„Bíddu, hvað er í gangi?“/ “O co tak naprawdę chodzi?” Nichole Leigh Mosty og Halldór Benjamín Þorbergsson skrifa 3. febrúar 2023 14:31 Polski poniżej Flest höfum við séð einhvern hrópa á sjónvarpsskjáinn, baða út öngunum og höfum þá spurt hvað sé eiginlega í gangi í sjónvarpinu, sem kalli á þessi viðbrögð. Í sumum tilfellum er það raunveruleikaþáttur eða íþróttaleikur en stundum líka þjóðmálin. Stór deilumál, sem sumir fylgjast með af áfergju en sem fara framhjá ansi mörgum. Við þurfum ekki öll að hafa skoðun á öllu, en því sem snertir okkar persónulega hag ættum við að minnsta kosti að geta gefið gaum. Við eigum ekki að sætta okkur við að 10% eða jafnvel færri taki ákvarðanir fyrir hönd margra. Það geta verið ýmsar ástæður fyrir því að fólk setur sig ekki inn í mál. Stundum er það einfaldlega áhugaleysi en einnig oft félagsleg staða, tengslaleysi eða skortur á tungumálakunnáttu í nýju landi. Íslenskan er hindrun fyrir þau sem eru enn að læra tungumálið. Við þurfum aukna þátttöku fólks, bæði Íslendinga og aðfluttra íbúa, í ákvörðunum sem snerta þeirra hag. Við þurfum jafnt aðgengi að upplýsingum. Jafnt aðgengi að samfélaginu. Þetta kann að hljóma eins og draumsýn en við verðum að gera þennan draum að veruleika. Lítil þátttaka stórra hópa í mikilvægum ákvörðunum þýðir að minna er hlustað á þau þegar á reynir. Þau fái ekki að segja sitt eða spyrja spurningar sem skiptir máli þegar það kemur að því að taka ákvörðun eða taka þátt. Afleiðingin er þá ákveðin hringrás (e. cycle) þar sem vantraust myndast í garð þeirra sem taka ákvarðanir fyrir hönd minnihlutans og minnkandi áhugi á að taka virkan þátt. Þetta á við í kosningum, þetta á við í kjaradeilum og þetta á við í launaviðtölum (sem samkvæmt kjarasamningum eiga að fara fram einu sinni á ári). Hér koma nokkrar staðreyndir: 21% vinnandi fólks á Íslandi eru innflytjendur. Aðgengi þeirra að íslenskukennslu er verulega ábótavant. Margir festast í láglaunastörfum og fá ekki möguleika á framgangi. Alltof margir starfa þar sem þeir nota ekki eða fá ekki greitt fyrir menntun eða starfshæfni/reynslu Einungis 42.1% innflytjenda greiddi atkvæði í alþingiskosningunum 2021. Framboðslistar stjórnmálaflokka endurspegla ekki fjölbreyttara samfélag, þar sem innflytjendur voru einungis 3.8% af frambjóðendum í heild árið 2021. Í Eflingu eru 53% félagsmanna af erlendum uppruna. Kosningaþátttaka í félaginu er jafnan í kringum 10-15%. Aðgengi og þátttaka eru, og verða ávallt, lykilorð í stórum ákvörðunum sem snerta daglegt líf fólks, hag þess og laun. Við verðum aldrei öll sammála og hagsmunir eru oft ólíkir en mikilvægast er að fólk geti nálgast upplýsingar, tekið vel upplýsta ákvörðun og sagt sína skoðun. Nichole Leigh Mosty, forstöðumaður FjölmenningasetursHalldór Benjamín Þorbergsson, framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins O co tak naprawdę chodzi? Większość z nas widziała ludzi krzyczących na ekranach telewizorów, nawet wpadających w furię i zastanawiała się, co się właściwe dzieje? Co wywołuje u nich taką reakcję? W niektórych przypadkach takie emocje wywołują reality show, mecze, a czasami kwestie narodowe. Wielkie spory śledzone przez jednych z zapartym tchem, przez innych są zupełnie pomijane. Nie musimy mieć swojej opinii na temat wszystkiego, co się dzieje w społeczeństwie, ale jeżeli w grę wchodzą nasze interesy, powinniśmy chociaż umieć aktywnie śledzić pojawiające się informacje. Nie możemy godzić się na to, że 10%, lub nawet mniej osób podejmuje decyzję za większość. Ludzie często nie uczestniczą aktywnie ze względu na ogólny brak zainteresowania, jednak w wielu przypadkach brak aktywnego uczestnictwa wynika ze statusu społecznego, braku