Mannúð í stað markaðslausna María Pétursdóttir skrifar 16. október 2024 09:30 Það er ástæða til að fagna komandi kosningum þó þær séu skyndilegar því loksins losnum við við eina skaðlegustu ríkisstjórn í manna minnum. Í sjö ár höfum við horft á hvern skandalinn á fætur öðrum, spillta bankasölu og einkavinavæðingu og hvert málið á fætur öðru keyrt í átt að lausnum markaðarins. Lausnir sem innihalda enga mannúð né rökræna lausn á vandamálum. Það hefur verið lygilega margt í þessa veru sem legið hefur í skauti ráðuneyta Vinstri Grænna sem ekki hafa veigrað sér við að fórna velferð og jöfnuði fyrir samstarf yfir hinn pólitíska ás en þar má til að mynd nefna fiskeldið og kerfisbreytingar á almannatryggingakerfinu. VG fékk nefnilega ekki bara að éta skít heldur einnig að mata okkur hin á drullumalli í sjö ár. Hér hefur fólksfjölgun verið ör eftir heimsfaraldurinn og í stað þess að horfa til ferðamannaiðnaðar og innflutning á verkafólki er flóttafólk gert að blórabögglum og það skammlaust. Forsætisráðherra hefur grímulaust blásið í fordómalúðurinn og yfirvöld hafa ekkert aðhafst til að forða okkur sem þjóð frá samsekt í þjóðarmorði. Hér var tekið á móti flóttafólki opnum örmum á einhverjum kannski vafasömum forsendum en sem margt hvert seldi aleigu sína til að hefja líf á Íslandi. En þá skipti skútan um stefnu og fólki var bara kastað fyrir borð eins og einskis verðu enda útlendingar. Sumir útlendingar eru þó endalaust velkomnir og hér hefur ferðamannaiðnaðurinn fengið að blása út með þeim afleiðingum að innviðir eru gjörsamlega sprungnir. Löggæslan, bráðamóttakan og landspítalinn í heild sinni anna ekki móttöku fólks sem þarf á læknisaðstoð að halda og heilsugæslan okkar er víðast hvar ónýt. Það að bíða eftir tíma hjá lækni í þrjár vikur eða lengur er vægast sagt sorgleg staða og ekki bara óþolandi heldur lífshættuleg. Örorkulífeyris Kerfið hefur verið tekið í gíslingu af yfirvöldum og þá sérstaklega VG sem ennþá hafa ekki ákveðið hvernig örorka verður metin í framhaldinu. Ég þekki varla annað slíkt dæmi úr stjórnsýslunni þar sem lífsafkoma um tuttugu þúsunda manna er látin hanga í óvissu svo mánuðum skiptir og lög sett um þeirra framfærslu sem þó er aðeins autt blað. Engar reglur settar um hvernig meta skal örorku fyrr en eftirá og þetta samþykkti þingið, meira að segja Samfylkingin sem kennir sig við velferð eins og í skemmtilegum skollaleik. Starfsgetumati hefur verið komið á þrátt fyrir að það hafi valdið óheyrilegum þjáningum víðast hvar í löndunum í kringum okkur en kerfisbreytingin mun augljóslega bæði draga úr líkindum þess að þeir sem þó hafa örorku til langs tíma séu á vinnumarkaði og að þeir sem sannanlega veikist fái ekki notið þess öryggisnets sem örorkan hefur þó verið til þessa. Sjálfsákvörðunarrétturinn til að prófa sig á vinnumarkaði eða vinna eftir getu í hvert skipti er gerður að engu í þessu nýja kerfi sem þó átti að vera atvinnuhvetjandi. Ég þreytist ekki á að ítreka hversu mikil smættun á virði þeirra langveiku felst í þessum aðgerðum. Og enn og aftur er kjarabótum öryrkja frestað. Því Katrínu snerist hægri-vinstri-snú hugur þegar kom að því að láta fátækt fólk bíða. Já, þriðjungur fólks á örorkulífeyri býr við sárafátækt og bíður enn. Það er óþolandi að vinstri vængur þessarar ríkisstjórnar hafi ekki haft vilja til að vernda fátækasta fólkið á landinu. Og nú síðast var kastað í partýbombu þegar Brynjar Níelsson var settur yfir mannréttindastofnun. Svona til að skutla blautri tusku í andlit fatlaðs fólks í desert. Á sama tíma og þetta er að gerast er húsnæðisliðurinn að sliga heimilin en húsnæðismarkaðurinn er vígvöllur braskara í stað þess að vera vin fyrir húsnæðis og heimilislausa. Í stað þess að vera hluti af mannréttindum fólks í einu ríkasta landi veraldar. Glæný húsaleigulög ná ekki einu sinni að vernda leigjendur fyrir