Grunaður morðingi var ofurölvi

Friðrik Brynjar Friðriksson, sem sætir ákæru fyrir morðið á Karli Jónssyni á Egilsstöðum í vor, var mjög ölvaður eða jafnvel með áfengiseitrun kvöldið sem Karl var myrtur. Þetta kom fram í máli deildarstjóra hjá Rannsóknarstofu í lyfja- og eiturefnafræðum í Héraðsdómi Reykjaness nú eftir hádegið, þar sem framhald aðalmeðferðar málsins fer nú fram.

Deildarstjórinn sagði að útreikningar þeirra á áfengismagni í blóði Friðriks bentu til þess að fyrr um kvöldið eða nóttina hafi það verið 2,5 til 3 prómill, og jafnvel enn meira en það. Samkvæmt skala sem þar sé notaður þýði það að hann hafi verið mjög ölvaður eða með áfengiseitrun.

Í fyrri hluta aðalmeðferðarinnar, sem fram fór í Héraðsdómi Austurlands á Egilsstöðum í lok ágúst, kom fram að Karl hefði verið stunginn 92 sinnum með hnífi.

Sérfræðingur frá tæknideild lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu kom fyrir dóminn í dag og gerði grein fyrir niðurstöðum DNA-rannsóknar sem fram fór í Svíþjóð á litlum blóðblettum sem fundust á buxum heima hjá Friðriki Brynjari. Stór hluti blettanna reyndist vera blóð úr Karli, og að sögn sérfræðingsins hefðu þeir getað fallið á buxurnar við það að gerandinn dró lík Karls yfir þröskuldinn í dyrunum út á svalir, þar sem Karl fannst látinn morguninn eftir.

Hann gat hins vegar ekki útilokað, aðspurður af verjanda, að blettirnir væru tilkomnir af því að Friðrik Brynjar hafi lyft líki Karls upp eftir að hafa fundið hann látinn á svölunum.

Barnsmóðir Friðriks: „Hann var mjög rólegur“

„Hann var mjög rólegur – sagðist hafa verið úti með hundinn,“ segir sambýliskona Friðriks í Héraðsdómi Reykjaness í dag. Hún viðurkenndi að Friðrik Brynjar hefði verið mjög drukkinn kvöldið sem Karl Jónsson, íbúi í fjölbýlishúsinu við Blómvang á Egilsstöðum og nágranni þeirra, var myrtur og skilinn eftir í blóði sínu á svölum íbúðar sinnar.

Dómsformaðurinn Hildur Briem gerði sambýliskonunni grein fyrir því að vegna tengsla við hinn ákærða þyrfti hún ekki að tjá sig um málið frekar en hún vildi. „Ég kýs að tjá mig,“ sagði hún hins vegar.

Hún lýsti kvöldinu á þann veg að þau hafi verið í heimsókn hjá vinnufélaga Friðriks Brynjars og hafi þurft að leita á heilsugæslustöð eftir að hundur húsráðandans beit Friðrik í fingurinn. Eftir heimkomuna hafi Friðrik Brynjar farið út að ganga með tík þeirra, nokkuð við skál, en snúið aftur í fylgd lögreglu, mun ölvaðri.

Hann hafi afklæðst inni í eldhúsi og lagst til svefns og þá hafi lögregla horfið af vettvangi. Sjálf sagðist hún hafa verið vakandi í klukkustund á eftir að sinna grátandi dóttur þeirra, sem þá var átta mánaða, og aftók með öllu að Friðrik Brynjar hafi farið aftur út um nóttina. „Hann fór ekki út aftur – ég hefði vaknað við það.

Með ofsa og ofbeldi

Fyrr í dag kom þýskur réttarmeinafræðingur fyrir dóminn og í skýrslutöku yfir honum kom fram að spor eftir hund hefðu fundist í blóði inni á heimili Karls.

Hann lýsti því að morðinginn hefði veitt karli 92 áverka með hnífi „með miklum ofsa og ofbeldi“. Gat hafi komið á hjarta hans og tveir lítrar af blóði hafi verið í brjóstholi hans þegar lögregla kom á vettvang. Hann hafi að líkindum misst mjög fljótt meðvitund eftir stungurnar í brjóstholið, líklega eftir tíu til þrjátíu sekúndur.

Til marks um ofsann nefndi sá þýski að gríðarlegt afl þurfi til að stinga hníf í gegnum rifbein manns, auk þess sem brot úr hnífnum hefðu orðið eftir í höfði Karls.

Réttarmeinafræðinginn var spurður hvort hugsanlegt væri að Karl hefði veitt sér áverkana sjálfur, og sá þýski svaraði með semingi að mögulega hefði hann getað stungið sig einu sinni af slíku afli í brjóstholið, en aldrei tvisvar.

Mótmælir ásökunum um barnagirnd

Þá var símaskýrsla tekin af vinkonu Karls til áratuga, sem mótmælti harðlega því sem fram hefur komið í máli Friðriks Brynjars að Karl hafi lýst yfir kynferðislegum áhuga á börnum í samtali við hann.

„Þetta sló mig mjög illa. Ég tel að þetta eigi ekki við nein rök að styðjast,“ sagði konan. „Ég mótmæli þessu eindregið – þetta er ekki satt. Það hefði verið búið að koma í ljós,“ bætti hún við.

„Já halló, ég heiti Friðrik Brynjar. Ég held ég hafi drepið mann.“

Á þessum orðum hefst símtal Friðriks í Neyðarlínuna aðfaranótt þriðjudagsins 7. maí síðastliðinn. Upptaka af samtalinu var leikin í Héraðsdómi Reykjaness nú á fimmta tímanum, þar sem fram fer síðari hluti aðalmeðferðar í málinu.

Friðrik Brynjar er ákærður fyrir að hafa ráðið nágranna sínum, Karli Jónssyni, bana í íbúð þess síðarnefnda við Blómvang 2, veitt honum ótal áverka með hnífi og skilið hann eftir liggjandi í blóði sínu á svölum íbúðarinnar. Friðrik Brynjar hefur neitað sök.

Friðrik Brynjar viðurkennir þó að hafa farið heim til Karls í tvígang þessa nótt. Í fyrra skiptið hafi þeim lent saman og Friðrik síðan rokið á dyr, en í seinna skiptið hafi hann komið að honum látnum.

„Ég kýldi hann einu sinni, beint hnefahögg, og hann datt niður og ég dró hann með mér út fyrir svalirnar,“ heyrðist Friðrik segja við starfsmann Neyðarlínunnar.

Friðrik er auðheyranlega drukkinn á upptökkunni og á köflum í samtalinu er hann greinilega í miklu uppnámi. „Ég er í sjokki,“ segir hann. „Ég vil ekki fara til hans.“

Í samtalinu fullyrðir Friðrik að hann hafi ekki slegið Karl að ástæðulausu. „Hann réðst á mig,“ sagði hann, og: „Hann reyndi að kyssa mig.“

Að sjálfsögðu hugsa ég mikið um þetta

Eftir að upptakan var leikin var aftur tekin stutt skýrsla af Friðriki sjálfum. Þar var hann meðal annars spurður hvort hann hefði hugsað mikið um atvikið.

„Að sjálfsögðu hugsa ég mikið um þetta – ég hef hugsað mikið um þetta og lesið mikið um þetta. Þetta er það sem hefur verið mér efst í huga síðan í maí,“ sagði Friðrik, og ítrekaði svo það sem hann hefur áður sagt: að hann muni ekki til þess að hafa stungið Karl með hnífi, eða gert neitt til að hylma yfir slíkan verknað.