldi meðtöldum, að því tilskildu að skábraut sé komið fyrir að utanverðu upp að þröskuldi.“

Mældu þröskuldinn heima hjá þér eða á vinnustaðnum. Er hann innan við 2,5 cm (25 mm)? Þá er hann löglegur. Útgangur á svalir eða út í garð skal vera það sama innan frá mælt. Er hann það? Þá er hann löglegur. Hvernig má það vera að 90% húsnæðis sé kolólöglegt og þar með ekki fært hreyfihömluðum í hjólastól? Eða t.d. fólki með göngugrindur eða barnavagna? Þetta er skýrt í lögum og reglum allar götur síðan 1979 að hjólastólanotendur skuli komast inn og út úr byggingum án aðstoðar.

Hvar er allur þessi eftirlitsiðnaður? Bygginganefnd, byggingafulltrúar, staðlaráð, Mannvirkjastofnun og hönnuðir mannvirkja sem eru með þetta allt á tæru að maður skyldi ætla. Erum við að borga þeim milljarða fyrir að sitja á rassinum og horfa í hina áttina þegar kemur að aðgengi að byggingum?

Hópurinn „Aðgengi skiptir máli“ á FB hefur óskað eftir við almenning, þingmenn og Mannvirkjastofnun að farið sé að lögum og reglum í þessu landi. Er það frekja? Er það tilætlunarsemi? Að farið sé að lögum og reglum. Varla. En vegna sinnuleysis allra höfum við lagt til að Brunaeftirliti verði falið að horfa á aðgengismál um leið og þeir taka út brunavarnir. Ekki nýtt apparat og kostar lítið sem ekkert til viðbótar því sem fyrir er. Vonandi fáum við virkt aðgengiseftirlit áður en langt um líður.

Ástæða þessarar „frekju“ í okkur er t.d sú að aðgengi að menntun, heilbrigðisþjónustu, verslunum og annarri þjónustu er grundvölluð á þeirri staðreynd að komast inn og út úr byggingum. Eins asnalegt og það hljómar. T.d. er grundvallaratriði fyrir mig til að geta sótt vinnu að ég komist inn og út af staðnum. Hvað með þau okkar sem eiga börn og barnabörn? Megum við ekki fylgja þeim í leikskóla, í skóla, í íþróttir, við útskriftir eða aðrar samkomur eins og „venjulegt“ fólk gerir? Að útiloka fólk frá þátttöku í lífinu með oft aumum þröskuldi er óþolandi og ekki Íslendingum sæmandi. Fyrir utan að valda félagslegri einangrun og andlegum veikindum sem leggjast ofan á önnur veikindi eða slys.

Er eðlilegt að ríki og sveitarfélög styrki starfsemi eða viðburði sem ekki eru aðgengilegir öllum? Nei, ég held við séum flest sammála um að það gangi ekki. Samt gera yfirvöld það alla daga.Þetta er ekkert flókið, þetta eru grundvallarmannréttindi og ég veit að Íslendingar upp til hópa standa með okkur. Hugarfari allra þarf að breyta! Gerum það.

Lifum heil og njótum augnabliksins.