powiązań lub nieznajomości języka w nowym kraju. Język islandzki stanowi przeszkodę dla osób, które dopiero się go uczą. Dlatego powinniśmy zwiększyć udział zarówno Islandczyków, jak i imigrantów w podejmowaniu decyzji, które dotyczą ich interesów. Potrzebujemy równego dostępu do informacji i równego dostępu do społeczeństwa. Takie zdania brzmią może jak mrzonka, ale naszym zadaniem jest ich urealnienie. Kiedy duże grupy w niewielkim stopniu uczestniczą w podejmowaniu ważnych decyzji, skutkuje to mniejszą szansą na bycie wysłuchanymi, kiedy ich sytuacja stanie się trudna. Wtedy nie dopuszcza się ich do głosu i nie pozwala na zadawanie ważnych pytań, które mają znaczenie przy podejmowaniu decyzji i aktywnym uczestnictwie w życiu społeczeństwa. W rezultacie wpadamy w błędne koło, w którym zaufanie do podejmujących decyzję w imieniu mniejszości jest ograniczane, a przez to aktywny udział tych osób w podejmowaniu decyzji. Odnosi się to zarówno do wyborów, do negocjacji układów zbiorowych, jak i indywidualnego negocjowania wysokości wynagrodzenia (które zgodnie z układami zbiorowymi powinny odbywać się raz w roku). Oto kilka faktów: 21% osób pracujących na Islandii to emigranci. Ich dostęp do nauki języka islandzkiego jest bardzo ograniczony. Wiele osób utknęło na nisko opłacanych stanowiskach i nie ma szansy na awans. Zdecydowanie zbyt wiele osób pracuje w miejscach, gdzie nie wykorzystują swojego wykształcenia lub nie uzyskują wynagrodzenia adekwatnego do posiadanego wykształcenia, lub umiejętności/doświadczenia. Wyłącznie 42,1% imigrantów głosowało w wyborach powszechnych w 2021 roku. Listy kandydatów partii politycznych nie odzwierciedlają różnorodności w społeczeństwie. W wyborach w 2021 r. imigranci stanowili ogółem tylko 3,8% kandydatów. 53% członków związków zawodowych Efling ma obce pochodzenie. Frekwencja wyborcza w związkach wynosi zwykle około 10-15%. Dostępność i aktywne uczestnictwo są i zawsze będą kluczowymi czynnikami przy podejmowaniu istotnych decyzji, które mają wpływ na codzienne życie ludzi, ich interesy oraz wynagrodzenia. Powszechna zgoda nie jest możliwa, gdyż często nasze interesy są bardzo różne, ale najistotniejsze jest, żeby wszyscy mieli dostęp do informacji, podejmowali świadome decyzje i mieli możliwość wyrażenia swojej opinii. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Halldór Benjamín Þorbergsson Innflytjendamál Nichole Leigh Mosty Mest lesið Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson Skoðun Ríkisstjórnin ræður ekki við verðbólguna Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson Skoðun Hraðahindranir fyrir strætó Sveinn Ólafsson Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir Skoðun Umbylting ríkisfjármála á átta mánuðum Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon skrifar Skoðun Umbylting ríkisfjármála á átta mánuðum Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Átta atriði sem sýna fram á vanda hávaxtastefnunnar Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun 50 þúsund nýir íbúar – Hvernig tryggjum við samheldni? Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Framtíð nemenda í fyrsta sæti í Kópavogi Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Að setjast í fyrsta sinn á skólabekk Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ferðalag úr fangelsi hugans Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Hraðahindranir fyrir strætó Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun Íslenzkir sambandsríkissinnar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Garðurinn okkar fyllist af illgresi Davíð Bergmann skrifar Skoðun Nýtt landsframlag – og hvað svo? Hrafnhildur Bragadóttir,Birna Sigrún