Segir fangelsismálastjóra fara með ósannindi

Gestur Jónsson, verjandi Sigurðar Einarssonar, skrifar grein í Fréttablaðið í dag þar sem hann svarar Páli Winkel, forstjóra Fangelsismálastofnunar. Er greinin tilkomin vegna orða Páls um að stofnunin hafi ekki brotið á neinn hátt á mannréttindum Sigurðar eins og verjandinn hélt fram í málflutningi sínum í markaðsmisnotkunarmáli Kaupþings í vikunni.

Sigurður er á meðal sakborninga í málinu en seinasti dagur aðalmeðferðarinnar er í dag. Aðalmeðferðin hefur tekið fimm vikur en Sigurður hefur ekki getað setið réttarhöldin þar sem hann afplánar nú fjögurra ára fangelsisdóm vegna Al Thani-málsins á Kvíabryggju.

Treysti sér ekki til að dvelja í Hegningarhúsinu

Í grein sinni rekur Gestur það að hann hafi óskað eftir því að Sigurður yrði fluttur daglega frá Kvíabryggju til Reykjavíkur á meðan aðalmeðferðin stæði yfir.

„Fangelsismálstofnun féllst á erindið með skilyrði um að maðurinn dveldi þann tíma sem aðalmeðferðin tæki í gæsluvarðhaldsklefa Hegningarhússins við Skólavörðustíg. Hann yrði vistaður þar þann tíma sem hann væri ekki í dómhúsinu. Yrði klefa hans læst að utanverðu frá kl. 22.00 og til næsta morguns. Honum væri frjálst að hitta verjanda sinn í Hegningarhúsinu og væri heimilt að vera í netsamskiptum við verjandann.“

Sigurður treysti sér ekki til að dvelja í Hegningarhúsinu og fór Gestur því fram á að Fangelsismálastofnun fyndi aðra lausn á málinu. Við því var ekki brugðist.

Þegar leið svo að því að Sigurður gæfi skýrslu fyrir dómi í markaðsmisnotkunarmálinu óskaði Gestur eftir því að Sigurður fengi að koma á skrifstofu verjandans um helgi til að undirbúa skýrslugjöfina og vörn Sigurðar. Því var hafnað af fangelsismálayfirvöldum.

Mannréttindi framar reglum Fangelsismálastofnunar

Gestur rakti alla þessa málavexti í málflutningi sínum í vikunni og sagði fangelsismálayfirvöld brjóta gegn mannréttindum Sigurðar. RÚV leitaði viðbragða hjá fangelsismálastjóra sem sagði meðal annars um erindi Gests:

„[...] það að synja refsifanga um bílstjóra og bíl til að aka í sex tíma á hverjum degi í fimm vikur sé ekki mannréttindabrot, heldur fullkomlega eðlileg vinnubrögð. Það að einhverjum lögmanni hins vegar detti í hug að tilteknir fangar geti borgað fyrir umframréttindi sé í besta falli dómgreindarskortur og til marks um þekkingarleysi á því hvernig okkar fullnustukerfi, og reyndar hjá öðrum siðmenntuðum þjóðum virkar“.

Um þetta segir Gestur í grein sinni:

„Verjandinn vill taka það fram að hann hefur aldrei nefnt við fangelsismálastjóra eða annan starfsmann hjá stofnuninni að maðurinn fái „umframréttindi“ og það eru hrein ósannindi að verjandinn hafi boðið borgun fyrir slíkt. Þess hefur einungis verið óskað fyrir hönd ákærðs manns að hann fái notið lögbundinna réttinda sinna til þess að verjast fyrir dómi og fá að fylgjast með sönnunarfærslunni gegn sjálfum sér. Verjandinn hefur haldið því fram að maðurinn fái ekki í reynd notið þessara mannréttinda vegna skilyrða sem stofnunin setur. Telur verjandinn að mannréttindin gangi framar reglum Fangelsismálastofnunar um fullnustu refsinga.

Orð fangelsismálastjóra um dómgreindarleysi og þekkingarleysi verjandans af þessu tilefni verður hann að eiga við sjálfan sig.“