braski þeirra sem vilja fjárfesta í enn einni íbúð til að græða á eymd annarra. Markaðurinn étur velferðina, gleypir hana í heilum bita og spýtir svo út úr sér laskaðri sjálfsvirðingu venjulegs launafólks. Við þurfum varla að rifja upp hvernig stýrivextir seðlabankans hafa hækkað ískyggilega án þess að ríkisstjórnin hafi gert nokkurn skapaðan hlut til að íhlutast um málin. Hlutdeildarlánin hafa ekki virkað nema fyrir mjög þröngan hóp og var útfærsla þeirra einnig meingölluð. Ungt fólk kemst ennþá ekki að heiman og fatlað fólk er frekar flutt hreppaflutningum út á land á hjúkrunarheimili úr alfaraleið fremur en að búa þeim sjálfstætt líf með þeim stuðningi sem þarf. Allt þetta og meira til hefur fengið að grassera á vakt síðustu ríkisstjórnar og nú þarf almenningur að segja stopp í gegnum kjörseðlana. Þökkum svo fyrir að Katrín Jakobsdóttir hafi ekki setið í embætti forseta þegar þessi ríkisstjórn skilaði inn umboði. Þá hefði spillingin náð hæstu hæðum. Sósíalistar eiga góða stefnuskrá í öllum málum og glænýja húsnæðisstefnu. Í stefnuskrám þeirra eru lausnir til að rétta af stéttaskekkjuna í samfélaginu og koma hér á jöfnuði meðal manna.Við getum ekki haldið áfram á sömu braut. Stjórnmálin verða að snúast um almenning í landinu, velferðina og aðbúnað fólks, auðlindirnar okkar allra en ekki sérhagsmuni sem aflandseyjuprinsar fá að stjórna hér ár eftir ár leynt eða ljóst. Rödd mannúðar og jöfnuðar verður að heyrast innan þingsins á næsta kjörtímabili og rangfærslur sem sífellt er farið með til að reyna að breiða yfir ómannúðleika og spillingu ríkjandi ráðamanna, verður að leiðrétta jafnóðum. Sósíalista á þing í næstu kosningum! Höfundur er félagi í Sósíalistaflokk Íslands Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Mest lesið Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Leiðtogi sem nær árangri Birkir Jón Jónsson Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Fjör á fjármálamarkaði Fastir pennar Græðgin sem hlífir engum Snæbjörn Brynjarsson og Þórólfur Júlían Dagsson Skoðun Kennitala á blaði Jón Viðar Pálsson Skoðun Skoðun Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Sjá meira
Það er ástæða til að fagna komandi kosningum þó þær séu skyndilegar því loksins losnum við við eina skaðlegustu ríkisstjórn í manna minnum. Í sjö ár höfum við horft á hvern skandalinn á fætur öðrum, spillta bankasölu og einkavinavæðingu og hvert málið á fætur öðru keyrt í átt að lausnum markaðarins. Lausnir sem innihalda enga mannúð né rökræna lausn á vandamálum. Það hefur verið lygilega margt í þessa veru sem legið hefur í skauti ráðuneyta Vinstri Grænna sem ekki hafa veigrað sér við að fórna velferð og jöfnuði fyrir samstarf yfir hinn pólitíska ás en þar má til að mynd nefna fiskeldið og kerfisbreytingar á almannatryggingakerfinu. VG fékk nefnilega ekki bara að éta skít heldur einnig að mata okkur hin á drullumalli í sjö ár. Hér hefur fólksfjölgun verið ör eftir heimsfaraldurinn og í stað þess að horfa til ferðamannaiðnaðar og innflutning á verkafólki er flóttafólk gert að blórabögglum og það skammlaust. Forsætisráðherra hefur grímulaust blásið í fordómalúðurinn og yfirvöld hafa ekkert aðhafst til að forða okkur sem þjóð frá samsekt í þjóðarmorði. Hér var tekið á móti flóttafólki opnum örmum á einhverjum kannski vafasömum forsendum en sem margt hvert seldi aleigu sína til að hefja líf á Íslandi. En þá skipti skútan um stefnu og fólki var bara kastað fyrir borð eins og einskis verðu enda útlendingar. Sumir útlendingar eru þó endalaust velkomnir og hér hefur ferðamannaiðnaðurinn fengið að blása út með þeim afleiðingum að innviðir eru gjörsamlega sprungnir. Löggæslan, bráðamóttakan og landspítalinn í heild sinni anna ekki móttöku fólks sem þarf á læknisaðstoð að halda og heilsugæslan okkar er víðast hvar ónýt. Það að bíða eftir tíma hjá lækni í