Skoðun

Hvar er nú „Fagra Ísland“?

Það er stríð í landinu; stríð um meðferð og nýtingu náttúru landsins. Fagra Ísland var yfirskrift umhverfis- og auðlindastefnu Samfylkingar í síðustu kosningum. Hvar er það nú - allt gleymt og grafið? Það er arfavont, álíka vont og að vita hina 93 ára gömlu valkyrju, Jóhönnu, vinkonu mína í Haga, búa við það óöryggi og ótta sem ríkir á bökkum Þjórsár. Landsvirkjun er nú með áætlanir um að koma fyrir himinháum uppistöðulónum með viðeigandi tækjum og tólum niðri í sveitinni til að mjólka meira fé úr Þjórsánni. Reynt er að réttlæta gjörðina með því að allt sé það í þágu góðra málefna eins og netþjónabús á Suðurnesjum.

Yfirvarp þetta breytir auðvitað engu um hug fólks til þess að aðliggjandi sveitum verði rústað, það undirstrikar einungis loddaraskap ráðamanna Landsvirkjunar, sem ætla sér að færa allt „virkjanagumsið" niður í byggð, án tilskilinna leyfa. Þeir fara með landið eins og þeir eigi það. Sumir kikna undan stöðugum þrýstingi, ögrunum, ósannindum og viðvarandi ógnunum af hálfu útsendara Landsvirkjunar, en hjá Landsvirkjun virðist fara fyrir sjálfskipaður hópur eins konar lénsherra sem höndlar með ár og vötn sem sína einkaeign í stöðugri leit að meira gulli.

Það er voðaleg tilhugsun að Landsvirkjun víli ekki fyrir sér að færa óskapnaðinn sem fylgir virkjunum niður á tún og engi sveita í byggð. Uppistöðulónin eiga að verða himinhá steypuker (á hæð við Hallgrímskirkjuturn) sem rísa munu við túnfætur helstu býla. Svo er ósvífnin mikil að því er haldið fram í ritum Landsvirkjunar að lónin verði að mestu í ánni og því litlu af landi fórnað. Sennilegt. Til að bíta höfuðið af skömminni er því svo haldið fram að unnt verði að ríða með fjóra til reiðar meðfram óskapnaðinum! Er þetta ekki hámark ribbaldaháttar landsmanna frá upphafi Íslandsbyggðar? Ætli þetta geti ekki orðið upphafið að endalokum sveitabúskapar í landinu? Ég veit að fólkið í sveitunum við Þjórsá er uggandi þótt baráttuþrekið sé óbugað. Gleymum því ekki að gjörningur af þessu tagi væri fordæmisgefandi og óafturkræfur og þá ekki síst ófyrirgefanlegur.

Viljum við fá virkjanadraslið allt niður í byggð um allt land? Óskandi væri að nú stæðum við landsmenn saman og segðum einum rómi: Nú er nóg komið, hingað og ekki lengra!

Það ríkir í raun ófriðarástand í landinu, eilítið annars eðlis en í Afganistan en ófriður samt. Ætla þau sem hafa þessi mál á hendi að láta þetta yfir sig og okkur ganga og lufsast áfram í pilsfaldi frekjufrelsis og yfirgangs Landsvirkjunar eða ætla þau að rísa upp og segja stopp? Skýr svör óskast sem fyrst.

Höfundur er kennari.




Skoðun

Skoðun

Á­kall

Valdimar Júlíusson skrifar

Sjá meira


×