Mannúð í stað markaðslausna María Pétursdóttir skrifar 16. október 2024 09:30 Það er ástæða til að fagna komandi kosningum þó þær séu skyndilegar því loksins losnum við við eina skaðlegustu ríkisstjórn í manna minnum. Í sjö ár höfum við horft á hvern skandalinn á fætur öðrum, spillta bankasölu og einkavinavæðingu og hvert málið á fætur öðru keyrt í átt að lausnum markaðarins. Lausnir sem innihalda enga mannúð né rökræna lausn á vandamálum. Það hefur verið lygilega margt í þessa veru sem legið hefur í skauti ráðuneyta Vinstri Grænna sem ekki hafa veigrað sér við að fórna velferð og jöfnuði fyrir samstarf yfir hinn pólitíska ás en þar má til að mynd nefna fiskeldið og kerfisbreytingar á almannatryggingakerfinu. VG fékk nefnilega ekki bara að éta skít heldur einnig að mata okkur hin á drullumalli í sjö ár. Hér hefur fólksfjölgun verið ör eftir heimsfaraldurinn og í stað þess að horfa til ferðamannaiðnaðar og innflutning á verkafólki er flóttafólk gert að blórabögglum og það skammlaust. Forsætisráðherra hefur grímulaust blásið í fordómalúðurinn og yfirvöld hafa ekkert aðhafst til að forða okkur sem þjóð frá samsekt í þjóðarmorði. Hér var tekið á móti flóttafólki opnum örmum á einhverjum kannski vafasömum forsendum en sem margt hvert seldi aleigu sína til að hefja líf á Íslandi. En þá skipti skútan um stefnu og fólki var bara kastað fyrir borð eins og einskis verðu enda útlendingar. Sumir útlendingar eru þó endalaust velkomnir og hér hefur ferðamannaiðnaðurinn fengið að blása út með þeim afleiðingum að innviðir eru gjörsamlega sprungnir. Löggæslan, bráðamóttakan og landspítalinn í heild sinni anna ekki móttöku fólks sem þarf á læknisaðstoð að halda og heilsugæslan okkar er víðast hvar ónýt. Það að bíða eftir tíma hjá lækni í þrjár vikur eða lengur er vægast sagt sorgleg staða og ekki bara óþolandi heldur lífshættuleg. Örorkulífeyris Kerfið hefur verið tekið í gíslingu af yfirvöldum og þá sérstaklega VG sem ennþá hafa ekki ákveðið hvernig örorka verður metin í framhaldinu. Ég þekki varla annað slíkt dæmi úr stjórnsýslunni þar sem lífsafkoma um tuttugu þúsunda manna er látin hanga í óvissu svo mánuðum skiptir og lög sett um þeirra framfærslu sem þó er aðeins autt blað. Engar reglur settar um hvernig meta skal örorku fyrr en eftirá og þetta samþykkti þingið, meira að segja Samfylkingin sem kennir sig við velferð eins og í skemmtilegum skollaleik. Starfsgetumati hefur verið komið á þrátt fyrir að það hafi valdið óheyrilegum þjáningum víðast hvar í löndunum í kringum okkur en kerfisbreytingin mun augljóslega bæði draga úr líkindum þess að þeir sem þó hafa örorku til langs tíma séu á vinnumarkaði og að þeir sem sannanlega veikist fái ekki notið þess öryggisnets sem örorkan hefur þó verið til þessa. Sjálfsákvörðunarrétturinn til að prófa sig á vinnumarkaði eða vinna eftir getu í hvert skipti er gerður að engu í þessu nýja kerfi sem þó átti að vera atvinnuhvetjandi. Ég þreytist ekki á að ítreka hversu mikil smættun á virði þeirra langveiku felst í þessum aðgerðum. Og enn og aftur er kjarabótum öryrkja frestað. Því Katrínu snerist hægri-vinstri-snú hugur þegar kom að því að láta fátækt fólk bíða. Já, þriðjungur fólks á örorkulífeyri býr við sárafátækt og bíður enn. Það er óþolandi að vinstri vængur þessarar ríkisstjórnar hafi ekki haft vilja til