Dagurinn minn 13. október 2011 06:00 Ég fer í kirkjuna mína í dag og verð vitni að því þegar yndislegt barn er borið fram til blessunar. Mér dettur í hug kort sem ég fékk fyrir nokkru frá elskulegum foreldrum, sem á stóð: „Children are always the only future the human race has. Teach them well.“ Sannarlega er engin framtíð án barna og skiptir máli hvað fyrir þeim er haft. Eftir smá stund í veislunni, þýt ég heim til að skipta um föt, því ég er að fara í brúðkaup. Mér verður hlýtt um hjartarætur þegar ég hugsa til brúðhjónanna, svo falleg og ljúf, og gleðinni sem sat í hásæti langt fram á nótt og yndislegir borðfélagar. Í þeim hópi er ung kona er hafði fæðst á Fæðingarheimili Reykjavíkur og verið hjá mér á námskeiði þegar hún átti von á sínu fyrsta barni. Hún segir mér sögu af litla stráknum sínum – tengd tónlist – sem fer inn í hjartarætur mínar og er hvatinn að þessum skrifum mínum í dag. Fræðimenn telja að fyrstu tvö árin í lífi barns skipti sköpum – aðrir ganga svo langt að telja að hvernig við umgöngumst barnið í móðurlífi skipti og máli – að barnið skilji meira en við gerum okkur grein fyrir. Hljómsveitarstjóri Fílharmóníunnar í Ontario segir frá því að á yngri árum hafi honum oft fundist hann þekkja tónverkin sem hann var að æfa þótt hann hefði aldrei séð nóturnar. Hann færði þetta í tal við móður sína og þá leystist gátan, hún hafði verið að æfa þessi tónverk þegar hún gekk með hann. Blaðamenn við Winnipeg Free Press upplýstu fyrir nokkru að vísindamenn hefðu komist að þeirri niðurstöðu að börn sem lesið var fyrir í móðurlífi sýndu viðbrögð þegar sami texti var lesinn fyrir þau eftir fæðinguna og þannig mætti áfram telja. Öll börn, hvar sem þau fæðast á jarðarkúlunni, ættu að eignast þá lífsfegurð sem í því felst að þeim sé sinnt ekki einungis eftir fæðingu heldur og í móðurlífi – að þeim sé sagt meðan þau eru þar, hvað þau séu elskuð! Talað, sungið, spilað og lesið fyrir þau og þeim sagt frá djúpvitrasta barni allra tíma, barninu sem fæddist í Betlehem og varðveitti hið innra með sér frið og fegurð sem hann nú og ávallt vill deila með okkur. Þetta barn – varð mesti mannvinur allra tíma. Ekkert sem hann sagði eða gerði skemmdi lífið. Hvert orð sem féll af vörum hans og hvert verk sem hann vann var lækning og lyftistöng til fegurðar og betra mannlífs. „Leyfið börnunum að koma til mín og bannið þeim það eigi, því að slíkra er Guðs ríki.“ Á sama tíma og þessar hugleiðingar mínar fara á blað, er hópur fólks á litla Íslandi að krefjast þess, að nafn Jesúbarnsins sé ekki nefnt á nafn í skólum landsins – hvergi – eigi að þurrkast út. Ég er ekki að tala um kristniboð, en tel að þjóð, sem kallar sig kristna þrátt fyrir galla sína alla – beri skylda til að segja frá og kynna fegurðina sem felst í sögunni um Jesúbarnið og lífsviskuna sem felst í sögunum sem Kristur sagði sem fullorðinn maður og kynna þannig þá lífskúnst og lífsdýpt sem í orðum hans felast og þá fegurð sem af þeim hefur leitt til betra og bættara mannlífs. Það þarf ekki annað en horfa á einfaldan fréttatíma til að sjá hversu mjög okkur hefur rekið frá þeirri heillandi lífssýn, sem felst í djúpstæðum en þó svo einföldum kærleiksboðskap mannsins frá Nazaret, að þú og ég virðum og þyki vænt hvoru um annað, þar í liggja svörin til betra mannlífs. Vöntun á þeirri lífskúnst hefur komið til vegar vandamálum af stærðargráðu sem við ráðum hreint ekkert við. Jesús Kristur var ekki aðeins „besti vinur barnanna“ eins og stendur í sálminum. Hann var vinur allra. Hann var vinur og verndari kvenna, talaði við þær sem jafningja, leiðbeindi þeim og hughreysti, varði þær gegn ásakendum og svaraði fyrir þær: „Sá yðar sem syndlaus er kasti fyrstur steininum.