Harðæri er hafið, eignir að rýrna í verði, afraksturinn að minnka af erfiðinu. Vetrarhörkur í Ameríku, uppskeran rýrari og eldunarolían dýrari, greiðsluerfiðleikar og bankar á útsölu og hlutabréfin falla. Óbrigðull boðberi harðæris í aldanna rás sýnir nú enn einu sinni sitt ófrýna fés: Hækkandi verð á matvöru. Aðrar nauðsynjar og vörutegundir fylgja með; olían, hráefnin, gullið. Mönnum virðist alltaf koma þetta jafn mikið á óvart þó ekki sé í fyrsta sinn sem góðæri tekur enda.
Í Kína hefur verið kaldasti vetur í heila öld og uppskeruútlitið slæmt. Búfjárfellir í tugþúsundavís og mannfellir í þúsundavís af kulda í Asíu. Kuldi á suðlægum breiddargráðum og í Vesturheimi. Hafið þið, lesendur góðir, heyrt að síðustu misserin hefur orðið hraðasta kólnun loftslags frá upphafi mælinga og meir en vegur upp alla hlýnun 20. aldar?
Hafið þið heyrt að sú uggvænlega staða er komin upp að sólin er í lægð og gefur minni orku en áður? Og sem verra er, útlitið um að hlýni fljótt er ekki sérlega gott eftir helstu sólarmerkjum að dæma. Nei, það er ekki mikið verið að hampa þessum fréttum. Þær passa ekki inn í síbyljandi áróðurinn um hlýnun loftslags sem hefur verið ærandi í nærri tvo áratugi.
Skjárinn færir okkur stöðugt voveiflegar fréttir: Stórflóð og stórviðri eru orðin tíðari (þeim fjölgar frekar þegar kólnar), þurrkar leggjast yfir stór landsvæði (sveiflur eins og áður). Golfstraumurinn er að beygja af leið (stærðargráðuskekkja). Norðurskautsísinn er að hverfa (sveiflur) og ísbirnir að deyja út (þeim fjölgar), Suðurskautsísinn er að brotna og bráðna (hann þykknar og þar kólnar). Síðustu ár voru þau hlýjustu síðan mælingar hófust (það var 1930-40). Hlýnunin er að útrýma dýrategundum og breiða út sjúkdóma (rangfærslur), mikil sjávarborðshækkun (engin breyting mælanleg).
Það er ekki eingöngu við fjölmiðlana að sakast í þessu áróðursfári um hlýnun jarðar. Í fyrra sendi milliríkjanefnd Sameinuðu þjóðanna um loftslagsbreytingar frá sér skýrslu með enn einni hrakspánni um yfirvofandi ofhitnun, rökstudda með lélegum vísindum og skoðunum erindreka sem ekki eru vísindamenn. Nýlega sendi önnur Sameinuðu þjóða-nefndin frá sér yfirlýsingu um að þrjátíu jöklar væru að bráðna en ekkert var sagt frá því að fleiri eru að vaxa. Fyrir stuttu veitti Nóbelsnefndin í Ósló milliríkjanefndinni friðarverðlaunin þrátt fyrir að hún hafi notað falsanir og rangfærslur til að reka áróður fyrir Kýótó-samningnum, líklega versta hneyksli í sögu Nóbelsnefndarinnar.
Hvað getur áróðurinn um loftslagshlýnunina haldið lengi áfram? Er ekki best að hætta við Kýótó-samninginn nú þegar menn vita að hann mun ekki hafa mælanleg áhrif á loftslag en er skaðlegur lífsgæðum jarðarbúa? Nei, greinilega ekki, nú er málið komið í tísku, almenningur trúir áróðrinum, vísindin eru útrædd! (Við Íslendingar könnumst við vinnubrögðin úr Alþjóða hvalveiðiráðinu). Forkólfar Kýótó-samningsins eru að undirbúa framlengingu hans og ætlast til að Ísland taki þátt. En nú þegar raunveruleikinn er að koma betur í ljós hljóta menn að yfirgefa þetta hringleikahús falsáróðursins sem „loftslagssamningarnir" eru, spurningin er hvort við höfum kjark til þess.
Höfundur er verkfræðingur.
