Skoðun

Um goðsagnir í kjúklingarækt

Jón Magnús Jónsson skrifar
Ritstjóri Fréttablaðsins dregur upp dökka mynd af íslenskri kjúklingarækt í leiðara 11. mars síðastliðinn. Þar fjallar hann um allt það neikvæða sem kom fram í skýrslu frá Eftirlitsstofnun EFTA (ESA) eftir fyrstu vettvangsathugun í íslenskum alifuglasláturhúsum og kjúklingabúum eftir að matvælalöggjöf Evrópusambandsins varð hluti af EES-samningum árið 2011. Engum orðum er eytt í það jákvæða sem kjúklingabændur hafa áorkað á síðustu árum. Íslenskir bændur eru vandvirkir og þykir miður að vera vændir um óvandaða búskaparhætti.

Einstakur árangur

Íslendingar hafa náð einstökum árangri í baráttunni við kampýlóbaktersýkingar bæði í fólki og í alifuglum á síðustu 14 árum. Til ársins 1996 var einungis frosinn kjúklingur á markaði á Íslandi. Það ár var hins vegar leyft að selja ferskan kjúkling og neyslan jókst um helming, frá 6 kg upp í 11 kg á hvern íbúa á ári. Í kjölfarið fylgdi kampýlóbakterfaraldur í fólki sem náði hámarki árið 1999.

Árið 2000 sammæltust alifuglabændur og stjórnvöld um að grípa til aðgerða. Allir voru sammála um að til þess að mega selja ófrysta kjúklinga yrði kjúklingahópurinn að vera laus við kampýlóbakter. Til þess að ráðast á vandann þarf mjög strangar smitvarnir svo bakterían berist ekki inn í kjúklingahús, því hún finnst mjög víða í umhverfinu. Þetta tókst íslenskum alifuglabændum og afurðir úr mjög fáum hópum þarf núna að frysta vegna kampýlóbaktersmits (frystingin er skylda og fækkar bakteríum um allt að 90%).

Tíðni kampýlobaktersmitaðra hópa er einfaldlega með því lægsta sem þekkist á byggðu bóli. Þá sjaldan sem smits verður vart er kjötið fryst. Í Evrópu er slíkur kjúklingur seldur ferskur. Hér eru strangar reglur um salmonellusmitaða kjúklingahópa. Þeim er einfaldlega fargað.

Heilnæmur matur – heilbrigðir neytendur

Tíðni kampýlóbaktersmits í Íslendingum í dag er um þriðjungi lægri en í nágrannalöndum okkar. Vegna þess hversu góðum árangri við höfum náð, leituðu Bretar fyrir skemmstu til Matvælastofnunar (MAST) og óskuðu eftir upplýsingum um hvernig Íslendingar hafa nánast náð að vinna bug á kampýlóbaktersýkingum.

Mikill áhugi er hjá bændum um að skila sem heilnæmustum fuglum til slátrunar. Þeir eru meðvitaðir um smitvarnir eftir margra ára reynslu og gera sitt besta til þess að halda sínum húsum sjúkdómafríum. Það er fyrst og fremst bændum að þakka að heilnæmi í kjúklingarækt hér á landi er með því besta sem þekkist. Frystikrafan á líka sinn þátt í að vernda neytendur. Erlendis hafa eftirlitsstofnanir ekki treyst sér til þess að setja frystikröfuna sem skilyrði. Í Evrópu hefur hún verið talin of íþyngjandi fyrir greinina og markaðinn.

Sýklalyfjagjöf er óþörf

Í skýrslu ESA komu ýmsar athugasemdir fram um eftirlit sem Matvælastofnun hefur tekið til greina og gert áætlun um úrbætur. Það breytir hins vegar ekki þeirri staðreynd að heilnæmi íslenskra kjúklinga er gott með tilliti til salmonellu og kampýlóbakters og sá árangur sem hér hefur náðst í smitvörnum á síðustu árum hlotið eftirtekt og aðdáun í nágrannalöndum okkar. Íslenskir kjúklingabændur hafa uppskorið eftir erfiðið og árangurinn er meðal annars sá að sýkingar í mönnum eru afar fátíðar hér á landi eftir neyslu kjúklingakjöts. Áður hefur verið fjallað um notkun sýklalyfja í íslenskum landbúnaði sem er með því minnsta í hinum vestræna heimi. Í innlendri kjúklingaframleiðslu er heilbrigði fuglanna það gott að sýklalyfjagjöf er óþörf. Hreinleiki og heilnæmi íslensks kjúklingakjöts er engin goðsögn.




Skoðun

Skoðun

Stöðvum hel­víti á jörðu

Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar

Sjá meira


×