“ Hann var laus við dulúð, kom beint að efninu í orði og verki, sem allir gátu skilið, var vinur lítilmagnans en einnig þeirra ríku sem óskuðu eftir nærveru hans. Jarðnesk gröf hans var gjöf frá einum slíkum. Boðskapur Krists var ekki flókinn, hann var list í lífsleikni eins og hún best getur orðið. Þess vegna má ekki taka frá yndislegum börnum okkar að kynnast þessum listræna mannkærleiksboðskap. Við getum ekki tekið afstöðu til þess sem við höfum aldrei kynnst! Guð blessi börn og foreldra þessa lands og hjálpi okkur að tileinka okkur það fegursta sem lífið hefur upp á að bjóða. Lifið heil Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðanir Mest lesið Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson skrifar Skoðun Að sameinast fjölskyldu sinni Guðrún Brynjólfsdóttir skrifar Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson skrifar Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir skrifar Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson skrifar Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar snjóflóðavarna Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Dýravernd - frumbyggjahættir Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Sýnum fordómum ekki umburðarlyndi Snorri Sturluson skrifar Skoðun Landbúnaður á tímamótum – Við þurfum nýja stefnu Guðjón Sigurbjartsson skrifar Skoðun Sjómenn til hamingju! Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar Skoðun Leyfum mennskunni að sigra Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Fjölskyldan fyrst Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Hvað er markaðsverð á fiski? Sverrir Haraldsson skrifar Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar Skoðun Fæðing Ísraels - Líkum misþyrmt BIrgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Við eigum allt. Af hverju finnst okkur samt vanta eitthvað? Valentina Klaas skrifar Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Tíðaheilbrigði er lykilatriði í jafnrétti kynjanna Berit Mueller skrifar Skoðun Þjóðarmorð – frá orðfræðilegu sjónarmiði Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar Skoðun Þakkir til starfsfólk Janusar Sigrún Ósk Bergmann skrifar Skoðun Mun gervigreindin senda konur heim? Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Frá, frá, frá. Fúsa liggur á Eiríkur Hjálmarsson skrifar Sjá meira
Ég fer í kirkjuna mína í dag og verð vitni að því þegar yndislegt barn er borið fram til blessunar. Mér dettur í hug kort sem ég fékk fyrir nokkru frá elskulegum foreldrum, sem á stóð: „Children are always the only future the human race has. Teach them well.“ Sannarlega er engin framtíð án barna og skiptir máli hvað fyrir þeim er haft. Eftir smá stund í veislunni, þýt ég heim til að skipta um föt, því ég er að fara í brúðkaup. Mér verður hlýtt um hjartarætur þegar ég hugsa til brúðhjónanna, svo falleg og ljúf, og gleðinni sem sat í hásæti langt fram á nótt og yndislegir borðfélagar. Í þeim hópi er ung kona er hafði fæðst á Fæðingarheimili Reykjavíkur og verið hjá mér á námskeiði þegar hún átti von á sínu fyrsta barni. Hún segir mér sögu af litla stráknum sínum – tengd tónlist – sem fer inn í hjartarætur mínar og er hvatinn að þessum skrifum mínum í dag. Fræðimenn telja að fyrstu tvö árin í lífi barns skipti sköpum – aðrir ganga svo langt að telja að hvernig við umgöngumst barnið í móðurlífi skipti og máli – að barnið skilji meira en við gerum okkur grein fyrir. Hljómsveitarstjóri Fílharmóníunnar í Ontario segir frá því að á yngri árum hafi honum oft fundist hann þekkja tónverkin sem hann var að æfa þótt hann hefði aldrei séð nóturnar. Hann færði þetta í tal við móður sína og þá leystist gátan, hún hafði verið að æfa þessi tónverk þegar hún gekk með hann. Blaðamenn við Winnipeg Free Press upplýstu fyrir nokkru að vísindamenn hefðu komist að þeirri niðurstöðu að börn sem lesið var fyrir í móðurlífi sýndu viðbrögð þegar sami texti var lesinn fyrir þau eftir fæðinguna og þannig mætti áfram telja. Öll börn, hvar sem þau fæðast á jarðarkúlunni, ættu að eignast þá lífsfegurð sem í því felst að þeim sé sinnt ekki einungis eftir fæðingu heldur og í móðurlífi – að þeim sé sagt meðan þau eru þar, hvað þau séu elskuð! Talað, sungið, spilað og lesið fyrir þau og þeim sagt frá djúpvitrasta barni allra tíma, barninu sem fæddist í Betlehem og varðveitti hið innra með sér frið og fegurð sem hann nú og ávallt vill deila með okkur. Þetta barn – varð mesti mannvinur allra tíma. Ekkert sem hann sagði eða gerði skemmdi lífið. Hvert orð sem féll af vörum hans og hvert verk sem hann vann var lækning og lyftistöng til fegurðar og betra mannlífs. „Leyfið börnunum að koma til mín og bannið þeim það eigi, því að slíkra er Guðs ríki.“ Á sama tíma og þessar hugleiðingar mínar fara á blað, er hópur fólks á litla Íslandi að krefjast þess, að nafn Jesúbarnsins sé ekki nefnt á nafn í skólum landsins – hvergi – eigi að þurrkast út. Ég er ekki að tala um kristniboð, en tel að þjóð, sem kallar sig kristna þrátt fyrir galla sína alla – beri skylda til að segja frá og kynna fegurðina sem felst í sögunni um Jesúbarnið og lífsviskuna sem felst í sögunum sem Kristur sagði sem fullorðinn maður og kynna þannig þá lífskúnst og lífsdýpt sem í orðum hans felast og þá fegurð sem af þeim hefur leitt til betra og bættara mannlífs. Það þarf ekki annað en horfa á einfaldan fréttatíma til að sjá hversu mjög okkur hefur rekið frá þeirri heillandi lífssýn, sem felst í djúpstæðum en þó svo einföldum kærleiksboðskap mannsins frá Nazaret, að þú og ég virðum og þyki vænt hvoru um annað, þar í liggja svörin til betra mannlífs. Vöntun á þeirri lífskúnst hefur komið til vegar vandamálum af stærðargráðu sem við ráðum hreint ekkert við. Jesús Kristur var ekki aðeins „besti vinur barnanna“ eins og stendur í sálminum. Hann var vinur allra. Hann var vinur og verndari kvenna, talaði við þær sem jafningja, leiðbeindi þeim og hughreysti, varði þær gegn ásakendum og svaraði fyrir þær: „Sá yðar sem syndlaus er kasti fyrstur steininum.“ Hann var laus við dulúð, kom beint að efninu í orði og verki, sem allir gátu skilið, var vinur lítilmagnans en einnig þeirra ríku sem óskuðu eftir nærveru hans. Jarðnesk gröf hans var gjöf frá einum slíkum. Boðskapur Krists var ekki flókinn, hann var list í lífsleikni eins og hún best getur orðið. Þess vegna má ekki taka frá yndislegum börnum okkar að kynnast þessum listræna mannkærleiksboðskap. Við getum ekki tekið afstöðu til þess sem við höfum aldrei kynnst! Guð blessi börn og foreldra þessa lands og hjálpi okkur að tileinka okkur það fegursta sem lífið hefur upp á að bjóða. Lifið heil
Skoðun Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda Anna Karen Svövudóttir skrifar
Skoðun Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi? Einar Jóhannes Guðnason skrifar