Samvinnan sem við þurfum á að halda Barack Obama skrifar 10. september 2011 06:00 Nú þegar tíu ár eru liðin frá hryðjuverkaárásunum 11. september 2001 minnumst við þess að 11.9. var ekki aðeins árás á Bandaríkin, heldur var þetta árás á heiminn og þá mennsku og vonir sem við deilum. Við minnumst þess að á meðal nærri 3.000 saklausra fórnarlamba sem fórust þennan dag voru hundruð borgara frá rúmlega 90 löndum. Þetta voru karlar og konur, ungir sem aldnir, og tilheyrðu margs konar kynþáttum og trúarbrögðum. Á þessum alvarlega minningardegi sameinumst við fjölskyldum þeirra og þjóðum til að heiðra minningu þeirra. Við minnumst þess með þakklæti hvernig heimurinn sameinaðist fyrir tíu árum og varð sem einn. Um allan heim stöðvuðust heilar borgir til að eiga þagnarstundir. Fólk baðst fyrir í kirkjum, moskum, samkunduhúsum og öðrum tilbeiðsluhúsum. Og við sem búum í Bandaríkjunum munum aldrei gleyma hvernig fólk úti um allan heim stóð með okkur og sýndi einhug á kertavökum og innan um blómahöfin sem lögð voru við sendiráð okkar. Við minnumst þess að vikurnar eftir 11.9. unnum við eins og alþjóðlegt samfélag. Sem hluti af breiðri samfylkingu hröktum við al-Kaída frá þjálfunarbúðum sínum í Afganistan, steyptum talibönum af stóli og gáfum afgönsku þjóðinni tækifæri til að lifa laus við ógnarstjórn. En árin sem á eftir fylgdu voru erfið og sá andi hnattrænnar samvinnu sem við fundum eftir 11.9. dvínaði. Sem forseti hef ég unnið að því að endurnýja þá samvinnu allra ríkja sem nauðsynleg er til að mæta þeim víðtæku og krefjandi viðfangsefnum sem við stöndum frammi fyrir. Á þessu nýja skeiði skuldbindinga höfum við myndað bandalög við ríki og þjóðir á grunni gagnkvæmra hagsmuna og gagnkvæmrar virðingar. Sem alþjóðlegt samfélag höfum við sýnt að hryðjuverkamenn ráða ekki við þrek og þrautseigju almennra borgara. Ég hef gert það lýðum ljóst að Bandaríkin eru ekki og munu aldrei fara í stríð við íslam. Hins vegar erum við ásamt bandamönnum okkar og vinum sameinaðir gegn al-Kaída, sem hefur ráðist á tugi landa og drepið tugi þúsunda saklausra manna, kvenna og barna, að miklum meirihluta múslíma. Í þessari viku minnumst við allra fórnarlamba al-Kaída og þess hugrekkis og þeirrar seiglu sem fjölskyldur þeirra og meðborgarar hafa sýnt, frá Miðausturlöndum til Evrópu, frá Afríku til Asíu. Með því að vinna saman höfum truflað samsæri al-Kaída, rutt Osama bin Laden úr vegi og flestum forystumönnum hans, og snúið al-Kaída inn á braut ósigurs. Á sama tíma hefur fólk í Miðausturlöndum og Norður-Afríku sýnt að öruggasta leiðin til réttlætis og reisnar er siðferðisstyrkur friðsamlegra mótmæla, ekki hugsunarlausra hryðjuverka og ofbeldis. Það er ljóst að ofbeldisfullir öfgamenn verða skildir eftir og að framtíðin tilheyrir þeim sem vilja byggja upp, ekki tortíma. Þau ríki og þjóðir sem sækjast eftir framtíð friðar og hagsældar eiga bandamann þar sem Bandaríkin eru. Því þótt við þurfum að takast á við efnahagsleg vandamál heima fyrir munu Bandaríkin halda áfram að gegna einstöku forystuhlutverki í heiminum. Þótt við flytjum síðustu hermenn okkar frá Írak og komum stjórnarábyrgð í hendur heimamanna í Afganistan munum við styðja Íraka og Afgana í viðleitni þeirra til að veita fólki sínu öryggi og tækifæri. Í arabalöndunum og annars staðar munum við berjast fyrir reisn og almennum réttindum sérhvers manns. Um allan heim munum við halda áfram því erfiða verki að koma á friði, efla þróun sem lyftir fólki upp úr fátækt og stuðla að fæðuöryggi, heilbrigði og góðum stjórnarháttum sem leysa úr læðingi möguleika borgaranna og þjóðfélaganna. Á sama tíma höfum við skuldbundið okkur á ný til að lifa samkvæmt gildum okkar heima fyrir. Sem innflytjendaþjóð bjóða Bandaríkjamenn velkomið fólk frá öllum löndum og