
Kleinuhringir í morgunsárið
Í meira en 40 ár eða í raun alveg frá því að Ísland varð eitt af þessum svokölluðu iðnvæddu vestrænu ríkjum að þá höfum við tekið á okkur mynd hinna ýmisu stórfyrirtækja sem að tröllríða heiminum um þessar mundir. Flest þeirra koma frá Bandaríkjunum en sem dæmi má nefna Coca Cola, KFC, Subway, Dominos, American Style, Ikea, Bauhaus o.fl. Þessir staðir ásamt öðrum skyndibitastöðum, kaffihúsum, kvikmyndahúsum, verslunarmiðstöðum, tónlistarbúðum, og jafnvel bókasöfnum hafa í gegnum tíðina verið mikilvægur partur af lífi þeirra sem að búa á Íslandi. Sem dæmi má nefna matsölustaðinn Mandi sem að er orðið hálfgert Mekka í skemmtanalífi hins almenna djammara í miðborginni.
Hvers vegna í ósköpunum ætli þá að fólki lítist svona illa á nýjan stað sem að bakar bragðgóða kleinuhringi og mallar rjúkandi heitt kaffi? Mig grunar að það sé m. a. vegna þess að Dunkin‘ Donuts er risavaxin keðja sem að selur almenningi offsykraða fæðu og gerir hina óhóflega ríku enn ríkari í leiðinni.
Málið er hins vegar að þetta er ekki í fyrsta skipti sem að slíkur risi festir rætur sínar í þjóðlífinu og þetta verður engan veginn í síðasta skiptið heldur. En hvernig gætum við svo sem hindrað þessa þróun? Við státum okkur ekkert endilega af okkar eigin menningu þannig að hvernig getum við kvartað og kveinað þegar að einhver ríkur karl kemur og kaupir hana alla upp? Menningararfleifðin hefur verið keypt og selt svo oft og mörgum sinnum að hugtakið „íslensk menning“ hlýtur að vera fimbulfamb í hugum margra. Varla eru það þessir víkingaplasthjálmar? Eða Bláa Lónið, SS pylsur? Toyota? Fish N Chips? Hótel Plaza? Eða er ímynd þeirra sem að búa og lifa í þessu landi aðeins tálsýn í draumi afar sniðugs viðskiptajöfurs?
Fyrir mér ætti þjóðerni fólks ekki að skilgreina menningu þess, og einkar falleg menning getur skapast þegar að margir mismunandi menningarhópar koma saman í einni borg, smábæ eða þjóð. Þegar að ég hugsa um íslenska menningu skjóta í kollinn á mér t.d. Mandi, Galdra-Loftur, Aðalvideoleigan, Snorralaug, gamlar vísur og ljúffengar pizzur frá Gömlu Smiðjunni. Nú mun Dunkin‘ Donuts einnig verða viðbót við lífsstíl margra hér á landi um ókomna tíð, rétt eins og símar, sjónvarpstæki, bílar, kvikmyndir og aðrar verslanir. Svo ef að þér finnst eins og allt sé að fara til fjandans, ekki örvænta, fáðu þér kleinuhring í morgunsárið.
Tengdar fréttir

Hvað segir fæðingarvottorðið þitt?
Fyrir nokkrum árum varð ákveðin vitundarvakning í íslensku samfélagi þar sem fólk tók upp á því að skrá sig úr íslensku þjóðkirkjunni.
Skoðun

Gervigreindin kolfellur á öllum prófum. Er bólan að bresta?
Brynjólfur Þorvarðsson skrifar

Kerfisbundið afnám réttinda kvenna — Staða afganskra kvenna 4 árum eftir valdatöku talíbana
Ólafur Elínarson,Anna Steinsen skrifar

Hér er það sem Ágúst sagði ykkur ekki
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Framtíð íslensks menntakerfis – lærum af Buffalo og leiðandi háskólum heims
Sigvaldi Einarsson skrifar

Öryggismenning – hjartað í ábyrgri ferðaþjónustu
Ólína Laxdal,Sólveig Nikulásdóttir skrifar

Nýsamþykkt aðgerðaáætlun í krabbameinsmálum – aldrei mikilvægari en nú
Halla Þorvaldsdóttir skrifar

Falið heimsveldi Al Thani-fjölskyldunnar
Finnur Th. Eiríksson skrifar

Við styðjum Ingólf Gíslason og annað starfsfólk í akademískri sniðgöngu
Elía Hörpu og Önundarbur,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Íris Ellenberger,Sjöfn Asare skrifar

Hið landlæga fúsk
Helga Sigrún Harðardóttir skrifar

Þetta þarftu að vita: 12 atriði
Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar

Ég frétti af konu
Gunnhildur Sveinsdóttir skrifar

Rangfærslur ESB-sinna leiðréttar
Diljá Mist Einarsdóttir skrifar

Eineltið endaði með örkumlun
Davíð Bergmann skrifar

Akademísk kurteisi á tímum þjóðarmorðs
Finnur Ulf Dellsén skrifar

Við megum ekki tapa leiknum utan vallar
Eysteinn Pétur Lárusson skrifar

Börnin heyra bara sprengjugnýinn
Hjálmtýr Heiðdal skrifar

Gagnslausa fólkið
Þröstur Friðfinnsson skrifar

Tjáningarfrelsi
Laufey Brá Jónsdóttir,Sigríður Kristín Helgadóttir,Þorvaldur Víðisson skrifar

Allt mun fara vel
Bjarni Karlsson skrifar

Normið á ekki síðasta orðið
Katrín Íris Sigurðardóttir skrifar

Ég er eins og ég er, hvernig á ég að vera eitthvað annað?
Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar

Við lifum á tíma fasisma
Una Margrét Jónsdóttir skrifar

Örvæntingarfullir bíleigendur í frumskógi bílastæðagjalda
Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar

Hinir miklu lýðræðissinnar
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Kolefnishlutleysi eftir 15 ár?
Hrafnhildur Bragadóttir,Birna Sigrún Hallsdóttir skrifar

Gleði eða ógleði?
Haraldur Hrafn Guðmundsson skrifar

Tískuorð eða sjálfsögð réttindi?
Vigdís Ásgeirsdóttir skrifar

Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir
Freyr Ólafsson skrifar

Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí
Snæbjörn Guðmundsson skrifar

Er einhver hissa á fúskinu?
Magnús Guðmundsson skrifar