Hallsdóttir skrifar Skoðun Fágætir dýrgripir í Vestmannaeyjum Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Gjaldskyldulandið Ísland - Viltu hafa bílastæðagjald við hverja lækjarsprænu? Hermann Helguson skrifar Skoðun Gervigreind er ekki sannleiksvél – en við getum gert svörin traustari Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Er einnig von á góðakstri Strætó í ár? Stefán Hrafn Jónsson skrifar Skoðun Ferðumst saman í Reykjavík Heiða Björg Hilmisdóttir skrifar Skoðun Þúsundir barna bætast við umferðina Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Þau sem hlaupa í átt að hættunni þegar aðrir flýja Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Öndum rólega Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Réttur barna versus veruleiki Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Framtíð villta laxins hangir á bláþræði Elvar Örn Friðriksson skrifar Skoðun „Akademísk sniðganga“: gaslýsingar og hnignun háskólasamfélagsins Birgir Finnsson skrifar Skoðun Við lifum ekki á tíma fasisma Hjörvar Sigurðsson skrifar Skoðun Fíknisjúkdómur – samfélagsleg ábyrgð sem við þurfum að takast á við Halldór Þór Svavarsson skrifar Sjá meira
Polski poniżej Flest höfum við séð einhvern hrópa á sjónvarpsskjáinn, baða út öngunum og höfum þá spurt hvað sé eiginlega í gangi í sjónvarpinu, sem kalli á þessi viðbrögð. Í sumum tilfellum er það raunveruleikaþáttur eða íþróttaleikur en stundum líka þjóðmálin. Stór deilumál, sem sumir fylgjast með af áfergju en sem fara framhjá ansi mörgum. Við þurfum ekki öll að hafa skoðun á öllu, en því sem snertir okkar persónulega hag ættum við að minnsta kosti að geta gefið gaum. Við eigum ekki að sætta okkur við að 10% eða jafnvel færri taki ákvarðanir fyrir hönd margra. Það geta verið ýmsar ástæður fyrir því að fólk setur sig ekki inn í mál. Stundum er það einfaldlega áhugaleysi en einnig oft félagsleg staða, tengslaleysi eða skortur á tungumálakunnáttu í nýju landi. Íslenskan er hindrun fyrir þau sem eru enn að læra tungumálið. Við þurfum aukna þátttöku fólks, bæði Íslendinga og aðfluttra íbúa, í ákvörðunum sem snerta þeirra hag. Við þurfum jafnt aðgengi að upplýsingum. Jafnt aðgengi að samfélaginu. Þetta kann að hljóma eins og draumsýn en við verðum að gera þennan draum að veruleika. Lítil þátttaka stórra hópa í mikilvægum ákvörðunum þýðir að minna er hlustað á þau þegar á reynir. Þau fái ekki að segja sitt eða spyrja spurningar sem skiptir máli þegar það kemur að því að taka ákvörðun eða taka þátt. Afleiðingin er þá ákveðin hringrás (e. cycle) þar sem vantraust myndast í garð þeirra sem taka ákvarðanir fyrir hönd minnihlutans og minnkandi áhugi á að taka virkan þátt. Þetta á við í kosningum, þetta á við í kjaradeilum og þetta á við í launaviðtölum (sem samkvæmt kjarasamningum eiga að fara fram einu sinni á ári). Hér koma nokkrar staðreyndir: 21% vinnandi fólks á Íslandi eru innflytjendur. Aðgengi þeirra að íslenskukennslu er verulega ábótavant. Margir festast í láglaunastörfum og fá ekki möguleika á framgangi. Alltof margir starfa þar sem þeir nota ekki eða fá ekki greitt fyrir menntun eða starfshæfni/reynslu Einungis 42.1% innflytjenda greiddi atkvæði í alþingiskosningunum 2021. Framboðslistar stjórnmálaflokka endurspegla ekki fjölbreyttara samfélag, þar sem innflytjendur voru einungis 3.8% af frambjóðendum í heild árið 2021. Í Eflingu eru 53% félagsmanna af erlendum uppruna. Kosningaþátttaka í félaginu er jafnan í kringum 10-15%. Aðgengi og þátttaka eru, og verða ávallt, lykilorð í stórum ákvörðunum sem snerta daglegt líf fólks, hag þess og laun. Við verðum aldrei öll sammála og hagsmunir eru oft ólíkir en mikilvægast er að fólk geti nálgast upplýsingar, tekið