Áttu þér draum? Bjarni Gíslason skrifar 23. ágúst 2013 12:00 „Ég á mér engan draum“ var svar 17 ára Indverja sem hafði verið bundinn í þrælavinnu síðan hann var tíu ára. Þrælavinnan hafði algjörlega rænt hann voninni og neistanum. Viðtal við þennan dreng og fleiri börn má sjá í myndinni Upp úr öskustónni á Youtube. Hjálparstarf kirkjunnar vinnur í samstarfi við mannréttindasamtökin Social Action Movement (SAM) að því að leysa börn úr skuldaánauð. Sakir fátæktar og kúgunar setja foreldrar börn sín í vinnu gegn láni fyrir óvæntum útgjöldum og nauðþurftum. Að leysa barn úr skuldaánauð felur ekki bara í sér að greiða skuldina heldur veita foreldrum og börnum fræðslu um réttindi sín og langtíma stuðning. Foreldrar fá hjálp við að auka tekjur sínar svo þeir þurfi síður að taka lán. Hvert þrælabarn er búið undir almenna skólagöngu í sérstökum kvöldskólum. Þeim er svo komið í opinbera skóla og fylgt eftir þar svo þau heltist ekki úr námi. Allt verður þetta grundvöllur fyrir því að vonin og lífsneistinn kvikni aftur, já og bjartir draumar um framtíðina. „Ég ætla að verða læknir,“ sagði ein stúlkan sem hafði verið leyst úr ánauð og byrjuð í skóla. Í borginni Kanchipuram á Indlandi voru fyrir nokkrum árum 30.000 þrælabörn en nú hefur þeim samkvæmt upplýsingum frá SAM fækkað niður fyrir 10.000. Mörg samtök og einnig yfirvöld hafa lagt sitt af mörkum til að ná þessum árangri. En betur má ef duga skal. „Hvað langar þig til að verða?“ spyrjum við oft börnin okkar og fáum fjölbreytt og skemmtileg svör. Við myndum hrökkva við ef við fengjum svarið „ég ætla ekki að verða neitt, ég á mér engan draum“. En þannig er staðan hjá allt of mörgum börnum. Góð leið til að bæta ástandið er að gefa vinum og ættingjum gjafabréfið „Frelsa barn úr skuldaánauð“ á www.gjofsemgefur.is. Með því eru slegnar tvær flugur í einu höggi, vinurinn eða ættinginn fær persónulega kveðju með hamingjuóskum og SAM-samtökin fá fjármagn til að leysa fleiri börn úr ánauð. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Þjóðin vill eitt, Kristrún annað Ole Anton Bieltvedt Skoðun Palestína í Eurovision Sigurður Loftur Thorlacius Skoðun Narsissismi í hnotskurn Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir Skoðun Ferðaþjónustan er burðarás í íslensku efnahagslífi Þórir Garðarsson Skoðun Hversu lítill fiskur yrðum við? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Vígvellir barna eru víða Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Heimur skorts eða gnægða? Þorvaldur Víðisson Skoðun Framtíð safna í síbreytilegum samfélögum – nærsamfélaginu sem heimssamfélaginu Hólmar Hólm Skoðun Söngur Ísraels og RÚV Ingólfur Gíslason. Skoðun Lélegir íslenskir læknar...eru ekki til! Steinunn Þórðardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Heimur skorts eða gnægða? Þorvaldur Víðisson skrifar Skoðun Vígvellir barna eru víða Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Narsissismi í hnotskurn Hallgerður Ljósynja Hauksdóttir skrifar Skoðun Framtíð safna í síbreytilegum samfélögum – nærsamfélaginu sem heimssamfélaginu Hólmar Hólm skrifar Skoðun Palestína í Eurovision Sigurður Loftur Thorlacius skrifar Skoðun Ferðaþjónustan er burðarás í íslensku efnahagslífi Þórir Garðarsson skrifar Skoðun Hversu lítill fiskur yrðum við? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Þjóðin vill eitt, Kristrún annað Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Lélegir íslenskir læknar...eru ekki til! Steinunn Þórðardóttir skrifar Skoðun Þjóðin sem selur sjálfri sér: Vangaveltur um sölu Íslandsbanka Guðjón Heiðar Pálsson skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Þriðji kafli: Skálmöld Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Valkyrjurnar verða að losa okkur við Rapyd Björn B. Björnsson skrifar Skoðun Söngur Ísraels og RÚV Ingólfur Gíslason. skrifar Skoðun Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson skrifar Skoðun Uppiskroppa með umræðuefni í málþófi? Talið um Gaza! Viðar Eggertsson skrifar Skoðun Kærleikurinn pikkaði í mig Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Gigt er ekki bara sjúkdómur fullorðinna – Gigtarfélagið heldur opið hús til að fræða og styðja alla aldurshópa Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Friðun Grafarvogs Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Torfærur, hossur og hristingar! Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun NÓG ER NÓG – Heilbrigðiskerfið er í neyðarástandi Ásthildur Kristín Björnsdóttir skrifar Skoðun Við munum aldrei fela okkur aftur Kári Garðarsson skrifar Skoðun Er Kópavogsbær vel rekinn? Bergljót Kristinsdóttir skrifar Skoðun Oft er forræðishyggja hjá fjölskyldum og á heimilum fatlaðs fólks Atli Már Haraldsson Zebitz skrifar Skoðun Um sjónarhorn og sannleika Líf Magneudóttir skrifar Skoðun Lýðræðið er farið – er of seint að snúa við? Einar G. Harðarson skrifar Skoðun Er gagnlegt að kunna að forrita á tímum gervigreindar? Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Málþóf og/eða lýðræði? Elín Íris Fanndal skrifar Skoðun Umdeildasti fríverslunarsamningur sögunnar? Arnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Ísafjarðarbær í Bestu deild Sigríður Júlía Brynleifsdóttir,Gylfi Ólafsson skrifar Skoðun Þjóðarmorð í beinni Arnar Eggert Thoroddsen skrifar Sjá meira
„Ég á mér engan draum“ var svar 17 ára Indverja sem hafði verið bundinn í þrælavinnu síðan hann var tíu ára. Þrælavinnan hafði algjörlega rænt hann voninni og neistanum. Viðtal við þennan dreng og fleiri börn má sjá í myndinni Upp úr öskustónni á Youtube. Hjálparstarf kirkjunnar vinnur í samstarfi við mannréttindasamtökin Social Action Movement (SAM) að því að leysa börn úr skuldaánauð. Sakir fátæktar og kúgunar setja foreldrar börn sín í vinnu gegn láni fyrir óvæntum útgjöldum og nauðþurftum. Að leysa barn úr skuldaánauð felur ekki bara í sér að greiða skuldina heldur veita foreldrum og börnum fræðslu um réttindi sín og langtíma stuðning. Foreldrar fá hjálp við að auka tekjur sínar svo þeir þurfi síður að taka lán. Hvert þrælabarn er búið undir almenna skólagöngu í sérstökum kvöldskólum. Þeim er svo komið í opinbera skóla og fylgt eftir þar svo þau heltist ekki úr námi. Allt verður þetta grundvöllur fyrir því að vonin og lífsneistinn kvikni aftur, já og bjartir draumar um framtíðina. „Ég ætla að verða læknir,“ sagði ein stúlkan sem hafði verið leyst úr ánauð og byrjuð í skóla. Í borginni Kanchipuram á Indlandi voru fyrir nokkrum árum 30.000 þrælabörn en nú hefur þeim samkvæmt upplýsingum frá SAM fækkað niður fyrir 10.000. Mörg samtök og einnig yfirvöld hafa lagt sitt af mörkum til að ná þessum árangri. En betur má ef duga skal. „Hvað langar þig til að verða?“ spyrjum við oft börnin okkar og fáum fjölbreytt og skemmtileg svör. Við myndum hrökkva við ef við fengjum svarið „ég ætla ekki að verða neitt, ég á mér engan draum“. En þannig er staðan hjá allt of mörgum börnum. Góð leið til að bæta ástandið er að gefa vinum og ættingjum gjafabréfið „Frelsa barn úr skuldaánauð“ á www.gjofsemgefur.is. Með því eru slegnar tvær flugur í einu höggi, vinurinn eða ættinginn fær persónulega kveðju með hamingjuóskum og SAM-samtökin fá fjármagn til að leysa fleiri börn úr ánauð.
Framtíð safna í síbreytilegum samfélögum – nærsamfélaginu sem heimssamfélaginu Hólmar Hólm Skoðun
Skoðun Framtíð safna í síbreytilegum samfélögum – nærsamfélaginu sem heimssamfélaginu Hólmar Hólm skrifar
Skoðun Þjóðin sem selur sjálfri sér: Vangaveltur um sölu Íslandsbanka Guðjón Heiðar Pálsson skrifar
Skoðun Ófullnægjandi vinnubrögð ófaglærðra „iðnaðarmanna“: Áhrif á húskaupendur Kristinn R Guðlaugsson skrifar
Skoðun Gigt er ekki bara sjúkdómur fullorðinna – Gigtarfélagið heldur opið hús til að fræða og styðja alla aldurshópa Hrönn Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Oft er forræðishyggja hjá fjölskyldum og á heimilum fatlaðs fólks Atli Már Haraldsson Zebitz skrifar
Framtíð safna í síbreytilegum samfélögum – nærsamfélaginu sem heimssamfélaginu Hólmar Hólm Skoðun