Er landsbankastjóri að gefa gullgæsir þjóðarinnar? Sigurður Oddsson skrifar 16. desember 2014 07:00 Föstudagskvöld fyrir nokkrum árum fletti ég Fréttablaðinu og kom auga á auglýsingu sem lítið fór fyrir. Veitingahúsageiri Atorku (A. Karlsson) var auglýstur til sölu og skyldi tilboðum skilað strax eftir helgina. Netfang var gefið upp fyrir þá, sem óskuðu nánari upplýsinga. Ég sendi inn fyrirspurn og fékk gögn, sem vonlaust var að vinna úr á svo skömmum tíma. Taldi ég þá löngu ákveðið, hver hreppti hnossið og á hvaða verði. Ég var að fara af landinu strax eftir helgi, en af stráksskap óskaði ég eftir, að skilum tilboða yrði frestað. Það var ekki hægt. Ég spurði hvers vegna. Svarað var vegna hagsmuna kröfuhafa. Ég spurði, hvort ekki væri þeirra hagur að fá tilboð? Ekkert svar og þannig lauk þessum tölvusamskiptum við skiptastjóra. Hjá Landsbanka eru ýmsar hrókeringar fyrirtækja, sem maður setur spurningarmerki við. Það að setja Borgun ekki í opið söluferli minnir óneitanlega á sölu Atorku. Munurinn er að þá átti salan að fara leynt, en nú er ekkert pukur. Það breytir þó ekki því að þarna er einn maður að sýsla með eigur þjóðarinnar. Ákveður hverjum hann selur og á hvaða verði. Er það eðlilegt?Ótrúlegt Mín skoðun er að þegar höndlað er með þjóðareign, hvort sem það er raforka eða eitthvað annað, þá skuli hafið yfir allan vafa, að persónulegir hagsmunir geti blandast í viðskiptin. Óháð hvort sölumaðurinn sé heiðursmaður eða ekki. Ótrúlegt að bankastjóri vinni á þennan hátt. Sagt er að hægt sé að reikna út síðar, hvort hægt hefði verið að fá hærra verð fyrir Borgun. Nú er búið að selja Fastus, sem keypti Atorku og hægt að skoða hvernig umboð, tæki og varahlutir frá A. Karlsson hafa ávaxtast eftir brunaútsöluna. Rétt er að geta þess, sem vel er gert. Þakkarvert er, hvernig Landsbankinn afskrifaði skuldir hjá viðskiptavinum sínum. Eitthvað annað en hjá hinum, sem voru í viðskiptum við Íslandsbanka og Arion, sem kenndir eru við hrægammasjóði. Þar urðu fyrirtæki að fara í mál við bankann sinn til að fá leiðréttingu. Fyrst í Héraðsdómi og svo í Hæstarétti. Loks þegar mál skyldi dómtekið 4 árum eftir hrun drógu bankarnir allt til baka. Tóku meira að segja á sig allan málskostnað til að fá mál felld niður. Jóhanna og Steingrímur, sem gáfu hrægömmum skotleyfi á heimili og fyrirtæki, sátu hjá. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite Skoðun Nöturlegt ævikvöld Elín Hirst Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir Skoðun Er keisarinn ekki í neinum fötum? Hákon Gunnarsson ,Bergljót Kristinsdóttir Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun Jarðakaup í nýjum tilgangi Halla Hrund Logadóttir Skoðun Hugleiðing um sáttamiðlun Ámundi Loftsson Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson Skoðun Skoðun Skoðun Getum við verið hamingjusöm í vinnunni? Héðinn Sveinbjörnsson skrifar Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar Skoðun Stærsta loftslagsráðstefna í heimi Nótt Thorberg skrifar Skoðun Er keisarinn ekki í neinum fötum? Hákon Gunnarsson ,Bergljót Kristinsdóttir skrifar Skoðun Hugleiðing um sáttamiðlun Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Nöturlegt ævikvöld Elín Hirst skrifar Skoðun Hvað er eiginlega að gerast? Inga Minelgaite skrifar Skoðun Manstu ekki eftir mér Sævar Helgi Lárusson skrifar Skoðun Nú vandast valið Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun The man who would be king Ian McDonald skrifar Skoðun Umhverfisávinningur þess að þrifta Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Ókostir forsetaframbjóðandans Katrínar Jakobsdóttur Alfreð Sturla Böðvarsson skrifar Skoðun Eru orkumálin að fara úr böndunum? Jónas Guðmundsson skrifar Skoðun Skipulagsmál og uppbygging í Árborg Bragi Bjarnason skrifar Skoðun Ég kýs… Gísli Ásgeirsson skrifar Skoðun Forsetaframboð í Fellini stíl Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Borgar þú 65 prósent skatt af þínum tekjum? Guðfinnur Sigurvinsson skrifar Skoðun Brúarsmið á Bessastaði Jóhanna Vigdís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Nú getum við brotið blað Ragnheiður Davíðsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum loftslagsaðgerðir, ekki grænþvott Andrés Ingi Jónsson skrifar Skoðun Af hverju bara hálft skref áfram? Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Baldur í þágu mannúðar og samfélags Anna María Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Hvar er Reykjavegur? Ari Trausti Guðmundsson skrifar Skoðun Af auðvaldsmönnum og undirlægjuhætti Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Hafðu áhrif á líf barna Ída Björg Unnarsdóttir skrifar Skoðun Stórbætum samgöngur Logi Einarsson skrifar Skoðun Norska veiðistöðin Friðrik Erlingsson skrifar Skoðun Köllum það réttu nafni: Fordóma Derek Terell Allen skrifar Skoðun Ótrúverðugt plan að annars góðum markmiðum Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Formleg uppgjöf Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Sjá meira
Föstudagskvöld fyrir nokkrum árum fletti ég Fréttablaðinu og kom auga á auglýsingu sem lítið fór fyrir. Veitingahúsageiri Atorku (A. Karlsson) var auglýstur til sölu og skyldi tilboðum skilað strax eftir helgina. Netfang var gefið upp fyrir þá, sem óskuðu nánari upplýsinga. Ég sendi inn fyrirspurn og fékk gögn, sem vonlaust var að vinna úr á svo skömmum tíma. Taldi ég þá löngu ákveðið, hver hreppti hnossið og á hvaða verði. Ég var að fara af landinu strax eftir helgi, en af stráksskap óskaði ég eftir, að skilum tilboða yrði frestað. Það var ekki hægt. Ég spurði hvers vegna. Svarað var vegna hagsmuna kröfuhafa. Ég spurði, hvort ekki væri þeirra hagur að fá tilboð? Ekkert svar og þannig lauk þessum tölvusamskiptum við skiptastjóra. Hjá Landsbanka eru ýmsar hrókeringar fyrirtækja, sem maður setur spurningarmerki við. Það að setja Borgun ekki í opið söluferli minnir óneitanlega á sölu Atorku. Munurinn er að þá átti salan að fara leynt, en nú er ekkert pukur. Það breytir þó ekki því að þarna er einn maður að sýsla með eigur þjóðarinnar. Ákveður hverjum hann selur og á hvaða verði. Er það eðlilegt?Ótrúlegt Mín skoðun er að þegar höndlað er með þjóðareign, hvort sem það er raforka eða eitthvað annað, þá skuli hafið yfir allan vafa, að persónulegir hagsmunir geti blandast í viðskiptin. Óháð hvort sölumaðurinn sé heiðursmaður eða ekki. Ótrúlegt að bankastjóri vinni á þennan hátt. Sagt er að hægt sé að reikna út síðar, hvort hægt hefði verið að fá hærra verð fyrir Borgun. Nú er búið að selja Fastus, sem keypti Atorku og hægt að skoða hvernig umboð, tæki og varahlutir frá A. Karlsson hafa ávaxtast eftir brunaútsöluna. Rétt er að geta þess, sem vel er gert. Þakkarvert er, hvernig Landsbankinn afskrifaði skuldir hjá viðskiptavinum sínum. Eitthvað annað en hjá hinum, sem voru í viðskiptum við Íslandsbanka og Arion, sem kenndir eru við hrægammasjóði. Þar urðu fyrirtæki að fara í mál við bankann sinn til að fá leiðréttingu. Fyrst í Héraðsdómi og svo í Hæstarétti. Loks þegar mál skyldi dómtekið 4 árum eftir hrun drógu bankarnir allt til baka. Tóku meira að segja á sig allan málskostnað til að fá mál felld niður. Jóhanna og Steingrímur, sem gáfu hrægömmum skotleyfi á heimili og fyrirtæki, sátu hjá.
Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun
Skoðun Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson skrifar
Þessum treysti ég til þess að standa vörð um okkar hagsmuni, landið okkar og okkar mannréttindi Ólafur Tryggvi Sigmarsson Skoðun