vel upplýsta ákvörðun og sagt sína skoðun. Nichole Leigh Mosty, forstöðumaður FjölmenningasetursHalldór Benjamín Þorbergsson, framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins O co tak naprawdę chodzi? Większość z nas widziała ludzi krzyczących na ekranach telewizorów, nawet wpadających w furię i zastanawiała się, co się właściwe dzieje? Co wywołuje u nich taką reakcję? W niektórych przypadkach takie emocje wywołują reality show, mecze, a czasami kwestie narodowe. Wielkie spory śledzone przez jednych z zapartym tchem, przez innych są zupełnie pomijane. Nie musimy mieć swojej opinii na temat wszystkiego, co się dzieje w społeczeństwie, ale jeżeli w grę wchodzą nasze interesy, powinniśmy chociaż umieć aktywnie śledzić pojawiające się informacje. Nie możemy godzić się na to, że 10%, lub nawet mniej osób podejmuje decyzję za większość. Ludzie często nie uczestniczą aktywnie ze względu na ogólny brak zainteresowania, jednak w wielu przypadkach brak aktywnego uczestnictwa wynika ze statusu społecznego, braku powiązań lub nieznajomości języka w nowym kraju. Język islandzki stanowi przeszkodę dla osób, które dopiero się go uczą. Dlatego powinniśmy zwiększyć udział zarówno Islandczyków, jak i imigrantów w podejmowaniu decyzji, które dotyczą ich interesów. Potrzebujemy równego dostępu do informacji i równego dostępu do społeczeństwa. Takie zdania brzmią może jak mrzonka, ale naszym zadaniem jest ich urealnienie. Kiedy duże grupy w niewielkim stopniu uczestniczą w podejmowaniu ważnych decyzji, skutkuje to mniejszą szansą na bycie wysłuchanymi, kiedy ich sytuacja stanie się trudna. Wtedy nie dopuszcza się ich do głosu i nie pozwala na zadawanie ważnych pytań, które mają znaczenie przy podejmowaniu decyzji i aktywnym uczestnictwie w życiu społeczeństwa. W rezultacie wpadamy w błędne koło, w którym zaufanie do podejmujących decyzję w imieniu mniejszości jest ograniczane, a przez to aktywny udział tych osób w podejmowaniu decyzji. Odnosi się to zarówno do wyborów, do negocjacji układów zbiorowych, jak i indywidualnego negocjowania wysokości wynagrodzenia (które zgodnie z układami zbiorowymi powinny odbywać się raz w roku). Oto kilka faktów: 21% osób pracujących na Islandii to emigranci. Ich dostęp do nauki języka islandzkiego jest bardzo ograniczony. Wiele osób utknęło na nisko opłacanych stanowiskach i nie ma szansy na awans. Zdecydowanie zbyt wiele osób pracuje w miejscach, gdzie nie wykorzystują swojego wykształcenia lub nie uzyskują wynagrodzenia adekwatnego do posiadanego wykształcenia, lub umiejętności/doświadczenia. Wyłącznie 42,1% imigrantów głosowało w wyborach powszechnych w 2021 roku. Listy kandydatów partii politycznych nie odzwierciedlają różnorodności w społeczeństwie. W wyborach w 2021 r. imigranci stanowili ogółem tylko 3,8% kandydatów. 53% członków związków zawodowych Efling ma obce pochodzenie. Frekwencja wyborcza w związkach wynosi zwykle około 10-15%. Dostępność i aktywne uczestnictwo są i zawsze będą kluczowymi czynnikami przy podejmowaniu istotnych decyzji, które mają wpływ na codzienne życie ludzi, ich interesy oraz wynagrodzenia. Powszechna zgoda nie jest możliwa, gdyż często nasze interesy są bardzo różne, ale najistotniejsze jest, żeby wszyscy mieli dostęp do informacji, podejmowali świadome decyzje i mieli możliwość wyrażenia swojej opinii.
Skoðun Gjaldskyldulandið Ísland - Viltu hafa bílastæðagjald við hverja lækjarsprænu? Hermann Helguson skrifar
Skoðun Gervigreind er ekki sannleiksvél – en við getum gert svörin traustari Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Fíknisjúkdómur – samfélagsleg ábyrgð sem við þurfum að takast á við Halldór Þór Svavarsson skrifar