að vernda fátækasta fólkið á landinu. Og nú síðast var kastað í partýbombu þegar Brynjar Níelsson var settur yfir mannréttindastofnun. Svona til að skutla blautri tusku í andlit fatlaðs fólks í desert. Á sama tíma og þetta er að gerast er húsnæðisliðurinn að sliga heimilin en húsnæðismarkaðurinn er vígvöllur braskara í stað þess að vera vin fyrir húsnæðis og heimilislausa. Í stað þess að vera hluti af mannréttindum fólks í einu ríkasta landi veraldar. Glæný húsaleigulög ná ekki einu sinni að vernda leigjendur fyrir braski þeirra sem vilja fjárfesta í enn einni íbúð til að græða á eymd annarra. Markaðurinn étur velferðina, gleypir hana í heilum bita og spýtir svo út úr sér laskaðri sjálfsvirðingu venjulegs launafólks. Við þurfum varla að rifja upp hvernig stýrivextir seðlabankans hafa hækkað ískyggilega án þess að ríkisstjórnin hafi gert nokkurn skapaðan hlut til að íhlutast um málin. Hlutdeildarlánin hafa ekki virkað nema fyrir mjög þröngan hóp og var útfærsla þeirra einnig meingölluð. Ungt fólk kemst ennþá ekki að heiman og fatlað fólk er frekar flutt hreppaflutningum út á land á hjúkrunarheimili úr alfaraleið fremur en að búa þeim sjálfstætt líf með þeim stuðningi sem þarf. Allt þetta og meira til hefur fengið að grassera á vakt síðustu ríkisstjórnar og nú þarf almenningur að segja stopp í gegnum kjörseðlana. Þökkum svo fyrir að Katrín Jakobsdóttir hafi ekki setið í embætti forseta þegar þessi ríkisstjórn skilaði inn umboði. Þá hefði spillingin náð hæstu hæðum. Sósíalistar eiga góða stefnuskrá í öllum málum og glænýja húsnæðisstefnu. Í stefnuskrám þeirra eru lausnir til að rétta af stéttaskekkjuna í samfélaginu og koma hér á jöfnuði meðal manna.Við getum ekki haldið áfram á sömu braut. Stjórnmálin verða að snúast um almenning í landinu, velferðina og aðbúnað fólks, auðlindirnar okkar allra en ekki sérhagsmuni sem aflandseyjuprinsar fá að stjórna hér ár eftir ár leynt eða ljóst. Rödd mannúðar og jöfnuðar verður að heyrast innan þingsins á næsta kjörtímabili og rangfærslur sem sífellt er farið með til að reyna að breiða yfir ómannúðleika og spillingu ríkjandi ráðamanna, verður að leiðrétta jafnóðum. Sósíalista á þing í næstu kosningum! Höfundur er félagi í Sósíalistaflokk Íslands Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Myndir þú ráða fatlað fólk í vinnu? Alma Ýr Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Hvað ert þú að gera? Eiður Welding skrifar Skoðun Rauðir sokkar á 1. maí Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir skrifar Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Heiðrum íslenska hestinn Berglind Margo Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez skrifar Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson skrifar Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Sköpum störf við hæfi! Unnur Hrefna Jóhannsóttir skrifar Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán skrifar Skoðun Tikkað í skipulagsboxin Samúel Torfi Pétursson skrifar Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar Skoðun Sjúklingur settur í fangaklefa Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Opið bréf til fjármálaráðherra, Daða Más Kristóferssonar Íris Róbertsdóttir skrifar Skoðun Ég kalla hann Isildur; mentorinn minn er gervigreind Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Hvað er „furry“ annars? Jóhanna Jódís Antonsdóttir skrifar Skoðun Jafnaðarmennskan og verkalýðsbaráttan Sigfús Ómar Höskuldsson skrifar Skoðun Hljóð og mynd íslenskra varna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Kveðjur úr Grafarvogi til þeirra sem kasta steinum úr glerhúsi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Leiðsöguhundurinn Gaur gerir mig að betri manneskju Þorkell J. Steindal skrifar Skoðun Fimmtíu ár frá lokum Víetnamstríðsins Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að undirbúa börnin okkar fyrir heim sem er að hverfa Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar Skoðun Bókin er minn óvinur, en mig langar samt í verknám! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Ilmurinn af jarðolíu er svo lokkandi Sævar Helgi Lárusson skrifar Sjá meira
Það er ástæða til að fagna komandi kosningum þó þær séu skyndilegar því loksins losnum við við eina skaðlegustu ríkisstjórn í manna minnum. Í sjö ár höfum við horft á hvern skandalinn á fætur öðrum, spillta bankasölu og einkavinavæðingu og hvert málið á fætur öðru keyrt í átt að lausnum markaðarins. Lausnir sem innihalda enga mannúð né rökræna lausn á vandamálum. Það hefur verið lygilega margt í þessa veru sem legið hefur í skauti ráðuneyta Vinstri Grænna sem ekki hafa veigrað sér við að fórna velferð og jöfnuði fyrir samstarf yfir hinn pólitíska ás en þar má til að mynd nefna fiskeldið og kerfisbreytingar á almannatryggingakerfinu. VG fékk nefnilega ekki bara að éta skít heldur einnig að mata okkur hin á drullumalli í sjö ár. Hér hefur fólksfjölgun verið ör eftir heimsfaraldurinn og í stað þess að horfa til ferðamannaiðnaðar og innflutning á verkafólki er flóttafólk gert að blórabögglum og það skammlaust. Forsætisráðherra hefur grímulaust blásið í fordómalúðurinn og yfirvöld hafa ekkert aðhafst til að forða okkur sem þjóð frá samsekt í þjóðarmorði. Hér var tekið á móti flóttafólki opnum örmum á einhverjum kannski vafasömum forsendum en sem margt hvert seldi aleigu sína til að hefja líf á Íslandi. En þá skipti skútan um stefnu og fólki var bara kastað fyrir borð eins og einskis verðu enda útlendingar. Sumir útlendingar eru þó endalaust velkomnir og hér hefur ferðamannaiðnaðurinn fengið að blása út með þeim afleiðingum að innviðir eru gjörsamlega sprungnir. Löggæslan, bráðamóttakan og landspítalinn í heild sinni anna ekki móttöku fólks sem þarf á læknisaðstoð að halda og heilsugæslan okkar er víðast hvar ónýt. Það að bíða eftir tíma hjá lækni í þrjár vikur eða lengur er vægast sagt sorgleg staða og ekki bara óþolandi heldur lífshættuleg. Örorkulífeyris Kerfið hefur verið tekið í gíslingu af yfirvöldum og þá sérstaklega VG sem ennþá hafa ekki ákveðið hvernig örorka verður metin í framhaldinu. Ég þekki varla annað slíkt dæmi úr stjórnsýslunni þar sem lífsafkoma um tuttugu þúsunda manna er látin hanga í óvissu svo mánuðum skiptir og lög sett um þeirra framfærslu sem þó er aðeins autt blað. Engar reglur settar um hvernig meta skal örorku fyrr en eftirá og þetta samþykkti þingið, meira að segja Samfylkingin sem kennir sig við velferð eins og í skemmtilegum skollaleik. Starfsgetumati hefur verið komið á þrátt fyrir að það hafi valdið óheyrilegum þjáningum víðast hvar í löndunum í kringum okkur en kerfisbreytingin mun augljóslega bæði draga