"Viljugir sem og óviljugir" 5. ágúst 2004 00:01 Það er ekki hægt að segja annað en að nýjasta heimildarmynd Michael Moore hafi gert mig þunglyndan. Framtíðin er ekki björt þegar valdamestu menn heimsins virðast vera upp til hópa öfga hægrimenn sem stjórnast af mammón, ofsafenginni þjóðerniskennd og blindri réttsýni. Það bætir síðan gráu ofan á svart að fylgjast með núverandi forseta Bandaríkjanna við hin ýmsu tækifæri í rúma tvo klukkutíma og sannfærast betur og betur um að það sé enginn heima þarna uppi. Þrátt fyrir dómsdagsstemningu myndarinnar er hún virkilega fyndin (hláturinn jaðrar á köflum við að vera hysterískur) og einstaklega vel gerð. Það er enginn jafn góður að mata mann á upplýsingum og Michael Moore. Galdurinn liggur í framsetningu efnisins þar sem kaldhæðni, kímni og miskunnarlaus raunveruleiki blandast saman í magnaðan kokteil. Auðvitað hagræðir Moore þessu öllu þannig að áhrifin verði sem mest, enda er hann enginn hreintrúamaður þegar kemur að heimildarmyndagerð heldur hugsjónamaður með brennandi þörf til að koma skilaboðum sínum á framfæri. Sumar kenningarnar í myndinni eru langsóttar og samsæristemning með snert af ofsóknaræði liggur í loftinu en það verður ekki hjá því komist að meginþorri upplýsingana eru dagsannar og á sama tíma hrikalegar. Íraksstríðshluti myndarinnar er gífurlega áhrifamikill og lætur, vonandi, engan eftir ósnortinn. Það að Íslendingar eru "í hópi hinu viljugu" gerir það að verkum að Fahrenheit 9/11 verður sjálfvirkt skylduáhorf hér á landi og hvet ég alla, viljuga sem óviljuga, til að fara á þessa áhrifamiklu og ógleymanlegu heimildarmynd. Kristófer Dignus Fahrenheit 9/11 Leikstjóri: Michael Moore Bíó og sjónvarp Mest lesið „Síðustu tíu árin hafa verið erfið“ Lífið Stjörnulífið: „Grín sem gekk allt of langt“ Lífið Bjössi og Dísa í carnival stemningu í miðbænum Lífið Aðalsteinn og Elísabet selja íbúðina Lífið Samdi CIA lag Scorpions, Wind of Change, til að fella Sovétríkin? Lífið Ofboðslega falleg berskjöldun Menning Flottasti garður landsins - taktu þátt! Lífið samstarf Fóru hringinn um Grænlandsjökul á baki vinddreka: Brotin rifbein, kynngimagnað sjónarspil og óþægilegt návígi við ísbjörn Ferðalög Sumarsalat sem lætur bragðlaukana dansa Lífið Varð mjög hræddur en fann huggun í húmornum Lífið Fleiri fréttir Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Norah Jones: Tíminn stóð í stað þar til ljóskastarinn vakti mann Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Sjá meira
Það er ekki hægt að segja annað en að nýjasta heimildarmynd Michael Moore hafi gert mig þunglyndan. Framtíðin er ekki björt þegar valdamestu menn heimsins virðast vera upp til hópa öfga hægrimenn sem stjórnast af mammón, ofsafenginni þjóðerniskennd og blindri réttsýni. Það bætir síðan gráu ofan á svart að fylgjast með núverandi forseta Bandaríkjanna við hin ýmsu tækifæri í rúma tvo klukkutíma og sannfærast betur og betur um að það sé enginn heima þarna uppi. Þrátt fyrir dómsdagsstemningu myndarinnar er hún virkilega fyndin (hláturinn jaðrar á köflum við að vera hysterískur) og einstaklega vel gerð. Það er enginn jafn góður að mata mann á upplýsingum og Michael Moore. Galdurinn liggur í framsetningu efnisins þar sem kaldhæðni, kímni og miskunnarlaus raunveruleiki blandast saman í magnaðan kokteil. Auðvitað hagræðir Moore þessu öllu þannig að áhrifin verði sem mest, enda er hann enginn hreintrúamaður þegar kemur að heimildarmyndagerð heldur hugsjónamaður með brennandi þörf til að koma skilaboðum sínum á framfæri. Sumar kenningarnar í myndinni eru langsóttar og samsæristemning með snert af ofsóknaræði liggur í loftinu en það verður ekki hjá því komist að meginþorri upplýsingana eru dagsannar og á sama tíma hrikalegar. Íraksstríðshluti myndarinnar er gífurlega áhrifamikill og lætur, vonandi, engan eftir ósnortinn. Það að Íslendingar eru "í hópi hinu viljugu" gerir það að verkum að Fahrenheit 9/11 verður sjálfvirkt skylduáhorf hér á landi og hvet ég alla, viljuga sem óviljuga, til að fara á þessa áhrifamiklu og ógleymanlegu heimildarmynd. Kristófer Dignus Fahrenheit 9/11 Leikstjóri: Michael Moore
Bíó og sjónvarp Mest lesið „Síðustu tíu árin hafa verið erfið“ Lífið Stjörnulífið: „Grín sem gekk allt of langt“ Lífið Bjössi og Dísa í carnival stemningu í miðbænum Lífið Aðalsteinn og Elísabet selja íbúðina Lífið Samdi CIA lag Scorpions, Wind of Change, til að fella Sovétríkin? Lífið Ofboðslega falleg berskjöldun Menning Flottasti garður landsins - taktu þátt! Lífið samstarf Fóru hringinn um Grænlandsjökul á baki vinddreka: Brotin rifbein, kynngimagnað sjónarspil og óþægilegt návígi við ísbjörn Ferðalög Sumarsalat sem lætur bragðlaukana dansa Lífið Varð mjög hræddur en fann huggun í húmornum Lífið Fleiri fréttir Mömmustrákur skýtur uppvakningum ref fyrir rass Norah Jones: Tíminn stóð í stað þar til ljóskastarinn vakti mann Neistalaus trekantur leiðinlega fólksins Er Stalín listgagnrýnandi í Hörpu núna? Wardruna í vanda – þegar dulúðin náði ekki flugi Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta Sjá meira
Fóru hringinn um Grænlandsjökul á baki vinddreka: Brotin rifbein, kynngimagnað sjónarspil og óþægilegt návígi við ísbjörn Ferðalög
Fóru hringinn um Grænlandsjökul á baki vinddreka: Brotin rifbein, kynngimagnað sjónarspil og óþægilegt návígi við ísbjörn Ferðalög