þrjár vikur eða lengur er vægast sagt sorgleg staða og ekki bara óþolandi heldur lífshættuleg. Örorkulífeyris Kerfið hefur verið tekið í gíslingu af yfirvöldum og þá sérstaklega VG sem ennþá hafa ekki ákveðið hvernig örorka verður metin í framhaldinu. Ég þekki varla annað slíkt dæmi úr stjórnsýslunni þar sem lífsafkoma um tuttugu þúsunda manna er látin hanga í óvissu svo mánuðum skiptir og lög sett um þeirra framfærslu sem þó er aðeins autt blað. Engar reglur settar um hvernig meta skal örorku fyrr en eftirá og þetta samþykkti þingið, meira að segja Samfylkingin sem kennir sig við velferð eins og í skemmtilegum skollaleik. Starfsgetumati hefur verið komið á þrátt fyrir að það hafi valdið óheyrilegum þjáningum víðast hvar í löndunum í kringum okkur en kerfisbreytingin mun augljóslega bæði draga úr líkindum þess að þeir sem þó hafa örorku til langs tíma séu á vinnumarkaði og að þeir sem sannanlega veikist fái ekki notið þess öryggisnets sem örorkan hefur þó verið til þessa. Sjálfsákvörðunarrétturinn til að prófa sig á vinnumarkaði eða vinna eftir getu í hvert skipti er gerður að engu í þessu nýja kerfi sem þó átti að vera atvinnuhvetjandi. Ég þreytist ekki á að ítreka hversu mikil smættun á virði þeirra langveiku felst í þessum aðgerðum. Og enn og aftur er kjarabótum öryrkja frestað. Því Katrínu snerist hægri-vinstri-snú hugur þegar kom að því að láta fátækt fólk bíða. Já, þriðjungur fólks á örorkulífeyri býr við sárafátækt og bíður enn. Það er óþolandi að vinstri vængur þessarar ríkisstjórnar hafi ekki haft vilja til að vernda fátækasta fólkið á landinu. Og nú síðast var kastað í partýbombu þegar Brynjar Níelsson var settur yfir mannréttindastofnun. Svona til að skutla blautri tusku í andlit fatlaðs fólks í desert. Á sama tíma og þetta er að gerast er húsnæðisliðurinn að sliga heimilin en húsnæðismarkaðurinn er vígvöllur braskara í stað þess að vera vin fyrir húsnæðis og heimilislausa. Í stað þess að vera hluti af mannréttindum fólks í einu ríkasta landi veraldar. Glæný húsaleigulög ná ekki einu sinni að vernda leigjendur fyrir braski þeirra sem vilja fjárfesta í enn einni íbúð til að græða á eymd annarra. Markaðurinn étur velferðina, gleypir hana í heilum bita og spýtir svo út úr sér laskaðri sjálfsvirðingu venjulegs launafólks. Við þurfum varla að rifja upp hvernig stýrivextir seðlabankans hafa hækkað ískyggilega án þess að ríkisstjórnin hafi gert nokkurn skapaðan hlut til að íhlutast um málin. Hlutdeildarlánin hafa ekki virkað nema fyrir mjög þröngan hóp og var útfærsla þeirra einnig meingölluð. Ungt fólk kemst ennþá ekki að heiman og fatlað fólk er frekar flutt hreppaflutningum út á land á hjúkrunarheimili úr alfaraleið fremur en að búa þeim sjálfstætt líf með þeim stuðningi sem þarf. Allt þetta og meira til hefur fengið að grassera á vakt síðustu ríkisstjórnar og nú þarf almenningur að segja stopp í gegnum kjörseðlana. Þökkum svo fyrir að Katrín Jakobsdóttir hafi ekki setið í embætti forseta þegar þessi ríkisstjórn skilaði inn umboði. Þá hefði spillingin náð hæstu hæðum. Sósíalistar eiga góða stefnuskrá í öllum málum og glænýja húsnæðisstefnu. Í stefnuskrám þeirra eru lausnir til að rétta af stéttaskekkjuna í samfélaginu og koma hér á jöfnuði meðal manna.Við getum ekki haldið áfram á sömu braut. Stjórnmálin verða að snúast um almenning í landinu, velferðina og aðbúnað fólks, auðlindirnar okkar allra en ekki sérhagsmuni sem aflandseyjuprinsar fá að stjórna hér ár eftir ár leynt eða ljóst. Rödd mannúðar og jöfnuðar verður að heyrast innan þingsins á næsta kjörtímabili og rangfærslur sem sífellt er farið með til að reyna að breiða yfir ómannúðleika og spillingu ríkjandi ráðamanna, verður að leiðrétta jafnóðum. Sósíalista á þing í næstu kosningum! Höfundur er félagi í Sósíalistaflokk Íslands
Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar