Mun ríkisstjórn standa við áform um fjármögnun háskóla? Magnús Karl Magnússon skrifar 30. mars 2023 09:00 Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir, ráðherra háskólamála hefur mikinn metnað fyrir því að auka vægi háskóla- og þekkingarsamfélagsins í stefnumótun stjórnvalda. Það er fagnaðarefni og ástæða til að taka undir með henni. Allir mælikvarðar sem íslenskt háskólasamfélag notar eru alþjóðlegir; við berum okkur saman við háskóla og vísindamenn á alþjóðlegum vettvangi. Við birtum vísindagreinar okkar í alþjóðlegu samhengi, við keppumst við að ná í bestu nemendurna og yngra fræðafólk í alþjóðlegri samkeppni. Við erum þess vegna alvön því að nota alþjóðlegar mælistikur til að meta árangur starfa okkar. Ráðherra háskólamála hefur lýst yfir áhyggjum af gæðum háskólastarfsins. Ég er sammála ráðherra, við eigum að hafa áhyggjur. Gæði kennslu og vísinda þarf að bæta og við vitum hvernig á að gera það. Við þurfum að getað sinnt hverjum og einum nema betur. Þetta er gert með fjölbreyttum kennsluháttum þar sem hlutfall kennara á hvern nema er þannig að hægt er að veita í auknum mæli einstaklingsmiðaða kennslu. Á sama tíma er ljóst að ráðningarbann sem rekja má til spennitreyju fjárlaga setur slík markmið í algera sjálfheldu. Á sama hátt þarf fjármögnun vísindastarfs að vera þannig að við stöndumst samkeppni við nágrannaþjóðir okkar. Ef ráðherra háskólamála er alvara með metnaðarfullum hugmyndum sínum um uppbygginga háskóla er einnig rétt að hún líti í eigin barm. Stefna núverandi og síðustu ríkisstjórnar er skýr hvað fjármögnun háskóla varðar. Við áttum að ná meðaltali OECD ríkjanna í fjármögnun háskóla fyrir rúmum tveimur árum, árið 2020. Við eigum að ná meðalatali Norðurlandanna eftir rúm tvö ár, árið 2025. Þessi stefna ríkisstjórnar endurspeglast í stefnu Vísinda- og tækniráðs sem síðast var endurskoðuð árið 2020, árið sem meðaltal OECD ríkja í fjármögnun átti að hafa náðst. Í stefnu ráðsins fyrir árin 2020-2022 segir orðrétt: „Eitt af stefnumálum ríkisstjórnarinnar í stjórnarsáttmála árið 2017 var að Ísland næði meðaltali Efnahags- og framfarastofnunarinnar (OECD) hvað varðar fjármögnun háskólastigsins fyrir árið 2020 og Norðurlandanna árið 2025. Sama markmið er að fnna í síðustu stefnu Vísinda- og tækniráðs og hafa fjárframlög til háskólanna verið hækkuð á undanförnum árum í takti við markmiðið. Tölur frá OECD eru þriggja ára þegar þær eru birtar. Nýjustu tölur eru því frá árinu 2016. Samkvæmt þeim námu útgjöld á hvern ársnema á Íslandi rífega 14.500 USD, sem eru 94% af meðalútgjöldum í ríkjum OECD. Samkvæmt úttekt evrópsku háskólasamtakanna (e. European University Association – EUA) hækkuðu framlög til háskóla hvað mest á Íslandi milli áranna 2016 og 2018 af 17 samanburðarríkjum í Evrópu. Því má ætla að markmið ríkisstjórnarinnar um að ná meðaltali OECD-ríkjanna í fármögnun háskóla fyrir árið 2020 hafi náðst.“ Já, það mátti sem sagt áætla að markmiðinu hefði verið náð. En hver er raunveruleikinn? OECD birtir þriggja ára gamlar tölur eins og nefnt var hér að ofan. Nú eru komnar tölur sem betur endurspegla raunverulegan árangur ríkisstjórna Sjálfstæðisflokks, Framsóknarflokks og Vinstri Grænna. Hægt er að meta fjármögnun háskólakerfisins með mismunandi hætti. Algengast er miða við fjármögnun alls kerfisins miðað við fjölda háskólanema, sem sagt útgjöld á hvern nema. Einnig má meta fjármögnun háskólakerfisins sem hlutfall af vergri landsframleiðslu. Árið 2016 var fjármögnun íslenskra stjórnvalda 93,5% af útgjöldum á hvern háskólanema í samanburði við meðaltal OECD. Sem hlutfall af vergri landsframleiðslu var þessi samanburður sá að Ísland náði aðeins 86% af af meðaltali OECD, enda er landsframleiðsla víðast mun lægri en hér á landi. Nýjustu tölur OECD sýna hins vegar raunverulegan árangur af stefnumótun stjórnvalda við fjármögnun háskólakerfisins. Í lok árs 2019 má heita að engin markverð breyting hafi orðið á fjármögnun háskóla samanborið við 2016. Fjármögnun íslenskra stjórnvalda fór úr 93,5% árið 2016 í 94,6% árið 2019 af útgjöldum á hvern háskólanema í samanburði við meðaltal OECD. Sem hlutfall af vergri landsframleiðslu var þessi samanburður sá að Ísland náði nú 86,5% af af meðaltali OECD. Í stað þess að áætla að markmið ríkisstjórnar hafi náðst árið 2020 eins og segir í stefnu Vísinda- og tækniráðs er réttara að segja að enginn markverður árangur hafi náðst. Nú er rúm tvö ár liðin og einungis tvö og hálft ár í að við eigum að ná meðaltali Norðurlanda. Hvernig stöndum við í samanburði við Norðurlönd? Samkvæmt nýjustu tölum í gagnabrunni OECD þá verja Norðurlönd að meðaltali 1.71% af vergri landsframleiðslu til háskóla en við verjum 1,26% af landsframleiðslu okkar. Útgjöld á hvern háskólanema á Íslandi eru einungis 72% af meðaltali Norðurlandanna. Við þurfum því í næstu tveimur fjárlögum að auka framlög á hvern háskólanema um tæplega 40%. Líklegt er þó að við þurfum við að auka þau enn meira því ætla má að Norðurlöndin muni einnig auka útgjöld sín í þennan málaflokk. Nú stendur yfir kynning á fimm ára fjármálaáætlun ríkisstjórarinnar. Ef ráðherra háskólamála vill standa við loforð sín um sterkari háskóla þá megum við vænta þess að sjá verulega aukningu í þennan mikilvæga málaflokk. 40% auking í útgjöldum á hvern háskólanema er loforð núverandi ríkisstjórnar í þar næstu fjárlögum (fyrir árið 2025). Í ljósi nýlegra yfirlýsinga ráðherra háskólamála í fjölmiðlum og ræðum má ætla að við loforð ríkisstjórnar verði staðið. Ef ekki sjást þess merki í fjármálaáætlun þá hljótum við álykta að yfirlýsingar ráðherra um mikilvægi málaflokksins séu fremur innihaldsrýrar. (Tölur byggðar á gögnum OECD úr „Education at a glance“ frá 2022 og 2019) Höfundur er prófessor við Læknadeild Háskóla Íslands. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Háskólar Skóla- og menntamál Magnús Karl Magnússon Mest lesið Ísland fyrst Kjartan Magnússon Skoðun Berum virðingu fyrir börnunum okkar Þorvaldur Davíð Kristjánsson Skoðun „Refsipólitísk áhrif“ Alma Mjöll Ólafsdóttir Skoðun Endurkaup í Grindavík: Fólk á rétt á raunverulegri mynd af húsnæði sínu Hilmar Freyr Gunnarsson Skoðun Krónupíning foreldra er engin lausn Þórdís Lóa Þórhallsdóttir Skoðun Ný og góð veröld í Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Köld kveðja á kvennaári Stefanía Sigurðardóttir Skoðun Gagnaver í leit að orku Tinna Traustadóttir Skoðun Varði Ísland ólíkt sumum öðrum Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Það er pólitískt val að uppræta fátækt Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Tíminn er núna, fjarheilbrigðisþjónusta sem lykill að jafnræði og sjálfbærni í heilbrigðiskerfinu Helga Dagný Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Breytum fánalögunum og notum fánann meira Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun Samtal um launajafnrétti og virðismat starfa í tilefni af Kvennaári Helga Björg O. Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Með góðri menntun eru börn líklegri til að ná árangri Sigurður Sigurjónsson skrifar Skoðun Hömpum morðingjunum sem hetjum Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir. skrifar Skoðun Komum í veg fyrir að áföll erfist á milli kynslóða Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Stöndum vörð um varasjóð VR – framtíðarlausn fyrir félagsfólk Bjarni Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Listin að vera ósammála Huld Hafliðadóttir skrifar Skoðun Breytum fánalögunum og notum fánann meira Rósa Guðbjartsdóttir skrifar Skoðun „Refsipólitísk áhrif“ Alma Mjöll Ólafsdóttir skrifar Skoðun Endurkaup í Grindavík: Fólk á rétt á raunverulegri mynd af húsnæði sínu Hilmar Freyr Gunnarsson skrifar Skoðun Ný og góð veröld í Reykjavíkurborg? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Krónupíning foreldra er engin lausn Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Köld kveðja á kvennaári Stefanía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Ísland fyrst Kjartan Magnússon skrifar Skoðun Gagnaver í leit að orku Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Varði Ísland ólíkt sumum öðrum Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Berum virðingu fyrir börnunum okkar Þorvaldur Davíð Kristjánsson skrifar Skoðun Í Hafnarfirði finnur unga fólkið rými, rödd og raunveruleg tækifæri Valdimar Víðisson skrifar Skoðun Það er pólitískt val að uppræta fátækt Anna Margrét Bjarnadóttir skrifar Skoðun Bankarnir og þjáningin Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Tryggja þarf öfluga endurhæfingu fyrir einstaklinga með krabbamein Ragna Kristín Guðbrandsdóttir skrifar Skoðun Stöndum með Ljósinu! Svandís Svavarsdóttir skrifar Skoðun Við þurfum að tala um Heiðmörk Guðmundur Hörður Guðmundsson skrifar Skoðun Aðild Íslands að ESB: Vegvísir til velsældar? Gunnar Pálsson skrifar Skoðun Misnotkun á velferðarkerfinu: Áhyggjur vegna nýbúa og kerfisglufa Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Ávinningur fyrri ára í hættu Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Gefum í – því unglingarnir okkar eiga það skilið skrifar Skoðun Það er munur á veðmálum og veðmálum Auður Inga Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Er hægt að bíða lengur? Björg Baldursdóttir skrifar Sjá meira
Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir, ráðherra háskólamála hefur mikinn metnað fyrir því að auka vægi háskóla- og þekkingarsamfélagsins í stefnumótun stjórnvalda. Það er fagnaðarefni og ástæða til að taka undir með henni. Allir mælikvarðar sem íslenskt háskólasamfélag notar eru alþjóðlegir; við berum okkur saman við háskóla og vísindamenn á alþjóðlegum vettvangi. Við birtum vísindagreinar okkar í alþjóðlegu samhengi, við keppumst við að ná í bestu nemendurna og yngra fræðafólk í alþjóðlegri samkeppni. Við erum þess vegna alvön því að nota alþjóðlegar mælistikur til að meta árangur starfa okkar. Ráðherra háskólamála hefur lýst yfir áhyggjum af gæðum háskólastarfsins. Ég er sammála ráðherra, við eigum að hafa áhyggjur. Gæði kennslu og vísinda þarf að bæta og við vitum hvernig á að gera það. Við þurfum að getað sinnt hverjum og einum nema betur. Þetta er gert með fjölbreyttum kennsluháttum þar sem hlutfall kennara á hvern nema er þannig að hægt er að veita í auknum mæli einstaklingsmiðaða kennslu. Á sama tíma er ljóst að ráðningarbann sem rekja má til spennitreyju fjárlaga setur slík markmið í algera sjálfheldu. Á sama hátt þarf fjármögnun vísindastarfs að vera þannig að við stöndumst samkeppni við nágrannaþjóðir okkar. Ef ráðherra háskólamála er alvara með metnaðarfullum hugmyndum sínum um uppbygginga háskóla er einnig rétt að hún líti í eigin barm. Stefna núverandi og síðustu ríkisstjórnar er skýr hvað fjármögnun háskóla varðar. Við áttum að ná meðaltali OECD ríkjanna í fjármögnun háskóla fyrir rúmum tveimur árum, árið 2020. Við eigum að ná meðalatali Norðurlandanna eftir rúm tvö ár, árið 2025. Þessi stefna ríkisstjórnar endurspeglast í stefnu Vísinda- og tækniráðs sem síðast var endurskoðuð árið 2020, árið sem meðaltal OECD ríkja í fjármögnun átti að hafa náðst. Í stefnu ráðsins fyrir árin 2020-2022 segir orðrétt: „Eitt af stefnumálum ríkisstjórnarinnar í stjórnarsáttmála árið 2017 var að Ísland næði meðaltali Efnahags- og framfarastofnunarinnar (OECD) hvað varðar fjármögnun háskólastigsins fyrir árið 2020 og Norðurlandanna árið 2025. Sama markmið er að fnna í síðustu stefnu Vísinda- og tækniráðs og hafa fjárframlög til háskólanna verið hækkuð á undanförnum árum í takti við markmiðið. Tölur frá OECD eru þriggja ára þegar þær eru birtar. Nýjustu tölur eru því frá árinu 2016. Samkvæmt þeim námu útgjöld á hvern ársnema á Íslandi rífega 14.500 USD, sem eru 94% af meðalútgjöldum í ríkjum OECD. Samkvæmt úttekt evrópsku háskólasamtakanna (e. European University Association – EUA) hækkuðu framlög til háskóla hvað mest á Íslandi milli áranna 2016 og 2018 af 17 samanburðarríkjum í Evrópu. Því má ætla að markmið ríkisstjórnarinnar um að ná meðaltali OECD-ríkjanna í fármögnun háskóla fyrir árið 2020 hafi náðst.“ Já, það mátti sem sagt áætla að markmiðinu hefði verið náð. En hver er raunveruleikinn? OECD birtir þriggja ára gamlar tölur eins og nefnt var hér að ofan. Nú eru komnar tölur sem betur endurspegla raunverulegan árangur ríkisstjórna Sjálfstæðisflokks, Framsóknarflokks og Vinstri Grænna. Hægt er að meta fjármögnun háskólakerfisins með mismunandi hætti. Algengast er miða við fjármögnun alls kerfisins miðað við fjölda háskólanema, sem sagt útgjöld á hvern nema. Einnig má meta fjármögnun háskólakerfisins sem hlutfall af vergri landsframleiðslu. Árið 2016 var fjármögnun íslenskra stjórnvalda 93,5% af útgjöldum á hvern háskólanema í samanburði við meðaltal OECD. Sem hlutfall af vergri landsframleiðslu var þessi samanburður sá að Ísland náði aðeins 86% af af meðaltali OECD, enda er landsframleiðsla víðast mun lægri en hér á landi. Nýjustu tölur OECD sýna hins vegar raunverulegan árangur af stefnumótun stjórnvalda við fjármögnun háskólakerfisins. Í lok árs 2019 má heita að engin markverð breyting hafi orðið á fjármögnun háskóla samanborið við 2016. Fjármögnun íslenskra stjórnvalda fór úr 93,5% árið 2016 í 94,6% árið 2019 af útgjöldum á hvern háskólanema í samanburði við meðaltal OECD. Sem hlutfall af vergri landsframleiðslu var þessi samanburður sá að Ísland náði nú 86,5% af af meðaltali OECD. Í stað þess að áætla að markmið ríkisstjórnar hafi náðst árið 2020 eins og segir í stefnu Vísinda- og tækniráðs er réttara að segja að enginn markverður árangur hafi náðst. Nú er rúm tvö ár liðin og einungis tvö og hálft ár í að við eigum að ná meðaltali Norðurlanda. Hvernig stöndum við í samanburði við Norðurlönd? Samkvæmt nýjustu tölum í gagnabrunni OECD þá verja Norðurlönd að meðaltali 1.71% af vergri landsframleiðslu til háskóla en við verjum 1,26% af landsframleiðslu okkar. Útgjöld á hvern háskólanema á Íslandi eru einungis 72% af meðaltali Norðurlandanna. Við þurfum því í næstu tveimur fjárlögum að auka framlög á hvern háskólanema um tæplega 40%. Líklegt er þó að við þurfum við að auka þau enn meira því ætla má að Norðurlöndin muni einnig auka útgjöld sín í þennan málaflokk. Nú stendur yfir kynning á fimm ára fjármálaáætlun ríkisstjórarinnar. Ef ráðherra háskólamála vill standa við loforð sín um sterkari háskóla þá megum við vænta þess að sjá verulega aukningu í þennan mikilvæga málaflokk. 40% auking í útgjöldum á hvern háskólanema er loforð núverandi ríkisstjórnar í þar næstu fjárlögum (fyrir árið 2025). Í ljósi nýlegra yfirlýsinga ráðherra háskólamála í fjölmiðlum og ræðum má ætla að við loforð ríkisstjórnar verði staðið. Ef ekki sjást þess merki í fjármálaáætlun þá hljótum við álykta að yfirlýsingar ráðherra um mikilvægi málaflokksins séu fremur innihaldsrýrar. (Tölur byggðar á gögnum OECD úr „Education at a glance“ frá 2022 og 2019) Höfundur er prófessor við Læknadeild Háskóla Íslands.
Endurkaup í Grindavík: Fólk á rétt á raunverulegri mynd af húsnæði sínu Hilmar Freyr Gunnarsson Skoðun
Skoðun Tíminn er núna, fjarheilbrigðisþjónusta sem lykill að jafnræði og sjálfbærni í heilbrigðiskerfinu Helga Dagný Sigurjónsdóttir skrifar
Skoðun Samtal um launajafnrétti og virðismat starfa í tilefni af Kvennaári Helga Björg O. Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Stöndum vörð um varasjóð VR – framtíðarlausn fyrir félagsfólk Bjarni Þór Sigurðsson skrifar
Skoðun Endurkaup í Grindavík: Fólk á rétt á raunverulegri mynd af húsnæði sínu Hilmar Freyr Gunnarsson skrifar
Skoðun Í Hafnarfirði finnur unga fólkið rými, rödd og raunveruleg tækifæri Valdimar Víðisson skrifar
Skoðun Tryggja þarf öfluga endurhæfingu fyrir einstaklinga með krabbamein Ragna Kristín Guðbrandsdóttir skrifar
Skoðun Misnotkun á velferðarkerfinu: Áhyggjur vegna nýbúa og kerfisglufa Eggert Sigurbergsson skrifar
Endurkaup í Grindavík: Fólk á rétt á raunverulegri mynd af húsnæði sínu Hilmar Freyr Gunnarsson Skoðun