Ís­lendingar vilja „fagna þessu öllu saman“

Hin ástsæla útvarpskona Valdís Gunnarsdóttir, heitin, kynnti landsmenn fyrir Valentínusardeginum á sínum tíma en hún starfaði meðal annars á Bylgjunni þar sem hún útvarpaði rómantíkinni.

Þessi alþjóðlegi dagur elskenda hefur fest sig í sessi á Íslandi síðastliðin ár. Það veit blómasali í Burkna manna best enda var búðin stofnuð árið 1962. Aðstandendur búðarinnar þekkja því vel inn á strauma og stefnur hinna ýmsu hátíðisdaga í þjóðfélaginu. Kalla þurfti út aukamannskap til að anna blómaviðskiptum dagsins og þá var dagurinn tekinn snemma þetta árið.

„Þetta er algjört fjör!“ segir Brynhildur Helgadóttir blómasali. „Þetta er eins og keppnisdagur hjá íþróttafólkinu. Það eru þessir dagar. Það er langur undirbúningur og svo er bara að njóta,“ segir Brynhildur. Mæðradagurinn og konudagurinn séu þó áfram annasamastir.

En hvaða þjóðfélagshópur er duglegastur við að gleðja með blómum?

„Karlmennirnir eiga vinninginn verð ég að segja, í blómunum allavega. Þeir eru mjög duglegir við að kaupa blóm.“

Valentínusardagurinn er kominn til að vera. Þjóðfræðingurinn Eva Þórdís Ebenezersdóttir var spurð hvort þetta gæti mögulega þýtt að gömlu íslensku siðirnir fengju minna vægi í þjóðfélaginu en áður fyrr. en þýðir það að gamlir íslenskir siðir hafi minna vægi en áður fyrr?

„Við Íslendingar eru mjög nýjungargjarnir þannig að hvort sem það eru nýjar hefðir eða nýjasti farsíminn á markaðnum þá viljum við fá þetta allt saman en það þýðir ekki að við séum tilbúin að sleppa takinu af þessu gamla.“

Eva segist undanfarin ár hafa numið ákveðinn kynslóðamun í tengslum við nýja og gamla siði. Eldri kynslóðir séu fastheldnari á rótgrónar hefðir á meðan yngri kynslóðir séu duglegri við að tileinka sér nýjungar.

„Mér hefur stundum fundist svolítið gaman að sjá að unga fólkið hoppar frekar á það sem er orðið meira alþjóðlegt eða alþjóðlegra í vestrænu samhengi þangað til það verður aðeins eldra og er kannski komið með fjölskyldu og þá allt í einu dunka þessir eldri íslensku siðir upp og jafnvel taka svolítið yfir.“

Eva hefur til dæmis engar áhyggjur af því að hin brosmilda Ebba Ragnheiður, þriggja mánaða dóttir sín, muni ekki halda öskudaginn hátíðlegan þrátt fyrir að hrekkjavakan sé sennilega komin til að vera.

„Við erum íhaldssöm á hefðirnar okkar en líka nýjungagjörn þannig að við viljum bara einhvern veginn gera þetta allt saman og fá þetta allt saman og fagna þessu öllu saman.“