menningarheimum. Þessir nýjustu Bandaríkjamenn – eins og öll saklausu fórnarlömbin fyrir tíu árum – minna okkur á að þrátt fyrir allan mismun kynþátta og þjóðernis, bakgrunns eða trúar, tengjumst við öll í þeirri sameiginlegu von að við getum gert heiminn að betri stað fyrir kynslóðir nútímans og framtíðarinnar. Það verður að vera arfleifð þeirra sem við höfum misst. Þeir sem réðust á okkur 11. september vildu reka fleyg milli Bandaríkjanna og umheimsins. Þeim mistókst. Núna tíu árum síðar sameinumst við vinum okkar og bandamönnum er við minnumst þeirra sem við höfum misst í þessari baráttu. Í minningu þeirra ítrekum við anda samvinnu og gagnkvæmrar virðingar sem nauðsynleg er til að allar þjóðir geti lifað við reisn, frelsi og frið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Gleymdu að vanda sig Vanda Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Vindhögg Viðskiptaráðs Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Skref aftur á bak fyrir konur með endómetríósu Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Staða leikskólamála í Reykjanesbæ Guðný Birna Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreindaraðstoð: Kennarinn endurheimtir dýrmætan tíma Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Tökum höndum saman áður en það er of seint Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun PWC – Traustsins verðir? Björn Thorsteinsson skrifar Skoðun Rasismi útskýrir stuðning við þjóðarmorð Ingólfur Gíslason skrifar Skoðun Skuldin við jörðina: Kolefnisstjórnun skiptir sköpum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Pólitískar kreddur á kostnað skattgreiðenda Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Þetta eru börnin sem ég hef áhyggjur af í skólakerfinu Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Óttumst við það að vera frjálsar manneskjur í frjálsu landi? Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Loftslagsváin bíður ekki Ívar Kristinn Jasonarson skrifar Skoðun Hvers vegna að kenna leiklist? Rannveig Björk Þorkelsdóttir,Jóna Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Jafnt aðgengi að geðheilbrigðisþjónustu fyrir öll Telma Sigtryggsdóttir skrifar Skoðun Svikin loforð í leikskólamálum Reykjanesbæjar Gígja Sigríður Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Heilbrigðiskerfið í bakkgír Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Blóðrautt norðanáhlaup Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Í vítahring stöðnunnar og úreldra vísinda Björn Ólafsson skrifar Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Við erum réttindalaus Sigurlín Margrét Sigurðardóttir skrifar Skoðun Raunir ríka fólksins og bænir þess Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Myglaða nestisboxið og gleymda sítrónan María Rut Kristinsdóttir skrifar Skoðun Talið við okkur áður en þið talið um okkur Ian McDonald skrifar Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Sjá meira
Nú þegar tíu ár eru liðin frá hryðjuverkaárásunum 11. september 2001 minnumst við þess að 11.9. var ekki aðeins árás á Bandaríkin, heldur var þetta árás á heiminn og þá mennsku og vonir sem við deilum. Við minnumst þess að á meðal nærri 3.000 saklausra fórnarlamba sem fórust þennan dag voru hundruð borgara frá rúmlega 90 löndum. Þetta voru karlar og konur, ungir sem aldnir, og tilheyrðu margs konar kynþáttum og trúarbrögðum. Á þessum alvarlega minningardegi sameinumst við fjölskyldum þeirra og þjóðum til að heiðra minningu þeirra. Við minnumst þess með þakklæti hvernig heimurinn sameinaðist fyrir tíu árum og varð sem einn. Um allan heim stöðvuðust heilar borgir til að eiga þagnarstundir. Fólk baðst fyrir í kirkjum, moskum, samkunduhúsum og öðrum tilbeiðsluhúsum. Og við sem búum í Bandaríkjunum munum aldrei gleyma hvernig fólk úti um allan heim stóð með okkur og sýndi einhug á kertavökum og innan um blómahöfin sem lögð voru við sendiráð okkar. Við minnumst þess að vikurnar eftir 11.9. unnum við eins og alþjóðlegt samfélag. Sem hluti af breiðri samfylkingu hröktum við al-Kaída frá þjálfunarbúðum sínum í Afganistan, steyptum talibönum af stóli og gáfum afgönsku þjóðinni tækifæri til að lifa laus við ógnarstjórn. En árin sem á eftir fylgdu voru erfið og sá andi hnattrænnar samvinnu sem við fundum eftir 11.9. dvínaði. Sem forseti hef ég unnið að því að endurnýja þá samvinnu allra ríkja sem nauðsynleg er til að mæta þeim víðtæku og krefjandi viðfangsefnum sem við stöndum frammi fyrir. Á þessu nýja skeiði skuldbindinga höfum við myndað bandalög við ríki og þjóðir á grunni gagnkvæmra hagsmuna og gagnkvæmrar virðingar. Sem alþjóðlegt samfélag höfum við sýnt að hryðjuverkamenn ráða ekki við þrek og þrautseigju almennra borgara. Ég hef gert það lýðum ljóst að Bandaríkin eru ekki og munu aldrei fara í stríð við íslam. Hins vegar erum við ásamt bandamönnum okkar og vinum sameinaðir gegn al-Kaída, sem hefur ráðist á tugi landa og drepið tugi þúsunda saklausra manna, kvenna og barna, að miklum meirihluta múslíma. Í þessari viku minnumst við allra fórnarlamba al-Kaída og þess hugrekkis og þeirrar seiglu sem fjölskyldur þeirra og meðborgarar hafa sýnt, frá Miðausturlöndum til Evrópu, frá Afríku til Asíu. Með því að vinna saman höfum truflað samsæri al-Kaída, rutt Osama bin Laden úr vegi og flestum forystumönnum hans, og snúið al-Kaída inn á braut ósigurs. Á sama tíma hefur fólk í Miðausturlöndum og Norður-Afríku sýnt að öruggasta leiðin til réttlætis og reisnar er siðferðisstyrkur friðsamlegra mótmæla, ekki hugsunarlausra hryðjuverka og ofbeldis. Það er ljóst að ofbeldisfullir öfgamenn verða skildir eftir og að framtíðin tilheyrir þeim sem vilja byggja upp, ekki tortíma. Þau ríki og þjóðir sem sækjast eftir framtíð friðar og hagsældar eiga bandamann þar sem Bandaríkin eru. Því þótt við þurfum að takast á við efnahagsleg vandamál heima fyrir munu Bandaríkin halda áfram að gegna einstöku forystuhlutverki í heiminum. Þótt við flytjum síðustu hermenn okkar frá Írak og komum stjórnarábyrgð í hendur heimamanna í Afganistan munum við styðja Íraka og Afgana í viðleitni þeirra til að veita fólki sínu öryggi og tækifæri. Í arabalöndunum og annars staðar munum við berjast fyrir reisn og almennum réttindum sérhvers manns. Um allan heim munum við halda áfram því erfiða verki að koma á friði, efla þróun sem lyftir fólki upp úr fátækt og stuðla að fæðuöryggi, heilbrigði og góðum stjórnarháttum sem leysa úr læðingi möguleika borgaranna og þjóðfélaganna. Á sama tíma höfum við skuldbundið okkur á ný til að lifa samkvæmt gildum okkar heima fyrir. Sem innflytjendaþjóð bjóða Bandaríkjamenn velkomið fólk frá öllum löndum og menningarheimum. Þessir nýjustu Bandaríkjamenn – eins og öll saklausu fórnarlömbin fyrir tíu árum – minna okkur á að þrátt fyrir allan mismun kynþátta og þjóðernis, bakgrunns eða trúar, tengjumst við öll í þeirri sameiginlegu von að við getum gert heiminn að betri stað fyrir kynslóðir nútímans og framtíðarinnar. Það verður að vera arfleifð þeirra sem við höfum misst. Þeir sem réðust á okkur 11. september vildu reka fleyg milli Bandaríkjanna og umheimsins. Þeim mistókst. Núna tíu árum síðar sameinumst við vinum okkar og bandamönnum er við minnumst þeirra sem við höfum misst í þessari baráttu. Í minningu þeirra ítrekum við anda samvinnu og gagnkvæmrar virðingar sem nauðsynleg er til að allar þjóðir geti lifað við reisn, frelsi og frið.
Skoðun ,,Skildu rétt, hvar skórinn að þér kreppir. Skildu, hver í bönd þig hneppti og hneppir.” (EB) Þorsteinn Sæmundsson skrifar
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar