Álagningin vegna prentkostnaðar

Lyfjagreiðslunefnd hefur gert samkomulag við lyfjainnflytjendur um að þeir megi leggja tuttugu prósent ofan á meðalverð samheitalyfja eins og það er í Noregi og Svíþjóð, vegna prentkostnaðar við leiðbeiningar á íslensku, ef lyfin eru seld hér á landi. Reyndar á Danmörk að vera með í meðaltalinu en vegna harðrar samkeppni á danska lyfjamarkaðnum, sem leitt hefur til mikillar verðlækkunar þar, hefur nefndin heimilað lyfjafyrirtækjunum að sleppa Danmörku úr meðaltalsreikningunum þannig að fyrirtækin geta selt lyfin dýrarara verði hér á landi en ella. Að sögn Páls Péturssonar, formanns lyfjagreiðslunefndar, er undanþágan frá Danmörku þó aðeins veitt þegar viðkomandi lyf eru greinilega á óeðlilegum undirboðum í Danmörku. Þá hafi 20 prósenta aukaálagningin verið samþykkt tímabundið til að auka framboð nýrra samheitalyfja hér á landi en þau eru ódýrari en frumlyf. Nú þegar megi sjá árangur af þessari tilhögun. Skýringin á þessari tuttugu prósenta umframálagningu er sú að það sé svo dýrt að prenta íslenskar leiðbeiningar á umbúðir nýrra lyfja. En lítum nú nánar á þennan prentkostnað og leikum okkur að tölum. Það er alls ekki óalgengt að einn lyfjakúr geti kostað um það bil tíu þúsund krónur án niðurgreiðlsu hins opinbera. Prentkostnaðurinn vegna þessa eina kúrs er þá tvö þúsund krónur en margir kúrar eru seldir í þúsunda- og jafnvel tuga þúsunda vís á ári en prentkostnaðurinn helst hins vegar hlutfallslega sá sami á hvern kúr, eða 20 prósent. Ef þessi kostnaður er borinn saman við að prenta eitt stykki af meðal stórri jólabók í meðalstóru upplagi, sem gæti verið um 1200 eintök, er prent- og bókbandskostnaður við hverja einstaka bók um það bil 240 krónur. Það er sami prentkostnaður og við leiðbeiningar með einum lyfjakúr sem kostar aðeins tólf hundruð krónur. Nefndin, sem leggur blessun sína yfir þennan prentkostnað, ef svo má að orði komast, er skipuð fulltrúum heilbrigðisráðherra, fjármálaráðuneytis, Tryggingastofnunar, Lyfjastofnunar og Landlæknis.