Nostalgía frá 90s Björn Teitsson skrifar 19. janúar 2015 10:30 Tónlist In the Eye of the Storm Mono Town Record Records In the Eye of the Storm er fyrsta breiðskífa hljómsveitarinnar Mono Town sem hefur á undanförnum árum spilað nokkuð víða og fengið fína áhlustun í útvarpi. Sveitin er skipuð þremur mönnum á fertugsaldri sem fá þó til liðs við sig talsvert af aðstoðarfólki við gerð skífunnar. Þar á meðal er hinn margverðlaunaði kammerkór Hallgrímskirkju, hvorki meira né minna. Mikill metnaður einkennir verkið og greinilegt er að mikil vinna hefur verið lögð í þennan frumburð. Flutningurinn sjálfur er virkilega fagmannlegur og upptökustjórn til fyrirmyndar – svo mikið til fyrirmyndar að In the Eye of the Storm dansar á línunni að vera „óverpródúseruð“. Tónlistin sem hljómsveitin flytur og aðhyllist greinilega er bresk indírokktónlist sem var vinsælust á 10. áratug síðustu aldar, sennilega um það leyti sem hljómsveitarmeðlimir voru að vaxa úr grasi. Þetta eru alls ekki frumlegustu tónsmíðar í sögu mannkyns og gæti allt eins verið plata með sveit á borð við Manic Street Preachers, Stereophonics eða ef til vill hinni vanmetnu Starsailor. Rödd Bjarka Sigurðssonar, söngvara og helstu driffjaðrar sveitarinnar, sver sig í ætt breskra rokksöngvara þess tíma – einhvers konar Liam Gallagher Íslands… og er það alls ekki illa meint.Bjarki Sigurðsson og bræðurnir Daði og Börkur Birgissynir skipa hljómsveitina Mono Town. Vísir/VilhelmBestu lög plötunnar eru Peacemaker, Two Bullets og Yesterday‘s Feeling. Þau eru öll einstaklega melódísk (eins og platan reyndar öll) og sérstaklega skemmtilegt að heyra ELO-strengjaútsetningarnar í síðastnefnda laginu, sem er reyndar það lag þar sem Bjarki nær sér helst á strik með brothættri falsetturödd í viðlaginu – en það viðlag er bara drullugott. Værum við stödd á einhverjum skítapöbb í Sheffield árið 1994 þá væri Alan McGhee búinn að „sign-a“ þessa gaura á stundinni! Fyrir þá sem vilja fá nett nostalgíukast, eða einfaldlega fíla breska indítónlist frá síðustu öld, þá er In the Eye of the Storm frábær skífa. Textasmíðarnar mættu þó innihalda aðeins minna af „la-la-la“ (án djóks, fimm lög sem innihalda þann frasa) en annars eru flottir taktar og flottir kaflar. Sörfgítarvæbið í No More (Shall I Fear You) er til dæmis geggjað, gæti átt heima í kvikmynd eftir Tarantino. Því miður dettur skífan aðeins niður undir lokin, þar sem er að finna sístu lögin Far Away og Can Deny. Það verður þó að teljast líklegt að þau lög hafi verið betri – þau mættu vera aðeins hrárri ef eitthvað er.Niðurstaða: Þessi plata hefði náð á topp enska vinsældarlistans árið 1995. Bókað mál. Nokkrir slagarar og fínasti gripur sem dettur ögn niður undir lokin. Gagnrýni Menning Mest lesið Steldu stílnum af konunum í forsetaframboði Tíska og hönnun Krakkatían: Frambjóðendur, rapparar og ofurhetjur Lífið Af vængjum fram: „Ég ætla ekkert að fara að gráta hérna“ Lífið Ásdís Rán býður forsetaefnum á rauða dregilinn Lífið Fréttatía vikunnar: Forsetakosningar, sjóslys og mýflugnafaraldur Lífið „Blessunarlega ekkert stoppaður af foreldrum mínum“ Tíska og hönnun Heitustu trendin fyrir sumarið 2024 Lífið Hafa ekki sést saman í sjö vikur Lífið Forseti Hæstaréttar og Kristján Loftsson í gámapartýi Lífið „Fengum ekki sjokk, en við fengum sjokk að hann væri með hjartagalla“ Lífið Fleiri fréttir Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira
Tónlist In the Eye of the Storm Mono Town Record Records In the Eye of the Storm er fyrsta breiðskífa hljómsveitarinnar Mono Town sem hefur á undanförnum árum spilað nokkuð víða og fengið fína áhlustun í útvarpi. Sveitin er skipuð þremur mönnum á fertugsaldri sem fá þó til liðs við sig talsvert af aðstoðarfólki við gerð skífunnar. Þar á meðal er hinn margverðlaunaði kammerkór Hallgrímskirkju, hvorki meira né minna. Mikill metnaður einkennir verkið og greinilegt er að mikil vinna hefur verið lögð í þennan frumburð. Flutningurinn sjálfur er virkilega fagmannlegur og upptökustjórn til fyrirmyndar – svo mikið til fyrirmyndar að In the Eye of the Storm dansar á línunni að vera „óverpródúseruð“. Tónlistin sem hljómsveitin flytur og aðhyllist greinilega er bresk indírokktónlist sem var vinsælust á 10. áratug síðustu aldar, sennilega um það leyti sem hljómsveitarmeðlimir voru að vaxa úr grasi. Þetta eru alls ekki frumlegustu tónsmíðar í sögu mannkyns og gæti allt eins verið plata með sveit á borð við Manic Street Preachers, Stereophonics eða ef til vill hinni vanmetnu Starsailor. Rödd Bjarka Sigurðssonar, söngvara og helstu driffjaðrar sveitarinnar, sver sig í ætt breskra rokksöngvara þess tíma – einhvers konar Liam Gallagher Íslands… og er það alls ekki illa meint.Bjarki Sigurðsson og bræðurnir Daði og Börkur Birgissynir skipa hljómsveitina Mono Town. Vísir/VilhelmBestu lög plötunnar eru Peacemaker, Two Bullets og Yesterday‘s Feeling. Þau eru öll einstaklega melódísk (eins og platan reyndar öll) og sérstaklega skemmtilegt að heyra ELO-strengjaútsetningarnar í síðastnefnda laginu, sem er reyndar það lag þar sem Bjarki nær sér helst á strik með brothættri falsetturödd í viðlaginu – en það viðlag er bara drullugott. Værum við stödd á einhverjum skítapöbb í Sheffield árið 1994 þá væri Alan McGhee búinn að „sign-a“ þessa gaura á stundinni! Fyrir þá sem vilja fá nett nostalgíukast, eða einfaldlega fíla breska indítónlist frá síðustu öld, þá er In the Eye of the Storm frábær skífa. Textasmíðarnar mættu þó innihalda aðeins minna af „la-la-la“ (án djóks, fimm lög sem innihalda þann frasa) en annars eru flottir taktar og flottir kaflar. Sörfgítarvæbið í No More (Shall I Fear You) er til dæmis geggjað, gæti átt heima í kvikmynd eftir Tarantino. Því miður dettur skífan aðeins niður undir lokin, þar sem er að finna sístu lögin Far Away og Can Deny. Það verður þó að teljast líklegt að þau lög hafi verið betri – þau mættu vera aðeins hrárri ef eitthvað er.Niðurstaða: Þessi plata hefði náð á topp enska vinsældarlistans árið 1995. Bókað mál. Nokkrir slagarar og fínasti gripur sem dettur ögn niður undir lokin.
Gagnrýni Menning Mest lesið Steldu stílnum af konunum í forsetaframboði Tíska og hönnun Krakkatían: Frambjóðendur, rapparar og ofurhetjur Lífið Af vængjum fram: „Ég ætla ekkert að fara að gráta hérna“ Lífið Ásdís Rán býður forsetaefnum á rauða dregilinn Lífið Fréttatía vikunnar: Forsetakosningar, sjóslys og mýflugnafaraldur Lífið „Blessunarlega ekkert stoppaður af foreldrum mínum“ Tíska og hönnun Heitustu trendin fyrir sumarið 2024 Lífið Hafa ekki sést saman í sjö vikur Lífið Forseti Hæstaréttar og Kristján Loftsson í gámapartýi Lífið „Fengum ekki sjokk, en við fengum sjokk að hann væri með hjartagalla“ Lífið Fleiri fréttir Falleg tónlist GDRN hljómaði ekki nógu vel Love Lies Bleeding: Ekið af hraðbraut og út í skurð Mislukkuð sýning í Borgarleikhúsinu með góðum sprettum Knox Goes Away: Gamlir en ekki sigraðir Ripley: Listaverk Tom Ripleys fullkomnað Blue Lights: Fljúgandi start Sjá meira