úr líkindum þess að þeir sem þó hafa örorku til langs tíma séu á vinnumarkaði og að þeir sem sannanlega veikist fái ekki notið þess öryggisnets sem örorkan hefur þó verið til þessa. Sjálfsákvörðunarrétturinn til að prófa sig á vinnumarkaði eða vinna eftir getu í hvert skipti er gerður að engu í þessu nýja kerfi sem þó átti að vera atvinnuhvetjandi. Ég þreytist ekki á að ítreka hversu mikil smættun á virði þeirra langveiku felst í þessum aðgerðum. Og enn og aftur er kjarabótum öryrkja frestað. Því Katrínu snerist hægri-vinstri-snú hugur þegar kom að því að láta fátækt fólk bíða. Já, þriðjungur fólks á örorkulífeyri býr við sárafátækt og bíður enn. Það er óþolandi að vinstri vængur þessarar ríkisstjórnar hafi ekki haft vilja til að vernda fátækasta fólkið á landinu. Og nú síðast var kastað í partýbombu þegar Brynjar Níelsson var settur yfir mannréttindastofnun. Svona til að skutla blautri tusku í andlit fatlaðs fólks í desert. Á sama tíma og þetta er að gerast er húsnæðisliðurinn að sliga heimilin en húsnæðismarkaðurinn er vígvöllur braskara í stað þess að vera vin fyrir húsnæðis og heimilislausa. Í stað þess að vera hluti af mannréttindum fólks í einu ríkasta landi veraldar. Glæný húsaleigulög ná ekki einu sinni að vernda leigjendur fyrir braski þeirra sem vilja fjárfesta í enn einni íbúð til að græða á eymd annarra. Markaðurinn étur velferðina, gleypir hana í heilum bita og spýtir svo út úr sér laskaðri sjálfsvirðingu venjulegs launafólks. Við þurfum varla að rifja upp hvernig stýrivextir seðlabankans hafa hækkað ískyggilega án þess að ríkisstjórnin hafi gert nokkurn skapaðan hlut til að íhlutast um málin. Hlutdeildarlánin hafa ekki virkað nema fyrir mjög þröngan hóp og var útfærsla þeirra einnig meingölluð. Ungt fólk kemst ennþá ekki að heiman og fatlað fólk er frekar flutt hreppaflutningum út á land á hjúkrunarheimili úr alfaraleið fremur en að búa þeim sjálfstætt líf með þeim stuðningi sem þarf. Allt þetta og meira til hefur fengið að grassera á vakt síðustu ríkisstjórnar og nú þarf almenningur að segja stopp í gegnum kjörseðlana. Þökkum svo fyrir að Katrín Jakobsdóttir hafi ekki setið í embætti forseta þegar þessi ríkisstjórn skilaði inn umboði. Þá hefði spillingin náð hæstu hæðum. Sósíalistar eiga góða stefnuskrá í öllum málum og glænýja húsnæðisstefnu. Í stefnuskrám þeirra eru lausnir til að rétta af stéttaskekkjuna í samfélaginu og koma hér á jöfnuði meðal manna.Við getum ekki haldið áfram á sömu braut. Stjórnmálin verða að snúast um almenning í landinu, velferðina og aðbúnað fólks, auðlindirnar okkar allra en ekki sérhagsmuni sem aflandseyjuprinsar fá að stjórna hér ár eftir ár leynt eða ljóst. Rödd mannúðar og jöfnuðar verður að heyrast innan þingsins á næsta kjörtímabili og rangfærslur sem sífellt er farið með til að reyna að breiða yfir ómannúðleika og spillingu ríkjandi ráðamanna, verður að leiðrétta jafnóðum. Sósíalista á þing í næstu kosningum! Höfundur er félagi í Sósíalistaflokk Íslands
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir skrifar
Skoðun Það sem er ósagt varðandi vinnubrögð hjá Háskólanum á Akureyri Þóra Sigurðardóttir skrifar
Skoðun Hollar skólamáltíðir fyrir loftslagið og líðan barna Laufey Steingrímsdóttir,Anna Sigríður Ólafsdóttir skrifar
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun